Wyznanie zalotnej osoby
Wyznanie zalotnej osoby
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
Confession d'un pogłębiarka jest francuski film przez Alain Soral , teatralnie wydany25 lipca 2001. To jego jedyny film fabularny.
Streszczenie
W letnim i jasnym Paryżu Paul, nieśmiały młody student z prowincji, który przeniósł się do Paryża, by dołączyć do Sciences-Po, czyta na ławce w Ogrodzie Luksemburskim. Pewnego popołudnia, gdy nieśmiało podąża za młodą dziewczyną, którą zauważył od kilku dni, spotyka Fabio, przebojową i sprawną postać, która wprowadzi go w uliczne przygody. Przeżywając przede wszystkim praktykę zawodową odnotowaną każdego wieczoru w swoim prywatnym dzienniku, ale która staje się wątpliwą praktyką graniczącą z przestępczością, Paul w końcu zdystansuje się od swojego mentora, aby powrócić do studiów.
Karta techniczna
- Reżyser: Alain Soral
- Scenariusz i dialog: Alain Soral
- Asystent reżysera: Fabrice Bigot , wspomagany przez Charlesa Senarda i Thierry Esteves-Pinto
- Zdjęcia i operator: Jean-Louis Bompoint
- Asystent operatora: Thierry Trelluyer , Michel Arabeyre i Marie-Mélanie Méry
- Montaż: Kako Kelber , wspomagani przez Stéphanie Pedelacq , Fabien Ferreri i Benjamin Lamy
- Pisarz : Cenzina Perrotta
- Obsada: Olivier Carbone , asysta Brigitte Fourcade
- Trener Saïd Taghmaoui: Michèle Harfaut
- Kostiumy: Martine Bourgeon , w asyście Alaina Blanchota i Florence Combacal
- Makijaż: Claire Monnatte , wspomagana przez Isabelle Saintive i Irène Ottavis
- Fryzury: Patrick Peloille z asystą Alexandra Mathieu
- Elektrycy: Alain Payet, wspomagani przez Mathieu Gheux, Benoit Dupont, Didier Laratte, Samir Moundy i Bertrand Bourdel
- Groupmans: Mickael Herbinier i Mohamed Kamel Lyoubi
- Dźwięk: François De Morant , asystuje Emmanuel Ughetto
- Montaż dźwięku: Michel Trouillard , wspomagany przez Emmanuela Angranda i Sophie Duvillier
- Efekty dźwiękowe: Pascal Mazière
- Miksowanie dźwięku: Eric Tisserand i Williams Schmit
- Nagranie: Salim Amrani i Jean-François Léger
- Post-synchronizacja: Jean-Max Morise
- Operator wysięgnika: Olivier Villette
- Klasyfikacja kolorów : Jean-Marc Grejois
- Oryginalna muzyka i aranżacje: Patrick Coutin
- Oryginalna piosenka: Lubię oglądać dziewczyny autorstwa Patricka Coutina
- Zestawy: Denis Mercier, asysta Brigitte Brassart, Valérie Rozanes i Nicolas André
- Malarze: Herald Najar, Stéphane Le Bellec, Vincent Bessuejouls i Boris Hallard
- Rozpruwacz: Gregory Cintiroglu
- Rekwizyt sceniczny: David D'Aquaro
- Mechanik: Cyril Leguennec , wspomagany przez Erica Davida i Johana Lecomte
- Dyrektor generalny: Samir Larif, wspomagany przez Laurenta Charchaude, Thomasa Decrosa i Christelle Gerber
- Kierownik pojazdu: Jean-Philippe Roumieu
- Kierowcy: Brialy Malonga, Georges Dahan, Akim Chir i Daniel Minguet
- Fotograf: Agence Mpa Stills
- Kierownik postprodukcji: Bernard Brun
- Rzecznicy prasowi: Laurette Monconduit i Jean-Marc Feytout
- Producent: Jean-François Lepetit
- Asystent producenta: Héléna Mendes
- Kierownik produkcji: Eddy Jabès
- Administrator produkcji: Roselyne Delmas
- Sekretarz produkcji: Emmanuelle Willenz
- Dyrektor finansowy: Marie-Agnès Brossaud
- Administracja: Murielle Cusey i Jean-Pierre Billard
- Firmy producenckie: Flach Film , France 2 Cinéma i Canal +
- Format: taśma filmowa 35 mm - 1,85: 1 - kolory - dźwięk stereo
- Czas trwania: 90 min
- Miejsce kręcenia: Paryż
- Dystrybucja: Rezo Films (Francja)
- Kraj: Francja
- Język: francuski
-
Wiza operacyjna : 96670
- Data wydania : 25 lipca 2001
Dystrybucja
-
Saïd Taghmaoui : Fabio
-
Thomas Dutronc : Paul
-
Catherine Lachens : kobieta w kapeluszu
-
François Levantal : Kovacs
-
Chloe Lambert : Sophie
-
Bruno Esposito : Withy
-
Clement Thomas : Fred
-
Stéphane Butet : David
-
Cybèle Villemagne : Léonore
-
Stéphanie Taine : Anne-Sophie
-
Marie Dang : Sonia
-
Fouzia Lyamini : młody Maghrebi
-
Vanessa Gregory : młoda galijska
-
Élodie Frenck : Hélène
-
Leslie Bevillard : Celine
-
Olivier Lacut : Pierre-Emmanuel
-
Marc Henry : elegancki zniewieściały mężczyzna
-
Jovanka Sopalovic : Maryssa
-
Julia Masini : Valentine
-
Laurent Stocker : lektor przy obiedzie
-
Jean-Louis le Cabellec : Rowerzysta na kolacji
-
Jean-René Lemoine : Czarny na kolacji
-
Isabelle Le Nouvel : Dziewczyna z anegdotą
-
Charlotte Bovy : Dziewczyna z dobrej rodziny
-
Alain Figlarz : Omar
-
Armelle Duché : Nadzorca Armii Zbawienia
-
Martine Gobern : kobieta w czerwieni
-
Tevy Loo : Eurazjatycka dziewczyna
-
Alexandra Rousseaux : Nordic Girl
-
Laetitia Larroutis : zła kobieta
-
Thierry Guerrib : piłkarz
-
Sylvain Roume : bramkarz w nocnym klubie
-
Britt Roudier : Gisèle, kobieta w szatni
-
Irina Davydova : Albańska
-
Maria Cabral : sprzątaczka
-
Catarina Fuhrmann : Młoda Angielka 1
-
Pernille Ohm-Weiling : młoda Angielka 2
-
Pierre Rigal : Człowiek od kawy 1
-
Philippe Rigal : kawaler 2
-
Louis-François Descols : Młody licealista 1
-
Alexandrine Reyes : Dziewczyna w nocnym klubie 1
-
Delphine Rivière : dziewczyna w nocnym klubie 2
- Raphaël Pathé: DJ
Analiza
Do skomponowania tego filmu Alain Soral wykorzystał zawartość dwóch swoich prac: Sociologie du dragueur i La vie d'un vaurien . Otrzymał 89 000 euro za ten film.
Film jest zadedykowany „ Jeanowi Eustache'owi i Joëlowi Séria ” .
Opinie
- W „ Wyzwoleniu” Gilles Renault uważa, że wyznanie zalotnego „z gruntu potwornego, do tego stopnia, że sama perspektywa zobaczenia go usprawiedliwia ucieczkę z pełną prędkością” , i kwalifikuje go jako „seksistowskiego, homofobicznego, wulgarnego, astenicznego, brzydkiego, pustego” film .
- W Télérama Cécile Mury pisze: „Paul i Fabio śledzą„ dziewczynę ”we wszystkich jej formach. Na mapie Paryża, przebudowanej przez różne zagęszczenia halek, Alain Soral rozwija nierówną historię uczenia się. Fabio, zaradny Arab, tak uczy flirtując na dziesięciu lekcjach Paulowi, utkniętemu studentowi i rozpaczliwie samotnemu. To spotkanie tworzy piękne okrutne sceny między dwoma przekonującymi aktorami (Saïd Taghmaoui, żałosny i podekscytowany oraz Thomas Dutronc, syn i prawie klon Jacquesa, delikatnie lunatyk). koniec, zbyt wiele zniszczonych karykatur, zbyt wiele monotonnych łydek i olśniewające burżuazyjne okrzyki: „Lekkość, a zwłaszcza brak intelektualnych rzeczy, to dziwne”, jak mówi Fabio ”.
Uwagi i odniesienia
-
Robin D'Angelo i Mathieu Molard , Le Système Soral , Calmann-Lévy,2 września 2015, 192 pkt. ( ISBN 978-2-7021-5841-8 , czytaj online )
-
Gilles Renault, „Spowiedź” rynsztoka , Wyzwolenie , 25 lipca 2001
-
Recenzja filmu Cécile Mury, Télérama , lipiec 2001
Linki zewnętrzne