Bestia , pożerając bestię , potworną bestią lub fantastyczne zwierzę , to zwierzę mięsożerne prawdziwe lub urojone, bardziej lub mniej marzył, wywołując zwykle psychozy u ludzi. Te obawy związane z dzikimi bestiami są zakorzenione w faktycznych atakach dużych drapieżników na ludzi lub zwierzęta gospodarskie. Fantastyczne hipotezy dotyczące natury tych bestii, dotyczące wilkołaków lub innych „ złych bestii ”, nie są rzadkością. Zakres znanych przypadków takich jak bestia z gévaudan we Francji w XVIII -tego wiekuStrach o „bestii” wywołuje falę popularności w literaturze fantasy XIX -tego wieku . Chociaż te dzikie bestie są często przedstawiane jako wilki , ich domniemana tożsamość może się różnić w zależności od plotek . W XX th century , w Europie Zachodniej , wspólna legenda ludowa widzi koty uciekł.
„Dzikie bestie” są trudne do zdefiniowania, ponieważ z zoologicznego punktu widzenia określenie to jest bardzo rozmyte. Dla Jean-Marc Moriceau , „kwalifikacje wykorzystane do wyznaczenia zwierzę agresorem spowodowały dużo tuszu do płynięcia” : we Francji, nazwy „Wilki” i „bestie” następuje wymiennymi przymiotniki takie jak „dzikie”, "mięsożerców„lub „Zły”, z przewagą słowa „bestia”. Mieszkańcy wsi często nazywają drapieżnika, którego się boją, „bestią”. Słowo „bestia” jest najbardziej powszechne, szczególnie w XX th century , stracił poczucie synonimem „ zwierzę ”, co sprawiło, że o wiele bardziej sensowne do wyznaczenia dużych drapieżników przerażające przez analogię z mitologicznych i legendarnych bestii. Popularny folklor regionów oksytańskich zachowuje takie słowa jak malebete czy malebeste . Określenie „zwierzę trawiący” jest stosowane w różnych słowników (w tym XIX p wieku ), i zawiera w szczególności zwierzowi Gevaudan (cytowane jako „wilk lub innego zwierzęcia pożerającego”). Można używać różnych innych nazw, takich jak „potworna bestia”, „fantastyczna bestia” lub po prostu „potwór”. Jean-Jacques Barloy opisuje je jako zwierzęta o wyglądzie psów lub kotów, często zabijające owce lub inne gatunki domowe. Stanowią one rodzaj przypadku najczęstszych wśród tych kryptozoologii w Europie od XX -go wieku . Podczas gdy zwierzęta te były kiedyś opisany jako kanibali , od XX -go wieku , firma bydła są głównie związane z atakami ze stad domowych.
Niektóre psy zaliczane do tych „bestii” są z pewnością ponownie dzikimi bezpańskimi psami, a nie wilkami lub hybrydami psów i wilków. Ponadto opisy często kładą nacisk na niezwykłe szczegóły. We Francji, zwłaszcza na podstawie rejestrów parafialnych, Jean-Marc Moriceau zidentyfikował ponad 3000 ataków wilków na ludzi na samym terytorium francuskim. Jednak bardziej niż zaciekłość psów, ataki te ujawniają przede wszystkim, jego zdaniem, problemy w relacjach między ludźmi a dużymi drapieżnikami. Istnieje również wiele opowieści z udziałem egzotycznych kotów od połowy XX -tego wieku , Francji i Wielkiej Brytanii . Mimo upływu czasu wciąż wspomina się o pojawianiu się drapieżnych lub egzotycznych zwierząt w „społeczeństwach zurbanizowanych i przemysłowych” , które atakowałyby stada chłopskie. Na psychozy otaczające te zwierzęta są często podsycane przez prasę drukowaną . Socjolog i badacz z CNRS Véronique Campion-Vincent analizuje trwałość tych opowieści, jak mówi, „w obliczu nieoczekiwanie współczesnego człowieka na pustyni, która już nie wie” . Analizując te relacje, Michel Meurger i Jean-Jacques Barloy ujawniają, że wszyscy postępują według tego samego scenariusza: stada zwierząt domowych są atakowane, a ich zwłoki są odkrywane rano, ataki są interpretowane jako „niezwykłe”, co prowadzi do wyjątkowego lub fantastyczny drapieżnik. Mają miejsce nowe obserwacje zwierzęcia (zwierząt). Mobilizuje się zasoby policji, myśliwi i weterynarze wypowiadają się w prasie, która nadaje zakres sprawie. Istnieją dwa możliwe wyniki: identyfikacja jednego lub więcej zwierząt lub wysiłki polowania i bicia nic nie dają. Tak czy inaczej, sprawa znika, gdy ataki ustają.
Od późnych lat czterdziestych we Francji i Anglii współczesne wiejskie legendy opowiadają o pojawianiu się dzikich wielkich kotów . Według Véronique Campion-Vincent te pogłoski są podsycane strachem przed ponownym wprowadzeniem zagrożonych gatunków mięsożernych.
Od 1625 do 1633 roku bestia z Cinglais (lub bestia z Evreux, bestia z Caen) pochłonęła około trzydziestu ofiar w ciągu nieco ponad roku. Uważa się, że bestia z Benais lub „bestia z Doliny Loary” była przyczyną kilku serii ataków w latach 1742-1754. Kryzysy regionalne pojawiają się z powodu bezsilności władz francuskich w obliczu zabijania bydła w szczególnie podczas wydarzeń Bestii z Cézallier w latach 1946–1956 i Bestii z Wogezów w latach 1976–1978. Bestia z Cézallier pojawiła się tuż po drugiej wojnie światowej , w kontekście ograniczeń żywnościowych. Dla socjologa Michela Meurgera panika prawdopodobnie skrystalizowała lęki wokół egzotycznego zwierzęcia, w tym przypadku lwicy , podczas gdy zabijanie bydła wydaje się być dziełem wilków. Rzeź wilka w Grandrieu w 1951 roku położyła kres atakom. Jednak popularna opinia zachowuje wizerunek lwicy.
W lipcu 1982 r. Plotka o ucieczce pantery z Pornic została potraktowana przez prasę jako temat rozrywkowy dla letnich gości. W 1986 roku ten sam przypadek uciekającej pantery został zgłoszony w Le Touquet . W połowie listopada 2014 r. Wiele plotek donosi, że tygrys uciekł w Sekwanie i Marnie , ale sfotografowane zwierzę okazuje się dużym kotem lub rysiem.
W 1946 i 1947 r. Ataki stad w szwajcarskim kantonie Valais doprowadziły do psychozy wokół potwora z Wallis , od dawna uważanego za rysia, ale najprawdopodobniej dużego wilka, zastrzelonego w Eischoll 27 listopada 1947 r.
Postać bestii cieszył się dużym społecznym sukces w literaturze wspaniałych początków XIX -tego wieku, dzięki strach budzi u ludzi.