Burt bacharach
Burt bacharach
Burt Bacharach w 1972 roku
Burt Bacharach , urodzony dnia12 maja 1928w Kansas City ( Missouri , USA ) jest amerykańskim pianistą i kompozytorem . Jego nazwisko jest często kojarzone z nazwiskiem autora tekstów Hala Davida . Stworzyli setki przebojów w dziedzinie popularnej piosenki, które uczyniły z tandemów Bacharacha i Davida dwóch najważniejszych artystów amerykańskiej muzyki popularnej od lat 60. do 2000 . Komponował także muzykę do filmów.
Biografia
Bacharach urodził się w Kansas City i wychował w dzielnicy Queens w Nowym Jorku. Jej ojciec, Mark Bertram „Bert” Bacharach, jest znanym dziennikarzem prasowym, a jej matka, Irma z domu Freeman, maluje i komponuje piosenki jako amator. To ona daje Burtowi lekcje gry na fortepianie. Rodzina jest żydowska, ale nie praktykuje. „Dzieci, które znałam, były katolikami” - powiedział. „Byłem Żydem, ale nie chciałem, żeby ktokolwiek o tym wiedział. » Po ukończeniu szkoły średniej w Forest Hills High School (Nowy Jork) (in), którą ukończył w 1946 r., Wstąpił do New School for Social Research w Nowym Jorku, gdzie uczęszczał do Dariusa Milhauda , a następnie do Mannes School of Music w Nowym Jorku, gdzie studiował u Bohuslava Martinů, ostatecznie zostaje przyjęty na McGill University w Montrealu, gdzie uzyskał licencjat ( Bachelor of Music ).
Marlene Dietrich zatrudnia Bacharacha jako muzycznego aranżera w połowie lat pięćdziesiątych ; razem dali numer teatralny i ambitny spektakl jednej kobiety . Aranżacje Bacharacha najlepiej pasują do kontraltowego rejestru Dietricha; z tym, którego nazywa podczas swojego programu „mój reżyser” („ mój reżyser ”), gwiazda nagrała cztery albumy i kilka 45 tur między 1957 a 1964 ( Qui Can Say Where Are the Flowers ?, adaptacja francuska René Rouzaud i Francis Lemarque , Bitte geh nicht fort , cover Ne me pas pas przez Jacques Brel , Blowin „in the Wind , okładki Bob Dylan ).
Od Gene Pitney do Trijntje Oosterhuis , mijając Tom Jones , Aretha Franklin , BJ Thomas , Dusty Springfield , The Carpenters , Barbra Streisand , Isaac Hayes , Sacha Distel , Claude François , Ron Isley , The Stranglers i Diana Krall , wszyscy zaśpiewali Bacharach / Katalog Dawida.
Emblematyczną wykonawczynią tandemu jest Dionne Warwick , której nazwisko jest ściśle związane z repertuarem, aw szczególności z przebojem Walk On By .
Wiadomo również, że Burt Bacharach współpracował z innymi autorami, takimi jak Elvis Costello .
Jego nazwisko kojarzy się z kinem, odkąd skomponował muzykę do filmów ( Co nowego, Pussycat? W 1965; The Fox ucieka o trzeciej w 1966; Casino Royale w 1967; Butch Cassidy and the Kid w 1969).
W 2001 roku zdobył Polar Music Prize .
W 2008 roku był jednym z najbardziej zagorzałych krytyków kandydata na prezydenta USA Johna McCaina .
Życie rodzinne i prywatne
Burt Bacharach był czterokrotnie żonaty:
- z Paulą Stewart od 22 grudnia 1953 do 1958;
- z Angie Dickinson w latach 1965 - 1981. Nikki był z nią w 1966 roku;
- z Carole Bayer Sager w latach 1982-1991. Adoptował syna Christophera z Carole;
- z Jane Hansen od 1993 roku. Miał z nią dwoje dzieci, Olivera i Raleigha.
Z jej związku z Angie Dickinson urodziła się ich córka, Léa Nikki w 1966 roku, znana jako Nikki. Jej trzy miesiące przedwczesne narodziny spowodowały przewlekłe problemy zdrowotne (pierwsze trzy miesiące życia spędziła w inkubatorze), w tym upośledzenie wzroku. Później zdiagnozowano u niego zespół Aspergera . Burt napisał dla niego piosenkę Nikki . Angie odmówiła kilku ról, aby poświęcić się swojej córce. Nikki w końcu został zabrany do centrum Wilson, centrum leczenia psychiatrycznego dla młodzieży znajdującej się w Faribault , Minnesota .
Przebywała tam dziewięć lat. Nikki następnie studiowała geologię na Uniwersytecie Lutheran w Kalifornii, ale jej słaby wzrok uniemożliwił jej karierę w tej dziedzinie. 4 stycznia 2007 roku popełniła samobójstwo w swoim mieszkaniu w Thousand Oaks , na przedmieściach Los Angeles , używając plastikowej torby i helu . Miała 40 lat.
Niektóre nagrane utwory
Sukces
-
Baby, It's You ( The Shirelles , 1962 )
-
The Man Who Shot Liberty Valance ( Gene Pitney , 1962 , fragment z filmu o tej samej nazwie )
-
Don't Make Me Over ( Dionne Warwick , 1962 )
-
Make it Easy On Yourself ( Jerry Butler , 1962 )
-
Dwadzieścia cztery godziny od Tulsy ( Gene Pitney , 1963 )
-
Blue on Blue ( Bobby Vinton , 1963 )
-
Każdy, kto miał serce ( Dionne Warwick , 1963 )
-
Żony i kochankowie ( Jack Jones , 1963 )
-
Walk On By ( Dionne Warwick , 1964 )
-
Wishin 'and Hopin' ( Dusty Springfield , 1964 )
-
(Jest) Zawsze coś mi przypomina ( Sandie Shaw , 1964 , potem Naked Eyes , 1982 )
-
Dom to nie dom ( Dionne Warwick , 1964 )
-
To, czego teraz potrzebuje świat, to miłość ( Jackie DeShannon 1965 )
-
Co nowego Pussycat? ( Tom Jones 1965 , fragmenttytułowego filmu )
Ta piosenka była nominowana do
kinowego Oscara w 1965 roku.
Ta piosenka była nominowana do Oscara za kino w 1966 roku i zdobyła
nagrodę Grammy w 1967 roku.
Ta piosenka była nominowana do
Oscara za najlepszą oryginalną piosenkę .
Ścieżka dźwiękowa z Broadwayu przyniosła mu nagrodę Grammy w 1969 roku.
Ta piosenka zdobyła Cinema Oscar za oryginalną piosenkę w 1969 roku. Bacharach zdobył także Cinema Oscar i Grammy za oryginalną muzykę do filmu.
Ta piosenka zdobyła Cinema Oscar za oryginalną piosenkę w 1981 roku.
-
Na własną rękę ( Patti LaBelle i Michael McDonald (1986)
-
Po to są przyjaciele ( 1982 )
Ta piosenka została pierwotnie skomponowana do filmu
The Crazy Undertakers i na ścieżce dźwiękowej została zaśpiewana przez
Rod Stewart . W
1986 r. Wersja w hołdzie śpiewana przez
Dionne Warwick ,
Stevie Wonder ,
Gladys Knight i
Eltona Johna odniosła ogromny sukces i zebrała miliony dolarów na stowarzyszenia walczące z
AIDS . Ponadto piosenka zdobyła nagrodę Grammy w kategorii Song of the Year.
Dyskografia
Albumy
-
Hitmaker! Burt Bacharach gra swoje przeboje (1965)
-
Co nowego Pussycat? (Ścieżka dźwiękowa filmu) (1965)
-
After the Fox (ścieżka dźwiękowa z filmu) (1966)
-
Sięgnij (1967)
-
Casino Royale (ścieżka dźwiękowa filmu) (1967)
-
On The Flip Side (ścieżka dźwiękowa do telewizji) (1967)
-
Ułatw sobie (1969)
-
Butch Cassidy and the Sundance Kid (ścieżka dźwiękowa filmu) (1969)
-
Promises, Promises (oryginalne nagranie z obsady Broadwayu) (1969)
-
Burt Bacharach (1971)
-
The Lost Horizons (ścieżka dźwiękowa filmu) (1973)
-
Burt Bacharach in Concert (1974)
-
Życie razem (1974)
-
Futures (1977)
-
Kobieta (1979)
-
Arthur (ścieżka dźwiękowa filmu) (1981)
-
Crazy Undertakers (ścieżka dźwiękowa filmu) (1982)
-
Arthur 2: On the Rocks (ścieżka dźwiękowa filmu) (1988)
-
Jedna niesamowita noc (1998)
-
Malowane z pamięci z Elvisem Costello (1998)
- The Look of Love: The Burt Bacharach Collection [kompilacja z 2 płytami] (2001)
- Motown Salutes Bacharach [kompilacja] (2002)
-
Isley Meets Bacharach: Here I Am with Ronald Isley (2003)
- Blue Note gra Burt Bacharach [kompilacja] (2004)
-
W tym czasie (2005)
- Kolekcja kolorów [kompilacja] (2007)
-
Marlene Dietrich z Orkiestrą Burta Bacharacha (2007)
-
Burt Bacharach: Live at the Sydney Opera House z Sydney Symphony Orchestra (na żywo) (2008)
- The Music of Burt Bacharach / What the world need now by the Royal Philharmonic Orchestra + wokalni soliści (2012)
Wygląd
- Burt Bacharach jest idolem Austina Powersa , dzikiego szpiega filmu o tym samym tytule. Odgrywa nawet własną rolę w scenie z Elvisem Costello .
- Burta Bacharacha możemy zobaczyć również na okładce albumu Definitely Maybe słynnej angielskiej grupy Oasis .
- Burt Bacharach zagrał własną rolę w 24 odcinku sezonu 3 serialu A Nanny from Hell .
- Burt Bacharach zagrał własną rolę w odcinku 8 sezonu 4 serii Nip / Tuck .
Wpływy
-
Jimmy Webb rozpoznał wpływ Bacharacha na jego twórczość, podobnie jak Laura Nyro i Mark Hollis .
- Utwór numer 8 z Heavy Traffic for Status Quo o nazwie Diggin 'Burt Bacharach .
- Na okładce albumu Definitely Maybe zespołu Oasis , po lewej stronie, obok sofy, znajduje się ramka ze zdjęciem Bacharacha. Noel Gallagher również wymienił Bacharacha jako jednego ze swoich wpływów. Gallagher wystąpił w duecie na żywo z Burt This Guy's in Love With You . Gallagher przyznał się do wykorzystania elementów tej piosenki podczas komponowania Half the World Away .
-
Leonid Soybelman nagrał album Much Ado About Burt Bacharach's Walk On By .
-
Swing Out Sister wymienia Bacharacha jako główny wpływ.
-
Saint Etienne był w dużej mierze pod wpływem swojej gry na fortepianie.
-
Brian Wilson cytuje Bacharacha jako wielki wpływ na jego twórczość.
-
Mówi się, że na Super Furry Animals wpłynął dźwięk Burta Bacharacha.
-
Bill Cunliffe cytuje muzykę Bacharacha, którą uważa za „zorientowaną na jazz”, jako ważny wpływ na jego wczesne dni.
Załączniki
Powiązany artykuł
Linki zewnętrzne
Uwagi i odniesienia
-
(en-US) „ Burt Bacharach | Encyclopedia.com ” na www.encyclopedia.com (dostęp 8 sierpnia 2020 ) .
-
(w) „ Burt Bacharach Facts ” na biography.yourdictionary.com (dostęp 8 sierpnia 2020 ) .
-
(en-US) „ Burt Bacharach ” , w Biography (dostęp 8 sierpnia 2020 ).
-
(w) „ Kim są najwięksi McGillians? „ Na mcgillnews.mcgill.ca (dostęp: 8 sierpnia 2020 r . ) .
-
(w) „ Burt Bacharach | Biography, Songs, Prizes, & Facts ” , w Encyclopedia Britannica (dostęp 8 sierpnia 2020 ) .
-
O'Connor, Patrick (1991). Niesamowita blondynka: własny styl Dietricha. Londyn: Bloomsbury. p. 154 ( ISBN 0-7475-1264-7 ) .
-
Francois Desmeules, „Wywiady z Burtem Bacharachem”, patrz Montreal , wrzesień 2008.
-
(en) Andrew Buncombe, „ Zespół Aspergera: Ballada o Nikki Bacharach ” , The Independent ,08 stycznia 2007( czytaj online , przeglądano 8 sierpnia 2020 r. ).
-
https://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2007/01/05/AR2007010501705.html
-
http://www.foxnews.com/story/0,2933,242387,00.html
-
" Promises, Promises - Opening Night Production Credits " , Internetowa baza danych Broadway (dostęp 18 maja 2011 )
-
Później ... z Jools Holland YouTube. Skonsultowałem się z18 maja 2011.
-
" Bio " , lauranyro.com (dostęp 19 maja 2011 )
-
Alan McGee, „ Dlaczego jesteś Mark Hollis? ", The Guardian , Wielka Brytania,9 kwietnia 2008( czytaj online , dostęp 19 maja 2011 )
-
Stewart Oskenhorn, „ W wieku 79 lat Bacharach udowadnia, że ma moc ”, Aspen Times Weekly ,22 grudnia 2007( czytaj online , dostęp 18 maja 2011 )
-
„ Noel Gallagher Butt Up To Bacharach Rip ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Que faire? ) (Dostęp 24 marca 2013 )
-
Brenna Sanchez, „ Swing Out Sister Biography ”, musicianguide.com (dostęp 19 maja 2011 )
-
Ernesto Lechner, „ The Angelic Attitude Of Saint Etienne ” , savoyjazz.com, 29 czerwca 2006 (dostęp 19 maja 2011 )
-
Skip Heller, „ Burt Bacharach Re-Examined, 1995 ” , Adventures In Sound,15 maja 2000(dostęp 19 maja 2011 )
-
Matt Bell, „ Super Furry Animals ” , SoundOnSound.com,styczeń 2002(dostęp 10 czerwca 2011 )
-
„ Rozmowa przy kominku z Billem Cunliffe ”, AllAboutJazz.com,29 lutego 2004(dostęp 7 czerwca 2010 ) : „Kiedy byłem dzieckiem, słuchałem głównie muzyki klasycznej, ponieważ mój tata miał jej dużo w domu. Słuchałem wszystkiego, co było w radiu w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. "