Samochód parowy jest samochód samochód napędzany przez silnik parowy .
Pojazdy parowe, takie jak lokomotywy, powstały sto lat wcześniej niż pojazdy z silnikami spalinowymi . Mogli dobrze poruszać się samodzielnie po drogach lub szynach, ale ich waga pozwalała im tylko na ciężki transport drogowy.
Lekki samochód parowy został opracowany w tym samym czasie co samochód z silnikiem spalinowym, wykorzystując zarówno postęp w technologii silników, jak i ulepszone drogi .
Wykorzystując postęp technologiczny na parze, samochody parowe zaczęły osiągać lepsze wyniki niż inne, były nawet najszybsze w 1900 roku. Ale dwadzieścia lat później, w 1920 roku, rozwój silników spalinowych sprawił, że samochody parowe stały się przestarzałe.
To w Stanach Zjednoczonych od dawna utrzymują się próby stworzenia samochodów napędzanych parą, które byłyby konkurencyjne dla ich konkurentów nafto-ropowych / wybuchowych. Część napędowa (cylindry umieszczone płasko pod pojazdem, tłoki pracujące po obu stronach, długie korbowody i wały korbowe (napędzające tylne koła w napędzie bezpośrednim) miały zaletę elastyczności i dużego momentu obrotowego, co pozwoliło na rozkład porównywalny do w ówczesnych lokomotywach parowych: dość złożony układ korbowodów i suwaków pomocniczych napędzających cewki lub zawory.
Sednem sprawy był kocioł , który można łatwiej opisać jako wytwornicę pary. Na dużych statkach lub lokomotywach parowych ciśnienie i temperatura robocza mogły trwać kilka godzin i były przeprowadzane stopniowo, aby uniknąć skutków zniekształceń termicznych i ekspansji.
Jednak różne ulepszenia doprowadziły do uzyskania „natychmiastowych” wytwornic pary, zwanych w języku angielskim „kotłami błyskawicznymi”, przeznaczonych do samochodów prywatnych, których ciśnienie po rozruchu wymagało kilku minut. To z tych pojazdów (często drogich samochodów mistrzowskich o płynnej i stosunkowo cichej pracy) wywodzi się termin kierowca, określający kierowcę wyspecjalizowanego w samochodzie, zatrudnionego przez właściciela.
Należą do nich producenci tacy jak Stanley Steamer , który nawet produkował samochody wyścigowe, oraz firma Doble, która zbankrutowała w 1931 r. Kilka działających, starannie odrestaurowanych samochodów parowych znajduje się w prywatnej kolekcji amerykańskiego prezentera telewizyjnego Jaya Leno .
Od lat dwudziestych XX wieku zbudowano niewiele samochodów parowych , pomimo stosunkowo prostej i rustykalnej technologii. Jednak nastąpiło kilka prób zaprojektowania nowoczesnego samochodu parowego, który korzystałby ze współczesnych standardów komfortu, osiągów i wydajności.
Jedną z głównych trudności jest kocioł, który znacznie obciąża pojazd. Konieczność częstego dostarczania wody stwarza dodatkowe ograniczenie; Alternatywa polegająca na zastosowaniu skraplacza w celu poprawy wydajności powoduje dodatkowy ciężar, stąd kolejna wada.
Istnieją jednak zalety, takie jak rozmiar i waga silnika, które są mniejsze, z wyjątkiem kotła. Występuje również wzrost prędkości i momentu obrotowego, przy ekonomii złożonej przekładni. Silnik jest również mniej hałaśliwy.