Dimiter Gotscheff
Dimiter Gotscheff| Narodziny |
26 kwietnia 1943 Parvomay ( w ) |
|---|---|
| Śmierć |
20 października 2013 r.(w wieku 70 lat) Berlin |
| Narodowość | bułgarski |
| Działalność | Dyrektor |
| Różnica | Nagroda Petera-Weissa ( d ) (2008) |
|---|
Widok na grób.
Dimiter Gotscheff (po bułgarsku: Димитър Гочев; Parvomay (w) ,26 kwietnia 1943- Berlin ,20 października 2013 r.) Jest reżyserem teatru bułgarskiego , który pracował głównie w Niemczech , gdzie uważany jest za jednego z najważniejszych reżyserów sceny.
Biografia
Urodzony w Bułgarii Gotscheff przybył w 1962 roku wraz z ojcem do NRD , w Bad Freienwalde . Po maturze rozpoczął studia weterynarza (jego ojciec sam był weterynarzem) na Uniwersytecie Humboldta w Berlinie . W 1964 poznał Heinera Müllera w restauracji w Berlinie i wkrótce porzucił studia weterynaryjne, by studiować teatr. Był uczniem, a następnie asystentem Benno Bessona , z którym pracował w Berliner Ensemble, a następnie w Volksbühne , aw 1968 został asystentem Fritza Marquardta (de) w szkole teatralnej Babelsberg . Jego pierwszym przedstawieniem, prezentowanym w Nordhausen , jest Komedia des kobiecych Heinera Müllera.
W 1979 roku, wkrótce po wygnaniu poety i śpiewaka Wolfa Biermanna , powrócił do Bułgarii, gdzie wyreżyserował dramaty niemieckie i bułgarskie oraz przetłumaczył na bułgarski sztuki Georga Büchnera i Heinera Müllera. Wyróżniał się przede wszystkim inscenizacją Filoktety Heinera Müllera, której premiera odbyła się w 1983 roku w Sofii .
W 1985 roku został zaproszony przez Klausa Pierwoßa (de) , dyrektora teatru w Kolonii . Po sukcesie inscenizacji Kwartettu Heinera Müllera pozostał w Niemczech. W latach 1993-1996 był dyrektorem teatru w Düsseldorfie , a od 1995 do 2000 był współreżyserem i współpracownikiem teatru Bochum . Jednocześnie jest zapraszany do najbardziej emblematycznych teatrów niemieckich, takich jak Thalia Theater w Hamburgu czy Deutsches Theater w Berlinie .
Dimiter Gotscheff był żonaty z aktorką Almut Zilcher (de), z którą miał syna. Zmarł z powodu choroby dnia20 października 2013 r. w Berlinie.
Inscenizacja
- 1979: Kobiet Comedy przez Heinera Müllera , Nordhausen
- 1983: Philoctète przez Heinera Müllera, Sofia
- 1985: Kwartet Heinera Müllera, Kolonia
- 1986: Emilia Galotti przez Gotthold Ephraim Lessing , Kolonia
- 1987: Philoctète Heinera Müllera, Bazylea
- 1988: Trojanie z Eurypidesa , Kolonia
- 1988: Edyp, tyran Heinera Müllera, Bazylea
- 1989: L'Orage przez Alexandre Ostrovski , Hanowerze
- 1990: Las Aleksandra Ostrovskiego, Hanower
- 1990: Carmen Kittel przez Georga Seidel (de) , Düsseldorf
- 1991: Mademoiselle Julie d' August Strindberg , Kolonia
- 1992: Misja Heinera Müllera, Kolonia
- 1992: La Belle ETRANGERE przez Klaus Pohl (de) , Düsseldorf
- 1992: Leonce i Lena przez Georga Büchnera , Düsseldorf
- 1993: La Mouette przez Antona Tchekhov , Kolonia
- 1993: Woyzeck przez Georga Büchnera , Düsseldorf
- 1994: Róg ulicy , Hans Henny Jahnn , Thalia Theater Hamburg
- 1994: Die vom Himmel Vergessenen Ekateriny Tomowej, Düsseldorf
- 1995: La Cerisaie przez Antona Tchekhov , Düsseldorf
- 1995: Amphitryon przez Heinricha von Kleista , Bochum
- 1996: Dona Rosita, jeden z Federico García Lorca , Bochum
- 1996: Na głównej drodze Antona Czechowa, Teatr Thalia w Hamburgu
- 1996: Die Zimmerschlacht przez Martin Walser , Bochum
- 1997: Germania 3. Widma zmarłego reż. Heiner Müller, Hamburg
- 1997: Jak wam się podoba , William Shakespeare , Bochum
- 1997: Oh piękne dni od Samuela Becketta , Bochum
- 1998: Hermès w mieście od Lothar Trolle , Hamburg
- 1998: Zepsuty dzban Heinricha von Kleista, Bochum
- 1998: Ashes to Ashes , Harold Pinter , Bochum
- 1999: Król Lear Williama Szekspira, Hamburg
- 1999: Don Kichot według Miguela de Cervantesa , Bochum
- 2000: Sześć postaci w poszukiwaniu autora , Luigi Pirandello , Bochum
- 2000: Viridiana przez Luis Buñuel , Wiedeń
- 2000: Powder Keg przez Dejan Dukovski , Graz
- 2001: Der Dritte Sektor przez Dea Loher , Thalia Theater w Hamburgu
- 2002: Porucznik Inishmore , Martin McDonagh , Wiedeń
- 2002: Die Cenci przez Antonina Artauda , Frankfurcie
- 2002: Dalej niż Daleko od Zinnie Harris (en) , Stuttgart
- 2003: Śmierć komiwojażera przez Arthura Millera , Deutsches Theater Berlin
- 2003: Płatonow Antona Czechowa, Frankfurt
- 2003: Le Dépeupleur wg Samuela Becketta, Thalia Theater w Hamburgu
- 2003: Walka z Murzynem i psów przez Bernard-Marie Koltès , Volksbühne Berlin
- 2004: Salomé przez Gerharda Rühm po Oscar Wilde , Wiedeń
- 2004: Niemcy. Stücke von Heiner Müller , Deutsches Theater Berlin
- 2005: Philoctète Heinera Müllera, Volksbühne Berlin (z Gotscheffem w roli głównej)
- 2005: Iwanow przez Antona Czechowa, Volksbühne Berlin
- 2005: Legendy Lasu Wiedeńskiego przez Ödön von Horváth , Deutsches Theater Berlin
- 2006: Volpone przez Ben Jonson , Deutsches Theater Berlin
- 2006: Wielkie żarcie przez Marco Ferreri , Rafael Azcona i Francis Blanche , Volksbühne Berlin
- 2006: Tartuffe przez Moliera , Salzburger Festspiele i Thalia Theater w Hamburgu
- 2007: Persowie Heinera Müllera, Deutsches Theater Berlin
- 2007: Suicide przez Nikolai Erdman , Volksbühne Berlin
- 2007: Hamlet-maszyna Heinera Müllera, Deutsches Theater Berlin (z Gotscheffem w roli głównej)
- 2007: Anatomy Titus Fall Of Rome Heinera Müllera, Deutsches Theater Berlin
- 2008: Ubu król po Alfred Jarry , Volksbühne Berlin
- 2008: Leonce i Lena wg Georga Büchnera, Thalia Theater Hamburg
- 2009: Edyp, tyran Heinera Müllera, Thalia Theater Hamburg
- 2010: Prometeusz Heinera Müllera, Volksbühne Berlin
- 2010: La Salle nr 6 Antona Czechowa, Deutsches Theater Berlin
- 2010: Człowiek bez przeszłości przez Aki Kaurismäki , Deutsches Theater Berlin
- 2011: Antygona przez Bertolta Brechta , Thalia Theater Hamburg
- 2011: Opuszczony brzeg Medea-Materialny krajobraz z Argonautami | Blok Mommsens, reż. Heiner Müller, Deutsches Theater Berlin
- 2013: Teatr Leeres. Heiner Müller: Träume , Witze , Atemzüge , Thalia Theater Hamburg
- 2013: Cement , Heiner Müller, Monachium Residenztheater
- 2013: Szekspir. Spiele für Mörder, Opfer Und Sonstige , Deutsches Theater Berlin.
Inni
Gotscheff gra ojca Hamleta w filmie Herberta Fritscha Elf Onkel (de) , którego premiera odbyła się wmarzec 2010 w Volksbühne.
Nagrody
- 1991: Nagroda Stowarzyszenia Krytyków Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie, wybrana dyrektorem roku przez przegląd „Theater Heute”.
- 2006: Nagroda Telewizji 3-Sat w ramach Theatertreffen dla Ivanov
- 2008: Nagroda Petera Weissa
- 2011: Nagroda Teatralna w Berlinie
Bibliografia
- Dimiter Gotscheff: Dunkel das uns blendet. Arbeitsbuch 2013 , Berlin: Theater der Zeit, 2013. ( ISBN 978-3-943881-56-1 )
- Das Schweigen des Theatres - Der Regisseur Dimiter Gotscheff , Peter Staatsmann, Bettina Schültke, Berlin: Vorwerk 8, 2008. ( ISBN 978-3-940384-10-2 )
Źródła
- (de) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu z Wikipedii w języku niemieckim zatytułowanego „ Dimiter Gotscheff ” ( patrz lista autorów ) .
- Dimiter Gotscheff na stronie MC93