Kamieniołom (geologia)

Kamieniołomu to miejsce, z którego ekstrahuje się materiałów budowlanych, takich jak kamień (kamieniołomu jest przy tym nazywane Perrière ), piasku lub różne niemetalowych lub karbońskiemu minerałów . Prace wykonywane są na otwartej przestrzeni, „na zboczu góry” lub „w wykopie” (czasem nawet do stu metrów głębokości). Kamieniołomy mogą znajdować się pod ziemią lub pod wodą. Eksploatują skały luźne (piargi, aluwialne ) lub masywne (skonsolidowane skały osadowe ( wapienie i piaskowce ), erupcyjne lub metamorficzne ( łupki , granity , porfiry , gnejsy , amfibolity , kwarcyty , łupki , bazalty itp.).

Określenie „kamieniołom” oznacza także pełną instalację przemysłową, zwaną w Francji instalacja sklasyfikowane ze względu na ochronę środowiska , obejmujący: miejsce wydobywania i maszyny stosowane w leczeniu wydobytego skałę (materiał w „all-round», To znaczy niesortowane), szopy, warsztaty, w których tnie się i tnie bloki skalne. Rozróżnienie między kopalnią a kamieniołomem wynika z charakteru wydobywanego materiału (strategicznego lub cennego dla kopalni, o mniejszej wartości dla kamieniołomu). W ustawodawstwie francuskim to rozróżnienie jest określone w artykułach L. 311-1 i L. 100-2 nowego kodeksu górniczego , z których ten ostatni można zacytować: „każda substancja mineralna lub kopalna, która nie jest objęta I księgi ten kod substancji kopalnianej jest uważany za substancję wydobywczą ” . Słowo to pochodzi od niskiego łacińskiego quadrus , „kwadrat” (domniemany: quadrus lapis , „kamień kwadratowy” dla kamienia ciętego ).

Historia

Człowiek zaczął kopać ziemię prymitywnymi narzędziami , w drewnie , rogu lub kości na miękką ziemię, w krzemieniu , w poszukiwaniu skał. Dlatego też, aby ukształtować miękkie skały, użył narzędzi z twardej skały. Ale aby uformować twarde skały, musiał czekać na pojawienie się metali, silnych materiałów ściernych, takich jak diamenty , a następnie materiałów wybuchowych.

Pierwsze operacje przeprowadzono w sposób naturalny, ponad 5000 lat temu, zbierając kamienie z powierzchni ziemi. Kamienie pobrane w stanie surowym są używane do budowy murów z kamienia suchego . Okrągłe kamyki rzeczne są materiałem z wyboru, ale są trudne do wykonania bez zaprawy, dlatego są cementowane za pomocą zapraw glinianych , które w miarę możliwości należy pobierać na miejscu. Coraz głębsze poszukiwania kamieni doprowadziły do ​​powstania kamieniołomów odkrywkowych lub podziemnych. Tak więc już w neolicie , w neolitycznych kopalniach krzemienia w Spiennes ( Hainaut ), współcześni ludzie z dolmenami kopią szyby i chodniki w celu uzyskania krzemienia kredowego, łatwiejszego w użyciu niż walcowane kamyki zawarte w podłużnicach.

W starożytnym świecie stopniowo pojawiała się potrzeba znalezienia kamieni najbardziej odpowiednich do ich przeznaczenia. Praca przy wydobywaniu i obciąganiu kamieni przebiega w kilku etapach: po wykonaniu „odkrycia” kamiennych ław nadających się do produkcji kamieni, twardych lub miękkich, zgodnych z ich przeznaczeniem, rozpoczyna się samodzielne wydobywanie. W celu oderwania bloków, które można kształtować, kamieniołom w bardzo rzadkich przypadkach wykorzystuje naturalne warstwy i pęknięcia, częściej musi kopać rowki na szczycie, ograniczając objętość i kształt kamieni, takie jak ten. będą musiały zostać wykonane.

Według Eugène Viollet-le-Duc Rzymianie są najbardziej inteligentnymi poszukiwaczami kariery, jakie kiedykolwiek istniały. „Konstrukcje kamienne, które pozostawili, są zawsze wznoszone z najlepszych materiałów, jakie można było zdobyć w sąsiedztwie ich pomników. Nie ma rzymskiej budowli, której kamienie byłyby miernej jakości; kiedy absolutnie brakowało im większego promienia, używali raczej żwiru lub cegły niż kamienia budowlanego gorszej jakości; a jeśli ktoś chce mieć dobrze cięte kamienie w kraju, w którym Rzymianie wznieśli pomniki, to tylko kwestia poszukiwania rzymskich kamieniołomów. "

Narzędzia rzymskich kamieniołomów składały się z kilofów , klinów , dźwigni do wydobywania, pił do usuwania bloków, dłut i młotów , mas lub młotków .

Starożytny Rzym The Średniowiecze The Renaissance , aż do XIX th  make wieku użycie ciężkiego kamienia naturalnego w prestiżowych architektur.

Tradycyjne techniki uboju , polegające na wykrwawianiu na szczycie, na klinie, przy młocie kowalskim wykonywanym ludzkimi rękami, zastępują mechaniczną i „ślepą” pracę maszyn: mechaniczne uderzanie młota pneumatycznego , piły łańcuchowej ( siekacza ) , perforator obrotowy (od ślimaka do obrotowego), wiertarkę udarową, strumień wody pod ciśnieniem lub nawet laser mocy.

Kamień przestaje zajmować od wieków dominujące miejsce, jakie zajmował w budownictwie wraz z wynalezieniem łatwiejszego do wykonania betonu ( sztucznego kamienia ).

Kamienie budowlane (łupki, tak zwane kamienie cięte wymiarowo, nagrobki i kamienie ozdobne) stanowią tylko niewielką, ale lukratywną część produkcji skał. We Francji, jeśli weźmiemy pod uwagę wszystkie wydmuchane skały , kamieniołomy pod względem tonażu przekraczają produkcję kopalni. Każdego roku we Francji wydobywa się 200 milionów ton skalistej materii mineralnej (z wyłączeniem aluwiów, moren i innych pożyczek luźnych gleb, które stanowią jeszcze więcej), które są podzielone na: węgiel i rudy (10  MT ); kamień cementowo-gipsowy (10  MT ); kruszywo betonowe, drogi, podsypka (150  ton ); bloki na riprap (groble morskie, roboty portowe) (30  MT ).

Człowiek i maszyna

W porównaniu z pracą ręczną, w której górnik wybiera najbardziej odpowiedni punkt ataku przy każdym uderzeniu, praca maszynowa jest niezwykle kosztowna energetycznie: ścinanie maszyną punktualną zużywa 76 razy więcej, a ścinanie materiału wybuchowego w otworach strzałowych jest tego samego rzędu. Dużej średnicy ślimaka zużywa 135 razy, optymalnej kombinacji świdra dłuta i strzał otworu zmniejsza ten czynnik do 20.

Rodzaje karier

Kamieniołomy możemy rozróżnić na podstawie wydobytej z nich skały:

• Surowiec przemysłowy  : wapień do cementowni, glina do terakoty itp. ;
• Roche ozdobne i budowlane  : łupek , kamień , marmur , granit do budynków, nagrobki itp. ;
• Kruszywo  : żwir i piasek wykorzystywane w budownictwie i robotach publicznych .

Ta ostatnia kategoria jest we Francji zdecydowanie najważniejsza pod względem ilości.

Kamieniołomy możemy również wyróżnić ze względu na sposób ich wydobycia:

• Masywne skalne kamieniołomach  : ekstrakcja dość jednorodny i zwartej warstwy geologicznej wydmuchiwania skale, cięcie i rzadziej poślizgiem (skrobania i polerowanie);
• Żwirownia i piaskownica  : wydobywanie osadowych , aluwialnych lub morskich złóż piasków lub żwiru.
• Istnieją podwodne (piasek, żwir) i podziemne kamieniołomy.

Operacja

Zdecydowanie najliczniejsze we Francji masywne kamieniołomy skalne eksploatują ich złoża w prawie zawsze identyczny sposób:

• Wiercenie lub wiercenie  : wiercenie w skale pionowych otworów o średnicy około 10  cm w ściśle określonym odstępie („oczko”).
• Górnictwo  : Otwory wiertnicze są wypełnione materiałami wybuchowymi. Sukcesywna eksplozja otworów z grubsza rozłupuje (<800  mm ) skałę i przewraca ją.
• Podbieracz  : hydrauliczna koparka lub ładowarka kołowa podnosi wydmuchany kamień i ładuje go do maszyny transportowej.
• Walcowanie  : maszyna, rzadziej przenośnik taśmowy, transportuje gruboziarniste materiały do ​​oczyszczalni.
• Scalping  : opcjonalnie, materiały przesuwają się po szynach w odległości około 200 mm od siebie  . Maluchy przechodzą. Drobne materiały często nie nadają się do szlachetnych zastosowań kruszyw, eliminuje je zgorzelinowanie.
• Kruszenie pierwotne  : grube materiały są rozbijane w wyniku bezpośredniego działania mechanicznego, na przykład zamknięcia dwóch pionowych szczęk lub gwałtownej projekcji na metalowym ekranie. Zwykle staramy się uzyskać materiały o grubości od 0 do 250  mm .
• Przesiewanie wstępne  : po wstępnym kruszeniu materiały są wysyłane przenośnikami taśmowymi na szeregu wibrujących krat. Wielkość otworów w kratkach umożliwia sortowanie materiałów. Te na tyle małe, że można je wprowadzić na rynek, są magazynowane, pozostałe przechodzą do wtórnego rozdrabniania.
• Umieszczanie na magazynie  : opcjonalne, składowanie i przyjmowanie materiałów przeznaczonych do dalszej obróbki pozwala na elastyczność operacyjną zakładu. W ten sposób główna część może działać oddzielnie od reszty instalacji.
• Kruszenie wtórne  : zbyt duże materiały są rozbijane w wyniku często pośredniego działania mechanicznego polegającego na ścieraniu . Kruszarki żyratorowe pionowe stożkowe są powszechne. Następnie staramy się zmniejszyć rozmiar największego do 50  mm .
• Wtórne przesiewanie  : ta sama zasada co powyżej, ale zbyt duże materiały wracają do wtórnej kruszarki, inne trafiają albo do trzeciego stopnia kruszenia, albo do zapasów nadających się do sprzedaży.
• Trzecie szlifowanie  : celem jest uzyskanie materiałów o średnicy mniejszej niż 14  mm .
• Trzecie przesiewanie  : kilka sit szeregowo wykańczających, oddzielających kruszywa na coraz drobniejsze „kawałki”.

Organizacja, struktura kariery

Oprócz warsztatów, systemów ważenia, zapasów paliwa i sprzętu operacyjnego ... kamieniołom zazwyczaj składa się z określonych obszarów, które ewoluują w przestrzeni i czasie wraz z postępem ścian roboczych itp.

• Przód w talii; są to boki (często pionowe lub prawie) powstałe w wyniku cięcia skały (czasami piłowanej, dawniej rozłupywanej, a dziś częściej powalanej przez wysadzenie (np.). Kilka nałożonych na siebie frontów można układać stopniowo, z regulowaną wysokością każdego froncie, ustalonym zgodnie z ryzykiem zawalenia. We Francji zgodnie z ENCEM stopień znajdujący się między dwiema ławami nie może przekraczać 15  m (i do 30  mz wyłączeniem). Mówi się, że front jest „niższy” (od depozyt) lub odkrycie (składa się z zwietrzałych materiałów powierzchniowych zwanych materiałami odkrywkowymi ).
• Ławki; poziome i często o szerokości kilkudziesięciu metrów (obszar ruchu maszyn), oddzielają powierzchnie robocze (pracownik kamieniołomu nazywa poziom skojarzeniem czcionki i jej dolnej ławki). Pod koniec pracy, gdy powierzchnie robocze uległy przesunięciu, „szczątkowe” ławki mają na ogół mniej niż pięć metrów.
• Płytka; to na dnie dołu jest pozioma płaska powierzchnia utworzona przez postępujący postęp frontów. W bardzo dużych kamieniołomach może osiągnąć setki hektarów.
• Sieć torów; umożliwia maszynom przemieszczanie się między różnymi strefami kamieniołomu. Każdy tor jest zwykle oddalony o około 10  m .
• Merlonowie; są to złoża liniowe o wysokości od 2 do 4  m , zwykle o szerokości kilku metrów (5 do 10  m ), osadzane na obrzeżach kamieniołomu w celu ograniczenia hałasu, ukrycia i wytyczenia terenu. Na ogół zdeponowane są tam odpady z wierzchniej warstwy gleby i kamieniołomów, które można ponownie wykorzystać na czas rekultywacji, po zakończeniu eksploatacji.
• Hałda (lub hałda): jest to znaczne nagromadzenie materiałów nie mających znaczenia handlowego („odpady”), powstałe w wyniku zdzierania powierzchniowego lub głębokiej produkcji, która może sięgać kilku hektarów i kilkudziesięciu metrów wysokości, czasami są wykorzystywane do częściowego zasypywania wykopów kariery pod koniec życia.
• Umywalki; drenaż umywalka może być zainstalowany w pobliżu dołu, albo na dnie wykopu. Odbiera wodę deszczową i spływającą lub z pompowania wód podziemnych (wody kopalniane). Jest to miejsce stałego lub tymczasowego składowania (w rejonach deszczowych, gdzie woda musi być odprowadzana, aby nie zalać kamieniołomu. Na odwadniających się podłożach czasami nie jest to konieczne).
  Jedna lub więcej osadników zbiera zawieszone ciała stałe ( zawiesinę w wodzie). Ich wodę można ponownie wykorzystać do mycia materiałów (obieg zamknięty) lub do uzdatniania wody kopalnianej przed odprowadzeniem do środowiska naturalnego. Konieczne jest wówczas okresowe czyszczenie osadzonego szlamu.

Założenie kamieniołomu

Spełnia kilka kryteriów:

• oczywiście geologiczne,
• handel: bliskość miejsc konsumpcji ma kluczowe znaczenie, ponieważ transport stanowi dużą część ceny sprzedaży.
• asekuracyjny
• regulacyjne i środowiskowe: „ na przykład we Francji kamieniołomy wymagają zezwolenia prefektury. Prefekt sporządza plan wydziałowy, który opisuje obszary, na których możliwa jest eksploatacja kamieniołomu . Generalnie dodaje się wiele innych ograniczeń regulacyjnych; można przede wszystkim zacytować, odnosząc się do Francji:
  • ograniczenia urbanistyczne  : lokalny plan urbanistyczny gminy, w której ma powstać kamieniołom, SCOTT (wyrównanie PLU kilku gmin) itp.
  • ograniczenia regulacyjne mające na celu ochronę przyrody i flory  : parki narodowe , sklasyfikowane krajobrazy w Europie; Strefy Natura 2000 , Ptasia strefa zainteresowania Wspólnoty ( ZICO ), Specjalna strefa ochronna (SPA) oraz we Francji; Regionalny Park Przyrody (PNR), ZNIEFF , Prefekturalny Nakaz Ochrony Biotopów (APB), Regionalny Rezerwat Przyrody (RNR) itp.

Nałożenie się na mapę wszystkich tych ograniczeń pozwala uświadomić sobie możliwości otwarcia kariery. W praktyce dostępne powierzchnie są niewielkie, co obecnie stwarza poważne problemy z dostępem do surowca, podczas gdy kamień jest drugim po wodzie najczęściej spożywanym materiałem naturalnym (około 20  kg dziennie na mieszkańca). We Francji).

Dzierżawa kamieniołomu nie jest leasingiem handlowym , ale umową sprzedaży materiałów do wydobycia; orzecznictwo opiera się na fakcie, że materiał objęty umową (glina, granit itp.) jest meblem z góry.

Wpływ środowiska

Oddziaływanie kamieniołomów na ich otoczenie jest zróżnicowane w zależności od momentu (faza eksploatacji, etapy rekolonizacji) oraz rodzaju wydobycia i podłoża:

• Niektóre złoża są objęte zakazem eksploatacji: dotyczy to złóż położonych w dolnym korycie cieków ( pogłębianie w celu uzasadnionego utrzymania cieków wodnych )
• Kamieniołomy podziemne często wpływają na wodę poprzez ich interakcje z wodami gruntowymi i powierzchniowymi. Kamieniarz musi pompować wodę z piwnicy, aby nie wtargnęła do kamieniołomu. Zanieczyszczenia, które prawdopodobnie zostały rozproszone w kamieniołomie, mogą pod koniec swojego życia bezpośrednio zanieczyścić poziom wód gruntowych. W pewnych warunkach może wystąpić kwaśny drenaż . Odwrotnie, niektóre kamieniołomach, jeśli nie są zasypywane, oferują grzęda na kije lub innych gatunków w celu ich działania (żwirowniach, w szczególności, który może pomieścić wiele gatunków perforującego oraz połyka bankowych. , Po ewentualnym ukonstytuowania gatunki te sytuują się w pułapce ekologicznej ).
• Kariera jest najczęściej porzucana pod koniec życia. Stanowią duże niebezpieczeństwo zawalenia się, ponieważ infiltracja wody je osłabia. Mogą spowodować poważne uszkodzenia domów zbudowanych powyżej. Liczne na wschodzie Francji, ale także w regionie paryskim, są ściśle monitorowane przez służby prefektury INERIS (Narodowy Instytut Środowiska Przemysłowego i Ryzyka) oraz BRGM;
• Odkryte kamieniołomy w masywnej skale znacząco modyfikują krajobraz, tworząc klify, wycinając wzgórza, tworząc głębokie dziury w równinie. Ścinanie wysokości frontów nie było wcześniej regulowane, a fronty powyżej 30 metrów były powszechne. Te ważne wysokości uwydatniły zawrotny aspekt tych zmian;
• Trudno jest zmierzyć długofalowy wpływ wydobycia w korytach rzek lub na morzu, zależy to od odporności ekologicznej środowiska i szybkości powrotu aluwiów. Wydobycie ze żwirowni na osadach często prowadzi do powstania nowych zbiorników wodnych, wypuszczając zwierciadło wody na otwartą przestrzeń.

Oddziaływania eksploatowanych kamieniołomów

W perspektywie krótkoterminowej skutki te to:

• te wibracje z piaskowania: Wybuchy nigdy nie są doskonałe, są one poddawane stratę energii. Przepisy określają ścisłe ograniczenia maksymalnych wibracji dozwolonych na konstrukcjach wokół kamieniołomów. Przestrzeganie przepisów nie wyklucza reklamacji (niektóre z nich nie zawsze są wolne od złej wiary i kalkulacji finansowych);
• drgania podczas transportu samochodami ciężarowymi: znacznie mniej zauważalne, ponieważ nie są specyficzne dla kamieniołomów, ich intensywność jest często znacznie większa niż podczas wysadzania;
• hałas: sprzęt kruszący jest szczególnie głośny, podobnie jak dźwięk kamieni wpadających na wywrotkę pustej ciężarówki oraz dźwięk awaryjnych urządzeń ostrzegawczych pojazdów. Również w tym przypadku przepisy regulują maksymalne dopuszczalne poziomy hałasu na obrzeżach operacji w dzień iw nocy;
• kurz: ruch maszyn po pasach startowych, a także kruszenie i przesiewanie powodują powstawanie dużych ilości pyłu. W kamieniołomach, w których skała jest bogata w krzemionkę ( Bretania , Dolna Normandia , Masyw Centralny ...) pył ten zawiera wystarczającą ilość wolnej krzemionki, aby spowodować pojawienie się krzemicy wśród personelu po ciągłej i długotrwałej ekspozycji (przez kilka lat). We Francji pracownicy kamieniołomów muszą mierzyć opad pyłu na skraju pracy. Jednak powszechnie stosowana metoda pomiaru (tzw. Metoda płytek) nie pozwala na ocenę zdrowotną wpływu pyłu na populację. W rzeczywistości ta metoda mierzy wagę kurzu osiadającego na waflu. Nie pozwala to ustalić, jaka jest wielkość cząstek emitowanego pyłu. Jednak wpływ pyłu na zdrowie jest bezpośrednio powiązany z tym parametrem.

Redukcja wpływu, kompensacja

Pracownicy kamieniołomów od kilku lat myślą o ograniczeniu tego wpływu; We Francji i innych krajach integracja krajobrazu miejsc wycofanych z eksploatacji jest obecnie brana pod uwagę po otwarciu obiektu lub odnowieniu jego licencji na prowadzenie działalności. Wymagana jest gwarancja finansowa (we Francji, przez prefektury), aby zagwarantować, że ostatnie prace ziemne zostaną wykonane, nawet jeśli operator zbankrutuje. Te plany rehabilitacji mogą być bardzo dokładne i otwierać nowe perspektywy dla mieszkańców i gmin, na przykład kamieniołomów Fréhel, które proponują utworzenie głębokowodnej przystani na tym różowym wybrzeżu z piaskowca. (nadal aktualny?)

Tak zwane „osierocone” miejsca, których operatorom brakowało w momencie renowacji, są stopniowo traktowane przez związek zawodowy UNICEM .

Zagadnienia hałasu i pyłu oraz aerozoli są przedmiotem zabiegów dostosowanych do sytuacji: okładziny , zamknięcia, odsysania, filtracji, zraszania wodą, odrzutu rogów z szybkim tłumieniem sygnału itp.

Koniec życia

Kamieniołomy tworzą „enklawy” w matrycy eko- krajobrazu , a następnie stanowią potencjalne nowe siedlisko dla sukcesji gatunków różniących się w zależności od biogeograficznych cech kamieniołomów i ich kontekstu ekologicznego (bogactwo i bliskość populacji źródłowych zdolnych do rekolonizacji obszaru) . Pod koniec eksploatacji, jeśli kamieniołom nie był wykorzystywany jako wysypisko produktów, które są ekotoksyczne lub niepożądane dla środowiska, ma kilka interesujących ekologicznie cech;

• Zatrzymanie presji antropogenicznej, ustępujące miejsca gatunkom pionierskim, czasami z pojawieniem się stawów lub stawów, gdy poziom wody podnosi się po zatrzymaniu pompowania odwadniającego;
• Ze względu na ekologię krajobrazu opuszczony kamieniołom staje się miejscem oryginalnym, idealnym dla niektórych pionierskich gatunków lub gatunków żyjących na piargach, klifach i skałach lub w razie potrzeby zalanych; Warunki życia są tam przynajmniej początkowo trudne (suchość, brak gleby i niska dostępność niektórych składników odżywczych, narażenie, w razie potrzeby erozja ...), ale ten kontekst sprzyja gatunkom przystosowanym do tych ekstremalnych warunków;
• Różnorodność mikro-siedlisk, które stały się rzadkie lub naturalnie rzadkie (z wyłączeniem gór) jest czasami duża: front, piargi, ziemne ogrodzenie, dachówka, staw, co sprzyja gatunkom, które mogą żyć w tych małych siedliskach lub wykorzystywać je jako substytucja siedliska;
• Zwykle nie ma nawozu (czynniki eutrofizacji i trywializacji fauny i flory ... Jest to korzystne dla gatunków środowisk oligotroficznych (szczególnie zagrożonych).
• Zwykle nie występują tam pestycydy, co jest dobre dla gatunków, które na nie cierpią, w tym większości bezkręgowców i zwierząt zmiennocieplnych.
• Istnieją szczególne ekotypy, przystosowane do braku gleby lub do intensywnego osiadania. Daniel Petit (1980) wykazał, że rośliny takie jak szczaw okrągłolistny ( Rumex scutatus ) musiały przystosować się do piargi (które następnie pomagają stabilizować);

Z przewodników dobrej praktyki są dostępne dla lepszej rehabilitacji i zarządzania różnorodnością biologiczną, w tym do kariery zawodowej w wodnych, obszar Natura 2000 , a ostatnio (2011) dla kariery masywnych skał.

We Francji

Według BRGM we Francji metropolitalnej oraz we francuskich departamentach i terytoriach zamorskich na koniec 2013 r. 4276 kamieniołomów uznano za „aktywne”, a według National Union of Aggregate Producers (UNPG) w 2010 r. Francja miałaby około 2700 kamieniołomów kruszywa ( produkty sypkie) pochodzenia aluwialnego lub wytwarzane lokalnie przez kruszenie podłoża skalnego. Obejmują one około (2004) 0,02% terytorium (Unicem, 2000), produkując około 6,8 t / mieszkańca (tj. 4,5-krotność indywidualnego zużycia ropy; 1,5 t / mieszkańca / rok) ponad połowa (55%) z kruszywa pochodzą z ogromnych kopalniach skalnych.
średnio około 1 miliona ton, czyli 20  kg na osobę piasku i żwiru są produkowane w ten sposób codziennie. wspólne prace są pierwszymi konsumenci Francja z 408 milionami ton kruszywa i skał wydobytych dla nich w 2004 roku przez 1770 firm na około 4000 lokalizacji (kamieniołomy luźnej lub masywnej skały). 500 milionów ton zużytych w 1975 roku u szczytu budowy, ale znacznie więcej niż 75 milionów ton zużytych w 1950 roku we Francji podczas powojennej odbudowy . UNICEM był spadek liczby karier i firm w ostatnich dziesięcioleciach, zwłaszcza na rzecz recyklingu działalność.

Po eksploatacji lub w momencie jej wystąpienia, kopacze muszą przebudować lub renaturyzować swoje tereny pod uprawy rolne, leśne, rezerwaty ekologiczne, ośrodki wypoczynkowe, elementy zielonej i niebieskiej siatki itp.

Zawody zawodowe

• Mistrz kariery
• Geodeta
• Nośnik
• Operator maszyny, kierowca
• Kamieniarz

Uwagi i odniesienia

1. ENCEM, Ekologiczne zarządzanie i rozwój ogromnych kamieniołomów, Praktyczny przewodnik dla operatorów kamieniołomów , ENCEM, czerwiec 2011, ref: REA A5 11 G (opublikowany w 2011, z bibliografią na płycie CD-ROM o ekologicznym potencjale kamieniołomów)
2. „  Article L. 311-1 of the new mining code  ” , na www.legifrance.gouv.fr (dostęp 18 sierpnia 2016 )
3. „  Artykuł L. 100-2 nowego kodu górniczego  ” , na www.legifrance.gouv.fr (dostęp: 18 sierpnia 2016 )
4. Podręcznik mechaniki Rock zastosowań. Francuski komitet mechaniki skał, Pierre Duffaut. Presses des MINES, 2003. Skonsultuj się online
5. Jean-Pierre Adam. Budowa rzymska. Materiały i techniki. Szósta edycja. Świetne podręczniki Pikardii. 2011
6. Studnia Salomona A. Flinta i marglowe dziury. W: Biuletyn Francuskiego Towarzystwa Prehistorycznego. 1913, tom 10, nr 4. s.  229-242 . on persee.fr Dostęp 16 stycznia 2012
7. Eugène Viollet-le-Duc Słownik francuskiej architektury z XI TH do XVI th  wieku - tom 7 , Pierre
8. Wydobycie różnych kamieniołomów i produktów mineralnych, przegląd francuskiego przemysłu na stronie INSEE
9. „  Artykuł 11 dekretu odnoszącego się do eksploatacji kamieniołomów, zakazującego ich w mniejszych zagłębieniach (Minister Środowiska: Michel Barnier)  ” , na legifrance.gouv.fr ,22 września 1994(dostęp 14 kwietnia 2018 )
10. BRGM, Interakcje między kamieniołomami a wodami podziemnymi i powierzchniowymi , Przegląd wiedzy technicznej, 1988, PDF, 80 stron
11. Lefeuvre, Jean-Claude, 2008, „  Wkład karier, wywiad  ”, UNICEM Magazine, nr 746, str. 18-19.
12. Chapel Guérin, A., 2009, Zrównoważony charakter piaskownic, podejście metodologiczne w ujęciu terytorialnym. Lafarge Granulats Ouest piaskowe w Bretanii , praca doktorska, Rennes 2, 338 stron.
13. Square, C. i M. Charrier, 2002, „Zarządzanie zasobami nieodnawialnymi, między zrównoważonym zarządzaniem a rozwojem uciążliwych, aluwialnych agregatów w Île-de-France” Geography Annals, 111- ty  rok, n ° 626 , s. 406-418.
14. Kaplica Anaïs Guérin, Bioróżnorodność w kamieniołomach, rzeczywistość? Opinia stowarzyszeń przyrodniczych Przypadek piaskownic w Bretanii ; Vertigo, elektroniczny dziennik środowiska, Regards / Terrain 2011
15. Usher MB i Jefferson RG, 1990. Koncepcje kolonizacji i sukcesji: ich rola w zarządzaniu rezerwatem przyrody . Biological Conservation, 48: 153–159.
16. Vanpeene-Bruhier S. & Delory I., 2000. Rekonstrukcja rolnicza kamieniołomów kruszywa: propozycja poprawy ich jakości dla zrównoważonego wykorzystania w rolnictwie . EAT Engineering, 24: 33–44.
17. Coumoul H. & Mineau H., 2002. Ogrody autostrady. Historia nasion, ziół i skalniaków. Actes Sud, 187 s.
18. Frain M., 1991. Fitosocjologiczne podejście do dynamiki pierwotnej roślinności na sztucznie nagich skałach w Owernii, Velay i Limousin . Praca magisterska (Uniwersytet Clermont-Ferrand II); 151 pkt
19. Petit D., 1977. Trawniki Hieracium pilosella L. na hałdach żużla północnej Francji. Coll. Phytosoc. VI, Suche trawniki, Lille: 201-212.
20. UNICEM , Ekologiczny rozwój kamieniołomów wodnych - praktyczny przewodnik ( łącze do serwisu środowiskowego UNICEM ) UNICEM
21. Ministerstwo Ekologii i Zrównoważonego Rozwoju wraz z UNICEM , ocena wpływu projektów kamieniołomowych na obszary Natura 2000
22. „  BRGM - Raport z działalności 2013 bazy danych i strony internetowej„ Carrières & Matériaux ”Raport końcowy BRGM / RP-63268-FR luty 2014  ”

Zobacz też

Bibliografia

• Chartier, R. i Lansiart, M. (2004). Wytyczne dotyczące zagrożeń dla zdrowia związanych z karierą zawodową (BRGM).
• Sauveterre (1985), Ocena potencjału ekologicznego kamieniołomów po eksploatacji i metody ich ekologicznej renaturyzacji . Ministerstwo Środowiska, Ministerstwo Przeniesienia w Przemyśle i Handlu Zagranicznego oraz Parafiskalna Komisja ds. Agregatów, 73 s.
• Sengupta M. (1993), Environmental impacts of mining - Monitoring, restoration and control . Lewis, Stany Zjednoczone.
• Sionneau JM (1987), Ekologiczny potencjał kamieniołomów . Mineral Industries, Mines and Quarries, kwiecień: 2-10.
• Sionneau JM (1993), Ekologiczny potencjał suchych kamieniołomów. Materiały z dni technicznych AFIE 7-8.10.1993, „Praktyki inżynierii ekologicznej - Rozwój i rekultywacja ekologiczna suchych kamieniołomów”  : 25-34.
• National Union of Aggregate Producers (1979), Careers: Potential for create and reclaiming of natural environment .

Dzień studyjny 18 września 1979, UNPG.

Powiązane artykuły

• Lista kamieniołomów we Francji
• Kamieniołom łupków
• Kamieniołom wapienny
• Kamieniołom Barrois
• Podziemne kamieniołomy Malogne
• Katakumby Paryskie
• Dom grzybów
• Marnière
• Środek wyrównawczy
• Środek zapobiegawczy
• Instalacja sklasyfikowana pod kątem ochrony środowiska

Linki zewnętrzne

• Słownik
• Akta dotyczące podziemnych kamieniołomów i ich ponownego wykorzystania, głównie w Dolinie Loary i Paryżu
• Podkreślone fotografiami kopalni, kamieniołomów, katakumb
• Akta eksploatacji podziemnego kamieniołomu, głównie w Île-de-France i Pikardii
• Zdjęcia starych kamieniołomów (a także innych podziemi)
• Kamieniołomy Hainaut [1]
• Roulleau Jacky Girault Pascal Le Puy-Notre-Dame, od piwnicy do piwnicy
• Girault Pascal Doué-la-Souterraine, zapomniane miasto