Zacisk (DNA)

W biologii molekularnej , nazywamy DNA zacisk do strukturalny motyw charakterystyczne dla pewnych białek i enzymów, biorących udział w replikacji DNA i sprzyjając promocji i processivity tego procesu. Niezbędnym składnikiem replisom utworzonej przez holoenzymu od DNA polimerazy III z bakterii , z zacisku wiąże się z polimerazy DNA i uniemożliwia oddzielenie nici z DNA do replikacji. Do zacisku -polymerase interakcje są bardziej intensywne i dokładniej niż przy bezpośredniej interakcji między polimerazy i wzór nici DNA. Ten ostatni jest jednym z ograniczających parametrów syntezy DNA, obecność takiego zacisku DNA znacznie zwiększa liczbę nukleotydów, które polimeraza jest w stanie dodać do rosnącej nici DNA, zanim oddzieli się od nici modelowej, do trzech rzędów wielkość (współczynnik 1000) w porównaniu z nieprocesywną polimerazą.

Zaciskowy składa się z zestawu helis alfa i beta arkuszy zmontowane tworząc polimerową strukturę , która całkowicie otacza podwójnej helisy DNA podczas polimeryzacji dodaje nukleotydów rosnącej części. Ta struktura gromadzi się na DNA w widełkach replikacyjnych i przesuwa się wzdłuż DNA w miarę postępu polimerazy, warstwy cząsteczek wody znajdującej się między DNA a białkiem, ułatwiającej postęp całości. Podwójnej helisy DNA nie można uwolnić z zacisku bez rozbicia jej na monomery .

Takie zaciski znajdują się u bakterii , archeonów , eukariontów i niektórych wirusów . U bakterii jest homodimerem zbudowanym z dwóch podjednostek β polimerazy DNA III , tak więc nazywany jest klamrą β . W archeonów i eukariotów, jest trimeru składający się z trzech cząsteczek o PCNA . T4 fagach stosuje się również zaciski , nazywane gp45, która jest trimer, którego konstrukcja jest podobna do tej z PCNA, ale którego sekwencja jest jednak różny od obu PCNA i p zacisku .

Pole Zacisk białkowy Stopień agregacji Związana z polimerazą DNA
Bakteria Podjednostka β polimerazy III DNA Dimer Polimeraza DNA III
Archaea Archean PCNA Trimer Polimeraza DNA ε
Eukarionty PCNA Trimer Polimeraza DNA δ
Wirus gp43 / gp45 Trimer Pol RB69 / Pol T4

Te klamry są ładowane na DNA do replikacji przez wyspecjalizowane białek zwanych „ zacisk ładowarki  ”, które również zapewniają ich rozłączenie, gdy replikacja jest zakończona. Miejsca wiązania tych białek inicjatorowych pokrywają się z miejscami wiązania polimerazy DNA , tak że klamra nie może jednocześnie wiązać się z ładowarką klamry i polimerazą. Z tego powodu zacisk nie może zostać zdemontowany przez ładowarkę zacisku, dopóki pozostaje związany z polimerazą.

Te zaciski mogą także wiązać się z innymi czynnikami zaangażowanymi w homeostazie genomowego takie jak czynniki montażowych nukleosomów , że ligazy DNA z fragmentami Okazaki i białka naprawy DNA . Wszystkie te białka mają wspólne miejsce wiązania na klamrze, które nakłada się na miejsce wiązania klamry , więc klamra nie może zostać odłączona, o ile jeden z tych enzymów pozostaje aktywny w DNA. Działanie modułu ładującego zacisk wymaga hydrolizy cząsteczki ATP w celu zamknięcia zacisku wokół DNA.

Uwagi i odniesienia

  1. (w) AJ Oakley, P. Prosselkov G. Wijffels, JL Beck CJD Wilce i NE Dixon , „  Elastyczność ujawniona przez strukturę krystaliczną 1,85 Å podjednostki przesuwnego zacisku β polimerazy DNA III Escherichia coli  ” , Acta Crystallographica Section D - Krystalografia biologiczna , tom.  59, n o  część 7, Lipiec 2003, s.  1192-1199 ( PMID  12832762 , DOI  10.1107 / S0907444903009958 , czytaj online )
  2. (w) V. Mizrahi, RN Henrie, JF Marlier, KA Johnson i SJ Benkovic , „  Rate-limiting steps in the DNA polimerase I response pathway  ” , Biochemistry , vol.  24 N O  15, 16 lipca 1985, s.  4010-4018 ( PMID  3902078 , DOI  10.1021 / bi00336a031 , czytaj online )
  3. (in) Irina Bruck i Mike O'Donnell , „  The Ring standard polimerase slide clamp family  ” , Genome Biology , tom.  2 n o  1, 2001, reviews3001-reviews3001.3 ( PMID  11178284 , PMCID  150441 , DOI  10.1186 / gb-2001-2-1-reviews3001 , czytaj online )
  4. (w) Shigeki Matsumiya, Yoshizumi Ishino i Kosuke Morikawa , „  Struktura krystaliczna przesuwnego zacisku archeologicznego DNA: antygen jądrowy komórek proliferujących z Pyrococcus furiosus  ” , Protein Science , tom.  10, n o  1, Styczeń 2001, s.  17-23 ( PMID  11266590 , PMCID  2249843 , DOI  10.1110 / ps.36401 , czytaj online )