Królować | Plantae |
---|---|
Pod-panowanie | Tracheobionta |
Podział | Magnoliophyta |
Klasa | Liliopsida |
Podklasa | Liliidae |
Zamówienie | Liliales |
Rodzina | Dioscoreaceae |
Uprzejmy | Dioscorea |
Zamówienie | Dioscoreales |
---|---|
Rodzina | Dioscoreaceae |
Common Tamer ( Dioscorea communis ) jest gatunków jednoliściennych pnących roślin na yam rodziny ( Pochrzynowate ).
Występuje powszechnie w Europie , Azji i północnej Afryce , w regionach, z których pochodzi.
Czasami nazywany jest powój , korzeń dziewiczy , czarną winorośl , poobijaną trawę kobiecą , winogrono diabła lub pieczęć Notre-Dame . Na południu Francji jest najbardziej znana pod imieniem Occitan reponchon (wymawiane répountsou lub répountchou ) lub respountchou .
W 1753 roku Linneusz stworzył gatunek Tamus communis , zapożyczając nazwę rodzaju Tamus od rośliny cytowanej przez Pliniusza Starszego pod nazwą taminia .
Niedawne analizy morfologiczne i molekularne wskazały, że Dioscoreaceae należy przeklasyfikować do czterech odrębnych rodzajów: Dioscorea , Stenomeris , Tacca i Trichopus . W ten sposób rodzaj Tamus znajduje się w Dioscorea .
Jest to gatunek rośliny o smukłej, wijącej się łodydze , dochodzącej do 3 m długości. Jest wieloletnia dzięki dużemu korzeniu, czarniawej, bulwiastej, w kształcie rzepy, która co roku wypuszcza nowe pąki.
Liście naprzemienne, z ogonkiem zaopatrzonym w dwa gruczoły, są sercowate (sercowate), z bardzo otwartymi zatokami, spiczaste, cienkie, błyszczące . Wyjątkowo dla rośliny jednoliściennej blaszka liściowa składa się z sieci nierównoległych żył.
Zielonkawożółte kwiaty są małe (średnica 3-6 mm) i zebrane w grona . Płeć są oddzielne ( roślina dwupienna ). Męskie kwiaty ułożone są wzdłuż smukłych gron o długości 5–10 cm, żeńskie w zwartych grupach. Kwitnienie odbywa się w zależności od klimatu w okresie kwiecień-maj-czerwiec.
Owoce to małe czerwone, błyszczące, soczyste jagody o średnicy 12 mm, które utrzymują się zimą po starzeniu się liści.
Korzeń
Tamier pospolity (kwiaty męskie)
Common Tamier (kwiaty żeńskie)
końcówka młodych pędów
Owoce
Owoce i nasiona - MHNT
Uważaj, aby nie pomylić go z dwupienną Bryonią, która wygląda podobnie, ale całkowicie toksyczną, lub z Sarsaparillą z ciernistą łodygą.
Tamier pospolity występuje w całej Francji kontynentalnej, Europie Środkowej i Południowej. Występuje również w Afryce Północnej (Maroko, Algieria, Tunezja, Libia) oraz w umiarkowanej Azji (Turcja, Liban, Syria, Irak, Iran, Palestyna).
Rośnie na glebach żyznych, chłodnych, w lasach i krzewach.
Sito zawiera glikozydy spirostanów i furostanów ( saponozydy z geniną steroidową), sterole , histaminy i fenantreny (o działaniu cytotoksycznym). Batatasin I, pochodna fenantrenu, jest inhibitorem wzrostu roślin.
Sterole wykrywane w liściach i łodygach zwykłego sita, podobnie jak inne Dioscorea , to głównie β-sitosterol , stigmasterol i cholesterol . Zawierają również diosgeninę i yamogeninę, w różnych proporcjach w zależności od pory roku lub wieku rośliny.
Gatunek ten zawiera również kryształy szczawianu wapnia w kształcie igieł . Spożycie owocu lub bulwy może spowodować poważne problemy trawienne. Należy go uważać za toksyczny . Kontakt z dojrzałymi owocami lub kłączami może powodować zapalenie skóry w wyniku penetracji skóry przez kryształki szczawianu wapnia w postaci cienkich igieł.
Farmakopea grecko-rzymska zna tamier pod różnymi nazwami: Dioscorides nazywa go ampelos malaina, podczas gdy Pliniusz używa kilku terminów, ampelos agria, apronia, tamnus itp.
Dla lekarza greckiego farmakolog I st century Dioscorides (MM, IV, 183)
» Άμπελος μέλαινα Ampelos melaina . Jego młode pędy są używane jako warzywo. Są diuretykami, wywołują miesiączkę, zmniejszają śledzionę i są dobrze przystosowane do padaczki, paraliżów i osób z zawrotami głowy.Jednocześnie rzymski encyklopedysta Pliniusz Starszy wskazuje HN, XXVII, 44
„Jego korzeń… lekko rozluźnia brzuch”. Małe skupiska korygują przebarwienia skóry na twarzy kobiet. Dobrze jest też stosować to zioło na rwę kulszową, tłuczone liśćmi i nakładane jako mazidło z sokiem. ” .Dzieło Dioscoridesa, znanego pod łacińską nazwą Materia medica , było do czasów współczesnych podręcznikiem z zakresu farmakopei europejskiej i muzułmańskiej. Wraz z rozwojem nauk biologicznych i chemicznych otworzył się nowy paradygmat oceny leków , przedmiot badań przesunął się z materiału medycznego na składniki aktywne , z kory chinowca do chininy .
Korzeń tamiera był popularnym lekarstwem przez bardzo długi czas. Pomimo swoich właściwości odmładzających i powodujących powstawanie pęcherzy (powodujących powstawanie pęcherzy na skórze), korzeń był używany w medycynie ludowej do leczenia siniaków i siniaków, stąd jego nazwa zioła maltretowanych kobiet . Tarta miazga została naniesiona miejscowo. Korzeń gotowany od 2 do 3 godzin, rozgniatany smalcem, służył jako maść na reumatyzm w Górnej Prowansji. Ugotowany i zastosowany jako okład, korzeń jest skuteczną antychemioterapią, szybko usuwa siniaki, siniaki bez ran.
Tamier pospolity jest sklasyfikowany w wykazie B roślin leczniczych tradycyjnie stosowanych w takiej postaci lub w postaci preparatu, których potencjalne działania niepożądane są większe niż oczekiwane korzyści terapeutyczne (wykaz opublikowany w rozdziale IV.7.B francuskiego Farmakopea wymieniona w artykule D.4211-12 kodeksu zdrowia publicznego).
Według Lieutaghi zielarze z terenów targowych nadal sprzedawali tamierskie bulwy na rynku Forcalquier (Alpes-de-Haute Provence) na początku lat 90.
Młode pędy, gotowane i jedzone jak szparagi, były zalecane przez uzdrowicieli z północnej Francji do powiększenia śledziony.
Cała roślina jest gryząca i swędząca. Korzeń zawiera pewną ilość kryształków szczawianu wapnia , które mogą powodować mechaniczną odrazę na skórze. Zawiera również saponiny i diosgeninę .
Spożycie czerwonych jagód powoduje stany zapalne przewodu pokarmowego i moczowego, wymioty, kolkę z biegunką, zaburzenia nerwowe, sercowe i oddechowe. Zdarzałyby się śmiertelne wypadki wśród dzieci.
Należy zatem unikać starego stosowania sita wewnętrznie jako środka wymiotnego, przeczyszczającego, moczopędnego, wykrztuśnego.
Młode pędy są czasami jedzone jak szparagi (a czasami mylone z dzikimi szparagami ). W szczególności we Francji są one powszechnie spożywane wiosną w departamentach Aveyron , Lot , Tarn-et-Garonne i Tarn, gdzie noszą oksytańską nazwę „ reponchon ” (wymawia się ją Répountsou ) lub „ ré (s) pountchou”. ”. Według Pierre'a Lieutaghi "Jego młode pędy są jadalne jak szparagi, ale cała dorosła roślina jest toksyczna, w szczególności jagody cynobru" .
Surowy smak młodych pędów jest dość gorzki. Jeśli jednak wiesz, jak je ugotować, gorycz prawie znika: trzeba je wrzucić do wrzącej osolonej wody, a po uzyskaniu pierwszego bulionu (mniej niż 5 minut) wrzucić je do durszlaka i podać pod zimno woda, aby przestać gotować. Następnie można je spożywać jako sos winegret lub omlet. W regionie Aveyron, Lot, Tarn-et-Garonne, Tarn jest to bardzo popularne i poszukiwane danie.