Alexandre Goüin

Alexandre Goüin Obraz w Infobox. Funkcje
Senator
1 st styczeń 1867 -4 września 1870
Wiceprzewodniczący Rady
Legislacyjnej
31 maja 1863 -18 listopada 1868
Burmistrz Artannes-sur-Indre ( d )
1854-1860
Przewodniczący
Komitetu Finansowego
1848-1849
Minister Rolnictwa i Handlu
1 st marca -29 października 1840
Laurent Cunin-Gridaine Laurent Cunin-Gridaine
Przewodniczący Rady Generalnej Indre-et-Loire
1833-1853
Zastępca ds. Indre-et-Loire
5 lipca 1831 -18 listopada 1868
Biografia
Narodziny 25 stycznia 1792
Tours , Królestwo Francji 
Śmierć 27 maja 1872
Tours , Francja
Pogrzeb Cmentarz La Salle
Narodowość Francuski
Trening Pontlevoy College ( d )
Zajęcia Bankier , polityk
Rodzina Rodzina Goüin
Tata Alexandre Goüin z La Grandière
Rodzeństwo Frédéric Goüin ( d )
Dzieci Eugène Goüin
Louise Goüin ( d )
Inne informacje
Właściciel Hotel Goüin , Château de Méré
Partia polityczna Dobrze
Członkiem Academy of Sciences, Arts and Letters of Touraine
Archaeological Society of Touraine
Circle of Railways ( d )
Izba Handlowo-Przemysłowa Touraine
General Council of Commerce ( d )
Różnica Dowódca Legii Honorowej

Alexandre Henri Gouin , urodzony w Tours na25 stycznia 1792 i zmarł w tym samym mieście dnia 27 maja 1872, jest francuskim bankierem i politykiem .

Biografia

Młodość i początki

Pochodzący z zamożnej rodziny bankierów i przemysłowców z Tours, urodził się Alexandre Goüin25 stycznia 1792przez Alexandre-Pierre-François Gouin ( 1760 - 1832 ), dyrektora braci Banku Gouin , prezes Izby Gospodarczej Tours oraz Towarzystwa Rolniczego, Sztuka, Nauki i listów departamencie Indre- et-Loire i Marie -Madeleine Benoist de La Grandière ( 1763 - 1840 ), córka burmistrza Étienne Benoist de La Grandière . Jest pierwszym kuzynem Henri Goüina i Louis-Hippolyte Rangeard de La Germonière . Ochrzczony w kolegiacie św. Marcina w Tours dzień po jego urodzeniu, jego ojcem chrzestnym był wujek Henri Jacques Goüin-Moisant .

Plik 26 października 1813Ożenił się z Adele Marteau ( 1794 - 1873 ), córka Louis-François Marteau, dyrektor Rejestracji i dziedzinach Indre-et-Loire potem Ariège , radnego miejskiego z Tours i ogólnego radnego Indre- et-Loire , jeden z największe fortuny Touraine, w szczególności właściciel Château des Douets w Saint-Symphorien (brat Jean-Lazare Marteau-Ballue, burmistrza La Haye-Descartes , prezydenta okręgu Preuilly i radnego generalnego) oraz wnuczka Jacquesa -Charles Chambert, mieszczanin Wersalu i burmistrz maintenon . Oni mają dwójkę dzieci:

Studiował w Pontlevoy College , gdzie zdobył wszystkie pierwsze nagrody na kursach przygotowawczych do Politechniki , którą chciał zintegrować, ale którego ojciec mu odmówił. Następnie rozpoczął pracę w rodzinnym banku Goüin frères w swoim rodzinnym mieście w 1810 r., Założonym przez jego pradziadka w 1714 r. , Gdzie w 1819 r. Wraz ze swoim kuzynem Henrykiem Goüinem zastąpił swojego ojca jako współdyrektor . On również paryskie biura bankowe znajdujące się w n o  5 rue Tronchet .

Zostań członkiem rady miejskiej Tours w 1820 r. , Sędzią sądu gospodarczego w 1822 r. I radnym generalnym Indre-et-Loire, jest członkiem Towarzystwa Rolnictwa, Nauki, Sztuki i Literatury Departamentu Indre -et-Loire i Archeological Society of Touraine , jest częścią walnego zgromadzenia Banque de France (dwustu największych udziałowców), a także bierze udział w tworzeniu w 1827 r. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością handlowo-przemysłową. rue de Castellane przebita w 1825 r. (kiedy otwierano rue Tronchet ), wraz z hrabią Castellane , na miejscu starego hotelu de Castellane i na należącej do niego ziemi.

Główne miejsce w finansach i polityce w okresie monarchii lipcowej

Alexandre Goüin został właśnie mianowany prezesem Sądu Gospodarczego w Tours, kiedy został wybrany zastępcą 6 lipca 1831Przez 1 st  kolegium wyborczego Indre-et-Loire (Tours).

Konserwatywne opinie, Goüin zajmuje miejsce w centroprawicowej większości rządowej. Głosował za agendą Gannerona odnoszącą się do sytuacji zewnętrznej, za stanem oblężenia w 1832 r. , Za potępieniem gazety La Tribune ( 1833 ) itd.

W urzędzie miasta Tours zajmuje się sprawami wewnętrznymi i finansowymi.

W 1832 roku , był jednym z pierwszych partnerów założycieli Banku Oszczędnościowego i prognozowania z Tours z kilkoma innymi członkami rodziny. W szczególności jest odpowiedzialny za uzyskanie od rządu zarządzenia królewskiego w sprawie utworzenia kasy oszczędnościowo-zapomogowej . Służył tam jako dyrektor od 1833 do 1834 r. , Któremu przewodniczył jego kuzyn Henry Goüin .

Jest członkiem Komisji Pozaparlamentarnej, której przewodniczy hrabia Jean Bérenger i „odpowiada za przegląd ustawodawstwa dotyczącego emerytur, ocenę merytoryczną opublikowanych projektów na ten temat i proponowanie zmian zgodnych z interesami Skarbu Państwa i poszanowanie praw nabytych ”.

W 1833 r. Objął przewodnictwo w Izbie Handlowej w Tours , którą pełnił do 1836 r., Oraz w Radzie Generalnej Indre-et-Loire , której przewodniczył przez dwadzieścia lat, do 1853 r.

Brał udział w tworzeniu Banque de Lyon i Banque de Rouen.

Sprawozdawca Komisji Budżetowej w 1833 r. Wykazał się prawdziwymi umiejętnościami finansowymi i był odpowiedzialny za to samo sprawozdanie przez następne dwa lata. W międzyczasie został ponownie wybrany zastępcą21 czerwca 1834. Głosował za ustawami z września 1835 r. , Przywrócił różne ustawy związane ze sprawami gospodarczymi i finansowymi oraz zatwierdził ustawy o darowiznach i darowiznach.

Na końcu Styczeń 1836po incydencie wywołanym w Izbie sprawą zamiany 5% czynszów, zaproponowanym przez Ministra Finansów Georgesa Humanna , bez dopuszczenia ministerstwa, i uznanym za aroganckie wyjaśnieniem trybunału przez księcia Broglie (patrz Government Victor de Broglie ) w Goüin, aby zawstydzić rząd, składa propozycję zamiany czynszów. Podejrzewaliśmy, ale bez dowodów, ręka Ludwika-Filipa za tym manewrem. Propozycja następuje normalny proces parlamentarny: jest on zwrócony w biurze, którzy jednogłośnie opowiedzieli się za czytanie Publicznej na 1 st  lutego . Miało to miejsce od 4 do 6 lutego . W imieniu rządu Adolphe Thiers energicznie walczy z konwersją czynszów. Pod koniec długiej i gorącej debaty Izba w tajnym głosowaniu odrzuca odroczenie propozycji Goüin przez 194 czarne piłki przeciwko 192 białym bilom. Gabinet natychmiast składa rezygnację królowi. Był to pierwszy raz od 1830 roku , kiedy rząd zrezygnował po przegłosowaniu w Izbie Reprezentantów i był to zatem ważny krok w ustanowieniu rządów parlamentarnych we Francji. Propozycja zamiany czynszów, która stała się jednym z koni bojowych opozycji parlamentarnej, jest dwukrotnie i dwukrotnie odrzucana.

W Marzec 1837, przy okazji prawa dysjunkcji, Goüin wyraża chęć sprzeciwu. Ponownie wybrany 4 listopada walczył z ministerstwem Molé i dołączył do koalicji utworzonej w celu obalenia go. Następnie wznowił bitwę o konwersję rent15 lutego 1838, przeciw rządowi, z przychylną opinią komitetu Izby Poselskiej (ze sprawozdawcą Hippolyte Passy ) i wrogością Ludwika-Filipa . Dyskusja trwa sześć dni od godz17 kwietnia w 5 maja 1838.

Został ponownie wybrany w dniu 2 marca 1839i wchodzi do drugiego ministerstwa Thiers le1 st marzec 1840jako minister rolnictwa i handlu  ; portfolio finanse były oferowane do niego, ale on odmówił, ze względu na fakt, że był bankierem. W rezultacie musi stanąć przed swoimi wyborcami, którzy potwierdzą jego mandat 4 kwietnia . Jest odpowiedzialny za wspieranie, w imieniu rządu, parlamentarnej dyskusji na temat słynnej ustawy o pracy dzieci w fabrykach, którą przedstawia i którą przyjął. Wspiera również i zachęca do rozwoju przemysłu jedwabnego. Biuro Statystyki Ogólnej staje się statystyką ogólną Francji i podlega bezpośrednio jego zwierzchnictwu jako minister.

Opuszcza rząd w tym samym czasie co ministerstwo. 29 października 1840a następnie wrócił do opozycji, rozgrywając się w centrolewicy. Został ponownie wybrany we wszystkich kadencjach wyborczych do 1848 roku  :9 lipca 1842, z 337 głosami na 489 głosujących przeciwko 76 dla Étienne Giraudeau i 22 dla Lamartine , oraz1 st August 1846, z 337 głosami na 506 wyborców przeciwko 61 Luzarche i 54 w Giraudeau.

Po śmierci Jacquesa Laffitte'a Goüin przejął zarządzanie Ogólnym Funduszem Handlu i Przemysłu ( 1844 ) pod nazwą Ogólny Fundusz Handlu i Przemysłu A. Goüin et C ie , którego biura znajdowały się w Hôtel Laffitte , i prowadził ją do 1848 r., nie będąc w stanie zapobiec jej bankructwu po kryzysie gospodarczym i rewolucji 1848 r . Pozostałymi dwoma wspólnikami byli wówczas Adolphe Lebaudy (który pogorszył sytuację o 4,2 mln franków za zaliczki przekazane mu przez spółkę na poręczeniach nieprzekraczających półtora miliona franków) i Jean-Philippe Roussac (bratanek Laffitte). Goüin osobiście stracił 500 000 franków podczas likwidacji.

Obok Lebaudys był jednym z głównych udziałowców przędzalni Rouen i przędzalni konopi, kiedy została założona w 1845 roku.

Wspierał swojego siostrzeńca Ernesta Goüina, kiedy w 1846 roku założył swoją firmę Ernest Goüin et Cie (która przekształciła się w Société de construction des Batignolles, a następnie Spie Batignolles ).

Zaangażowany w rozwój kolei, Alexandre Goüin jest również Przewodniczącym Rady Dyrektorów Compagnie du chemin de fer de Paris à Lyon oraz Compagnie du chemin de fer de Creil w Saint-Quentin , której jest członkiem w fundacjach. W 1847 r. Połączył Compagnie du chemin de fer z Creil do Saint-Quentin , której był wówczas prezesem zarządu, z Compagnie des chemin de fer du Nord , której był jednym z dyrektorów. Zasiada również w radach dyrektorów Compagnie des chemin de fer de Paris à Lyon et à la Méditerranée (PLM), kiedy została utworzona, Compagnie des chemin de fer du Nord , subkontu kolejowego ( Comptoir National d'Escompte de Paris ) oraz firmę oświetleniową miasta Tours. Jest bankierem w szczególności Compagnie du chemin de fer de Tours w Nantes , Compagnie du chemin de fer de Lyon w Awinionie , Compagnie des chemin de fer du Midi , Compagnie du chemin de fer de Bordeaux w This or the Neapolitan Railway Company. Otrzymuje stację dla Tours, podczas gdy pierwotny projekt nie przewidywał przejścia linii przez miasto.

Wiec do Ludwika Napoleona Bonaparte

Występuje w wyborach do Zgromadzenia Ustawodawczego w23 kwietnia 1848pod szyldem „koalicji starych partii” i zostaje wybrany na przedstawiciela Indre-et-Loire. Głosuje z konserwatywną prawicą: za pozwami przeciwko Louis Blancowi i Caussidière'owi , za proporcjonalnym podatkiem preferowanym od podatku progresywnego, przeciwko poprawce Grévy , przeciwko prawu do pracy, za porządkiem obrad na cześć generała Cavaignaca , przeciwko zmniejszeniu podatek solny za propozycję Rateau , przeciwko amnestii, za zakaz klubów, za kredyty wyprawy do Rzymu na poparcie papieża Piusa IX , przeciwko zniesieniu podatku od napojów itp. Przewodniczy komisji finansowej Zgromadzenia Ustawodawczego.

Sprzymierzony z polityką Ludwika Napoleona Bonaparte gorąco wspiera swój rząd. Został ponownie wybrany na deputowanego Indre-et-Loire do Zgromadzenia Ustawodawczego w dniu13 maja 1849. Członek monarchistycznej większości, zasiada w Komisji Budżetowej i Finansowej , bierze udział w dyskusjach ekonomiczno-finansowych, głosuje za wyprawą do Rzymu , za impeachmentem w przypadku 13 czerwca , za ustawą Falloux -Parieu o wolnej edukacji itp. Jest jednym z najbardziej oddanych posłów księcia-prezydenta. Zwolennik zamachu stanu z 2 grudnia 1851 r. , Został mianowany oficjalnym kandydatem w wyborach29 lutego 1852w 1 st  dzielnicy Indre-et-Loire i wybrany do legislatury. Przewodniczył pierwszej komisji budżetowej nowego organu ustawodawczego i brał udział w tworzeniu Drugiego Cesarstwa , którego był jednym z najbardziej aktywnych zwolenników. Plik27 marca 1852został powołany na członka Rady Nadzorczej Caisse d'amortissement i Caisse des Dépôts et Consignations .

W Izbie, jest on głównym moderatorem grupy "budżet", trzymając równowagę finansową ( Le Roux , Louvet , Larrabure , Lequien , Monier de La Sizeranne , Flavigny , Ravinel , Devinck etc).

Zawsze przy wsparciu rządu 22 czerwca 1857 i 1 st czerwiec 1.863. Często zabiera głos w dyskusjach budżetowych oraz omawiając adresMarzec 1861, zaatakował optymizm Komisji Budżetowej. W kadencji, która rozpoczęła się w 1863 r., Został wiceprzewodniczącym organu ustawodawczego .

Jest członkiem komitetu funduszu emerytalnego.

Właściciel Château de Méré , położonego między Pont-de-Ruan i Artannes-sur-Indre , i do którego Balzac przyjeżdżał, aby spędzać pobyty i kolacje, Alexandre Goüin był burmistrzem gminy Artannes w latach 1854-1860.

Awansował do stopnia Komendanta Orderu Legii Honorowej w dniu30 sierpnia 1865.

Plik 22 stycznia 1867, Goüin zostaje senatorem . Zostawił życia publicznego po upadku Ludwika Napoleona Bonaparte , The4 września 1870.

Ponownie wybierany w latach 1831-1867, był jednym ze specjalistów w sprawach finansowych i uzyskał nad nimi wielką władzę; był stałym członkiem komisji finansów i budżetu, którym często przewodniczył. Przez wiele lat był sprawozdawcą komisji budżetowej i finansowej oraz odpowiadał za raportowanie budżetu wpływów. Zaproponował między innymi przed ustawą z 1853 r. Kapitałowy plan emerytalny (czasami nazywany systemem Goüin ). Sprzeciwił się wykorzystaniu płynnego zadłużenia i przeciwstawił się manewrom przejęcia dostępnej części amortyzacji. Raincelin de Sergy napisał o nim dzień po wyborach w 1848 roku: „  Na wszystkich jego stanowiskach nigdy nie kwestionowano jego bezinteresowności i nie można było mu zarzucić kwestii osobistego interesu . "

System emerytalny Goüin

Od 1833 roku Alexandre Goüin broni ustanowienia we Francji nowego systemu emerytur, opartego na kapitale, a nie na dożywocie. W swoim raporcie przedstawionym Izbie dnia3 lutego 1835zwraca się o to, aby ustawodawca regulował wszystkie prawa do emerytury, a nie jedyny fundusz pracowników finansów; odrzucenie projektu ministra Humanna; nowy system tontynowy oparty na kapitalizacji, tytule renty wieczystej oraz rachunku indywidualnym, pozwalający na zabezpieczenie Skarbu Państwa przed ewentualną dotacją w przyszłości (jego system kapitalizacji musi działać autonomicznie).

Po raz pierwszy dąży do jasnego określenia rzeczywistych warunków prawa do emerytury. Aby to zrobić, stara się zdefiniować prawdopodobną długość życia, tempo eliminacji, która jest podstawą samej zasady tontine ( fundusz wspólny ) oraz wyraźną różnicę między usługą czynną a siedzącą.

Publikacje

Uwagi i odniesienia

  1. Louis Bergeron, Guy Chaussinand-Nogaret, Alain Maureau, Germaine Peyron-Montagnon, André Palluel-Guillard, Great notables of the First Empire: social biography notices, Volume 8 , National Center for Scientific Research, 1982
  2. Walne zgromadzenie akcjonariuszy Banque de France , 1848
  3. 318 głosów z 414 głosujących i 537 zarejestrowanych przeciwko 51 na pana Delamardelle i 26 na pana Césara Bacota
  4. The Tours Savings Bank i rodzina Goüin , raport z działalności za rok 1927
  5. Louis Roucheron, Historia oszczędności i dobrobytu miasta Tours (1833-1933). Następnie noty biograficzne autorstwa Louisa de Grandmaison , 1933
  6. Louis Bergeron , The Capitalists in France: 1780-1914 , Gallimard, 1978
  7. 237 głosów z 465 głosujących i 572 zarejestrowanych przeciwko 124 na Jean-Guillaume Hyde de Neuville i 94 na Odilon Barrot
  8. 341 głosów z 491 głosujących i 647 zarejestrowanych przeciwko 147 na pana Viot-Prudhomme
  9. 385 głosów z 535 wyborców
  10. 329 głosów z 342 wyborców
  11. Annals of the Sericultural Society: za ulepszanie i propagowanie przemysłu jedwabnego we Francji (1842)
  12. Alp Yücel Kaya, Ogólny urząd statystyczny Francji i instytucjonalizacja statystyki rolniczej: badanie rolnictwa z 1836 r. , 2013 r.
  13. „Laffitte (Jacques), w: Ministrowie finansów rewolucji francuskiej w drugim imperium , Komitet ds. Historii Gospodarczej i Finansowej Francji, 2007, 624 str., ( ISBN  978-2-11-094807-6 ) .
  14. Rang-Ri Park-Barjot, La société de construction des Batignolles: From the origins to the First World War, 1846-1914 '', Presses Paris Sorbonne, 2005
  15. 7 e 8 z głosem 43010
  16. 2 nd z 6 przez 32.855 głosów z 61,973 i 92,573 zarejestrowanych wyborców
  17. 15.128 głosów z 16.144 wyborców i 26.501 zarejestrowanych
  18. 12.642 głosów z 13.958 głosujących i 25.692 zarejestrowanych przeciwko 772 na rzecz pana Crémieux
  19. 11.169 głosów z 19.871 wyborców i 25.600 zarejestrowanych wobec 4543 dla M. Houssarda i 4082 dla M. Rivière
  20. Henry Auvray , Na marginesie projektu ślubnego w Touraine, w Balzac à Saché , nr 1.
  21. Zamek Méré - Artannes i Pont-de-Ruan
  22. Jacques-Xavier Carré de Busserolle , Słownik geograficzny, historyczny i biograficzny Indre-et-Loire i byłej prowincji Touraine, tom 1 , Rouillé-Ladevèze, 1878
  23. Alya Aglan, Michel Margairaz, Philippe Verheyde, 1816, czyli geneza wiary publicznej: podstawa Caisse des Dépôts et Consignations , Librairie Droz, 2006
  24. Raincelin de Sergy, True physiology of the National Constituent Assembly z 1848 roku, czyli ludzie i ich dzieła

Bibliografia

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne