Biomagnifikacja

Biomagnifikacji (lub BMF) opisuje proces, w którym poziom niektórych substancji rosną na każdym etapie łańcucha pokarmowego (łańcuch żywności).
Pojęcie to mieści się w bardziej globalnych ramach biokoncentracji , termin obejmujący zjawiska powodujące, że matryca biologiczna ( biocenoza ) jest bardziej zanieczyszczona niż jej środowisko (biotop).

Ocena środowiskowa , toksykologiczna i ekotoksykologiczna musi uwzględniać fakt, że czynniki biokoncentracji są bardzo różne w zależności od gatunku, az drugiej strony fakt, że u wielu gatunków zdolność biomagnifikacji jest najczęściej tym ważniejsza, że ​​jest to pierwiastek biokoncentrowany. występuje rzadko w środowisku. W przypadku bioakumulacji ryzyko biokoncentracji zanieczyszczenia nie jest zatem w ogóle związane z ilościowym znaczeniem jego obecności w wodzie. Najczęściej występuje odwrotna zależność między czynnikami biokoncentracji (BCF) a narażeniem zwierzęcia lub rośliny na pierwiastek (zanieczyszczenie lub pierwiastek śladowy).

Rozszerzona definicja

Biomagnifikacji odzwierciedla przecięcia dwóch procesów:

1- Bioakumulacja, na którą pozwalają związki typu symbiotycznego i / lub ofiara-drapieżnik, która odzwierciedla różnicę między skażeniem osobnika a jego zdolnością do degradacji / ewakuacji danego zanieczyszczenia.
Stopień rozwoju jednostki ma wpływ na zdolność detoksykacji  ; tak więc, ogólnie rzecz biorąc, im starszy osobnik, tym bardziej będzie wykazywał wysokie stężenia odpowiadające kumulacji tej różnicy.
Prowadzi to zatem do wzrostu zanieczyszczenia, które może wystąpić w poszczególnych narządach. Ta tendencja nazywa się organotropizmem . Jest często aktywny, generalnie wynikający z „pomieszania” między cząsteczką zaangażowaną w normalne fizjologiczne funkcjonowanie a toksyczną. Tak więc, podczas gdy narządy są związane z degradacją zanieczyszczeń organicznych i ewakuacją zanieczyszczeń mineralnych ( wątroba , nerki ), może to mieć wpływ na niektóre narządy (ośrodkowy układ nerwowy, gonady).

2- Przeniesienie zanieczyszczenia przez sieć pokarmową;

  1. plon troficzny (około 10% na wznoszące się połączenie troficzne) oraz
  2. zachowania żywieniowe, jeśli występuje organotropizm.

Zakłada się, że stężenie zanieczyszczenia jest w przybliżeniu pomnożone przez 10 na łącze; Zatem mleko kobiety Eskimosów jest uważane za niezdatne do spożycia przez ludzi, podczas gdy mleko mieszkańca kraju uprzemysłowionego nie jest. Zasoby mięsne tego pierwszego stanowią większość jego pożywienia i są pozyskiwane poprzez polowanie na drapieżniki dominujące w sieci troficznej ( planktony , nektonty ) składającej się z ponad sześciu ogniw (średni współczynnik biomagnifikacji do człowieka: 10 000 000). Często są stosunkowo starsze niż młode dorosłe zwierzęta roślinożerne poddane ubojowi w krajach zanieczyszczających, które dominują tylko w jednym ogniwie łańcucha (średni współczynnik biomagnifikacji do ludzi: 100).

Terminologia

Biomagnifikacja to anglicyzm , od którego możemy preferować słowo bioamplifikacja .

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Bibliografia

Uwagi i odniesienia

  1. DeForest DK, Brixa kV, Adams WJ (2007), oceniającej metalu bioakumulacji w środowisku wodnym: w odwrotnym stosunku pomiędzy czynnikami bioakumulacji troficznych czynników przenoszących i stężenia ekspozycji.  ; Aquat Toxicol. 30 sierpnia 2007; 84 (2): 236–46. Epub 16 czerwca 2007 ( podsumowanie )
  2. McGeer JC, Brix KV, Skeaff JM, DeForest DK, Brigham SI, Adams WJ, Green A (2003), Odwrotna zależność między współczynnikiem biokoncentracji a stężeniem ekspozycji dla metali: implikacje dla oceny zagrożeń metali w środowisku wodnym  ; Informacje o Toxicol Chem. 2003 maj; 22 (5): 1017-37 ( podsumowanie )