Rodzaj | Jednostka administracji publicznej zależna od Ministerstwa Kultury |
---|---|
Otwarcie | 31 stycznia 1977 |
Lider | Christine przewoźnik |
Powierzchnia |
10 400 m 2 czytelni na 3 poziomach |
Odwiedzający rocznie | 1 430 000 ( 2009 ) |
Stronie internetowej | [1] |
Kolekcje | Wydrukowano 371 000 tomów |
---|
Artykuł dedykowany | Narodowe Centrum Sztuki i Kultury Georges-Pompidou |
---|---|
Architekci | Richard Rogers , Renzo Piano |
Ochrona | Oznaczenie ACR |
Kraj | Francja |
---|---|
Gmina | Paryż |
Adres |
19, rue Beaubourg 75004 Paris |
Informacje kontaktowe | 48 ° 51 ′ 38 ″ N, 2 ° 21 ′ 09 ″ E |
Informacja Public Library , znana również pod skrótem BPI jest głównym paryskim publiczna biblioteka . Ustanowiony jako krajowa instytucja publiczna , ma status organizacji związanej z Centre Pompidou , w którym jest fizycznie zlokalizowany. Zawiera około 400 000 dokumentów, w tym 360 000 woluminów.
Projekt dla dużej czytelni biblioteki publicznej w centrum Paryża, przeznaczone do zmniejszenia zatorów w Bibliotece Narodowej, odbyła zgodność z decyzją o przeniesieniu Centrale Halles do Rungis , w 1963 - 1965 roku . Główny administrator Biblioteki Narodowej, Étienne Dennery , zasugerował skorzystanie z opuszczonego miejsca w celu zainstalowania tego sprzętu.
Międzyresortowy komitet do czytania publicznej została założona w 1966 roku pod przewodnictwem Georges Pompidou , który przywiązuje wielką wagę do tej kwestii, a nowa biblioteka była pod V -tego planu. Miał on oferować 1300 miejsc, 1 000 000 tomów i 2 000 czasopism na powierzchni 11 000 m 2 i być otwarty dla wszystkich. Program został zatwierdzony przez Ministra Edukacji Narodowej , Alain Peyrefitte , The11 grudnia 1967. Plik24 października 1968pod przewodnictwem René Capitanta Rada Paryża ustaliła lokalizację biblioteki publicznej na płaskowyżu Beaubourg, będącym własnością miasta Paryża. Projekt architektoniczny, który zakładał budowę kilku budynków pośrodku terenów zielonych, opracował architekt Bernard Faugeron .
Zdaniem Jean-Pierre'a Seguina , ówczesnego głównego kuratora Biblioteki Narodowej, który miał zostać pierwszym dyrektorem Bpi: „Jej powołaniem będzie biblioteka informacyjna, a skład jej zbiorów będzie ukierunkowany na generalną badanie niespecjalistyczne. Kolekcje zainteresują wszystkie dyscypliny i będą dotyczyły zarówno produkcji zagranicznej, jak i francuskiej. »Na kryzys, wówczas powszechnie uznawany i potępiany w czytaniu, który przejawiał się w szczególności spadkiem praktyki czytania, Jean-Pierre Seguin zaproponował odpowiedź sprzętem, który nie byłby przeznaczony do czytania, ale do informacji. Biblioteka jest dla niego „żywym ośrodkiem kultury i informacji”, którego użytkownik, zaopatrzony we wszelkie środki niezbędne do orientacji, musi mieć możliwość dokonywania wyboru z pełną swobodą i nie musi kierować czytelnika do konkretnego rodzaj książki. Nowa placówka, pisze Jean-Pierre Seguin, „będzie miała służyć bardziej informacjom niż prostemu czytaniu. Informacje te będą następnie polegać na umożliwieniu użytkownikom posiadania aktualnego spisu zasobów innych bibliotek, analizowania treści nabyte dokumenty, selektywne bibliografie, telefoniczna sekretarka ”.
W następstwie decyzji podjętej w grudniu 1969 r. Przez prezydenta Republiki Georgesa Pompidou o utworzeniu nowego muzeum sztuki nowoczesnej na płaskowyżu Beaubourg, w lutym 1970 r. Postanowiono połączyć oba projekty w ramach „tego samego wyposażenia kulturowego”. Zgodnie z koncepcją prezydenta Pompidou biblioteka miała przyciągać odwiedzających, którzy następnie mogliby poznać inne oferowane zajęcia kulturalne.
Nowy sprzęt od początku był mocno krytykowany przez bibliotekarzy, którzy kwestionowali brak wypożyczania książek, a także, głębiej, samą koncepcję biblioteki informacyjnej, odwracając się od tradycyjnej polityki rozwijania czytelnictwa publicznego.
Nowa biblioteka miała być placówką pilotażową, prezentacją wszystkich innowacji w zakresie informacji i publicznego czytania. Oprócz swobodnego dostępu do zbiorów drukowanych i czasopism, musiał on oferować czytelnikom, na tych samych warunkach, dostęp do nowych technologii, to znaczy w momencie jego otwarcia, do dokumentów audiowizualnych. Jean-Pierre Seguin, jej założyciel, również chciał, aby Bpi była pierwszą biblioteką we Francji posiadającą system komputerowy; co więcej, w sposób wizjonerski, ponieważ dostępna technika nie sprostała tym ambicjom, ten system komputerowy nie powinien być narzędziem zarządzania w służbie bibliotekarzy, ale narzędziem badawczym w służbie czytelników.
Biblioteka Informacji Publicznej jest formalnie ustanowiony dekretem n o 76-82 z27 stycznia 1976. Rok później został otwarty dla publiczności31 stycznia 1977.
Jesienią 1997 roku Centre Pompidou i jego różne wydziały zostały zamknięte z powodu generalnej przebudowy, która została zakończona pod koniec 1999 roku . W tym okresie Bpi otworzyło tymczasowy i wąski lokal w sąsiedniej dzielnicy Horloge , rue Brantôme , realizując projekt globalnej ponownej komputeryzacji swojego systemu dokumentalnego. Centrum Pompidou ponownie otworzyło swoje podwoje w styczniu 2000 roku : dostęp do biblioteki jest teraz z tyłu Centrum, rue Beaubourg . W 2015 roku, aby skrócić czas oczekiwania, który może przekroczyć cztery godziny, przyjmuje system transmisji napływu w czasie rzeczywistym za pośrednictwem dedykowanej aplikacji mobilnej i kwestionuje „mit” swojej kolejki, relatywizując ją poprzez obiektywne pomiary. Z 8 dostępnych dla zwiedzających poziomów Centrum Pompidou o łącznej powierzchni 45 000 m 2 , Bpi z własną kafeterią, do którego wejście jest obecnie niezależne od Forum, zajmuje jedną trzecią poziomu 1 na antresoli oraz na poziomach 2 i 3, lub około 17 000 m 2 , w tym 10 400 m 2 to czytelnie. Pozostała część budynku, ok. 28 000 m 2 , to de facto Narodowe Muzeum Sztuki Nowoczesnej , na które składa się 18 500 m 2 stałych i czasowych przestrzeni wystawienniczych oraz związane z nim oficyny i przestrzenie (warsztaty edukacyjne). , księgarnie, butiki, restauracje ...).
Po ponownym uruchomieniu oferuje znacznie bardziej rozbudowany system dokumentacyjny: z tej samej stacji roboczej użytkownik ma dostęp do katalogu biblioteki i różnych baz danych, a także do wybranych CD-ROM-ów i stron internetowych. Oferuje również konsultacje swoich dokumentów dźwiękowych za pośrednictwem robotów. W 2004 r. Unowocześnił wgląd do swojej kolekcji filmów dokumentalnych: filmy są teraz dostępne do wglądu na stacjach multimedialnych, podobnie jak bazy danych, katalog i wybrane strony internetowe. W 2006 r. Uruchomiła portal dokumentalny], który zastąpił poprzedni system, wprowadzając istotne ulepszenia: konsultacje tematyczne dotyczące różnych rodzajów zasobów elektronicznych (filmy, strony internetowe itp.).
W 2008 r. Odnowiła swoją stronę internetową, integrując kwestie związane z dostępnością.
W latach 2013-2014 uruchomił projekt renowacji swojej strony internetowej: w październiku 2014 r. Udostępniono trzy strony internetowe:
Jednocześnie nowy katalog oparty na systemie wyszukiwania stowarzyszonego jest udostępniany online. Wreszcie istnieje strona Krajowego Katalogu Filmów Dokumentalnych, zawierającej wybór 1500 filmów dokumentalnych, których prawa są negocjowane dla bibliotek mediów publicznych.
Od 2015 roku jest również obecny na urządzeniach mobilnych za pośrednictwem trzech aplikacji, których pole działania wykracza poza obszar Bpi:
Bpi ma pewne cechy, które odróżniają ją od większości innych bibliotek publicznych :
Bpi oferuje usługi samodzielnej nauki, począwszy od biblioteki multimediów językowych , które pozwalają odwiedzającym na samodzielną naukę wybranego języka i które odniosły duży sukces.
Rola Bpi jako sieci jest realizowana w szczególności poprzez sterowanie systemem Eurêkoi i prowadzenie „sieci Carel” w celu zbiorowego negocjowania dostępu do określonych zasobów cyfrowych na rzecz lokalnych bibliotek.
Status Bpi jest określony w rozdziale II tytułu IV księgi III części regulacyjnej Kodeksu dziedzictwa . Zarządza nim zarząd, którego prezesem jest z urzędu prezes Centre Georges-Pompidou, na którego czele stoi dyrektor powołany dekretem Prezydenta Republiki na wniosek Ministra Kultury i po konsultacji. z prezesem Centrum.