Didier Gustin
Didier Gustin
Didier Gustin w 2013 roku.
| Imię i nazwisko | Didier Gueusquin |
|---|---|
| Narodziny |
26 kwietnia 1966 Bar-le-Duc ( Francja ) |
| Narodowość | Francuski |
| Dyplom | Rachunkowość BEP |
| Zawód | Komik , prezenter radiowy , prezenter telewizyjny |
| Główna działalność | Imitacja |
Didier Gustin , urodzony dnia26 kwietnia 1966w Bar-le-Duc ( Moza ) jest odtwórcą i aktorem francuskim .
Biografia
Didier Gueusquin, znany jako Didier Gustin, urodził się w Bar-le-Duc nad Mozą i spędził część wczesnego dzieciństwa w Combles-en-Barrois (Moza). Następnie wyjechał (w wieku około 5 lat) do małej wioski Coussey w Wogezach .
Kariera zawodowa
Po wpisaniu CAP i księgowości BEP,
- 1987 : dzięki Pascalowi Guillaume wyjeżdża do Paryża , aby podjąć zawód naśladowcy, o którym zawsze marzył. Jego pierwszy spektakl „Profession imitateur” napisany przez Huberta Draca i Didiera Gustina wystawił w 1987 roku w teatrze Tourtour w reżyserii Jeana Favre'a.
- 1988 : po wycieczce spędził 3 dni w teatrze miejskim w Paryżu i zmontował 45 okrążeń La Famous histoire du Petit Poucet / Wierz w to, co widzisz , Tréma
- 1990 : idzie do Café de la Gare , w nowym show;
- 1991 : Wspaniały ;
- 1992 : gra w filmie Yves Robert , Le Bal des Casse-pieds ;
- 1993 : w Comédie-Caumartin z kolejnym nowym przedstawieniem, sztuką, w której gra wszystkie role Morderstwa w sali muzycznej ; w reżyserii Huberta Draca.
- 1994 : wraca do Comédie-Caumartin na nowy program, następnie dzieli się rachunkiem z naśladowczynią Sandrine Alexi ;
- 1996 : smakuje teatru w sztuce przez Peter Shaffer , Sąd Okręgowy w reżyserii Stephana Meldegg;
- 1997 : wraca do Sotha w Café de la Gare , aby uzyskać najlepsze wyniki ;
- 2000 : wraz ze swoim przyjacielem Jean-Marie Bigardem pisze Cent pour sans Gustin , który stanie się towarzyszem Gustina ;
- 2001 : występ Jean-Marie Bigarda w Zénith, następnie Palais des Glaces i Déjazet ; w tym samym roku użycza głosu Disneyowi, by zagrać Kuzco, megalomańskiego cesarza ; nagra też ponad 100 odcinków dla telewizji Kuzco, szkolny cesarz ; w radiu w tym samym roku dołączył do zespołu Laurenta Ruquiera we France Inter ;
- 2003 : gra w jednym z odcinków serialu Louisa la Brocante , Louis et le Violon noir ;
- 2003 : Palais des congrès de Paris (sala bordeaux) za nowy spektakl muzyczny Ça rire pas d'air , w otoczeniu 4 muzyków;
- Od 2004 do 2005 roku , był co wieczór na Canal + w Le Grand Journal przez Michela Denisot , gdzie interpretować głosy Fogiel i Ardisson dla 3D znaków. Jednocześnie, jest on na Europie 1 w każdą niedzielę w programie Ariane Masseneta , z Peopl'ettes , gdzie maluje portret gości w pieśni;
- 2005 : jego pierwsza Olimpia wyprodukowana przez François Christina;
- 2006 : on imituje głos Jacques'a Chiraca w filmie w skórze Jacques'a Chiraca przez Karl Zero i Michel Royer , które jest przyznawane do Cezara ;
- 2008 : w Théâtre de la Gaîté-Montparnasse w komedii Adam i Ewa ;
- 2010 : nowy show, Add as a friend , show muzyczne, w którym towarzyszy mu gitarzysta Laurent Roubach ;
- 2012 : będzie gospodarzem trasy Tender Age i Têtes de bois w 7. sezonie.
- 2014 brał udział w trasie Eternals of Laughter we wszystkich zenitach Francji, obok Jean Marie Bigard, Popeck, Roland Magdane, Smaïn Marc Jolivet ...
- 2015: bierze udział w „słonecznej trasie” w całym VAR z gazetą NICE MATIN.
- 2015: bierze udział w serialu telewizyjnym À votre service u boku Floriana Hessique.
- 2019: gra w „Sommelierze”, sztuce Patricka Sébastiena u boku Philippe'a Chevalier
- 2020: zagrają w spektaklu „bez twardych uczuć”
Rodzina
- Didier Gustin ma siostrę Cathy i dwóch braci, Jean-Claude'a i Patricka. Rozwiedziony, ożenił się ponownie.
Recenzja artystyczna
Imitacje
Didier Gustin naśladuje ponad 200 głosów:
- Śpiewacy: Bénabar , David Bowie , Joe Cocker , U2 , Paolo Conte , Bénabar , Cali , Calogero , Vincent Delerm , K-Maro , Louise Attaque , -M- , Raphael , Grand Corps Malade , Christophe Mae , Alain Bashung , Patrick Bruel , Étienne Daho , Gérald de Palmas , Stéphane Eicher , Garou , Marc Lavoine , Johnny Hallyday , Julio Iglesias , Michel Jonasz , Maxime Le Forestier , Enrico Macias , Eddy Mitchell , Michel Polnareff , Renaud , Michel Sardou , Pierre Bachelet , Georges Brassens , Jacques Brel , Serge Gainsbourg , Yves Montand , Claude Nougaro , Dany Brillant .
- Ludzie z telewizji: Thierry Ardisson , Marc-Olivier Fogiel , Stéphane Bern , Michel Drucker .
- Politycy: Nicolas Sarkozy , Jacques Chirac , François Hollande , Jean-Marie Le Pen .
- Komicy: Guy Bedos , Jean-Marie Bigard , Dany Boon , Régis Laspalès , Pierre Palmade , Popeck , Coluche , Raymond Devos , Albert Dupontel .
- Osobowości: Jean-Pierre Coffe , Maïté , Hubert Reeves .
- Aktorzy: Jean Gabin , Christian Clavier , Gérard Depardieu , Fabrice Luchini , Jean-Pierre Marielle , François Morel , Bourvil , Henri Salvador , Jacques Villeret , Philippe Noiret , Michel Serrault .
Teatr
- 1996 : Zwarcie
- 2009 : Adam i Ewa, wcale nie to, co myślisz
- 2010 : wiek będzie kobiecy
- 2016: Bon wlać porozumienia przez Éric Le Roch , zwiedzanie
- 2016: nowy program napisany z Laurentem Baffie w maju w Paryżu.
- 2016 : Dla najlepszych i dla śmiechu Lionela Gédébé, reżyseria Jean-Pierre Dravel i Olivier Macé , trasa
- 2018 - 2019 : Le Sommelier przez Patrick Sébastien reżyserii Oliviera Lejeune , Tete d'Or teatru i trasy
- 2020 : Bez urazy przez Sam Bobrick i Ron Clarck reżyserii Jeoffrey Bourdenet , trasy i Tete d'Or teatrze
Filmografia
Kino- 1992 : Le Bal des Casse-pieds autorstwa Yves Robert : the gominé
- 1997 : Midis d'RTL9
- 2003 : Louis la Brocante w odcinku Louis et le violin noir : Jean-Do, homoseksualny handlarz używanymi rzeczami, którego była żona Louisa zakochuje się
- 2005 : Rodzina Zappon : Lucas Quinton
- 2005 : Alice Nevers, sędzią jest kobieta w odcinku Slim to Die : dyrektor artystyczny
- 2005 : Człowiek, który chciał być w telewizji
- 2007 : Dlaczego pingwiny nie mają zimnych stóp?
- 2011 : Sekcja badawcza w odcinku Heartbreak : Christian Cheron
- 2011 : Gustin i maszyna marzeń dla kanału komediowego: Jean-Pierre Huguet
- 2012 : Chirac odrzuca kampanię , sequel W skórze Jacquesa Chiraca emitowany wyłącznie w Canal +, 23 maja o 22:40.
- 2015 : Do usług Floriana Hessique: Siebie
Dubbing
Kino- 1991 : Operacja peklowana-Beef przez Jean-Marie Poire : prezydenta François Mitterranda
- 2009 : Wyjątkowi wysłannicy : Prezydent Nicolas Sarkozy
- 2005 : W butach Jacquesa Chiraca : Prezydent Jacques Chirac
- 2005 : Iluzjonista , Sylvain Chomet
- 2001 : Kuzco, megalomański cesarz : Kuzco
- 2003 : Księga dżungli 2 : MC
- 2005 : Kuzco 2: Król Kronk : Kuzco
- 2006 : Dzikie : Nigel, koala
- 2015 : Vice Versa : Bing Bong
- Kuzco, cesarz w szkole : Kuzco
- Duch Ducha : Katastrofa
Przegląd mediów
Radio
- 1988-1989: Kameleony ( RMC )
- 1989-1990: L'Oreille en coin (kolumna) ( France Inter )
- 1991: Mécéki ( Europa 1 )
- 1992-1994: Każdy smakuje (z Danièle Gilbert ) RMC
- 1994-1995: Trzy dobrze trafione (z Sandrine Alexi i Lionelem Cassanem ) RMC
- 1997: We wszystkich kierunkach z Laurentem Ruquierem ( kolumna ) ( France Inter )
- 2000: Les Grosses Têtes z Christophe Dechavanne ( kolumna ) ( RTL )
- 2001-2004: Les uncle fouteux z Pierre Sled ( kolumna ) ( RTL )
- 2000-2011: Le Fou du roi (kronikarz) ( France Inter )
Telewizja
- 1987 - 1994 : Klasa
- 1998 - 2000 : Kadox jako celebryta.
- 2006 - 2007 : Les Grands du rire (8 wystaw)
- 2007 : Na lepsze i dla śmiechu: Rejs śmiechu (6 pokazów)
- 2009 - 2014 : Hasło jako celebrytka bawiąca się z kandydatami (sporadyczny występ).
Uwagi i referencje
- Biografia na jego oficjalnej stronie internetowej
- Jego głosy (oficjalna strona)
- Arkusz filmu „Chirac rebat la campagne” na stronie Canal+.
- Zobacz artykuł Minikeum
- Daty emisji programu, ale niekoniecznie pojawienie się w nim Didiera Gustina
Linki zewnętrzne
- Zasoby audiowizualne :
- Zasoby związane z muzyką :
- Dyskoteki
- (pl) MusicBrainz
- Zasób związany z przedstawieniem :
- Ewidencja organów :
- (pl) Didier Gustin w internetowej bazie filmów