Zamek królewski w Amboise | ||
Zamek Amboise | ||
Epoka lub styl | gotyk międzynarodowy ; renesans | |
---|---|---|
Rodzaj | rezydencja królewska | |
Pierwotny właściciel |
Ludwik d'Amboise Karol VIII |
|
Aktualny właściciel | Fundacja Saint-Louis | |
Ochrona | Sklasyfikowane MH ( 1840 ) | |
Stronie internetowej | http://www.chateau-amboise.com/ | |
Informacje kontaktowe | 47 ° 24 ′ 47 ″ północ, 0 ° 59 ′ 09 ″ wschód | |
Kraj | Francja | |
Byłe prowincje Francji | Touraine | |
Region | Centrum Doliny Loary | |
Departament | Indre-et-Loire | |
Gmina | Amboise | |
Geolokalizacja na mapie: Francja
| ||
Królewski zamek Amboise to dawna rezydencja królów Francji z widokiem na Loire , w Amboise , w Indre-et-Loire . Jest częścią zamków Loary .
Przed przyłączeniem do korony w 1434 r. zamek przez ponad cztery wieki należał do potężnego rodu Amboise . W okresie renesansu jest rezydencją kilku królów, m.in. Karola VIII , Ludwika XII czy Franciszka I st .
Został częściowo zniszczony po rewolucji : z projektu Karola VIII zachowała się jednak rezydencja królewska, kaplica św. Huberta, w której spoczywają przypuszczalne szczątki Leonarda da Vinci , tarasy i wieże kawalerskie, które nadają pomnikowi tę osobliwą sylwetkę.
Château d'Amboise jest klasyfikowany jako zabytek historyczny na liście z 1840 roku .
Château d'Amboise znajduje się na końcu płaskowyżu Châtelliers , obszaru ograniczonego dolinami Loary i Amasse. Miejsce to jest zamieszkiwane od czasów prehistorycznych . Pod koniec epoki żelaza powstała tam aglomeracja . Będzie się tam rozwijać aż do okresu rzymskiego. Jest to oppidum o powierzchni 50 ha, zamknięte wałem ziemnym. Aglomeracja rzymska stanowi ciągłość tego zakładu. Wykopaliska archeologiczne wskazują, że był zamieszkiwany co najmniej do II wieku naszej ery . od n. mi. aż IV e y. według pism Sulpice Sévère.
W 504 Clovis Ier , król Franków i Alaric II , król Wizygotów spotykają Złotą Wyspę (św. Jan). Wkrótce potem Frankowie pokonali Wizygotów w Vouillé w 507 roku. Ci ostatni opuszczają Loarę i cofają się na południe.
W 853, podczas najazdów normańskich , miasto Amboise zostało splądrowane po raz pierwszy, a drugi raz poważniej w latach 877-878. Castellum jest podpalony. Po raz kolejny, ponieważ mieszkańcy nie mogli zapewnić sobie własnej obrony, decyzja jest wiążąca dla władzy centralnej o wyznaczeniu osoby odpowiedzialnej.
W porozumieniu z królów Franków Karola II le Chauve (843-877) i Louis II le BEGUE (877-879), Adalard , arcybiskup Tours (875-890), którego rodzina kontroluje Amboise, powierza straż miejsca dwoje jego rodziców: hrabia Ingelger , mąż jego siostrzenicy Adelais, i Sulpice I st Buzançais. Ingelger wznosi fortyfikacje miasta.
Tuż poza X th century, Amboise jest najlepszym miejscem chronił całej zachodniej Francji.
Wczesnym XII -go wieku, książęta Amboise przejąć całkowitą kontrolę nad miastem i wszystkich jego twierdz.
Château d'Amboise charakteryzuje się bardzo dobrym zabezpieczeniem. Posiada również niezwykłą bibliotekę z dużą liczbą książek Ludwika XI i jego żony Charlotte z Sabaudii . Zamek stopniowo staje się w ten sposób rezydencją, a także miejscem edukacji książąt i księżniczek Francji.
W 1431 Ludwik d'Amboise , jeden z członków rodziny panującej, brał udział w spisku przeciwko Jerzemu I de La Trémoille , faworytowi Karola VII . Zdemaskowany, przed ułaskawieniem zostaje najpierw skazany na śmierć. Jego zamek został jednak skonfiskowany w 1434 roku . Od tego czasu Amboise wszedł do domeny królewskiej i szybko stał się rezydencją królewską.
W 1433 r. król Ludwik przebywał w Château de Loches na swoją edukację; może znaleźć schronienie w Amboise na wypadek zagrożenia ze strony sojuszników Burgundów, podczas wojny domowej między Armagnacs a Burgundami .
7 października 1461 r. Ludwik XI przywitał swoją matkę Marie d'Anjou po jej koronacji w Reims. Teraz mieszkała w Poitou, aby królowa Charlotta Sabaudzka i ich córka Anne z Francji mogły się tam osiedlić.
Ludwik XI wychował tam wówczas własnego syna (przyszłego Karola VIII ). Urodzony w 1470 roku na zamku Delfin Charles docenia Amboise i czyni go swoim ulubionym domem. Wychował się tam pod opieką pana na Turenii, Jeana Bourré .
Ludwika Sabaudzka , jego syn François I st i Margaret Austrii , także wykształconych tam.
Został tam wychowany Karol VIII (1483-1498), który po zostaniu królem uczynił z niego prawdziwy pałac. Od początku swego panowania wykonał tam pierwsze godne uwagi konstrukcje, a od 1492 do 1498 roku dokonywał głębokich modyfikacji:
Budowę nadzorował Raymond de Dezest, komornik Amboise, przy pomocy trzech mistrzów dzieł: Colina Biarta , Guillaume'a Senaulta i Louisa Armangearta w asyście mistrzów Jacquesa Sourdeau i Pierre'a Trinqueau. Na tej budowie pracowało na stałe ponad 250 murarzy.
Karol VIII zmarł w Amboise na krwotok mózgowy po gwałtownym zderzeniu z kamiennym nadprożem w galerii Hacquelebac 7 kwietnia 1498 roku.
Ludwik XII (1498-1515), jego kuzyn i następca, zbudował tam drugie skrzydło, prostopadłe do skrzydła Karola VIII, w stylu renesansowym . Przekazał majątek Louise de Savoie , która wychowała tam dwoje dzieci, Marguerite i François .
Pod François I st (1515-1547), sąd często nadal tkwi w zamku królewskiego (w tym pierwszych 8 miesiącach 1518 roku), ale jego pobyt będzie stopniowo przestrzeń. Chociaż budowa trwała nadal, wraz z ukończeniem wieży Heurtault i przebudową skrzydła Ludwika XII, król preferował inne rezydencje, takie jak zamki Chambord, Blois czy Fontainebleau.
Mimo to zaprosił Leonarda da Vinci do pozostania w Amboise w Clos Lucé , znajdującym się w pobliżu zamku. Wydrążono by przejście podziemne, umożliwiające komunikację między dwoma stanowiskami: to legenda, a najnowsze wykopaliska archeologiczne wyraźnie to potwierdzają. Wielki malarz zmarł w 1519 r. w Amboise i po raz pierwszy został pochowany w kolegiacie Saint-Florentin, zgodnie ze swymi ostatnimi życzeniami. Budynek został zniszczony w 1807 r., a następnie odkopany w 1863 r. przez literata Arsène Houssaye .
Jego syn Henryk II (1547-1559) kontynuował rozbudowę gmachu, nakazując budowę nowych budynków po stronie wschodniej.
W 1560 , za efemerycznego panowania Franciszka II (1559-1560), zamek był sceną spisku Amboise , preludium do wojen religijnych .
Od Henryka III (1574-1589) pobyty królewskie stawały się coraz rzadsze. Zamek został następnie przekształcony w luksusowy więzienia dla wielkich postaci państwa, takich jak César de Burbon , księcia Vendôme , a jego brat Alexandre de Vendôme , Wielki Przeor Francji , zarówno internowany za udział w Konspiracyjnych Chalais przeciw Kardynał Richelieu , w 1626 r.
Zamek przeszedł następnie w ręce Gastona de France , księcia Orleanu , brata Ludwika XIII . W latach 60. XVII wieku przeprowadził tam kilka rozbiórek .
Ludwik XIV (1643-1715) konfiskuje go i przywraca mu rolę więzienia. Król zamknął tam Nicolasa Fouqueta i Antonina Nompara de Caumonta , księcia Lauzun .
Stają się własnością Etienne-Francois Choiseil (1719-1785), książę Choiseul w XVIII th century, opuszczony w 1760 roku na rzecz Chanteloup , kilka kilometrów na południe od Amboise.
Po jego śmierci dobra Amboise i Chanteloup zostały kupione przez Louis-Jean-Marie de Bourbon (1725-1793), książę Penthièvre .
Po jego śmierci stają się domenami narodowymi, a państwo staje się ich właścicielem.
Znaczna część zamku została zburzona za czasów Pierwszego Cesarstwa , kiedy Napoleon I po raz pierwszy zaoferował zamek, już w kiepskim stanie, byłemu konsulowi Rogerowi Ducos, który nie mając środków na odbudowę wszystkich, wolał zniszczyć dwie trzecie budowli (Święty- kolegiata florencka, a zwłaszcza dom królowych), w latach 1806-1810.
Ludwik Filip odziedziczył zamek poprzez matkę. Oczyścił stare mury obronne, niszcząc sąsiednie domy i wyremontował skrzydło Ludwika XII.
Państwo ponownie stało się jego właścicielem po rewolucji 1848 roku .
W 1848 r., na mocy traktatu kapitulacji, nie respektowanego przez władze francuskie, emira Abd El-Kadera wraz ze stu towarzyszami trafiło do niewoli, zanim zostali uwolnieni przez Napoleona III 16 października 1852 r. .
Portret Abd El-Kadera w pokoju muzycznym
Pomnik członków świty Abd El-Kadera, którzy zginęli w Amboise
W 1873 roku zamek wrócił w ręce rodziny Orleans, która odrestaurowanie budynku powierzyła Victorowi Ruprich-Robertowi i jego synowi. Henri d'Orléans , książę Aumale , przekształca go w ośrodek recepcyjny dla osób starszych.
W 1974 roku hrabia Paryża powierzył go Fundacji Saint-Louis, której był prezesem założycielem.
Rezydencja królewska wychodzi na Loarę na końcu Éperon des Châteliers. Jego raporty architektoniczne do międzynarodowego gotyku . Część dekoracji skrzydła Ludwika XII została przeprojektowana przez François I er ze smakiem wysokiego renesansu .
Widok domu z podwórka.
Widok na rezydencję królewską i wieżę Minimesa.
Widok fasady z Tour des Minimes.
Kaplica św. Huberta została zbudowana i wyrzeźbiona w latach 1491-1496 przez flamandzkich artystów w czystym, ekstrawaganckim gotyku w białym tufie z inicjatywy Karola VIII . Kaplica służyła następnie jako oratorium dla Anny z Bretanii , zanim stała się ostatnią przypuszczalną rezydencją ciała Leonarda da Vinci , który zmarł w Amboise w 1519 roku.
Nadproże drzwi wejściowych przedstawia polowanie św. Huberta. Okna, ostatnie mało, opowiadać epizody z życia Saint Louis i datowania tympanonie z XIX -tego wieku, reprezentuje Karola VIII i Anne Bretanii .
Zewnętrzny widok
Widok z dołu murów obronnych
Szczegóły nadproża elewacji
Fasada
Grób Leonarda da Vinci
Koronkowe detale
Kamienna koronkowa rzeźba we wnętrzu
Przykład żeber krzyżowych z rzeźbioną koronką. Sufit kaplicy
Witraż
Tour des Minimes i Tour Heurtault, oba bardzo masywne, pozwoliły trenerom i zespołom wspiąć się na taras, ponieważ na ich szczyt wjeżdżają łagodnie opadające rampy. Znajdują się one odpowiednio na północnej i zachodniej elewacji zamku i mają architekturę renesansową.
Panoramiczny salon został zbudowany na dachu Tour des Minimes w 1843 roku, a teraz został zniszczony. Powitał Ludwika-Napoleona Bonaparte, gdy przybył, by w 1852 r., aby zasygnalizować swoje uwolnienie Abd El-Kaderowi. Szczyt wieży został przerobiony kilkadziesiąt lat później przez architekta Victora Rupricha-Roberta.
Rozległa rampa wodna w kształcie helisy umożliwiała zespołom dostęp między miastem a zamkowymi tarasami. Charles-Quint używa rampy kawalerii wieży Heurtault, aby wejść w 1539. Pochodnia zapali również ścianę wiszącą podczas przejazdu cesarskiego konwoju.
Ta galeria jest nazwany na cześć Henryk Orleański , 5 th syna Ludwika Filipa i księcia Aumale, który stał się właścicielem zamku w 1895. W galerii pierwotnie związany królewską rezydencję do mieszkania Henryka II.
Ta otwarta galeria umożliwiła monitorowanie Loary i okolic Amboise. Na wystawie znajdą się reprodukcje rysunków autorstwa Jacques'a Androuet Hoop ilustrujące znaczenie zamku w XVI -tego wieku.
Pokój szlachetnych strażnikówBliska straż władcy składała się głównie ze szlachty. Pomieszczenie szlacheckich strażników kontrolowało dostęp do klatki schodowej prowadzącej na piętro. Pomieszczenie jest przegubowe wokół centralnego filaru lub „gotyckiej palmy” podtrzymującej całość. Obserwujemy kopie wykonane w XIX th century zbroję z XVI -tego wieku. Tak zwany „boczny” pancerz bojowy i lżejszy pancerz parowania. Istnieje również morskich bagażnik XVII th wieku.
Pokój perkusistówTen pokój odpowiada położeniu „pokoju do ozdobienia” króla. Jej nazwa nawiązuje do wielu festiwali i balów odbywających się na zamku za panowania Valois. Podłoga wykonana jest z terakoty fleurdelisés inspiracją XV -go wieku. Meble składają się z renesansowego stołu, ambony lub gotyckiej katedry ozdobionej herbami kardynała Georgesa d'Amboise oraz skrzyni z czasów panowania Karola VIII. Na ścianach, flamandzki gobelin z XVI -tego wieku, reprezentujących hołd rodzinie Dariusza Aleksandra Wielkiego ...
Sala Stanów (znana jako Izba Rady)To właśnie w tej ogromnej sali (największej w zamku) król spotkał się ze swoją radą, prawdziwym biegunem władzy królewskiej. W sali znajdują się dwa kominki: pierwszy z trapezoidalnym okapem jest nadal nacechowany tradycją gotycką, a drugi (na drugim końcu sali) ilustruje styl renesansowy. Herb Anny Bretanii (lilie i gronostajowe plamki) zdobi wiele elementów pokoju: okap pierwszego kominka, środkowe filary, witraże nad Loarą. Godło Karola VIII (płonący lub płetwiasty miecz) zdobi również kaptur pierwszego kominka. Na suficie wyryte są monogramy Karola VIII (przeplatanie C) i Anny Bretanii (litera A).
Po bokach, opierając się o ściany, widzimy duże czajery, ławki o oparciach ozdobionych fałdami gotyckich serwetek. Na ścianach wyeksponowane są portrety królów Burbonów: Henryka IV (według Franciszka Pourbusa) i Ludwika XIII (według Filipa de Champaigne).
Pokój szlachetnych strażników
Pokój perkusistów
Izba Rady
Pokój urządzony jest zarówno w stylu gotyckim: komoda (zwana też kredensem lub kredensem), komoda, dwa krzesła; i renesansowe: ambona, stoły „w stylu włoskim” z nadstawkami, duża skrzynia z rzeźbionego i dawniej złoconego orzecha włoskiego. Ściany ozdobione są Aubusson gobeliny z XVII -tego wieku z kreskówek przez Le Brun.
Otwór okna ozdobiony kijami pielgrzyma, sakiewkami pełnymi monet i torbą przypomina nam, że Amboise było przystankiem dla pielgrzymów, którzy udali się do Saint-Martin-de-Tours, zanim udali się w dalszą drogę do Santiago de Compostela.
Sypialnia Henryka IIW pokoju Henryka II znajduje się rzeźbione łóżko w stylu Henryka II o dużych wymiarach (2,18 m x 1,82 m ). Istnieje również skarbczyk z podwójnym dnem i drzwi i gobeliny z Brukseli i Tournai pod koniec XVI th wieku oraz XVII -tego wieku.
Przedpokój przewoduTo dawny przedsionek apartamentów renesansowych (obecnie zniknęło wejście). Płaszcz kominka zdobi przeplot sznurów (symbol Orderu Sznura ), a także kołnierz Orderu Świętego Michała, wokół herbu Anny Bretanii. Panel z drewna nad kominkiem jest sama ozdobiona salamandry, godła François I er .
Gabinet Ludwika FilipaW tym pokoju odtworzono gabinet pod kierunkiem Ludwika Filipa. Można tam podziwiać portret księżnej orleańskiej matki Ludwika Filipa, a także na komodzie model statku Belle Poule zamówiony przez księcia Joinville, syna Ludwika Filipa, w latach powrót we Francji prochów Napoleona I er .
Pokój Ludwika FilipaTen pokój jest urządzony w stylu „Pierwszego Cesarstwa”: łóżko łodzi , biurko, stół z podstawą z czterema kolumnami, komoda z fornirowanego mahoniem; oraz w stylu „Louis-Philippe”: stół tygodniowy z mahoniu, krzesło z ażurowymi szelkami.
Na ścianach wisi Portret Madame Adélaïde namalowany przez Courta oraz Portret księcia i księżnej orleańskiej wg Franza-Xavera Winterhaltera.
Pokój muzycznyMeble z tej ogromnej salonie muzyka składa się w szczególności z fortepian Erard fornir brazylijski palisander z XIX th Century, sekretarza i styl konsola „przywrócenia” i krzesło Jacob pieczątkę mahoniowy bar oparcie. Na ścianach wyeksponowany jest obraz Ludwika Filipa, który po raz pierwszy reprezentowałem z insygniami monarchii i Kartą Konstytucyjną z 1830 r., portret królowej Marii Amalii z dwoma jego synami, księciem Aumale i księciem de Montpensier, a także jako portret Ludwika Filipa Józefa, znanego jako „ Philippe-Égalité ” . Na sztalugach znajduje się również Portret Abd El Kadera .
Pokój kamerdynera
Sypialnia Henryka II
Przedsionek La Cordelière, kominek
Łóżko łodzi
Pokój muzyczny
Kilka ogrodów zdobi zewnętrzną część zamku.
Ten położony na lewo od galerii Aumale taras ma trzy belwedery z widokiem na Loarę. To gospodarze ogród renesansowy w końcu XV -go wieku, osiągając Dom Pacello da Mercogliano . Ogrodnik wprowadza innowacje, otwierając okna na krajobraz, odchodząc tym samym od średniowiecznej tradycji ogrodu otoczonego murem.
Krajobraz wychodzący na południe składa się ze ścieżek wyłożonych dębami ostrolistnymi, bukszpanami, cyprysami i winoroślami muszkatołowymi. Od strony południowo-wschodniej rozciąga się na nią Ogród Orientalny, zaprojektowany w 2005 roku przez Rachida Koraïchi na cześć towarzyszy zmarłego w niewoli emira Abd El Kadera. Aleja skierowana w stronę Mekki przecina linię stel.
Bust Leonarda wzniesiony w miejscu Saint-Florentin kolegiata budynku powieść z XI th century zniszczony około 1807 roku, gdzie artysta poprosił być pochowany.
Hotel Château Marmont w Los Angeles został zbudowany na wzór Château d'Amboise.
17 czerwca 1963 Urząd Pocztowy wydał znaczek o nominale 0,30 FRF przedstawiający Château d'Amboise.
W komiksie Le Guide ou le secret de Léonard de Vinci (tom 18 serii Przygody Vicka i Vicky ) Bruno Bertina (wyd. P'tit Louis, 2012), robotnika, który pracuje w pokoju w Clos Lucé odkrywa w ścianie małe metalowe pudełko. Na to pudełko trafiają dzieci, które jadą do Turenii, aby przedstawić prezentację... Historia, która rozgrywa się w Amboise, w Château d'Amboise i Château du Clos Lucé , służy jako pretekst do odkrycia Leonarda da Vinci , Amboise i jej zabytki. Komiks jest dostępny jako powieść dla dzieci autorstwa Eve-Lyn Sol (wyd. P'tit Louis, 2013).