Fort-de-France | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
![]() Herb |
![]() Logo |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Administracja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Region | Martynika | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Departament | Martynika | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Miasto |
Fort-de-France ( stolica ) |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Międzywspólnotowość |
Społeczność miejska środkowej Martyniki ( siedziba ) |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Mandat burmistrza |
Didier Laguerre ( PPM ) 2020 -2026 |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kod pocztowy | 97200, 97234 ( rejon Bałata ) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wspólny kod | 97209 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Demografia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Miły | Foyalais | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ludność miejska |
78 126 mieszk . (2018 ![]() |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Gęstość | 1767 mieszk./km 2 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Populacja aglomeracji |
118 579 mieszk . ( 2018 ) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Geografia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Informacje kontaktowe | 14°31′11″ północ, 61°04′13″ zachód | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wysokość | 535 m min. 0 m Maks. 1070 m² |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Powierzchnia | 44,21 km 2 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Lokalizacja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Geolokalizacja na mapie: Martynika
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Znajomości | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Stronie internetowej | www.fortdefrance.fr | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Fort-de-France ( / f ɔ ʁ . D ə . F ʁ ɑ s / ; w Martinican Creole : Fodfwans ) to francuski gmina , kapitał z Martyniki . Jej mieszkańcy nazywani są Foyalais . To miasto, które w 2017 roku liczyło nieco ponad 80 000 mieszkańców, skupia ważne funkcje administracyjne, militarne i kulturalne. Jest to również ważny ośrodek gospodarczy, handlowy i portowy archipelagu Małych Antyli . Jednostka miejska , to znaczy aglomeracja w sensie statystycznym i morfologicznym zdefiniowanym przez INSEE , liczyła w 2014 r. 125 036 mieszkańców. Jednak Fort-de-France znajduje się w sercu konurbacji liczącej 165 500 mieszkańców, w tym sąsiedniej gminy Lamentin, gdzie znajdują się ważne obszary biznesowe i międzynarodowe lotnisko Aimé Césaire na Martynice , gmina Schœlcher , miasto uniwersyteckie oraz gminy Saint-Joseph i Case-Pilot .
Fort-de-France kilkakrotnie zmieniał swoją nazwę: Francuzi nazwali miejsce Cul-de-Sac Royal (1635-1672), stało się ono parafią, a następnie miastem Fort-Royal (1672-1793), zanim stało się Fort- de-la-République lub République-Ville po rewolucji (1793-1794). Miasto ponownie staje się Fort-Royal (1794-1807) i wreszcie Fort-de-France od 1807 roku.
Ponadto Fort-de-France jest również znane z zatoki otwartej na Morze Karaibskie, a zwłaszcza z Baie des Flamands, która graniczy z centrum miasta.
Fort-de-France znajduje się na karaibskim wybrzeżu Martyniki , to znaczy na zachód od wyspy, i prawie w połowie drogi między północnym i południowym krańcem departamentu. Miasto zbudowane jest na północnym wybrzeżu zatoki Fort-de-France .
Jest to bardzo duża gmina (11,7 km z północy na południe i 5,2 km ze wschodu na zachód): niektóre dzielnice, takie jak Balata, są bardzo oddalone od centrum miasta. Północna część obszaru gminy rozciąga się wzdłuż drogi RN 3, zwanej drogą Balata lub drogą „La Trace”. Prowadzi do Morne Rouge i wulkanu Mount Pelée, otoczonego wyjątkowym lasem tropikalnym.
Schoelcher | Fonds-Saint-Denis | Święty Józef |
Schoelcher | ![]() |
Lamentin |
Zatoka Fort-de-France | Zatoka Fort-de-France | Zatoka Fort-de-France |
Topografia terenu jest bardzo zróżnicowana. Gmina Fort-de-France rozciąga się od podnóża masywu wulkanicznego Pitons du Carbet (najwyższy punkt gminy sięga ok. 1100 m n.p.m., w pobliżu szczytu Piton Dumauzé) i Morne Césaire (603 m n.p.m.) do Morza Karaibskiego . Strome i zalesione zbocza wulkaniczne są poprzecinane kilkoma małymi strumieniami, których nurt nabiera charakteru ulewnego w deszczową pogodę. Wzgórza, które dominują w centralnej części miasta, między Pitons du Carbet a równiną Lamentin , tworzą rodzaj podgórskiego podgórskiego pociętego na wzgórza (the mornes) i strzępy łagodnie opadających płaskowyżów. Dwie główne rzeki prowadzące do morza w Fort-de-France to Rivière Madame i Rivière Monsieur. Hipercentrum miasta, zwane dolnym miastem , rozciąga się na niegdyś bagnistym, płaskim terenie (namorzyny) między Morne Tartenson i Morne Pichevin (Hauts du Port). Wychodzi on na skalisty występ, który tworzy występ 300 metrów do zatoki, na której zbudowany jest Fort Saint-Louis . Stanowi główną obronę miasta z fortami Tartenson i Desaix na wzgórzach 140 m n.p.m. z widokiem na centrum miasta.
Wybrzeże, wzdłuż wybrzeża Foyalais, przeplata się więc z klifami i niższymi partiami, a plaże z szarym piaskiem nie są zbyt rozległe. Wokół Pointe des Sables pozostało tylko kilka resztek namorzynów .
SejsmicznośćPołożona na uskoku subdukcji na wschodnim krańcu płyty karaibskiej , wyspa jest narażona na znaczne ryzyko sejsmiczne, podobnie jak cała karaibska przestrzeń wyspy. Najgwałtowniejszym odnotowanym wydarzeniem było trzęsienie ziemi z 11 stycznia 1839 r., które całkowicie zniszczyło miasto (które wówczas nazywało się Fort-Royal ).
Klimat Fort-de-France to tropikalny wilgotny , charakteryzujący się wysokimi średnimi temperaturami przez cały rok ( 26,5 °C ) i dużą ilością opadów (1950 mm ). Najgorętsze jednak średnie miesięczne temperatury obserwuje się od sierpnia do października ( maksymalnie 31 °C w dzień, minimum 24 do 25 °C w nocy) a najmniej gorące w styczniu i lutym ( maksymalnie 29 °C w dzień i 22 °C C minimum w nocy). Jak cała Martynika, Fort-de-France podlega pasatom , wiatrom wschodnim, których ogólna cyrkulacja determinuje pory deszczowe. W ten sposób wyróżniamy:
Jeśli okresy międzysezonowe (od listopada do stycznia, od maja do czerwca) mają pośrednie cechy klimatyczne, mogą charakteryzować się wyjątkowymi epizodami. Tak więc, z powodu deszczowego epizodu z 4 i 5 maja 2009 r., opady w maju 2009 r. były najcięższe odnotowane w ciągu ostatnich pięćdziesięciu lat w Fort-de-France w miesiącu maju (trzy razy większe niż średnie), powodując poważne powódź.
Jedną z konsekwencji górzystego charakteru większości terytorium gminy Fort-de-France i epizodów ulewnych deszczów jest niestabilność zboczy, z ryzykiem osuwisk .
Ponieważ temperatury spadają wraz z wysokością, średnie i lepiej sytuowane populacje szukały tych lepiej wentylowanych przestrzeni do budowy swoich rezydencji, takich jak Balata, Tivoli, La Redoute lub Haut Didier. Ponadto w mieście nadal duże miejsce zajmuje roślinność i las, zwłaszcza na północnych zboczach miasta. Mezofilna roślinność pierwszych zboczy ustępuje roślinności higrofilnej (las z lianami i dużymi drzewami) powyżej 700 metrów. Ponadto domy otoczone ich ogrodami zawierają gatunki, które mogą uzupełnić dietę mieszkańców miasta Foyalais, takie jak chlebowiec, drzewa mango, palmy kokosowe…
Miesiąc | Sty. | luty | Marsz | kwiecień | może | czerwiec | Lip. | sierpień | wrz. | Październik | Listopad | grudzień | rok |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Średnia minimalna temperatura ( °C ) | 21,9 | 21,7 | 22 | 22,8 | 23,6 | 24 | 23,9 | 24 | 24 | 23,8 | 23,4 | 22,6 | 23,1 |
Średnia temperatura (°C) | 24,7 | 24,7 | 25,2 | 26,1 | 26,7 | 26,8 | 26,7 | 27 | 27,2 | 26,9 | 26,2 | 25,3 | 26,1 |
Średnia maksymalna temperatura (° C) | 27,5 | 27,8 | 28,5 | 29,4 | 29,8 | 29,5 | 29,5 | 30 | 30,3 | 30 | 29 | 28,1 | 29,1 |
Zapis zimna (° C) data zapisu |
17,8 21.1955 |
17,3 25.1955 |
18,6 1951 06 |
18,9 11,1955 |
19,9 27.1946 |
20 17.1981 |
18.4 1995-2020 |
19,5 1988-11 |
17,9 25.1963 |
20,2 1984-02 |
19.7 1986 28 |
17,4 19.1949 |
17,3 1955 |
Ciepło zapisu (° C) data zapisu |
31,5 1995-18 |
32,1 25.2010 |
33,6 09.2010 |
33 10.1987 |
33,9 1933 |
33,6 19.1934 |
33,6 1997 23 |
33 23.1949 |
33,8 29.2012 |
33.2 19.2016 |
32,1 01.2014 |
31,3 1995-21 |
33,9 1933 |
Słońce ( godz ) | 204,2 | 197,6 | 222,1 | 209,5 | 207,5 | 190,3 | 201,5 | 224,6 | 205,3 | 187,4 | 183,2 | 204 | 2 437 |
Opady ( mm ) | 119,5 | 77,8 | 74,3 | 94 | 131,5 | 159,8 | 219,3 | 254,7 | 234,5 | 265,9 | 254,5 | 134,7 | 2,020,5 |
w tym liczba dni z opadem ≥ 1 mm | 18,9 | 13,6 | 12,8 | 11,5 | 12,7 | 16,4 | 20 | 19,6 | 17,9 | 18,2 | 19 | 17,6 | 198.2 |
w tym liczba dni z opadem ≥ 10 mm | 3,6 | 1,9 | 1,7 | 2,5 | 3,6 | 4,9 | 7,2 | 7,1 | 7 | 7,8 | 7,5 | 4.1 | 59 |
Autostrady A1 (972) łączy Fort-de-France na lotnisku , a następnie prowadzi do RN5 w kierunku południowej części wyspy. Jest to jedyna francuska autostrada zlokalizowana za granicą. Inne główne wjazdy do miasta to:
Miasto omija obwodnica RD 41 ze wschodu na zachód.
Ścieżki roweroweMiasto jest zapóźnione w rozwoju rowerowym. W 2012 roku departament planuje utworzenie 129 km ścieżek rowerowych na okres 15 lat dla całej wyspy. Jednak miłośnicy rowerów spotykają się w przejezdnych miejscach, takich jak Route de Didier za tunelem lub brzegiem morza i stadionem Louisa Achille'a, a nawet w Lamentin, w kierunku lotniska cywilnego. Każdego roku „Ronde des Quartiers” animowane przez setki entuzjastów przemierzają miasto w przyjaznym trybie.
Transport lotniczy"Martynika Aimé Césaire" Międzynarodowy port lotniczy znajduje się około 10 km od Fort-de-France. W 2019 r. jest około 2 000 000 pasażerów. Obsługuje Karaiby (Gwedelupa, Saint-Martin, Kuba, Haiti, Dominikana, Portoryko, Barbados...), Europę (Francja i Belgia), Amerykę Północną (Stany Zjednoczone i Kanada) i Amerykę Południową przez Gujanę.
Transport morskiWidok multimodalnej stacji Fort-de-France w Pointe-Simon, łódź Vedettes Madinina dla Trois-Îlets .
Port Fort-de-France jest wiodącym francuskim portem wycieczkowym z około 470 000 pasażerów na początku 2000 roku.
Transport publicznyObwód CACEM jest obsługiwany przez transport publiczny, który obsługuje również miasta Fort-de-France, Schœlcher , Le Lamentin i Saint-Joseph .
Sieć transportu miejskiego nazywa się Mozaïk . W Pointe-Simon znajduje się wspólny postój taksówek.
TCSP z magistrali usług na wysokim poziomie jest teraz funkcjonalny i dostępny od 13 sierpnia 2018. To łączy centrum miasta Fort-de-France (Simon) do Pointe Lamentin , aby umieścić Mahault z jednej strony i do The Carrere z drugiej strony, obsługując w szczególności port lotniczy Aimé Césaire.
Nazwa miasta jest wynikiem obecności silniejsza niż Francja ustanowiła XVII th wieku. Początkowo nazwana zaułek Fort-Royal (1635-1672), miejsce to stało się parafią, a następnie miastem Fort Royal (1672-1793), Fort-de-la-République lub République-Ville (1793-1794) , ponownie Fort-Royal (1794-1807) i Fort-de-France od 1807 roku.
Miasto Fort-de-France składa się ze 135 dzielnic. Oto nazwy głównych dzielnic miasta:
Według spisu z 2015 r. całkowita liczba mieszkań w mieście wynosi 46 908. Z tego 80,9% to główne mieszkania, 1,6% to mieszkania drugorzędne, 17,5% to niezabudowane, a 23,0%, czyli 8750, to mieszkania o niskim czynszu. Średnia cena nieruchomości na sprzedaż wynosi około 2 706 € / m 2 w maju 2010 roku.
Przez wiele lat miasto Fort-de-France rozpoczęło duży projekt rewitalizacji i atrakcyjności miast, który znacząco zmodyfikował jego miejski krajobraz, nawet jeśli nadal pozostaje wiele wyzwań.
W centrum miasta zainicjowany został Plan Działań Serca Miasta pod nazwą „Fort-de-France Coeur bije”. Wystawa prezentująca projekt jest dostępna dla szerokiej publiczności na dziedzińcu centrum kulturalnego Camille Darsières (dawniej Palais de Justice). Projekt obejmuje m.in.:
Miasto inicjuje również nowy program rewitalizacji miast z ANRU, Krajową Agencją Rewitalizacji Miast.
Inne dzielnice Fort-de-France są faktycznie odnawiane, z aktywną polityką udziału obywateli i renowacji mieszkań, wyposażenia i usług: Terres-Sainville, Trénelle, Volga-Plage; Texaco, Dillon czy Godissard.
Nowoczesny kompleks Pointe Simon i molo wycieczkowe nocą
Niezwykłe dziedzictwo, takie jak tutaj Théâtre de la Ville, dawniej ratusz, w którym znajduje się przestrzeń muzeum Aimé Césaire, do zwiedzenia.
Kanał Levassor, w którym przepływa rzeka Madame. Zobacz ścianę pomalowaną dziełami artystycznymi od strony śródmieścia. W tle wieża Lumina.
Handlowe i tętniące życiem centrum miasta w ciągu dnia i w sobotnie poranki
Korona samodzielnie zbudowanych dzielnic robotniczych na wzgórzach, jak tutaj w Trénelle
Historia Fort-Royal, która stała się Fort-de-France w 1807 roku , naznaczona jest od założenia kolonii , rywalizacją z Saint-Pierre i klęskami żywiołowymi, które kilkakrotnie spustoszyły miasto. Była to erupcja Mount Pelée w 1902 roku, która, niszcząc Saint-Pierre, ustanowiła Fort-de-France stolicą Martyniki.
Podczas gdy Karaiby preferowały dla swoich osad wybrzeże nawietrzne (wybrzeże Atlantyku) i południe wyspy, francuscy koloniści osiedlili się w 1635 r. na Côte-sous-le-vent (wybrzeże Karaibów) w miejscu Saint-Pierre , budowa fortu przy ujściu rzeki Roxelane. Niemniej jednak, w kontekście konfliktów z Karaibami , Holendrami i Anglikami, koloniści szybko zainteresowali się tym strategicznym miejscem położonym u wejścia do największej zatoki wyspy. Miejsce to jest łatwe do obrony i dobrze chronione przed sztormami, co nie ma miejsca w przypadku portu Saint-Pierre .
Pomimo niehigienicznego klimatu otaczających bagna , pierwszy ośrodek mieszkalny założył na miejscu obecnego centrum miasta gubernator Jacques Dyel du Parquet , bratanek filibustera Pierre'a Belaina d'Esnambuc , który założył tam swoją rezydencję w 1639 roku . Zbudował tam pierwszy fort palisadowy, który nazwał Fort-Royal .
Jednak to gubernator Jean-Charles de Baas postanowił założyć miasto pod nazwą Fort-Royal na3 października 1669 r. Rozpoczęły się prace porządkowe na bagnach, aw 1671 r . Colbert zatwierdził plan przebiegu drogi dla przyszłego miasta . Tak narodził się czworobok o powierzchni 42 hektarów, z planem szachownicowym, który stanowi miejski rdzeń obecnego miasta: dolne miasto .
Jednak decyzja o ulokowaniu miasta w tak niegościnnym miejscu nie jest jednomyślna. Luźna gleba nie sprzyja budynkom, a powietrze na bagnach powoduje dużą śmiertelność malarii . Rozwój miasta wymusza liczne instalacje hydrauliczne, których pełne wdrożenie wymaga blisko stulecia.
Rok 1674 to słynna bitwa pod Fort-Saint-Louis, w której porażka potężnej holenderskiej eskadry admirała de Ruytera w próbie zdobycia miasta i przyłączenie do Korony francuskich wysp Antyli Francja .
W listopadzie 1677 The liczba Blénac wylądował na Martynice, aby odnieść sukces gubernator Baas, który właśnie zmarł. To on kończy budowę miasta, jego fortu ( obecny Fort Saint-Louis ) i którego historia zachowa jako założyciela miasta. Uparty robotnik doprowadził w 1692 r. do przeniesienia siedziby Generalnego Gubernatorstwa oraz Pałacu Gubernatora z Saint-Pierre do Fort-Royal , czyniąc z nowego miasta administracyjną stolicę Martyniki.
W 1738 r. miasto zostało zniszczone przez trzęsienie ziemi.
Po niepowodzeniu ataku morskiego w 1759 r. Anglicy zaatakowali Fort-Royal drogą lądową w 1762 r. po wylądowaniu swoich wojsk w Case Navire . Fort i Martynika padły w ręce Brytyjczyków w lutym 1762 roku.
Martynika została zwrócona Francji rok później na mocy traktatu paryskiego . Miejskie obiekty portowe zostają wówczas zredukowane do najprostszej formy. Basen jest obciążony wrakami jedenastu łodzi zatopionych przez Anglików. Georges-René Pléville Le Pelley został mianowany kapitanem portu Fort-Royal i był odpowiedzialny za jego rehabilitację. Podczas tej pracy osusza gnijące bagna nękające obrzeża miasta i udostępnia port największym budynkom handlowym. Znosi podatki od dostępu do portu i ożywia handel morski. Następnie poświęcił się poprawianiu map Antyli, zanim został deportowany do Marsylii z powodu problemów zdrowotnych. Zastępuje go Robert Tascher de la Pagerie , ojciec przyszłej cesarzowej Józefiny .
Po przejściu pod angielską dominację w 1794 r. wkroczenie kapitana generała Villaret-Joyeuse do Fort-Royal na14 września 1802 ruświęca powrót Martyniki do Francji na mocy pokoju w Amiens podpisanego z Anglią i pod panowaniem cesarstwa w 1807 roku miasto staje się „stolicą kolonii” i przyjmuje nazwę Fort-de-France. Ta nazwa nie została zakwestionowana podczas nowej okupacji brytyjskiej, od 1809 do 1815 roku . Ale Fort-de-France, miasto administracyjne i wojskowe, nadal cierpi z powodu konkurencji ze strony Saint-Pierre , bardziej zaludnionej, wzbogaconej o handel i handel, której kulturowa sława jest wielka w całym regionie Indii Zachodnich. Oba miasta są jednak uzupełniać, bo jeśli Saint-Pierre działa jako cumowania portu , Fort-de-France działa jako owiewki portu . Ponadto w latach 60. XIX wieku w Fort-de-France przeprowadzono nowe inwestycje portowe, a w 1868 r. zainaugurowano basen remontowy .
Obecne ograniczenie terytorium gminy pochodzi z 1888 roku.
Przybycie niewolników, wyzwoleńców i mulat i populacji teraz wszystko za darmo od 1848 roku , ustanawia rozwój miasta, w porównaniu z około 9200 mieszkańców na początku XIX th wieku do około 17.000 w roku 1876. Ponadto, wprowadzenie pary do systemu produkcji cukru w latach 1840-1870 doprowadziło do poważnego przekształcenia rolniczych i wiejskich obszarów Martyniki. Sprzyja to koncentracji ziemi w wielkich majątkach rolnych wokół centralnych cukrowni i fabryk rumu, a jednocześnie rozpadowi drobnych posiadłości i gospodarstw należących do wyzwoleńców lub ich potomków oraz masowemu ruchowi eksodusu ze wsi . Jednocześnie spadek śmiertelności przyspiesza wzrost populacji. Ponadto w 1901 r. spis ludności podaje 29 000 mieszkańców w Saint-Pierre wobec około 24 700 w Fort-de-France. Ale podczas gdy ludność tych pierwszych jest zasadniczo miejska, skoncentrowana w przestrzeni, ludność Fort-de-France jest znacznie bardziej rozproszona, część miejska liczy tylko 7000 mieszkańców, a jej miejsca pracy są nadal głównie rolnicze.
Katastrofy naturalne lub ludzkie wielokrotnie niszczą miasto. Tak więc trzęsienie ziemi pustoszy miasto na11 stycznia 1839 rI wielki pożar zniszczył trzy czwarte kolonialnego miasta, prawie cały 1600 drewnianych domów w celu złagodzenia skutków trzęsienia ziemi w przyszłości, na rynku, w katedrze St. Louis na22 czerwca 1890 r, a na koniec cyklon uderza w miasto i zabija prawie 400 osób dalej 18 sierpnia 1891. Jak na ironię, jest to kolejna klęska żywiołowa, która ostatecznie uświęci Fort-de-France jako pierwsze miasto na wyspie: erupcja Mount Pelée, która niszczy Saint-Pierre le8 maja 1902 r..
Po erupcji Montagne Pelée , Saint-Pierre nie jest komercyjnym miasto, ponieważ stracił wszystkich mieszkańców, którzy pozostali tam (z wyjątkiem dwóch, którzy przeżyli), a jego zasiedlenie odbywa się powoli i bardzo częściowo. Migranci z północy wyspy masowo przybywają do Fort-de-France, które przejmuje wszystkie funkcje zarządzania portowego, przemysłowego, gospodarczego i handlowego Martyniki. Aby poradzić sobie z tym napływem ludności, burmistrz miasta Victor Sévère ponownie uruchomił w 1904 roku projekt wspomniany przez lokalnych radnych pod koniec ubiegłego wieku: sanitację i komunalizację Terres-Sainville, rozległego bagna położonego na północy -na zachód od kolonialnego dolnego miasta, zamieszkanego wówczas przez nędznych ludzi, którzy zbudowali tam swoje chaty.
Po długiej batalii prawnej o wywłaszczenie mieszkańców, prace rozpoczęto w drugiej połowie lat 20. XX wieku , dając początek nowoczesnej dzielnicy przeznaczonej dla ludności pracującej, której ortogonalna sieć dróg rozciąga się na śródmieście o mniejszych oczkach jednak. Z drugiej strony, dzielnice Sainte-Therese, Morne Pichevin i Dillon, a także inne grupy spontaniczne poszczególnych mieszkań (chaty) rozwijać wzdłuż dróg prowadzących do sąsiednich miast, pod presją wzrostu. Naturalny ludności i obszarów wiejskich exodus i dają obraz anarchicznego rozproszenia urbanizacji.
W latach 30. warunki sanitarne były nadal niedoskonałe, o czym świadczy stan kanału Levée, zestaw rowów oddzielających Terres-Sainville od centrum, wysypisko śmieci Simon i rynny, które służą jako kanały ściekowe. Jednak poza centrum miasta, bogate rezydencje w stylu kolonialnym wspinają się na przewiewne wyżyny płaskowyżu Didier, na północny zachód od miasta (Balata) i w Redoute, na drodze do Morne-Rouge . Fort-de-France wydaje się więc miastem kontrastów, bardziej niejednorodnym i mniej bogatym niż Saint-Pierre w czasach swojej świetności.
Kryzys gospodarczy lat 30. i II wojny światowej , ograniczając rynki cukru na Martynice, podkopał jej system rolniczy. Zamknięcie dużych cukrowni w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych , trudności drobnych właścicieli lub rolników w utrzymaniu dochodów z produktów swojej ziemi, silny wzrost demograficzny powodują emigrację do metropolii i wiejski exodus do Fort-de-France .
Korzystając z prawa departamentalizacji z 1946 r., a teraz lepiej skomunikowane z resztą wyspy dzięki usprawnieniu sieci drogowej, miasto dawało nadzieję na znalezienie pracy w usługach i sprzęcie. W ten sposób populacja wzrosła z 16 000 mieszkańców w 1894 roku do ponad 52 000 w 1936 roku , a następnie 66 000 w 1946 roku . Jeśli można wątpić w wiarygodność spisów sprzed 1954 r. – ten ostatni przyznaje 60 600 mieszkańców Fort-de-France, ujawniając przeszacowanie liczby z 1946 r. – nie można zaprzeczyć, że wzrost liczby ludności był silny do 1967 r. (97 000 mieszkańców). , przed ustabilizowaniem się około 100 000 mieszkańców w latach 1974-1990. Towarzyszyło temu rozrost miast slumsów i innych spontanicznych dzielnic mieszkaniowych, które następnie otaczały hipercentrum (Terres-Sainville i centrum kolonialne): Texaco, od którego pochodzi nazwa słynnej powieści autorstwa Patrick Chamoiseau , Nagroda Goncourt w 1992, Canal-Alaric, Volga-Plage, Trénelle, Citron, Fond-d'Or, Renéville, itp.
W połowie lat 70. szacuje się, że 40% budowy w Fort-de-France było prowadzone bez zezwolenia, a niezdrowe dzielnice obejmowały jedną czwartą mieszkań, w których mieszkała jedna czwarta ludności miasta. Wychodząc naprzeciw potrzebom burmistrz miasta Aimé Césaire w latach 1945-2001 podjął się budowy dużych osiedli mieszkaniowych, takich jak miasta Dillon, Floréal, Bon-Air i Calebasse w latach 60. i 70. XX wieku czy Châteaubeuf w latach 80. lub więcej dzielnic mieszkaniowych (Cluny, Bellevue, Des Rochers itp.) i wspierał zagęszczanie dzielnic centralnych. „Utwardzanie” większości starych slumsów, które były podłączone do sieci (woda, prąd itp.), wraz z legalizacją instalacji, towarzyszyło także prowadzonej przez władze publiczne polityce resorpcji niehigienicznych mieszkań.
Od 1990 roku populacja Fort-de-France zmniejsza się na rzecz sąsiednich gmin Schœlcher, Saint-Joseph i Le Lamentin, a nawet dalej, na rzecz gmin południowej Martyniki, gdzie znajdują się osiedla mieszkaniowe. i zbiorowych projektów mieszkaniowych. W spisie z 2007 r. spadła poniżej progu 90 000 mieszkańców (mieszkania, czyli bez podwójnego liczenia), podobnie jak na tych obrzeżach osiedliły się nowe strefy zatrudnienia. Zjawisko to skłoniło zatem gminę do przeprowadzenia działań restrukturyzacyjnych mających na celu przywrócenie atrakcyjności miasta (centrum biznesowe Pointe-Simon, centrum handlowe Perrinon itp.) oraz poprawę jego środowiska życia.
22 maja 2020 r., w dniu upamiętnienia zniesienia niewolnictwa na Martynice, dwa posągi Victora Schoelchera obecne w Fort-de-France i Schœlcher są niszczone przez demonstrantów ogłaszających się „dziedzictwem antyeke i antykolonialnym”. Demonstranci zarzucają francuskiej władzy i społecznościom, że „świętują tylko białych mężczyzn i ukrywają figury zbuntowanych niewolników” ; aw szczególności Schœlcherowi za zezwolenie na rekompensatę finansową dla byłych białych panów, jako rekompensatę za abolicję.
![]() |
Blazon :
Srebrna do kotwicy z piasku, na której przypięta jest wiązka liktorów , ułożona w bladą na dwóch gałęziach dębu i drzewa oliwnego przeszła w saltire , całość ze złota.
Uwagi: ![]() |
Oficjalne logo Fort-de-France.
Mottem Fort-de-France jest Semper Francia („Zawsze Francja” po łacinie ). Ta dewiza jest wpisana pod herbem frontonu starego ratusza.
Dzielnicy Fort-de-France obejmuje cztery gminy i składał szesnaście kantony z dziesięciu , które znajdowały się na terenie gminy, do czasu ustanowienia jednolitego wspólnoty terytorialnej w Martynice ,1 st styczeń +2.016.
Lista kantonów Fort-de-FranceFort-de-France-1 | Fort-de-France-2 | Fort-de-France-3 |
Fort-de-France-4 | Fort-de-France-5 | Fort-de-France-6 |
Fort-de-France-7 | Fort-de-France-8 | Fort-de-France-9 |
Fort-de-France-10 |
W przypadku wyborów posłów miasto należy do trzeciego okręgu wyborczego Martyniki . Od czerwca 2007 jest reprezentowana przez Serge'a Letchimy , burmistrza Fort-de-France w latach 2001-2010.
Miasto jest również siedziba miejskiej społeczności Ośrodka Martynika (CACEM), co stanowi 157 449 mieszkańców 1 st stycznia 2016 ( oficjalny ludności w 2016 roku ) z sąsiednimi gminami Lamentin, Saint-Joseph i Schoelcher.
W Fort-de-France znajdują się Prefektura , sztab sił zbrojnych Antyli-Gujany, Sąd, Tribunal de grande instance, Sąd Apelacyjny, Hôtel de la Collectivité Territoriale de la Martinique (połączenie departamentu i Region), Archidiecezja , Uniwersyteckie Centrum Szpitalne i Poczta Główna .
Prefektura Hotel
(były hotel gubernatora).
Hotel Post Office w Fort-de-France.
Fort-de-France to także baza marynarki wojennej francuskiej marynarki wojennej , znajdująca się w Fort Saint-Louis . Fregata obserwacyjna, dwie łodzie patrolowe i lekki statek transportowy są tam przydzielone pod zwierzchnictwem państwowym i do walki z handlem narkotykami .
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
maj 1945 | Marzec 2001 | Aimé Césaire | PC, a następnie PPM |
Writer poseł z Martyniki (1945 → 1958) Członek od 2 th dzielnica Martyniki (1958 → 1986) Zastępca z Martyniki (1986 → 1988 wybierany przez proporcjonalnej reprezentacji) Użytkownik od 3 th dzielnica Martyniki (1988 → 1993) Ogólny radny z kanton Fort-de-France-4 (1955 → 1970) Prezesa rady regionalnej Martyniki (1983 → 1986) |
Marzec 2001 |
marzec 2010 (rezygnacja) |
Serge Letchimy | PPM |
Urbanista Użytkownik od 3 th powiat Martynika (2007 →) General Counsel w kantonie Fort-de-France-6 (1992 → 2004) Przewodniczący Rady Nadzorczej Center Martynika (2001 → 2008) |
kwiecień 2010 | marzec 2014 | Raymond Saint-Louis-Augustin | PPM | Nauczyciel |
marzec 2014 | W trakcie | Didier Laguerre | PPM |
Profesor fizyki Regionalnego radnego z Martyniki (2010 → 2015) 1 st vice prezes CA Centrum Martyniki (2014 →) Radny do Zgromadzenia Martynika od 27 czerwca 2021 |
W wyborach samorządowych z marca 2020 r. w pierwszej turze zwycięża lista prowadzona przez Didiera Laguerre'a. Ten ostatni został ponownie wybrany na burmistrza Fort-de-France w marcu 2020 r.
Rada miejska Fort-de-FranceOd ponad 50 lat miasto Fort-de-France jest bastionem Partii Postępowej Martyniki założonej przez Aimé Césaire'a . Polityczna wrażliwość Foyalais jest bardziej lewicowa .
Miasto | Kraj | Kropka | ||
---|---|---|---|---|
Belem | Brazylia | od 2011 |
Miasto jest również uczestnikiem sieci „stolic” terytoriów zamorskich z Pointe-à-Pitre i Basse-Terre , Cayenne , Saint-Denis de la Réunion i Mamoudzou .
W 2008 roku miasto wyprodukowało 1178 kWp energii elektrycznej z wykorzystaniem energii fotowoltaicznej. Ponadto wdrożono szereg środków promujących zrównoważony rozwój w gminie (zarządzanie, edukacja, energia itp.).
W 2004 r. CACEM był odpowiedzialny za zmechanizowaną zbiórkę odpadów, które były przetwarzane w CVE (Centrum Odzysku Energii) i CET (Centrum Technicznego Składowiska) w La Trompeuse sur la commune. Centra selektywnego sortowania są dostępne dla ogółu społeczeństwa, co potwierdza rosnącą wrażliwość Foyalais na kwestie ekoodpowiedzialność.
Kilka katastrofy wzrosła śmiertelność w XIX th stulecie, populacja jest poniżej 17 000 mieszkańców. Wzrost liczby ludności był znaczący przez całe stulecie, od 1891 roku (po ostatniej katastrofie w mieście) do 1990 roku, a zwłaszcza po 1954 roku, osiągając 100 000 mieszkańców na początku lat 90. Miasto następnie regularnie traciło populację (82 502 mieszkańców) w 2015 roku.
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1853 r., pierwszego spisu po departamentalizacji z 1946 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin o liczbie mieszkańców powyżej 10 000 spisy ludności odbywają się co roku po przeprowadzeniu badania próby adresów reprezentujących 8% ich mieszkań, w przeciwieństwie do innych gmin, w których co roku przeprowadza się prawdziwy spis.
W 2018 r. miasto miało 78 126 mieszkańców, o 7,19% mniej w porównaniu do 2013 r. ( Martynika : -4,35%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1853 | 1867 | 1894 | 1901 | 1936 | 1954 | 1961 | 1967 | 1974 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
13 130 | 16 721 | 17 274 | 24 692 | 52 051 | 60 648 | 84 811 | 96 943 | 98,807 |
1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2011 | 2016 | 2018 | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
99,844 | 100 080 | 94 049 | 90 347 | 86,753 | 81,017 | 78,126 | - | - |
Porównanie lat 2006 i 1990 pokazuje bardzo młodą populację w 1990 r. i stopniowe starzenie się w 2006 r., zwłaszcza wśród kobiet:
|
|
Gmina posiada 25 przedszkoli, 59 szkół podstawowych, 8 kolegiów, 4 licea zawodowe, 3 licea ogólnokształcące i 7 szkół na kontrakcie.
Szpitale w Fort-de-France dysponują łącznie około 1900 łóżkami.
Fort-de-France University Hospital składa się z czterech zakładów (około 1300 łóżek) i otrzymuje około 40.000 pacjentów rocznie:
Pozostałe urządzenia to:
W mieście działają również laboratoria analityczne i lekarze specjaliści.
Co roku w listopadzie odbywa się międzynarodowy półmaraton w mieście Fort-de-France. Jest to najważniejsza impreza sportowa organizowana przez miasto Fort-de-France.
Wiele stadionów i hal zaprasza miłośników sportu i zdrowia:
Hale sportoweFort-de-France ma kilka klubów sportowych:
Wielcy gracze Klubu Kolonialnego od jego powstania do dnia dzisiejszego to: Albert Détournel, Robert Juliéno, Jacques Jean-Baptiste-Edouard, Guy Mardayé, Jean Trémor, Léon Borry, Roger Jean-Noël, Claude Cayol, Victor Jean-Baptiste , Victor M'Quiby i José Goron .
Golden Star Fort-de-France jest pierwszym klubem West Indian-Gujany, które osiągnęły 32 th finału Coupe de France w 1974 roku po zwycięstwie przeciwko US Melun 2 bramek do 1, ale stracił na OGC Nice o 8 goli do 0. Wspaniali gracze wszech czasów Złotej Gwiazdy to: Daniel Charles-Alfred , Hamid Did, Serge Son, Frédéric Betzy, Denis Bellerose, Pierre Verdeau, Pablo Jean-Baptiste, Camille Zali, Serge Stattner, Charles Filin, Félix Zéline, Francky Forest, Jean-Pierre Pilotin, Henri Alonzeau, José Marie-Rose, Joël Saliber, Thierry Fondelot , Frédéric Piquionne , Mathias Coureur i Fabrice Reuperne .
Excelsior przeżywał swoje dni świetności w latach 1987-1989, zdobywając 3 tytuły mistrzowskie Martyniki. Ten wspaniały zespół składał się z następujących graczy: Raymond Dijon, Gérard Dijon, Francis Rambo, Jean-Luc Largen, Christian Caronique, Camille Marguerite, Patrick Ferrand, Marcel Cassildé, Jean-Claude Linéré i Georges Login . Zespół ten w tym czasie stanowił kręgosłup drużyny piłkarskiej Martyniki .
Witryna internetowa aplikacji Excelsior Fort de France
W Fort-de-France są dwa główne stadiony:
Widok na stadion Desclieux w Fort-de-France.
Religia katolicka (Kościół Antyli) jest praktykowane w archidiecezji Saint-Pierre i Fort-de-France . Od7 marca 2015 r., M gr Davida Macaire dydaktycznego arcybiskup w katedrze St. Louis w Fort-de-France.
Na terenie gminy Fort-de-France znajduje się 9 obiektów sakralnych . Oto lista poniżej:
Fort-de-France jest siedzibą Izby Przemysłowo-Handlowej Martyniki .
W 2008 roku średni dochód gospodarstwa domowego podatku wynosiła 12 743 € , umieszczając Fort-de-France 30 716 th miejsce wśród 31 604 miast z ponad 50 gospodarstw domowych we Francji metropolitalnej.
Ludność zawodowa mieszkająca w mieście osiągnęła w spisie z 2006 r. łącznie 40 331 osób, a liczba miejsc pracy 45 793. Połowa zakładów pracy na Martynice znajduje się w okolicach Fort-de-France i Le Lamentin, tj. 1 394 publicznych i 3324 prywatnych w zakładach pracodawców w 2008 r. Stopa bezrobocia w 2006 r. wyniosła 25,6%.
Podział zatrudnionych pracowników według kategorii społeczno-zawodowej w 2006 r.
Rolnicy | Rzemieślnicy, handlowcy, liderzy biznesu | Menedżerowie, zawody intelektualne | Zawody średniozaawansowane | Pracowników | Pracownicy | |
---|---|---|---|---|---|---|
Fort-de-France | 0,3% | 7,2% | 12,8% | 25,6% | 38,2% | 15,8% |
Średnia krajowa | 2,2% | 6,0% | 15,4% | 24,6% | 28,7% | 23,2% |
Źródła danych: INSEE |
Głównymi pracodawcami są ratusz Fort-de-France i Rada Generalna.
Wśród największych pracodawców znalazły się EDF (450 pracowników), France-Télécom (740 sal.), sklepy Carrefour (190 sal.) i Hyper U (125 sal.), edycje France Antilles (220 sal.), call center Groupama ( 140 pracowników) oraz wiele innych sklepów, banków (Crédit Mutuel, 290 pracowników, BNP, 210 pracowników itp.) oraz firm ubezpieczeniowych, agencji pracy tymczasowej, firm budowlanych i usługowych (catering zbiorowy, ochrona, utrzymanie terenów zielonych itp.) ...
La Cour Perrinon to centrum handlowe położone w samym sercu zabytkowego centrum miasta otwartego w dniu4 grudnia 2008 r..
Centrum handlowe zlokalizowane jest w samym centrum miasta i oferuje różnorodne sklepy i usługi, a także podziemny parking na 600 miejsc.
Port Fort-de-France jest najważniejszym portem handlowym Martyniki. Rozciąga się na kilka miejsc (terminal kontenerowy w Pointes des Grives, nabrzeża zatoki Tourelles (północne i południowe), nabrzeże zachodnie, basen remontowy i terminal wycieczkowy Pointe Simon).
Izba Przemysłowo-Handlowa Martyniki udało portu Fort-de-France w latach 1964 i 2013. Jednak od 1 st stycznia 2013 jest Instytucja Publiczna " Port Authority of Martynika 's kto zajmuje się zarządzaniem portem .
Fort-de-France jest 6 th portowych kontenerów we Francji 160.000 pojemnika TEU obchodzić co roku, a pierwsza pula praca za granicą francuskim , z około 1 000 bezpośrednich miejsc pracy. Każdego roku w porcie obsługiwanych jest około 3 mln ton ładunków, z czego 70% stanowi import. Import ten to głównie ropa naftowa przeznaczona dla rafinerii SARA oraz różne towary kontenerowe dla konsumentów z Martyniki (sprzęt gospodarstwa domowego, multimedia, żywność itp.). Prawie 80% importu Martyniki pochodzi z Europy, ale głównie z Francji kontynentalnej. Jeśli chodzi o eksport, produktów rafinacji ropy naftowej są nadal głównym artykułem eksportowym, a następnie banany (280.000 ton rocznie) wysłany do Europy kontenerów chłodniczych, pozwalając na Martynikę, aby umieścić 16 th miejsce bananów krajów importujących w Europie.
Prawie 96% towarów importowanych lub eksportowanych na Martynice przechodzi przez port Fort-de-France, co wyraźnie ilustruje znaczenie portu i jego szlaków morskich.
Port Fort-de-France odgrywa również istotną rolę w transporcie pasażerskim, zarówno w zakresie rejsów wycieczkowych, jak i między wyspami. Z 110 023 pasażerami rejsowymi i 127 704 pasażerami między wyspami w 2012 r. port jest ważnym ogniwem dla gospodarki turystycznej wyspy i mobilności ludzi na Karaibach.
Port zajmuje się również załadunkiem i rozładunkiem pojazdów zi do Europy na statkach ro-ro ( RORO ).
Turystyka i biznesNa obszarze piętnastu hektarów, w pobliżu ujścia rzeki Rivière Madame, powstało centrum biznesowe Pointe-Simon. Zawiera :
Całość wybudowanego terenu przewiduje zespół urbanistyczny o powierzchni 24 000 m 2 .
W drugiej fazie planowany jest również pasaż handlowy typu „wioska kreolska” o nazwie Fort-de-France antan lontan , w pobliżu „Maleconu” i przylegający do zabudowy przy Bulwarze Alfassa.
28 kwietnia 2012 r. ukończono elewacje wieży i kondominium oraz ukończono stan surowy trzeciego budynku (architekci Erick Orville i Frank Brière), jest to również dzień demontażu ostatniego dźwigu na miejscu.
W 2019 roku służby Martynika 1 ponownego łańcucha zostały zainstalowane na 2 piętrach w Lumina Tower.
Business Center i Lumina Tower w trakcie budowy.
Koniec budowy, widok z dworca autobusowego.
Widok na Business Center, centrum nowoczesności w kreolskim mieście
Widok na Fort-de-France z Kalwarii.
Katedra św . Ludwika .
Kościół Saint-Antoine des Terres-Sainville.
Kościół Balata w Fort-de-France: miniaturowa replika bazyliki Najświętszego Serca na Montmartre w Paryżu .
Plaża „Française” między zatoką a Fortem Saint-Louis, wzdłuż „Malécon”.
Fort Saint-Louis (baza marynarki wojennej).
Dawny gmach sądu, który stał się przestrzenią kulturalną Camille-Darsières.
Biblioteka Schœlchera.
Stary ratusz, który stał się teatrem i przestrzenią muzealną Aimé-Césaire dla burmistrza-poety, ojca ruchu negritude.
Most Gueydon i fontanna na kanale Levassor (rzeka Madame, centrum miasta).
Regionalne Muzeum Historii i Etnografii.
CMAC Atrium, 6 rue Jacques-Cazotte, 97200 Fort-de-France.
Fort-de-France to tytuł powieści Pierre'a Benoita wydanej w 1933 roku .
Kuchnia składa się z Creole dania : czarnym puddingiem, white pudding wykonane z ryb, acras (naleśników) dorsza lub krewetki, nadziewane kraby, wędzone, Colombo ... To jest w oparciu o lokalne produkty: owoce morza, owoców i warzyw egzotycznych ...
Bazy danych i rejestry