Tama Saïano-Shushensk

Tama Saïano-Shushensk Obraz w Infobox. Geografia
Kraj  Rosja
Przedmioty federalne Chakasja , Kraj Krasnojarski
Imię i nazwisko (w lokalnym języku) Сая́но-Шу́шенская гидроэлектроста́нция
Informacje kontaktowe 52 ° 49 ′ 31 ″ N, 91 ° 22 ′ 15 ″ E
Rzeka Jenisej
Cele i skutki
Powołanie Elektryczność
Właściciel RusHydro
Data rozpoczęcia pracy 1968
Data uruchomienia 1979-1985
Zapora
Rodzaj Łukowa zapora grawitacyjna
Wysokość
(koryto rzeki) 		194  m
Wysokość
(fundament) 		242  m
Długość 1074  m
Grubość szczytu 25  m
Grubość podstawy 110  m
Czołg
Tom 31,3  km³
Elektrownia wodna
Liczba turbin 10 x 640 MW
Rodzaj turbin Francis
Zainstalowana moc 6400  MW
Roczna produkcja 24,5  TWh / rok
Geolokalizacja na mapie: Kraj Krasnojarski
(Zobacz sytuację na mapie: Kraj Krasnojarski) Map point.svg
Geolokalizacja na mapie: Khakassie
(Zobacz sytuację na mapie: Khakassie) Map point.svg
Geolokalizacja na mapie: Rosja
(Zobacz sytuację na mapie: Rosja) Map point.svg

Tamy Sayano-Chouchensk lub wodnej Sayano-Chouchensk Środkowej (w języku rosyjskim  : Саяно-Шушенская гидроэлектростанция ) jest tama związany z elektrowni wodnej na Jeniseju najbliższej Sajanogorsk w Rosji . Jest u źródła zbiornika Saïano-Chouchensk .

Zbudowana w latach siedemdziesiątych przez władze radzieckie elektrownia wodna o zainstalowanej mocy 6400  MW jest najpotężniejszą w Rosji i jedenastą na świecie . Jest własnością grupy RusHydro .

Charakterystyka

Zapora

Kompleks składa się z łukowej zapory grawitacyjnej o wysokości 245  m , długości 1066  mi szerokości 110  m u podstawy i 25  m na szczycie. Zapora składa się z czterech segmentów: 246,1  m na lewym brzegu, elektrowni (331,8  m ), przelewu (189,6  m ) i 298,5 m na prawym brzegu  . Woda wywiera ciśnienie 30 milionów ton na zaporę, która pochłania 60% jej wagi; pozostałe 40% jest rozproszone w skale na dwóch brzegach rzeki.

Elektrownia

Elektrownia składa się z 10 turbin Francisa РО-230 / 833-0-677 wyprodukowanych przez Leningradsky Metallichesky Zavod . O mocy 640  MW przy nominalnej wysokości podnoszenia 194  m . Maksymalna wysokość spadku to 220  m . Turbiny hydrauliczne są zaprojektowane do pracy między 175 a 215, a ich sprawność wynosi 95,8%. System ma na celu zwiększenie mocy każdego bloku do 720  MW bez przebudowy.

Wytwarzanie energii

Z zainstalowaną mocą 6400  MW elektrownia wodna była najpotężniejszą w Rosji i szóstą na świecie wśród najpotężniejszych elektrowni wodnych przed awarią w Rosji.17 sierpnia 2009który uszkodził 7 z 10 jednostek produkcyjnych. Przed wypadkiem wytwarzał 15% energii wodnej i 2% całkowitej energii elektrycznej w kraju, przy średniej rocznej produkcji 23 500  GWh . W wyniku powodzi latem 2006 r. Elektrownia wyprodukowała 26 800  GWh . Saïano-Chouchensk dostarczył jedną czwartą zainstalowanej mocy RusHydro .

Ekonomiczna wartość

Stacja w największym stopniu przyczynia się do maksymalnego maksymalnego zużycia zunifikowanej sieci energetycznej Rosji . Ponad 70% energii elektrycznej zużywanej przez czterech odlewni z Rusal na Syberii.

W latach intensywnych opadów około 1600 do 2000 GWh zostało utraconych z powodu braku przepustowości na liniach przesyłowych wysokiego napięcia, a część wody została odprowadzona z turbin. Aby tego uniknąć, 15 grudnia 2006 roku oddano do użytku nową fabrykę aluminium.

Historia

Decyzja o budowie zakładu zapadła w 1960 roku. 4 listopada 1961 roku geolodzy powrócili w te okolice i ustalili dokładną lokalizację. Budowa rozpoczęła się w 1968 roku, a zakład został otwarty w 1978 roku został częściowo przebudowany w 1987 roku Zakład został zaprojektowany przez Leningradzie (obecnie Sankt Petersburg) opartym na oddziale Hydroproject (Гидропроект Гидропроект), Lenhydroproject .

Po upadku Związku Radzieckiego zakład został sprywatyzowany w 1993 roku, a głównym udziałowcem został RAO JES . W kwietniu 2003 r. Rząd Chakasji z inicjatywy gubernatora Aleksieja Lebieda złożył pozew o unieważnienie umowy. W kwietniu 2004 roku Sąd Arbitrażowy Wschodniej Syberii unieważnił transakcję. Jednak decyzja ta została uchylona przez Naczelny Sąd Arbitrażowy.

Zakład zamknięty po wypadku z 17 sierpnia 2009 roku . Niektóre ze starych turbin zostały następnie tymczasowo ponownie uruchomione, ale wszystkie zostały zastąpione jedna po drugiej przez bardziej wydajne urządzenia. W listopadzie 2014 r. Wszystkie 10 generatorów działało.

Stabilność konstrukcji

W 1998 roku rosyjskie Ministerstwo Sytuacji Nadzwyczajnych stwierdziło, że „stacja zmieniła się niebezpiecznie” i ściana zapory może nie wytrzymać powtarzającego się narastającego ciśnienia corocznych wiosennych fal. Ponieważ podstawa tamy osłabła, 30 milionów ton ciśnienia, które wywiera woda, nie jest już obecnie dzielone zgodnie ze stosunkiem 40/60 między podpory tamy na brzegach i piwnicę tamy. (Poprzez jego posiadać wagę). Większość ciśnienia wody (i prawdopodobnie część własnego ciężaru tamy) jest dziś przenoszona na skały przy brzegu, chociaż zapora nie została zaprojektowana tak, aby wytrzymać taki rozkład ciśnienia.

Wystąpiły problemy ze zwiększeniem infiltracji wody w betonowej części zapory. W 1993 roku francuska firma Saltenbash zaimpregnowała zaporę żywicami, zmniejszając infiltrację i poprawiając sytuację. Później impregnację powtórzyły rosyjskie firmy.

W 1996 roku wyremontowano beton od strony zbiornika na wysokości od 344 do 388 metrów. Równocześnie zaimpregnowano podstawę zapory i jej boczne podpory w celu ograniczenia infiltracji wody.

W 2004 roku BBC Monitoring zacytował raport z rosyjskiej gazety telewizyjnej, w którym napisano, że operatorzy zapór byli zmuszeni do budowy dodatkowego wylotu, aby złagodzić ciśnienie spowodowane wiosennymi powodziami.

W dniu 8 września 2009 roku Izba Obrachunkowa Federacji Rosyjskiej ujawniła, że ​​zakład przeszedł audyt w 2007 roku i że 85% całego niezbędnego wyposażenia technologicznego wymagało wymiany. Oficjalne zawiadomienie zostało wysłane do rządu i do Prokuratury Generalnej.

11 września 2009 r. RusHydro ogłosił stan zapory, mówiąc, że zapora nie jest niebezpieczna, ponieważ jest wyposażona w około 11 000 czujników w 10 wewnętrznych podłużnych galeriach, a wszystkie tamy są pod ciągłym nadzorem. Według RusHydro przemieszczenie tamy jest połączeniem przemieszczenia, sezonowości i odwracalności oraz nieodwracalności. Podróże zostały ograniczone w ostatnich latach. Przesunięcie maksimum (141,5 mm) odnotowano w 2006 roku w środkowej sekcji n o  33 zapory, która jednak była niższa od maksymalnej dopuszczalnej od 145,5 mm. Według RusHydro przemieszczenie między nogami kotwicy a maszynownią nie przekracza 2,3 milimetra, czyli mniej niż przestrzeń między nimi (50 milimetrów), w związku z czym zapora nie spoczywa na maszynowni. Tak więc, według RusHydro, tama jest zbudowana dla sił 2,4 razy większych niż rzeczywiste siły, których faktycznie doświadcza. Przelew jest zbudowany tak, aby odprowadzać maksymalne natężenie przepływu 13 600 m 3 / s, maksymalny rzeczywisty przepływ wody może w praktyce osiągnąć od 7 000 do 7500 m 3 / s, zrzut większej ilości zalałby wioski poniżej tamy.

Spekulacje

Oficjalna ocena RusHydro została jednak uznana przez opozycję za zbyt optymistyczną. Zapora, która nie posiada dużych struktur przeciwpowodziowych w górnym biegu rzeki, musi wytrzymać falę wiosennych powodzi. Ze względu na śnieżną zimę i późne topnienia, w pierwszym tygodniu czerwca 2010 r. Wiosenny przepływ powodzi osiągnął około dwa razy więcej niż normalny (osiągając szczyt na poziomie 9700 m 3 / s w dniu 5 czerwca i oczekuje się, że utrzyma się na poziomie około 7 000 m 3 / s w okresie zimowym). drugi i trzeci tydzień czerwca). W wyniku wypadku w sierpniu 2009 r. Tylko 2 z 10 turbin były sprawne i były w stanie odprowadzić tylko 690 m 3 / s wody. W rezultacie większość wody wpływającej do zbiornika musiała być odprowadzana przez źle zaprojektowany jaz, który wcześniej ucierpiał na skutek wiosennych powodzi z 1985 i 1988 roku. 8 czerwca przepływ przez jaz wyniósł około 5 000 m 3 / s. Chociaż byłoby możliwe zwiększenie przepływu do 7000 lub nawet 7500 m 3 / s, taka operacja była wcześniej uznawana za niebezpieczną dla konstrukcji, ponieważ mogłaby doprowadzić do dalszej erozji już osłabionych fundamentów zapory. zbiornik nadal się napełniał. Uszkodzenie nastąpiłoby w wyniku bezpośredniego uderzenia wodospadu w trampolinę przelewową (która po zniszczeniu jej betonowej płyty odsłoniłby i erodowałby podłoże tamy), a także przez intensywne wibracje wytwarzane przez wodospad zaporowy, który betonowa tama pozbawiona zbrojenia stalowego nie jest zaprojektowana tak, aby wytrzymywać długotrwałe okresy. Do tego czasu, tylko jedna sekcja przelew został zakończony i w stanie wyrzucać tylko 2000 m 3 / s wody. Główny przelew, prawdopodobnie już zużyty i zerodowany przez gruby lód zimowy 2009 r. Na tamie, musiał działać jeszcze przez jakiś czas, zanim możliwa była naprawa.

Sytuacja ta skłoniła część miejscowej ludności do podpisania petycji wzywającej do kontrolowanego opróżnienia zbiornika i rozbiórki tamy, gdyż konsekwencje pęknięcia tamy byłyby katastrofalne. Powstała fala powodziowa może osiągnąć wysokość od 50 do 200 metrów w pobliżu wyłomu i przemieszczać się z prędkością 200  km / h , niszcząc w ciągu kilku minut elektrownię wodną Maynskaya znajdującą się poniżej. Pobliskie miasto Sajanogorsk zostanie zalane w mniej niż pół godziny, a gęsto zaludniony region obejmujący Abakan i Minusinsk (łącznie ponad 200 000 ludzi) w 40 minut do kilku godzin. Po dotarciu do elektrowni wodnej Krasnojarsk dalej w dole, fala powodziowa podniosłaby poziom jej zbiornika o około 10  m , zatapiając tamę i niszcząc maszyny elektrowni. Gdyby doszło do pęknięcia tej tamy (taka możliwość istnieje w tym scenariuszu), powstająca masa wody mogłaby zamieść miasto Krasnojarsk i jego przedmieścia, zalewając ponad 1 000 000 ludzi.

Wypadki

Wypadek w 1979 roku

23 maja 1979 roku wiosenna powódź weszła do maszynowni i zalała pierwszy działający blok. Turbinę uruchomiono ponownie 4 lipca 1979 r. Tama nie została jeszcze ukończona.

Wypadek w 1985 roku

Silna wiosenna powódź zniszczyła 80% betonowej wykładziny przelewu , zrywając śruby kotwiące o średnicy 50 milimetrów i erodując skałę o głębokości siedmiu metrów.

Wypadek w 1988 roku

Potężna wiosenna powódź zniszczyła trampolinę przelewu. W rezultacie długość przelewu została zmniejszona o pięć metrów.

Wypadek w 2009 roku

SAIANO-Shushensk dramat był wypadek, który odbył się17 sierpnia 2009w elektrowni wodnej Saiano-Shushensk. Zabił 75 osób i zmobilizował dwa tysiące ratowników.

O godzinie 8:15 (czasu lokalnego) maszynownia została zalana wodą z powodu nagłego wzrostu ciśnienia wody, które zniszczyło jedną z dziesięciu turbin. Spowodowało to eksplozję transformatorów, co z kolei doprowadziło do wycieku oleju spowodowanego uwolnieniem około 40 ton oleju transformatorowego , który podobno zabił ponad 400 ton pstrąga . Ponadto doprowadziło to do blackouta, który zmusił producentów w regionie, zwłaszcza przemysł aluminiowy , do uruchomienia jednostek wysokoprężnych .

Zarządzająca fabryką rosyjska grupa RusHydro wypłaciła po milion rubli każdej z rodzin ofiar. Poza kosztami ludzkimi koszt tej katastrofy wynosi 22 miliony euro.

Bibliografia

  1. (in) AI Savich, "  https://www.researchgate.net/publication/297831103_Studies_on_the_static_and_dynamic_behaviour_of_the_Sayano-Shusnenskaya_arch_gravity_dam  " , The International Journal of hydropower and dams ,Styczeń 2013( czytaj online )
  2. (in) Ljubomir Tančev , Tamy i towarzyszące im konstrukcje hydrauliczne , Leyden (ujednoznacznienie), Taylor i Francis,2005, 838  str. ( ISBN  978-90-5809-586-2 , prezentacja online ) , str.  648
  3. http://www.sshges.rushydro.ru/hpp/dams/sshdam
  4. http://www.sshges.rushydro.ru/hpp/units/hydro
  5. Pierre Henry , Hydrauliczne maszyny turbinowe: ilustrowany wybór wybitnych osiągnięć , prasy politechniczne PPUR,1992, 407  s. ( ISBN  978-2-88074-209-6 , prezentacja online ) , str.  95
  6. (en) Maria Antonova i Natalya Krainova , „  10 Dead, 72 Missing in Dam Disaster  ” , The Moscow Times , Moskwa,18 sierpnia 2009( czytaj online )
  7. (w) Ilya Naymushin , "  Katastrofa tamy w Rosji zabija 10, brakuje wyników  " , Reuters ,17 sierpnia 2009( czytaj online )
  8. Vasilyeva, Nataliya, Associated Press, „  13 zabitych, 61 obawiano się śmierci w eksplozji roślin na Syberii  ” ,19 sierpnia 2009(dostęp 20 sierpnia 2009 )
  9. (ru) „  Саяно-Шушенская ГЭС (Sayano - Shushenskaya HES)  ” , Vesti , 17 sierpnia 2009( czytaj online , sprawdzono 22 sierpnia 2009 )
  10. "  Rosja nakazuje zajęcie ogromnej tamy wodnej UES  ", Gazeta.ru ,28 kwietnia 2004( czytaj online , sprawdzono 18 sierpnia 2009 )
  11. „  Prezydium Sądu Najwyższego odkłada sprawę na prywatyzację Sayano - Shushenskaya GES na 19 października  ”, Gateway to Russia ,12 października 2004( czytaj online , sprawdzono 18 sierpnia 2009 )
  12. "  Gigantyczna rosyjska elektrownia wodna ponownie uruchomiona z pełną mocą po katastrofie w 2009 r.  " ,listopad 2014(konsultowano w latach 2015-50-15 )
  13. "  Ostatnia prognoza służby ratowniczej określa elektrownię Sayano - Shushenskaya jako potencjalne zagrożenie  ", A&G Information Services ,Kwiecień 1998( czytaj online , sprawdzono 18 sierpnia 2009 )
  14. Wasiljewa, Natalija, „  Raport: rosyjska elektrownia wodna nazwana niebezpieczną w 1998 roku  ”, Associated Press ,22 sierpnia 2009( czytaj online , sprawdzono 20 sierpnia 2009 )
  15. 21 сентября 2009 г. Завершены преддекларационные обследования гидротехнических сооружений Саяно-Шушенской ГЭС . Sshges.rushydro.ru. 25 września. Źródło: 2011-06-20.
  16. Stafiyevskiy, Valentin, „  Rosyjska tama wodna Shushenskaya zagrożona wiosennymi powodziami  ”, Asia Africa Intelligence Wire ,31 marca 2004( czytaj online , sprawdzono 18 sierpnia 2009 )
  17. "  Fatalny wybuch tamy: problemy ze sprzętem ujawnione dwa lata temu  ", Russia Today , 9 września 2009( czytaj online , sprawdzono 12 września 2009 )
  18. „  Rosja„ ostrzeżenie o katastrofie tamy ”  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) , BBC News, 8 września 2009(dostęp 12 września 2009 )
  19. (RU) "  Плотина Саяно-Шушенской ГЭС: общие сведения и техническое состояние (Tamy Sayan-Shushenskaya HPP: Ogólne i stan techniczny)  " , RusHydro , 11 września 2009(dostęp 12 września 2009 )
  20. "  Приток воды на СШГЭС снизился, но остается выше нормы на 50%  ", Тайга.инфо, 10 czerwca 2010( czytaj online , sprawdzono 10 czerwca 2010 )
  21. „  Общий приток воды средний за пред. сутки Саяно-Шушенск. ГЭС  ” , Центр Российского регистра гидротехнических сооружений и государственного водного кадастра , 15 czerwca 2010(dostęp 15 czerwca 2010 )
  22. "  Саяно-Шушенская ГЭС вновь увеличила сброс воды  ", Newslab.ru , 7 czerwca 2010( czytaj online , sprawdzono 10 czerwca 2010 )
  23. "  Водосброс на СШГЭС практически достиг максимума  ", Сибирское агенство новостей: Красноярск, 8 czerwca 2010( czytaj online , sprawdzono 10 czerwca 2010 )
  24. "  СШГЭС и паводок: по неизведанному пути  ", Плотина.Нет!, 5 czerwca 2010( czytaj online , sprawdzono 10 czerwca 2010 )
  25. Синюков Б. П., “  Саяно-Шушенский блеф. Часть I. Плотина  " , Журнал" Самиздат ", 28 listopada 2009(dostęp 10 czerwca 2010 )
  26. "  Строительство берегового водосброса Саяно-Шушенской ГЭС: Общие сведения  " , RusHydro (dostęp 13 czerwca 2010 )
  27. Ревич Ю., "  Дамоклово море  " , Журнал "Вокруг света", luty 2010(dostęp 10 czerwca 2010 )
  28. Прокопчук А., „  Разрушение Саяно-Шушенской ГЭС (плотины)  ” , LiveJournal ,22 listopada 2009(dostęp 10 czerwca 2010 )
  29. (ru) "  Специалисты концерна" Силовые машины "примут участие в расследовании причин аварии на ГЭС (Specjaliści z" Power Machines "weźmie udział w dochodzeniu w sprawie przyczyn wypadku w HES)  " , ITAR-TASS , 18 sierpnia 2009( czytaj online , sprawdzono 22 sierpnia 2009 )
  30. "  Znaleziono ciało 74. ofiary wypadku HPP, SKP potwierdza  ", ITAR-TASS , 9 września 2009( czytaj online , sprawdzono 12 września 2009 )
  31. RIA Novosti, „  Elektrownia Saïano-Chouchenskaïa: około 22 mln EUR szkód  ”, RIA Novosti ,17 sierpnia 2009( czytaj online , sprawdzono 27 sierpnia 2010 )

Zobacz też

Powiązane artykuły

Link zewnętrzny

„  Film z początku wypadku  ” , na Youtube (wyświetlono 27 września 2011 r. )