Crossing over (poezja)

W poezji krzyżowanie jest procesem metrycznym opartym na niedopasowaniu składni i miernika linii: grupa składniowa przenosi się z jednej jednostki metrycznej na drugą.

Wyjaśnienie

• Słowo „enjambement” zostało zapisane dopiero w 1680 r. Przez Richeleta w jego słowniku, ale czasownik „enjamber” w dużej mierze je poprzedza, a następnie jego użycie w przenośni wyjaśnia skojarzenie ze słowem „  stopa  ”, używanym do określenia podstawy metrycznej werset. Skrzyżowanie, krytykowane przez poetów klasycznych, ze względu na swoją wyrazistość jest poszukiwane przez poezję romantyczną i jej następców.
• Przekraczanie to proces, który gra na cięciach i rytmie linii: w rzeczywistości przepełnienie składniowe wiersza w następnym wierszu osłabia pauzę na końcu wiersza, a nawet prawie całkowicie ją znosi, tworząc nudną efekt. „wydłużenie lub zniszczenie; jest to szczególnie zauważalne, gdy przejście jest podkreślone przez odrzucenie lub kontr-odrzucenie (krótki element izolowany przez zaznaczone cięcie, na początku wersetu 2 dla odrzucenia lub na końcu wersetu 1 dla kontr-odrzucenia) .
• Tworzy efekt ciągłości lub wzmocnienia.

Proste przejście „A ja nienawidzę niczego tak długo, jak wykrzywienia Wszystkich tych wielkich protestujących ” Molière - The Misanthrope (około 43-44) Przejście z odrzuceniem „Odtąd kąpałem się w wierszu Z morza, nasycony gwiazdami i laktacyjny ” Rimbaud - Pijana łódź (ok. 21-22) Przekraczanie z kontr-odrzuceniem „Rewolucja wołała do nich: - Wolontariusze, Umrzyj, aby wyzwolić wszystkie narody, twoich braci! - " Victor Hugo - „To bierne posłuszeństwo”, ok. 43-44 Les Châtiments Przekraczanie z odrzuceniem i kontr-odrzuceniem „Cesarz zwrócił się do Boga; człowiek chwały Drżąc, Napoleon zrozumiał, że odpokutuje ... " Victor Hugo - „L'Expiation”, c. 62–63 ( Les Châtiments ) „I, Miłość spełniająca wszystko oprócz Głód, sorbety i dżemy Chroń nas przed sztywnością mięśni. " Verlaine - Fêtes galantes - „Cythère” (wersje 10–12)

• Mówimy również o rozpinaniu stroficznym, gdy nie ma przerwy syntaktycznej między dwiema strofami. To stroficzne przejście jest dość powszechne w sonecie przynajmniej między dwoma czterowierszami lub dwoma tercetami, nawet między czterowierszami a tercetami w strukturze porównawczej „Jak…, więc…”.

Przykład:

„Jak mijamy potok latem bez niebezpieczeństwa Kto zimą był szczęśliwy, będąc królem równiny, I rozkoszować się polami wyniosłej ucieczki Nadzieja oracza i nadzieja pasterza: Jak widzimy tchórzy obrażający zwierzęta Dzielny lew leżący nad areną, Zakrwawione zęby i na próżno śmiałe Aby sprowokować wroga, którego nie można pomścić: I tak jak przed Troją wciąż widzimy Greków Odważ się mniej odważnym wokół ciała Hectora: Ci, którzy kiedyś pili, z pochylonymi głowami, Od rzymskiego triumfu towarzyszy chwała, Na tych zakurzonych grobowcach okazują swą śmiałość, A pokonani ośmielają się gardzić zwycięzcami. Du Bellay „Jak spędzamy lato ...”

Starożytności Rzymu (sonet 14)

• Ponownie był to XIX- th  stulecia kto odważy swobodę w wierszach bez określonej struktury. Przykłady:

„Chociaż w sierpniowym tekście Ich serca, żarliwie czytające, Narysowany piękny, prawdziwy, sprawiedliwy, Wydawało mi się, marzycielem, Usłysz śpiew chwały Wokół nas, jak w miejscu świętym, I spójrz pod palce tych aniołów Wstrząśnij księgą Bożą! ” Victor Hugo , Les Contemplations ( „Była blada ...” (ostatnie zwrotki) "Stary faun z terakoty Śmieje się w centrum boulingrins, Prawdopodobnie zapowiada kontynuację Źle w tych spokojnych chwilach Kto mnie prowadził i cię prowadził, - melancholijni pielgrzymi, - Aż do tej godziny, którego lot Zakręć w dźwięk tamburynów ”. Paul Verlaine - Fêtes galantes , „Faun”

Historyczny

• Przeprawa jest szeroko wykorzystywana przez poetów średniowiecza w krótkich wersetach. Świadczą o tym niektóre przykłady:

„Cóż, czy ta piosenka, zróbmy tutaj Dodatkowe kopie śpiewamy " Jaufré Rudel ( XIII th  century - pieśń miłości dworskiej) "Słyszałem dzwon Sorbony, Który zawsze dzwoni o dziewiątej Zbawienie, które przepowiada anioł; » Villon - The Testament (zwrotka XXXV) „Jeśli bracia wołają do ciebie, nie winien Pogarda, cokolwiek zostało zabite Sprawiedliwość. Wiesz jednak Że nie wszyscy ludzie mają stęchły zdrowy rozsądek; » Villon - Epitaphe ( Ballada o powieszonych )

• Ronsarda jest po pierwsze, XVI p  wieku , aby zastosować metodę z Alexandrine. Przykład:

„Marie, twój policzek też jest rumiany Ta majowa róża, masz włosy W kolorze chastaigne, zaplątanym w neus… ” Les Amours (1552-1553) - Sonnet X.

• Później Malherbe następnie Boileau zakazał jej („Strofy z wdziękiem nauczyły się upadać; / A werset w wersecie nie odważył się już przekroczyć” - pisze w „Sztuce poetyckiej”), ale nie przestaje być stosowany przez Corneille , Molière lub Racine . Przykłady:

„I śmiało udaję, że otrzymałem od ciebie Porządek, który widzę, wykonuję i który daję wszystkim. » Corneille - Le Cid (c.1281-1282) "Że on kocha ... Ale ty już wracasz swoimi śladami, Oenone? Nienawidzą mnie, nie słuchają cię. » Racine - Fedra (około 824-825)

• Jednak to poezja romantyczna dokonuje przekroczenia znaku nowej wolności i zwielokrotni jej skutki , na przykład Victor Hugo , który z dumą stwierdza: „Wypędziłem tego wielkiego głupca z Aleksandrii”. I o czym często cytujemy pierwsze wersety Hernaniego do prowokacyjnego odrzucenia :

- Czy to mógł już być on? Na schodach jest dobrze Skradziony. " lub w „Karach” (IV-13): „Ci żebracy popełnili więcej zbrodni niż biskup Nie pobłogosławiłbym tego. "

Bilans

Przecinanie się, jako środek wolności, a także ekspresji, jest głównym i częstym procesem metrycznym.

Należy uważać, aby nie pomylić tego z odrzuceniem, które jest jedynie akcentowaniem przejścia, a nie samym przejściem.

Uwagi i odniesienia

1. Maurice Souriau Ewolucja wersetu francuskiego w XVII wieku, 1970 r., Wyd. Latkin. Strona 294
2. Jean Mazaleyrat, francuskie elementy metryczne , 1974 Paryż: A. Colin. Strona 127

Link zewnętrzny

• Przekraczanie i krzyżowanie