Nagroda Pierre-Lafue

Nagroda Pierre-Lafue
Nagrodzony Nagroda Pierre-Lafue
Opis Nagroda literacka
Organizator Fundacja Pierre-Lafue
Kraj Francja
Data utworzenia 1976
Oficjalna strona https://www.fondationpierrelafue.org/

Cena Pierre Lafue to coroczna nagroda to książka francuskojęzyczny historycznej inspiracji, to wszystko z kawałkiem.

Fundacja Pierre-Lafue

Fundacja została założona w 1976 roku przez Yolande d'Argence Lafue w celu wspierania działań związanych z twórczością jej zmarłego męża, profesora, historyka, dziennikarza, eseisty i powieściopisarza Pierre'a Lafue (1895-1975).

Fundacja Pierre-Lafue została uznana za użyteczności publicznej dekretem Rady Stanu z dnia 15 listopada 1979, jest upoważniony do przyjmowania darowizn i zapisów.

Co roku przyznaje nagrodę, nagradzając dzieło francuskojęzyczne o inspiracji historycznej lub całość dzieła. Przyznaje również granty naukowe i badawcze oraz organizuje wydarzenia.

Nagroda Fundacji Pierre-Lafue

Pierre Lafue przyznawana jest każdego roku w listopadzie, w salach Ratusza z 6 th dzielnicy Paryża. Z tej okazji zwycięzca minionego roku prezentuje swojego następcę i swoją pracę.

Jury Nagrody Fundacji Pierre-Lafue co roku wybiera zwycięzcę. Składa się z członków stałych i czasowych (trzech ostatnich laureatów).

45 th Pierre Lafue Nagroda została przyznana na3 czerwca 2021Hélène Dumas za książkę Sans ciel ni terre - sieroce słowa ludobójstwa Tutsi, wydaną przez La Découverte.

Petit Lafue 2021

Celem tego konkursu jest przybliżenie młodym pokoleniom historii. Jest on otwarty dla wszystkich uczniów gimnazjów i liceów we Francji i nagrodzi klasę lub grupę uczniów, którzy będą musieli wyprodukować grafikę, scenariusz, produkcję wideo itp. wokół proponowanego tematu.

Dwie klasy wygrały Petit Lafue 2019: klasa 4 e 5 z Collège Georges Courteline (Paryż 12 e ) z nauczycielką Madame Sternberg oraz klasa 1 stopnia Brevet des Métiers d'Art z École Boulle (Paryż 12 e ) z nauczycielem Mr. Simoni.

3 rd C klasa z Lucie Faure College (Paryż 20 th ) wygrał Prix du Petit Lafue 2021. Z tego multidyscyplinarnego projektu, uczniowie były nadzorowane przez ich nauczycieli, dwóch panów. Farella i Oumamar.

Lista laureatów Nagrody Fundacji

Jury Nagrody Fundacji Pierre-Lafue

Jury Nagrody Fundacji Pierre-Lafue co roku wybiera zwycięzcę. Składa się z członków stałych i tymczasowych.

Członkami stałymi są:

Członkami tymczasowymi są trzej ostatni laureaci Prix Lafue. Ci członkowie nagrody 2022 to:

Członkowie jury tworzą komitet czytający, który spotyka się kilka razy w roku.

Działalność kulturalna Fundacji Pierre-Lafue

Fundacja przez cały rok organizuje wieczory, wizyty i konferencje o tematyce historycznej.

Pierre Lafue

Pierre Lafue urodził się dnia18 września 1895 rw Pont-de-Monvert, absolwent w zakresie liternictwa, DES w języku niemieckim. Nauczyciel szkoły średniej w Étampes w latach 1932-1933 oraz w liceum Jean-Baptiste Say w Paryżu w latach 1933-1939.25 stycznia 1964, Yolande d'Argence. Pierre Lafue został dziennikarzem korespondentem gazet we Francji i Polsce w latach 1933-1935. W tym dniu wszedł do gabinetu Georgesa Mandela. Od 1955 roku Pierre Lafue został dyrektorem zbiorów historycznych u różnych wydawców. Był także krytykiem literackim „Revue He Semaineaire” i „Revue Universelle” w latach 1922-1940 z Pionem. Pierre Lafue otrzymał w 1965 Grand Prix Société des Gens de Lettres, w 1967 był laureatem Akademii Francuskiej. Był ofiarą wypadku samochodowego na8 sierpnia 1975 r.. 

Yolande Lafue

Urodzić się 3 marca 1918 w konsulacie francuskim w Mediolanie Yolanda d'Argence poznała pisarza-historyka Pierre'a Lafue, którego poślubiła w 1964 roku. Oboje podróżowali i przyjmowali w małym saloniku literackim wiele ówczesnych osobistości, przyjaciół Pierre'a, takich jak Henri Clouard, Henri Massis, Georges Day, Francis Ambrière, André Lang, Paul Gordeau, Jean Marin, Louis Joxe, Adrien Dansette, Jean Fourastié i wielu innych.

W 1976 roku Yolande d'Argence Lafue postanowiła założyć Fundację, aby uwiecznić imię i dzieło jej męża. Zostaje jej prezesem założycielem. Fundacja Pierre-Lafue została uznana za użyteczności publicznej na mocy dekretu Rady Stanu z dnia15 listopada 1979. Od 1977 r. Fundacja Pierre'a Lafue corocznie przyznawała studentom nagrody literackie i stypendia.

Załączniki

Powiązany artykuł

Linki zewnętrzne

Bibliografia

  1. https://www.revuedesdeuxmondes.fr/wp-content/uploads/2016/11/3217272beaf3508805530f52c5835bd0.pdf
  2. franceinfo, „  Zniknięcie André Fontaine'a, byłego dyrektora Le Monde  ” , na francetvinfo.fr , Franceinfo ,18 marca 2013 r.(dostęp 28 sierpnia 2020 r . ) .
  3. Le Monde, „  NAGRODA FUNDACJI PIERRE-LAFUE DLA HENRIEGO AMOUROUX  ”, Le Monde ,25 stycznia 1986( przeczytaj online Płatny dostęp , konsultacja 28 sierpnia 2020 r. ).
  4. Le Monde, „  Nagroda Pierre-Lafue dla Guillaume de Bertier de Sauvigny  ”, Le Monde ,1 st lutego 1987( przeczytaj online Płatny dostęp , konsultacja 28 sierpnia 2020 r. ).
  5. NULL, "  Nagroda" Pierre Lafue "dla Kardynała Pouparda:" W sercu Watykanu "- ZENIT - Francais  " , na ZENIT - Francais ,11 czerwca 2004(dostęp 28 sierpnia 2020 r . ) .
  6. „  Paryż: Nagroda im. Pierre’a Lafue zostanie przyznana stałemu obserwatorowi Stolicy Apostolskiej na Unesco – Swiss Catholic Portal  ” , na cath.ch (dostęp 28 sierpnia 2020 r . ) .
  7. La Croix, „  Biskup Francesco Follo otrzymuje Nagrodę Pierre-Lafue.  ", La Croix ,23 maja 2007 r.( przeczytaj online , konsultacja 28 sierpnia 2020 r. ).
  8. "  W sercu historii  " na sudouest.fr ,17 września 2014 r.(dostęp 28 sierpnia 2020 r . ) .
  9. „  Annie and Maurice Sartre laureaci nagrody Pierre-Lafue Foundation  ” , na stronie lhistoire.fr (dostęp 28 sierpnia 2020 r . ) .
  10. „  NAGRODA HISTORYCZNA” FUNDACJI PIERRE LAFUE / The Letter of Expansion  ” , za The Letter of Expansion (dostęp 21 maja 2021 r . ) .
  11. Roland Andréani, „Pierre Lafue: Lozérien na spotkanie z Leninem” w Praktykach i kulturach politycznych. Hołd dla Raymonda Huarda , Montpellier, Paul Valéry University, 1995, s.  437-446 .
  12. „  Pierre Lafue Foundation / Académie française Prize  ” , na stronie academie-francaise.fr (dostęp 21 maja 2021 r . ) .