Dekret dóbr duchowieństwa oddane do dyspozycji Narodu jest dekret wydany na2 listopada 1789podczas Rewolucji Francuskiej przez Zgromadzenie Ustawodawcze . Przyjęty przez 568 głosów przeciwko 346 na wniosek Talleyranda , biskup Autun, to pod warunkiem, że towary z duchowieństwa w Kościele katolickim musiały zostać udostępnione Nation na spłatę długów państwa. W zamian ten sam pokrywał koszty nabożeństw, płacił pensje swoim ministrom ( księża , którzy otrzymywali 1200 funtów rocznie, podczas gdy ci – w większości – których zredukowano do „ minimalnej części ” – dotknęli tylko 750) , zapewniał utrzymanie szpitali i pomoc ubogim. Ta decyzja była źródłem wielu trudności, jakie napotkała rewolucyjna Francja.
„Dekrety Zgromadzenia Narodowego:
1° Aby wszystkie dobra kościelne były do dyspozycji narodu, z obowiązkiem zapewnienia, w odpowiedni sposób, kosztem kultu, utrzymania swoich ministrów i pomocy ubogim, pod nadzorem i zgodnie z instrukcje prowincji;
2° W przepisach, które mają być podjęte w celu zapewnienia utrzymania duchownych religii, nie można zagwarantować, że przydział jakiegokolwiek uzdrowienia będzie mniejszy niż 1200 funtów rocznie, nie licząc zakwaterowania i ogrodów zależnych. "
Majątek duchowieństwa, który stał się własnością narodową, został częściowo wystawiony na sprzedaż w celu uzupełnienia kasy państwowej (Affaire des Assignats ).
Państwo położyło kres utrzymywaniu ministrów kultu z 1795 r. dekretem z 2 Sanskulotydów II roku (18 września 1794) które zniosło budżet Kościoła Konstytucyjnego .