Falerone

Herb przedstawiający średniowieczną zbroję przypomina panowanie nad krajem przez miejscowe panowanie feudalne pochodzenia frankońskiego, spadkobierców ludu tradycyjnie wojowniczego i skazanego na wojnę, którzy stworzyli własne państwo, zdominując 30 zamków środkowo-górnego Val di Tenna, czyniąc Falerone swoją stolicą.

Na herbie oprócz hełmu z pióropuszem na ramionach i bokach ochraniacza pojawia się tarcza sannityczna. Wewnątrz znajduje się czerwony pasek na niebieskim tle z napisem SPQF, który przypomina o wielkości i blasku rzymskiego miasta Falerio Picenus urodzonego w tej gminie w 29 rpne. AD, nie mniej ważne niż sąsiednie miasto Fermo .

Geografia

Falerone położone jest na wzgórzu 432 m n.p.m., w prowincji Fermo , pomiędzy Morzem Adriatyckim a Górami Sybillińskimi .

Historia

W 90 pne. AD, u stóp Mons Falarinus , pamiętamy klęskę armii rzymskiego generała Cnaeus Pompeius Strabo przez Picénienów dowodzonych przez Gajusza Widaciliusza, Publiusza Ventidiusa i Tytusa Lafrène, na trasie rzymskich legionów w kierunku Fermo.

W 29 rpne, w Augusta, w stuleciu doliny Tenna, Falerio Picenus został zbudowany na styku Firmum, Urbs Salvia i Ausculum. Graficzna reprezentacja w Falerio Picenus Acernario kodu VI th century, z dwojgiem drzwi północ do Urbs Salvia, i na południe, do Novana i Ausculum potwierdza znaczenie Castrum .

W IV TH i V -go wieku, biskupiej Stolica Falerio powraca do Fermo , wyraźna oznaka stanu oczywistego upadku rzymskiego miasta już nękanego przez barbarzyńskich hord, wyludnienie i utraty prestiżu centrów rzymskich korzystać z większych miasta. Pozostaje w Falerone, kościół parafialny Santo Stefano, podlegający jurysdykcji Fermo .

W 765 Falerone było siedzibą gastaldatu lombardzkiego zależnego od księstwa Fermo, ustanowionego przez króla Didiera z Lombardii w funkcji antyméridional, przeciwko Księstwu Spoleto i Księstwu Benevento . Gastald Volveto pozostawia napis na grobie, ewentualnie w San Giovanni delle Piagge (zniszczony), powyżej Równinie Falerone, gdzie kościół Lombard z San Paolino da Nola znajduje się również.

W 977 roku, wraz z narodzinami wielkiego państwa feudalnego na wysokim wzgórzu Fermana-Maceratese rządzonym przez panowanie Brunforte i potomków Mainarda, Falerone stał się jednym z głównych zamków. Jego panowie, wikariusze Farfy, żarliwi Gibelini związani z Montefeltro i Visconti, utrzymywali dominację nad sąsiednimi zamkami i Falerone do 1378 roku, kiedy to podporządkował się Fermo .

W 1274 roku, w wyniku podziału majątku między Pietro i Offreduccio, syna Fallerone, wieś i jej mieszkańcy zostali poddani feudalnej dominacji panów, z Penną San Giovanni, Belluco, Servigliano, częścią Loro Piceno, Cerreto (frakcja Montegiorgio ) itp.

Dlatego nie mówimy o gminie aż do 1378 roku, kiedy to panowie Falerone, w osobach Stefano i Vanni (znanego jako Vagnozzo), syna Pietro II, musieli opuścić rezydencję Falerone i zamieszkać w Fermo, jako potępienie, które sprowadził ich na ziemię. został zadany przez Radę Fermain za zabójstwo Berto, syna Filippo, pana Massa Fermana , podczas bójki, która wybuchła na lokalnym festiwalu. Falerone i zajmują miasto, przez decreeing końca tak zwanych obszarów chłopskich miejscowych szlachciców, którzy od około dwóch wiekach XI tH do XIII th dał prestiż i władzę w swoich zamkach i dworach.

Proces okupacji wojskowej zatrzymuje i niszczy lokalny opór, który ostatecznie obejmuje kilka innych krajów z Falerone. Najszlachetniejsze rody zostają wyeliminowane i wykorzenione ze swoich lenn: tak jak Stefano i Vanni da Pietro II, Gentile da Mogliano zostaje pozbawiony swojej własności, Boffo da Massa zostaje pokonany, Monteverdi zostają wyeliminowani, Brunfortowie rozproszeni, tylko fortece Montappone, Massa Fermana, Penna San Giovanni, Sant'Angelo in Pontano. Całość była korzystna dla utworzenia państwa Fermo i jego seigneury na zamkach jego domeny, podmiotu, który będzie trwał aż do jedności Włoch.

Kultura

Sztuka i architektura

Silna obecność franciszkanów w Falerone jest udokumentowana od XIII th wieku, podczas gdy aktywność zakonny i obecność mnichów i klasztorów małych na tych ziemiach sięgają okresu Lombard. Pierwszy klasztor mnichów znajdował się w dzielnicy Piagge, w pobliżu starego kościoła lombardzkiego znanego jako San Giovanni (obecnie zniszczony), niedaleko miejsca, w którym do dziś stoi tysiącletni kościół San Paolino., Również z epoki lombardzkiej. . Ponadto są to budynki opactwa, oprócz tego, że są miejscami kultu, kościoły Santa Margherita i Santo Stefano; pierwszy zależał od mnichów z San Pietro in Ferentillo, drugi reprezentował główny kościół byłej diecezji Falerone (obecnie zniknął wraz z kościołem).

Jest zatem jasne, że monastycyzm Falerone wywodzi się w dużej mierze z wpływu benedyktynów, którzy wyemigrowali z Umbrii na te ziemie, zakładając klasztory i wprowadzając kult dla swoich świętych (kult San Fortunato da Montefalco zastąpiony świętym przez patronkę Todi Falerone był importowany z Umbrii w czasach starożytnych). Pierwsi franciszkanie osiedlili się w Falerone w środku XIII -go wieku, opierając swój klasztor na wzgórzu cmentarza, budując swój kościół pod wezwaniem patrona kraju (stąd nazwa tego miejsca: San Fortunato hill). Dopiero w 1292 r. Franciszkanie osiedlili się w mieście i osiedlili w kościele Santa Maria, zmieniając jego nazwę w 1352 r. Na kościół San Fortunato, chociaż Falerone nadal nazywają go San Francesco. Z tego samego okresu pochodzi budowa przybudówki klasztornej. Kościół na wzgórzu pozostał taki, jaki był, dopóki nie został zburzony w celu wzniesienia kaplicy cmentarnej; tytuł San Fortunato został przeniesiony do kościoła San Francesco, który do dziś jest pamiętany jako Świątynia San Fortunato zwana San Francesco.

W 1542 roku mnisi należący do zakonu Clarene opuścili klasztor Piaggie i założyli Chiesina na wzgórzu w pobliżu kraju, poświęcając go Madonna degli Angeli i budując tam aneks (zwróć uwagę na wewnętrzny fresk kościoła nad ołtarzem głównym; dzieło Vincenzo Paganiego ). W 1568 r. Zakon Clareni został połączony z zakonem braci franciszkanów, a kościół na wzgórzu i mały przyległy klasztor stał się częścią majątku klasztoru. natomiast dopiero wokół XVI th century klasztor Piagge jest opuszczony a nieliczne pozostałe braci przeniósł się do San Francesco. Pozostali ruiny aż do początku XX th wieku , dziś całkowicie zniknął. Pozostał kościół Matki Bożej Anielskiej, który od 1860 roku po sprzedaży dóbr kościelnych przeszedł w ręce jednostek i do dziś należy do zamożnej rodziny z Falerone.

Wakacje

Patronem jest św Fortunato di Todi (choć prawdopodobnie skażenie wystąpiło XV th century, która doprowadziła do zastąpienia szefa rodzimy San Fortunato di Montefalco) słynie z wielu cudów w Falerone. Świętego obchodzone jest przez miejscowości na 1 st czerwca z dużym partii i procesji towarzyszy ciała flagi „Miasto Falerone.”

W Aniołek w poniedziałek , w „Parc San Paolino” (w dzielnicy o tej samej nazwie), w którym znajduje się mały kościółek pod wezwaniem Świętego, odbywa się tradycyjna gra przypominająca bale „Totu”. Ponadto istnieją stragany do jedzenia.

Kontynuacją jest święto św. Jana Chrzciciela w czerwcu w Piane di Falerone oraz w październiku w gaju kasztanowym.

La N'zegna: W drugim tygodniu sierpnia obchodzone jest święto „Nzegna” (nie mylić z Nzegna di Carovigno), gdzie w ośmiu dzielnicach miasta znajdują się alegoryczne spławiki wykonane wyłącznie z pszenicy i innych produktów pochodnych. Z nich są napisane małych „czuwania”, gdzie zwyczaje z początku XX th wieku. W pierwszą niedzielę rozgrywany jest „Le Bal de la Nzegna”, w którym każdy tancerz musi obrócić pod nogami flagę o wadze 3 kg i przez 5 minut rzadziej dotykać flagi na ziemi. Legenda głosi, że kiedy San Fortunato uniknął inwazji, wieśniak tańczył ze sztandarem, który reprezentuje bossa podczas wymyślania gry.

Festiwal Faleronaise
Festiwal Faleronaise
Festiwal Faleronaise

Gotowany

Tradycyjnymi produktami tego kraju są:

wąż z Falerone (w dialekcie "lu serpe"): słodycz typowy dla okresu Bożego Narodzenia, urodzony w kuchniach starego klasztoru Klarysek. Jest to kruche ciasto w kształcie węża, oblane czekoladą wypełniony pastą z migdałów, amaretti i cynamonem. Jest również ozdobiony kandyzowanymi czerwonymi wiśniami i lukrem królewskim.

Oliwa „Piantone di Falerone”: odmiana oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia. Końcowy produkt ma charakter owocowy, średni do zapachu z dobrą ostrością i gorzki w smaku. W kuchni wskazany jest na surowo na potrawach takich jak warzywa i grillowane czerwone mięso.

Targi

Festiwal pappardelle z kaczki w czerwcu.

Festiwal Marchii Scottona w lipcu.

Castagnata de Piane di Falerone, październik.

Osobowość miasta

Jacques de Falerone , brat mniejszy z klasztoru w Mogliano , towarzysz św. Franciszka z Asyżu, wspomniany w rozdziałach 32 i 51 Fioretti św. Franciszka z Asyżu .
San Fortunato di Todi , włoski biskup VI th wieku .

Widok Falerone
Widok Falerone
Widok Falerone

Administracja

Kolejni burmistrzowie

Kropka		Tożsamość	Etykieta	Jakość

Brakujące dane należy uzupełnić.

Hamlets

Piane di Falerone

Gminne gminy

Belmonte Piceno , Montappone , Monte Vidon Corrado , Montegiorgio , Penna San Giovanni , Sant'Angelo in Pontano , Servigliano

Twinning

Miasto jest powiązane z:

Cormeilles (Eure) ( Francja ).