Bankable ( anglicyzm od czasownika do banku ) to termin z żargonu kinematograficznego, który w zależności od okoliczności oznacza „przynoszący pieniądze” lub „umożliwiający sfinansowanie filmu na jego imię”. W rzeczywistości nie ma dokładnie tego samego znaczenia w zależności od tego, czy mówimy o kinie amerykańskim, czy francuskim , co tłumaczy się różnicami między systemami finansowania tych kin. Ten przymiotnik, który początkowo dotyczy aktorów, może również kwalifikować reżysera, a nawet niektóre elementy filmu (fabuła, postacie itp.). Od połowy lat 90. znaczenie posiadania w kredytach aktorów, którzy mogliby uzyskać dostęp do banków , silnie wpłynęłoby na wybory dystrybucji filmów, zarówno francuskich, jak i amerykańskich, do tego stopnia, że wywołałoby kontrowersje: w ten sposób artystyczne wybory reżyserów byłyby ograniczone, a we Francji system ten paradoksalnie zwiększyłby budżety filmowe nieproporcjonalnie.
Słowo to stopniowo prześlizgiwało się do innych dziedzin niż kino, nawet jeśli jest tam często używane w cudzysłowie. Dlatego jest obecnie regularnie spotykany w artykułach o sprzedaży książek lub sporcie. Stopniowo przechodzi też do języka potocznego. Niektórzy idą nawet tak daleko, że myślą, że ta zmiana języka skłania ogół społeczeństwa do integracji wartości finansowych, które rządzą społeczeństwem, w którym żyjemy.
Bankowalny jest powiązany z przymiotnikiem terminów finansowych i handlowych , które mogą być finansowane przez banki , a jedna z definicji mówi, że „dokument jest uznawany za nadający się do wykorzystania przez banki , gdy z jakiegokolwiek powodu jest on łatwy do zbywania, nie nakłada żadnego przymusowego unieruchomienia i nie nakłada nie wiąże się z ryzykiem powrotu do zdrowia ” . La Libre Belgique wezwał w styczniu 2009 r. Do dodania kinematograficznego znaczenia słowa „bankowalny” do znaczenia terminu „bankowalny”, ale pomysł ten nie został przyjęty. Niemniej jednak pod koniec 2012 r. Zauważamy w wywiadzie dla dziennika Le Parisien użycie przez Fabrice'a Leclerca, redaktora naczelnego magazynu Studio Ciné Live , terminu „bankowalny”, bez cytatów, w związku z z aktorami. Jednak ten przypadek pozostaje wyjątkiem.
Według semiologa Mariette Darrigrand słowo to zostało przywiezione do Francji przez amerykańskich aktorów opowiadających o swoich karierach, a następnie przekazane aktorom francuskim. Jest również wyraźny w stylu amerykańskim. Jego sukces wynika z faktu, że „łatwo go zintegrować z francuskim, ponieważ słyszymy [...]„ bank ”, który jest łaciński i„ zdolny ””, francuski sufiks, który oznacza „możliwy”, za „zdolnym” ”angielskim „być w stanie”: „być w stanie” . Dla La Libre Belgique jego znaczenie „pochodzi bezpośrednio z przenośni:„ być bankowym ”, być pewną wartością. Pomysł „opłacalny” to pomysł warty złota, mówi słownik angielski. ” .
Jeśli słowo to odnosi się ogólnie do aktora, możemy go również użyć, aby mówić o reżyserze (na przykład Liberation mówi w 2003 roku o statusie „bankable” Stevena Soderbergha ), a także o scenarzystach., opowieść, a nawet postaci: w 2009 roku , podczas przejęcia Marvela przez The Walt Disney Company , czytamy, że inwestycja ta zapewniła Disneyowi „armadę solidnych bankierów, takich jak Iron Man , Thor czy Captain America ” .
Wydaje się, że słowo to pojawia się po francusku w połowie lat dziewięćdziesiątych XX wieku : znajdujemy wydarzenie w 1995 r. , Kiedy w wywiadzie aktor Thierry Frémont wyjaśnia, że kiedy odniesie wielkie publiczne sukcesy, będzie „opłacalny”. I że w ten sposób zaoferuje mu więcej filmów.
W 2003 roku , w telewizji pokazują Tout le monde en parle , Marc-Olivier Fogiel pyta Lambert Wilson , jeśli jest on bardziej „bankami” niż wcześniej; aktor reaguje, rozpoczynając od spontanicznego wyjaśnienia widzom znaczenia słowa. Dlatego termin ten prawdopodobnie nie jest jeszcze wtedy bardzo jasny dla ogółu społeczeństwa, ale pięć lat później, w 2008 r. , Magazyn Télérama umieścił go w serii filmów wideo Hasło na swojej stronie internetowej, która ma na celu „przeanalizowanie” słowa lub wyrażenia (w ten sposób znajdujemy terminy takie jak „ludzie”, „pierdzenie”, „doxa”, „gotówka”…). W tym filmie jako przykład obecności tego słowa w naszym języku bierze się wypowiedź Mathilde Seigner z 2007 roku w kobiecym dodatku do Journal du dimanche : „Zostałam wybrana jedną z najpopularniejszych i najpopularniejszych aktorek. z Francji. "
W 2009 roku La Libre Belgique poświęcił artykuł temu słowu. Zaczyna się od „A więc tutaj jest angielski termin, który wydaje się nie chcieć tłumaczyć na nasz język” i podkreśla, że jest tam nadal używany w cudzysłowie.
W 2012 roku Télérama , biorąc pod uwagę, że przymiotnik ten został „przyjęty przez media” , twierdzi, że od tamtej pory „prawie nie jest używany przez zawód” .
W związku z opłacalnością finansową aktora (a czasem reżysera) termin ten nie ma tego samego znaczenia w zależności od tego, czy mówimy o aktorze amerykańskim czy francuskim. Jest to związane z różnicami w systemach finansowania tych kinematografii.
Kiedy mówimy o kinie amerykańskim, aktor lub reżyser, który może uzyskać dostęp do banków, jest aktorem lub reżyserem dochodowym, który pozwala na dobry zwrot z inwestycji. Każdego roku magazyn Forbes publikuje ranking aktorów, którzy oferują najlepszą rentowność z tytułu wydanego dolara (ranking „Hollywood's Best Actors For The Buck”), przyjęty przez inne anglojęzyczne witryny amerykańskie i brytyjskie, które następnie używają, aby porozmawiać o tych aktorach , słowo „ bankable” . Tak więc tytuł The Huffington Post pod koniec 2012 roku „Natalie Portman: najbardziej bankowalna gwiazda Forbesa”, którą można przetłumaczyć jako „Natalie Portman: najbardziej opłacalna gwiazda Forbesa” . Albo strona angielskiego dziennika The Guardian z końca 2011 roku: „Kristen Stewart i Robert Pattinson na szczycie listy najchętniej kupowanych przez Forbesa” , którą można przetłumaczyć jako „Kristen Stewart i Robert Pattinson na szczycie listy najpopularniejszych aktorzy bankowi. „ Klasyfikacja ta jest również powtarzana we francuskich gazetach i magazynach, które również zmieniają jej nazwę” na klasyfikację graczy, którzy mają największe szanse na skorzystanie z bankowości. "
Ranking Forbes bierze pod uwagę trzy ostatnie filmy każdego aktora lub aktorki jako główną rolę. Analiza porównuje dochody gwiazd filmowych , budżety wydawane na filmy i ich występy kasowe. W 2012 roku Natalie Portman będzie najbardziej bankami aktorka na świecie, zarabiając $ 42.70 za każdego dolara zainwestowanego w nią, a następnie przez Kristen Stewart , która przyniesie w $ 40.60 za każdy dolar wydany, a następnie Shia LaBeouf (35,80 $ za dolara zużyte) i Robert Pattinson (31,70 $ za każdy wydany dolar ).
Amerykański aktor (lub reżyser) staje się (lub znów staje się) bankiem, odnosząc sukces. Jeśli aktor występuje w filmie, który działa, zakłada się, że jego inne filmy również mają duże szanse na odniesienie sukcesu. W ten sposób film Baby-Sittor z Vinem Dieselem , przynoszący ponad 100 milionów dolarów dochodu w Stanach Zjednoczonych, według strony Critikat.com, zastąpił aktora „natychmiast na krótkiej liście gwiazd„ opłacalnych ”(które przynoszą w under, w slangu producenta). „ I odwrotnie, uważa się, że jeśli film nie ma na koncie aktora, który mógłby zostać opłacony przez banki, może to wyjaśniać możliwą porażkę komercyjną: ” eksperci powołują się na jedną z przyczyn ponad letniego przyjęcia Johna Cartera przez amerykańską publiczność brak gwiazdy „bankowej” (spieniężalnej), dwie kluczowe role odgrywają kanadyjski aktor Taylor Kitsch i Lynn Collins . "
Definicja tego terminu jest nieco inna w odniesieniu do kina francuskiego ze względu na specyficzny system finansowania tego ostatniego. W istocie w dużej mierze opiera się na zobowiązaniu kanałów telewizyjnych do koprodukcji filmów, a następnie ich nadawania. Jednak sieci zwykle uważają, że film z gwiazdami stanowi „lepszą gwarancję widowni. "
Olivier Bomsel, profesor ekonomii przemysłu w Mines ParisTech , wyjaśnia to następująco: „Jeśli TF1 ma do czynienia z 20 kanałami i Internetem , nie może ryzykować pokazania filmu wieczorem. Chyba że jest to wydarzenie prowadzone przez aktora, który ma swego rodzaju zniewoloną publiczność. To właśnie powoduje inflację i wyjaśnia zawyżenie wartości aktorów i aktorek, które mogą być opłacone przez banki: ogólnodostępny kanał przeznaczy 10 milionów euro na film, aby mieć wyłączność i narzucić głównym aktorom. „ Kino w telewizji cierpi nie tylko z powodu konkurencji między kanałami a internetem: niektóre programy telewizyjne i seriale telewizyjne często mają lepszą widownię. „Kino notuje słabe występy w telewizji. Bez zobowiązań prawnych wynikających z naszego publicznego systemu finansowania CSI i Star Ac przez długi czas niszczyłyby skrzynki telewizyjne „Cinema”. "
Ale znani aktorzy, kochani przez publiczność, pozwolą filmowi „wyróżnić się z tłumu”, jak pisze dziennik Les Échos : z sesji zdjęciowej, czasem nawet wcześniejszej, kiedy ogłaszane są nazwiska aktorów, możemy wydobyć artykuły w prasie i internecie. W rezultacie film jest „oczekiwany” i może liczyć na dobry odzew w mediach, gdy trafi do kin. Poza tym łatwiej byłoby promować film z gwiazdami: zdaniem Camille Trumer, prezes agencji CinéArt (agent aktorów takich jak Gérard Lanvin czy Aïssa Maïga ) „znane nazwiska otwierają drzwi do promocji (... ). Dzięki nim nie musisz już odbierać telefonu, gdy idziesz do kina, żeby nadać wiadomości telewizyjne o 20:00, Le Grand Journal na Canal + czy wywiad w prasie. "
A ponieważ kanały telewizyjne muszą czekać prawny okres dwóch lat, zanim będą mogły wyemitować zakupiony wcześniej film, liczą na wpływ kinowej premiery, aby zapewnić widzom telewizyjnym: „Stawką jest to, że film unosi się na antenie z aurą kina ” , przyznaje jeden z głównych nadawców cytowany przez Les Échos . W ten sposób „logika widzów sieci, które w końcu przekonują do rozliczenia przyjęć”: najważniejsze nie jest to, że film się dopuszcza, ale to, że ma wystarczającą promocję, dzięki swoim gwiazdom, które są dostępne dla banków, aby zapewnić dobrą publiczność podczas jej występu w telewizji.
A zatem w systemie finansowania kina francuskiego aktorem, który może być opłacony przez banki, jest aktor, którego producent wie, że tylko na podstawie swojego nazwiska „będzie mógł zebrać pieniądze potrzebne na realizację swojego filmu” z kanałów telewizyjnych. "
Fakt, że jesteśmy w systemach finansowania, które potrzebują aktorów, którzy mogą uzyskać dostęp do banków, aby móc produkować filmy, wywołał kilka kontrowersji.
Bycie bankiem jest niezależne od talentu. Powiedzenie aktorowi, że jest bankiem, nie oznacza, że ma talent, ani że go nie ma. Tak więc, odnosząc się do Roberta De Niro , Liberation napisał na przykład w 2001 roku : „Co dziwne, rzeczy się zmieniają, a aktor w wieku blisko 60 lat kojarzy się z półflopami, które stały się klasykami ( 1900 , Raging Bull , the Waltz of the puppets , Once Upon a Time in America ) nagle stał się bankowym graczem w oczach branży. „ Termin ten można nawet uznać za uproszczony. Tak więc aktorka i reżyserka Marina de Van deklaruje podczas promocji DVD jej filmu Nie odwracaj się od Sophie Marceau i Moniki Bellucci : „Martwi mnie [...] to, że” Sophie Marceau i Monica Bellucci są zdezorientowane i zredukowane do ikon piękna, które nie mają innej wartości niż ich siła uwodzenia i ich wartość finansowa, opłacalna dla banków . Co jest strasznie obraźliwe, jeśli weźmie się pod uwagę ich talenty aktorskie. Pozbawiamy się ich talentu, obniżając je do rangi lalek Barbie, które przywracają miliony ” .
I oczywiście, jeśli bycie bankiem nie ma nic wspólnego z talentem aktora, fakt posiadania w napisach końcowych aktorów nie gwarantuje jakości filmu: „Czy powinienem o tym pamiętać? Potomstwo filmów i aktorów nie jest kwestią opłacalności i to jest szczęśliwe. "
Jeśli jednak niektórym udaje się nadal produkować filmy z aktorami, którzy nie są opłacani przez banki, widzimy, że jest to znacznie trudniejsze niż zatrudnianie aktorów, którzy są. Jeśli gwiazda Clint Eastwood , która odniosła wiele sukcesów jako aktor i reżyser, oszacowała w 2008 roku, że nie zdawała sobie zbyt wiele z tego rodzaju presji na innych reżyserów, to brak aktorów, którzy mogliby otrzymać bankowość, może przeszkodzić w wyreżyserowaniu takiego lub takiego filmu. Możemy przeczytać na przykład na stronie Critikat, o wycofaniu Brada Pitta z filmu The Fountain „Nie trzeba wyjaśniać, w jaki sposób wycofanie się jednego z najbardziej opłacalnych aktorów w Hollywood mogło spowodować pewne kłopoty finansowe Aronofsky'ego. opóźnić go o co najmniej trzy lata w produkcji. „ Problem może być taki sam we Francji: „ Kiedy wymyślasz projekt, kanały pytają Cię, o kim myślisz w roli głównej. Regularnie mówią „pójdziemy”, jeśli jest to dobrze znana nazwa, a „zobaczymy”, jeśli tak nie jest ”- mówi Fabrice Goldstein, menedżer Karé Productions . „ I na odwrót, zainteresowanie projektu, który może zostać opłacony przez banki, może pomóc uczynić go opłacalnym. „Dujardin, Cotillard czy Tautou już od samego nazwiska umożliwiają zebranie funduszy niezbędnych do nakręcenia filmu. „W ten sposób Jean Dujardin był początkiem filmu Les Infidèles z Gillesem Lellouche : „ Les Infidèles bez wątpienia pozostanie jednym z najwspanialszych momentów w mojej karierze, szczęśliwy, wolny, inny, dzielony z przyjaciółmi, którzy mają talent. (...) Często słyszymy, Gilles i ja, „bankowalni”, o ile jest to użyteczne. "
Wydaje się, że aktorzy, którzy nie mogą uzyskać dostępu do banku, mają coraz większe trudności z obrotem. „Przepaść powiększa się między aktorami, którzy zmieniają się, przyjmując niesamowite ceny, a tymi, którzy w ogóle nie pracują”, ubolejemy w dużej grupie filmowej. „ Aktor Ged Marlon podsumować w ten sposób w 2008 roku: ” Dzisiaj jest „bankami” lub oglądać łodzie płaska. „ To we Francji, jak w Stanach Zjednoczonych: strona Critikat pisze na przykład o filmie Mr. Brooks , z Williamem Hurtem , Demi Moore i Kevin Costner ” Ten film ma tę zaletę, co ludzie myślą o statusie aktorów Lat osiemdziesiątych, którzy po pewnym wieku są zmuszeni zadowolić się niewdzięcznymi rolami w opłacaniu rachunków, z powodu braku możliwości „opłacenia bankowości”. "
W rezultacie niektórzy reżyserzy nie uważają już, że mogą swobodnie komponować taką obsadę, jaką sobie życzą. Marina de Van wyjaśnia, że sama nie może już występować w swoich filmach: „Dokładnie nie podlegam bankowi! Kino jest tragiczne. To nie reżyser wybiera obsadę. Ani dla ról głównych, ani drugorzędnych , ponieważ władze finansowe mają inne wybory lub potrzeby, które nie pozostawiają miejsca na wykorzystanie talentów, nawet potwierdzonych, ale niewystarczająco opłacalnych bankowo, nie na wąskiej liście tych, którzy potencjalnie będą przynosić wpisy i pieniądze. Jedyni reżyserzy, którym udaje się zadowolić wybór aktorów niekwalifikujących się do banków, robią filmy chóralne . Ze swojej strony zazwyczaj robię filmy skupiające się na dwóch lub trzech bohaterach. Albo nawet jeden. Więc nie nadaje się do tego. "
Jeśli obecność w kredytach aktorów, którzy mogą uzyskać dostęp do banków, pozwala na sfinansowanie filmu, nie gwarantuje to jego sukcesu w kinach. Fabrice Leclerc, redaktor naczelny Studio Ciné Live, podkreśla to w wywiadzie dla Le Parisien na temat słabych wyników francuskiego kina w kinach w 2012 roku: „ Idealny plan , z Dany Boon i Diane Kruger , nie powiódł się. Nie przeszkadzać , film Yvana Attala z François Cluzetem , to wielka porażka. Capital , podobnie jak Gad Elmaleh . A po drugiej stronie obwodnicy zaczęło się umiarkowanie, pomimo obecności Omara Sy . Dziś nazwisko gwiazdy w napisach końcowych nie jest już gwarancją sukcesu. "
Jak czytamy w Les Echos : „Dawno minęły czasy, kiedy publiczność rzuciła się z zamkniętymi oczami, aby zobaczyć ostatniego Belmondo . » Publiczność jest informowana przed obejrzeniem filmu, w szczególności w Internecie, poprzez przeczytanie komentarzy innych internautów. „Teraz sukces zależy od znacznie bardziej subtelnej chemii opartej na scenariuszu, reżyserze i aktorach. „ I wydaje się, że jedną z rzeczy, które mają największe znaczenie dla sukcesu filmu, jest jego scenariusz. Fabrice Leclerc również to potępia: „W przeciwieństwie do Amerykanów, wielu francuskich reżyserów nie pracuje wystarczająco nad swoim scenariuszem. Weźmy na przykład Us York , kontynuację All That Glitters , z tą samą obsadą. Géraldine Nakache i Hervé Mimran mają spory talent, ale ich scenariusz nie został dostatecznie dopracowany. Ale ludzie czekają na zaoferowanie im oryginalnych filmów. „ I na odwrót, oczywiście, filmy bez aktorów, którzy mogą otrzymać bankowość, mogą odnieść sukces. Film Vilaine , wydany w 2008 roku, kiedy Marilou Berry był jeszcze mało znany szerokiej publiczności, osiągnął milion wyświetleń i był dla M6 , w dniu jego emisji, najlepszą widownią wieczoru z 4,37 milionami widzów. Wreszcie nie dlatego, że aktor odniósł sukces, będzie go nadal doświadczał: „Postawienie na nieuchronnie niepewną przyszłość aktora w świetle jego złotej przeszłości nie jest dalekie od tego, co robimy. dziedzina finansów: bańki filmowe mogą pęknąć tak samo, jak bańki na rynku nieruchomości. "
W amerykańskim systemie finansowania kina, aktor, który może uzyskać dostęp do banków, jest rentowny, a zatem często tańszy niż inni. Natalie Portman, amerykańska aktorka, która uzyskała największe zyski w 2012 r., Nie znajduje się nawet w pierwszej dziesiątce najlepiej zarabiających aktorek opublikowanych przez Forbes w czerwcu 2012 r. Kristen Stewart , pierwsza w rankingu najlepiej zarabiających kobiet, jest również druga w mieszanym rankingi gwiazd, które mogą być opłacone przez banki, ale jej wynagrodzenie za film (34,5 miliona dolarów) dałoby jej piątą najlepiej zarabiającą gwiazdę, jeśli porównamy jej wynagrodzenie z wynagrodzeniem mężczyzn (za Tomem Cruisem , Leonardo DiCaprio , Adamem Sandlerem i Dwaynem Johnsonem ). Jest jedyną kobietą, która znalazła się w dwóch rankingach (najlepiej opłacane i najbardziej opłacalne aktorki), aw tym przypadku tylko trzech aktorów płci męskiej: Dwayne Johnson, Taylor Lautner i Robert Pattinson .
Amerykańscy aktorzy najbardziej opłacalni są generalnie młodsi i mniej znani na arenie międzynarodowej niż najlepiej opłacani aktorzy (w tym na przykład Meryl Streep , Julia Roberts czy Johnny Depp ), co jest przecież normalne: jeśli aktor jest droższy niż wszyscy w Hollywood, jak się masz? postrzegać to jako opłacalną inwestycję? Co analizuje Serge Kaganski w Les Inrockuptibles : „Najlepiej opłacani niekoniecznie są najbardziej dochodowi. Może się to wydawać sprzeczne z intuicją, ale ostatecznie ma sens. Im jesteśmy drożsi, tym bardziej nadwyrężamy równowagę finansową filmu. Czasami prowadzi to do przepaści między „bankowością” a „bankowością sieciową”, również z powodu nieuniknionych przeskoków czasu między wzlotami i upadkami w karierze aktora. "
Jednak we Francji, gdzie słowo „opłacalny” oznacza możliwość sfinansowania filmu przez kanał, jest inaczej. Ponieważ aktor może pozwolić na sfinansowanie filmu, może wynegocjować lepszą pensję. Udział pensji gwiazd, które mogą być opłacone przez banki, w całkowitym budżecie filmu może zatem osiągnąć bardzo wysoki poziom, a ich wynagrodzenie będzie negocjowane przed ustaleniem całkowitego budżetu filmu. Vincent Maraval, producent i dystrybutor, bierze przykład z Vincenta Cassela , kręcąc amerykański film Black Swan za 226 000 euro i francuski dyptyk Mesrine za 1,5 miliona euro: „tu dotyka owocu swojej sławy na rynku. Telewizja. „ Niektórzy dystrybutorzy (którzy płacą za bilety do kina) również zaczynają obawiać się„ dużych castingów ”: „ Wiedzą, że mogą zrobić podwójny flop: płacić więcej za udział w filmie, jednocześnie ryzykując porażkę w pomieszczeniu ”- wyjaśnia Camille Trumer, który przez długi czas pracował w Paramount . "
Na przełomie 2012 i 2013 roku kontrowersje są ożywione po tekście Vincenta Maravala zatytułowanym „Francuscy aktorzy są zbyt opłacani!”. „Gdzie potępia pensje, które uważa za wygórowane w przypadku niektórych aktorów po finansowaniu filmów przez kanały telewizyjne. Jedni zarzucają mu, że grozi osłabieniem systemu finansowania kina francuskiego, inni uważają, że nadszedł czas na reformę systemu finansowania kina francuskiego (zobowiązania do finansowania kin przez stacje telewizyjne sięgają 1984 r.). aktorów, jeśli filmy są finansowane z pieniędzy z kanałów publicznych.
Istnieje wiele przykładów przejścia tego terminu na inne dziedziny niż kino.
W jednym bilecie Inrockuptibles w 2011 r. Nazywani są autorami bestsellerowych książek 2010 r. , Goście restauracji Bristol : Stéphane Hessel , Eric-Emmanuel Schmitt , Katherine Pancol , Amélie Nothomb , Guillaume Musso , Jean d'Ormesson , Maylis de Kerangal i Patrick Lapeyre . W 2011 r. Gazeta ekonomiczna La Tribune opublikowała ranking najbardziej dochodowych książek roku: „Na podstawie liczby sprzedanych egzemplarzy w sklepach i zalecanej przez wydawnictwa ceny książki La Tribune obliczyła średni obrót każdej książki. , co (...) umożliwiło osiągnięcie tego rankingu książek, które przyniosły najwięcej pieniędzy w 2011 r. " Artykuł zaczyna się od słów: " Stéphane Hessel, nr 1 w sprzedaży książek w 2011 r., jest powodem do oburzenia . Nawet przy sprzedaży ponad miliona egzemplarzy jego bezpośredniego prześladowcy pięciu autorów było bardziej opłacalnych niż on w 2011 r. ”
Ale zastosowanie tego terminu do pisarzy jest nieco starsze. Zjawisko to jest analizowane w artykule opublikowanym na stronie L'Express w 2005 roku . Zaczyna tymi słowami: „Wcześniej było to proste: byli wielcy pisarze i inni. Dziś jest to równie proste, ale bardziej trywialne: są autorzy, którzy mogą otrzymać „bankowość”, i inni. Bankowalny? Anglicyzm jest ohydny, ale dobrze odzwierciedla rzeczywistość. Autor, który ma dostęp do banku, dużo sprzedaje, dużo zarabia i przynosi więcej. » Zatem autor, który może otrzymać pieniądze, to autor, który« raportuje »swojemu wydawcy i który jest w stanie negocjować umowę. Ma zdolność „ operowania ”, co oznacza, że wydawcy będą starać się o to za pośrednictwem swojego wydawnictwa, oferując mu kontrakt większy niż ten, w którym się znajduje. Chodzi także o autora, który uzyska znaczne postępy .
Pojęcie to istnieje również od kilku lat w artykułach sportowych. Na przykład w tym artykule o zakończeniu kariery Sébastiena Chabala : „Najbardziej opłacalny francuski gracz rugby nie ma zamiaru się rozłączać. Zastanawia się nad swoim „ostatnim krokiem”. Gdzie ląduje - w Japonii, na półkuli południowej, w Lyonie, w Tulonie? - z pewnością będzie sprzedawał bilety i koszulki. „ Jeśli chodzi o piłkę nożną, w witrynie sportune.fr Karim Benzema widzi „ jedynego francuskiego piłkarza, który uzyskał dostęp do banków po skandalu związanym z mistrzostwami świata w piłce nożnej 2010 : nadal ma kontrakt z Adidasem, który pozwala mu uzyskać 1,5 miliona euro rocznie, a jego agent mówi : „W zeszłym roku naszym celem był przede wszystkim sport. Karim skorzystał z okazji i ugruntował swoją reputację w Realu . Możemy więc teraz rozwinąć jego wizerunek. Potencjał jest ogromny… Od końca 2011 roku ponownie uruchamiam firmy, które się do nas zgłosiły. „ Wreszcie strona ekonomicznego miesięcznika Capital w 2013 r. Podkreśla, że Lance Armstrong był „ przez długi czas uważany za jednego z najbardziej „opłacalnych” sportowców na świecie ” w artykule wyjaśniającym, jak bardzo narażają go jego zeznania dopingowe. , kosztować finansowo.
Istnieje kilka przykładów boksu. Zespół wyjaśnia w 2008 roku, że bokser Oscar De La Hoya , po tym, jak Mayweather poprosił o zbyt dużo pieniędzy, aby walczyć z nim, został zmuszony do znalezienia „innego boksera, który byłby opłacalny dla banków ” podczas pożegnalnej trasy. Określenie to jest często związane z publicznością boksu w telewizji i możliwościami wzięcia udziału w walce, jak pisze Liberation , o śmierci Vernona Forresta , że był on „bardzo popularny i opłacalny” w Stanach Zjednoczonych. są na zasadzie pay-per-view. „ Podobnie, w odniesieniu do Mayweathera: „ Gdy tylko Amerykanin, niepokonany w 42 walkach, przylepi swój znaczek na dole kontraktu, promotorzy będą mieli pewność, że nasycą się pay per view i przyciągną tłumy. (...) Dlatego zgodził się przytyć kilka kilogramów, aby osiągnąć granicę wagi superśredniej (69 kilogramów) i spotkać się (...) z Portorykańczykiem Miguel Cotto , kolejnym bardzo „bankowalnym” bokserem płatnej telewizji. "
I tak jak w kinie, bycie bankiem w boksie jest niezależne od talentu boksera, jeśli wierzyć temu zdaniem z artykułu w Liberation o Brahim Asloum : „Nikt nie jest nieświadomy toreb bokserskich. Nie ma z tym nic wspólnego ich zasługa. Znaliśmy francuskiego boksera, który został mistrzem świata za granicą za 15 000 euro, ponieważ był mało medialnym i mało podatnym na bank . Morał, jeśli możemy tak powiedzieć, jest taki, że w boksie, jak we wszystkich innych biznesach, wartością produktu jest cena, za jaką udaje się go sprzedać. "
Istnieją przykłady użycia tego przymiotnika w języku potocznym.
Odnajdujemy to w 2007 roku w czacie na stronie gazety Wyzwolenie z prezesem stowarzyszenia ofiar w piątą rocznicę wybuchu fabryki AZF w Tuluzie : „w chwili wybuchu mieszkańcy niektórych rezydencje mało stojące w tej dzielnicy zostały poinformowane, towarzyszyły im, ewakuowano, a wszystko to w bardzo cywilizowany sposób. W Mirail ewakuował się CRS. Były dwie wagi, dwie miary w zależności od tego, czy dana była „bankowalna”, czy nie. Najbardziej zapomnianymi osobami są pacjenci szpitala psychiatrycznego, który znajduje się 300 metrów od miejsca wybuchu. "
W lipcu 2012 r. Séverine Tessier ze stowarzyszenia Anticor , do której zapytaliśmy, czy zajmując się wieloma tematami, Komisja ds. Renowacji i etyki życia publicznego nie ryzykuje zaniedbania niektórych, odpowiada: „ryzyko jest w rzeczywistości do rozwiązania tylko tym, co jest „bankowalne”, co jest najbardziej popularne w opinii publicznej. "
Według semiolog Mariette Darrigrand, przesłuchiwany w tej kadencji przez Télérama , w czasie, gdy „jednostka stała się całkowicie wartość rynkowa” a kiedy „jesteśmy w procesie integracji wartości finansowych, które regulują cały świat” to Warto zadać sobie pytanie, czy „to słowo nie będzie w końcu oznaczać nas samych”. "