Narodziny |
9 maja 1926 Paryż |
---|---|
Śmierć |
2 stycznia 2018 r(91) Neuilly-sur-Seine |
Pseudonim | René Cortade |
Narodowość | Francuski |
Trening | Liceum Janson-de-Sailly |
Czynność | Redaktor |
Różnica | Nagroda krytyków (2009) |
---|
Bernard de Fallois , urodzony dnia9 maja 1926w Paryżu i zmarł dalej2 stycznia 2018 rw Neuilly-sur-Seine ( Hauts-de-Seine ) jest francuskim wydawcą , prezesem i założycielem Éditions de Fallois .
Urodził się Bernard de Fallois 9 maja 1926w 16 th dzielnicy Paryża .
Został wysłany przez rodziców do Le Mans w trzeciej klasie, około 1940 roku. Pod koniec wojny był uczniem Lycée Janson-de-Sailly (Paryż).
Studiuje literaturę. Po raz pierwszy otrzymał agrégation de lettres w 1948 roku i uczył przez prawie piętnaście lat, zwłaszcza w Liceum Stanislas .
W wieku dwudziestu sześciu lat opublikował wraz z Gallimardem Jean Santeuilem w 1952 r., A następnie Contre Sainte-Beuve w 1954 r. , Według rękopisów autora , niedokończone prace Marcela Prousta .
W latach 1959 i 1962, pracował jako krytyk filmowy pod pseudonimem „René Cortade” , w odniesieniu do wybranego bohatera Robert Brasillach za powieść , Comme le temps passe .
W 1962 roku dołączył do grupy Hachette Livre , gdzie przyczynił się do powstania Pocket Book pod kierunkiem Guya Schoellera . W tym samym roku, był realizatorem od Will Rogers Nimier jest po jego śmierci.
Pasjonat cyrku , wyprodukował trupę Los Muchachos w Grand Palais w 1969 roku, hiszpańską kompanię cyrkową utworzoną w Orense w 1956 roku przez ojca Jesus Silva Mendez.
Bernard de Fallois został Dyrektorem Zarządzającym Hachette Livre w 1975 roku. W tym samym roku dołączył do grupy Presses de la Cité ( od 2008 roku należącej do hiszpańskiej grupy Grupo Planeta ). Został mianowany dyrektorem generalnym. W Presses de la Cité publikuje m.in. zbiory Presses Pocket i Éditions Julliard , podmiotów grupy.
W Grudzień 1987Bernard de Fallois uzyskał niezależność i w wieku sześćdziesięciu jeden lat założył własne wydawnictwo: Éditions de Fallois.
Wielki szef francuskiego wydawnictwa uznany za skromnego, pielęgnującego zamiłowanie do dyskrecji i nazywany „najbardziej tajnym patriarchą wydawnictwa” , Bernard de Fallois przez wiele lat odmawiał pojawienia się w Who's Who or the Bottin Mondain , biorąc pod uwagę fakt, że był wymieniany w tych katalogach osobowości jako „bezużyteczna sztuczka” . Kiedy zaproponowano mu Legię Honorową na początku lat 80., podobnie odpowiedział „nie rozumieć zainteresowania” .
Osobisty przyjaciel Emmanuela Berla , Georgesa Simenona , Marcela Pagnola , Vladimira Volkoffa , wydał swoje książki najpierw w ramach grupy Cité, a następnie w Éditions de Fallois. Wśród jej autorów możemy wymienić Alaina Peyrefitte , Valéry Giscard d'Estaing , kardynała Lustigera , Huberta Monteilheta , Roberta Merle , Fernanda Braudela , Raymonda Arona , Jacqueline de Romilly , Hugo Clausa , Charlesa Zorgbibe , Rose Tremain czy Françoise Chandernagor .
Bernard de Fallois publikuje również prace autorów z krajów wschodnich czy Szwajcarii , takich jak Friedrich Dürrenmatt czy Joël Dicker , których powieść Prawda o sprawie Harry'ego Queberta , przetłumaczona na trzydzieści języków, zdobyła Grand Prix za powieść. Akademii Francuskiej w 2012. Dzieło Pagnola (33 tytuły) jest również częścią katalogu Éditions de Fallois.
On umarł na 2 stycznia 2018 rw amerykańskim szpitalu w Paryżu w Neuilly-sur-Seine.
Plik 4 styczniaNastępnie Prezydent Republiki Emmanuel Macron i Minister Kultury Françoise Nyssen oddają hołd Bernardowi de Fallois w komunikacie prasowym.
Jedno z jego najnowszych odkryć, Joël Dicker, składa mu hołd, cytując go wiele razy oraz opowiadając jego historię i anegdoty w swojej książce L'Énigme de la chambre 622 , wydanej w maju 2020 roku.
Bernard de Fallois napisał przedmowy, posłowia, wstępy, prezentacje kilku prac Joachima du Bellaya , Emmanuela Berla , Roberta Brasillacha , Marcela Jouhandeau , Prospera Mérimée , Huberta Monteilheta , Marcela Prousta , Tristana Rémy , Paula Valéry'ego .
Jest także autorem trzech książek: jednej poświęconej cyrkowi, drugiej Georgesowi Simenonowi i ostatniej, opublikowanej w sierpień 2018, jest wstępem do Marcela Prousta, któremu towarzyszy wybór maksym i myśli Prousta opublikowanych przez Bernarda de Fallois, poprzedzonych esejem o moraliście Proustu.
W 2009 roku Bernard de Fallois otrzymał Critics ' Prize z Académie française dla wszystkich jego krytycznej pracy.
Bernard (Marie Michel Édouard) de Fallois jest wnukiem Armanda de Fallois, oficera armii francuskiej. Pochodzi z rodziny szlacheckiej z Lotaryngii, która stworzyła długą linię żołnierzy.
„Jest to dogłębne studium pierwszej książki opublikowanej przez Prousta (Les Plaisirs et les jours), równolegle z tekstami napisanymi w tym samym okresie, które Proust zachował w rękopisach lub opublikował w czasopismach bez zatrzymywania ich w tym zbiorze. Zobaczymy, że te teksty ujawniają tajemnicę i wyznanie obecne w całej twórczości Prousta. "