Flawiusz Aetius | |
Portret czasami identyfikowany jako Aetius. | |
Tytuł |
Magister Militum Patrice des Romans ( 435 - 454 ) |
---|---|
Wyczyny broni | 451 : Bitwa na Polach Katalauńskich |
Inne funkcje | Konsul zwyczajny w 432 , 437 i 446 |
Biografia | |
Narodziny | v. 395 Durostorum (obecnie Silistra ) ( Cesarstwo Rzymskie ) |
Śmierć |
21 września 454 Rawenna |
Tata | Flawiusz Gaudentius |
Małżonka | Pelagie (wizygocka księżniczka) |
Dzieci | Gaudentius Flawiusz |
Aetius lub Aetius (w łacińskiej Aecjusz Flawiusz ), urodził się około 395 w Durostorum (dzisiejszy Silistra , w Bułgarii ) i zmarł21 września 454w Rawennie jest rzymskim senatorem i generalissimusem armii zachodniego cesarstwa pod panowaniem Walentyniana III (425-455).
Obdarzony w 443 z tytułami Patrice i „mistrza dwóch milicji”, był, z regentem Galla Placidia , matka Walentynian III, główny przywódca Imperium Zachodniej od tych 430S do jego śmierci (zamordowany przez tego samego Walentyniana ).
Mówi się, że był „ostatni z Rzymian” z powodu jego walki z barbarzyńców Obecnie w Imperium w V th wieku, zwłaszcza przeciwko Attila w 451 , a także dlatego, że po nim, Imperium Zachodu rządzi Ricimer , Sueva i Visigoth pochodzenia, a także przez Gondebauda , Burgunda , zanim zniknął w 476 z woli Skire Odoacre .
Ecjusz ma jednak pochodzenie półbarbarzyńskie: jego matka jest szlachetną i bogatą Rzymianką, której imię nie jest znane; jego ojciec, imieniem Gaudentius, jest rzymskim oficerem pochodzenia scytyjskiego , osiągnął bardzo wysoką rangę mistrza milicji, a następnie hrabiego Afryki .
Ecjusz został wyniesiony na dwór cesarski Honoriusza (395-423) (Cesarza Zachodu) w Mediolanie (stolicy Cesarstwa Rzymskiego), a następnie Rawennie (nowa stolica Cesarstwa Rzymskiego) pod przewodnictwem regenta Stylichona , syna Romaine i wysokiego urzędnika wandali. Od dzieciństwa należał do grona pretorianów, czyli biurokratów prefektury pretorium.
Jeszcze młody, Aetius został wysłany na trzy lata, między 405 a 408 , jako zakładnik na dworze Alaryka , króla Wizygotów zainstalowanego jako federacje w Mezji , a następnie na tron Rugi , króla Hunów , między 409 a 412 , gdzie zostaje przyjacielem młodego Attyli, bratanka Rugi.
Aetius umiał docenić wyższość Hunów w walce, bez wątpienia znał ich mocne strony, ale także ich słabości. Później będzie wiedział, jak zatrudnić Hunów wśród oddziałów pomocniczych do walki z ludami niemieckimi zagrażającymi imperiom Wschodu i Zachodu.
Jednocześnie udało mu się utrzymać swoją pozycję mimo zwycięstwa w Rawennie partii „ antybarbarzyńskiej ”, która triumfowała eliminując generalissimusa Stilicona , regenta zachodniego cesarstwa (sierpień 408).
Uzurpacja JanaW sprawie śmierci cesarza zachodniego Honoriusza insierpień 423, Teodozjusz II , cesarz Wschodu, pragnie przywrócić imperialną jedność. Ale wgrudzień 423The Senat Rzymu wybiera nowego cesarza na Zachodzie, Jana , uważany za uzurpatora przez Teodozjusza II. Ecjusz, ówczesny gubernator pałacu, zostaje wysłany przez Jana w ambasadzie do Hunów, aby za cenę złota wykupić ich poparcie przeciwko Walentynianowi , jego rywalowi w sukcesji cesarstwa zachodniego.
Aetius rekrutuje silną armię huńską, składającą się z prawie 60 000 żołnierzy i dowodzoną przez trzech braci: Mundiueha, Uptara i Ruasa. W 425 stawił czoła generałowi Asparowi , wysłanemu przez Teodozjusza II, by wesprzeć Walentyniana, bez powodzenia. Ta porażka kładzie kres uzurpacji Jana (który zostaje stracony); Walentynian, bratanek Honoriusza, koronowany już na Cezara przez Teodozjusza II dnia II23 października 424, staje się Augustem na 23 października 425, pod imieniem Walentyniana III. Ponieważ miał zaledwie sześć lat, jego matka, Galla Placydia , była odpowiedzialna za regencję i odgrywała ważną rolę nawet po osiągnięciu pełnoletności Walentyniana, aż do jego śmierci w 450 roku . Armia Hunów zwerbowana przez Aetiusa zostaje rozwiązana. Aetius jest oszczędzony.
Aetius zostaje zięciem Carpillona, byłego hrabiego służby i gubernatora pałacu Jeana.
W 426 , Aetius został mianowany prefektem pretorium z Galii przez Galla Placidia , matki cesarza (i Regent biorąc pod uwagę młody wiek Walentynian III); w 428 został mianowany Magister militum per Gallias, następnie w 429 generalissimo obok Flawiusza Feliksa . Przez pewien czas mieszkał na dworze cesarskim w stolicy, Rawennie.
W tym okresie, pcha z powrotem wschodnich Franków poza Renem , przedkłada przepychanki z Armorique , pokonuje Frankowie Saliccy króla Clodion owłosionej w Hélesmes . Traktat federacyjny zostaje zawarty w 431 r. między Clodionem i Aetiusem, którzy w ten sposób stają się sojusznikami; Frankowie Saliccy stają się „federacjami” walczącymi za Rzym i są upoważnieni do osiedlania się w cesarstwie, w pobliżu Renu, w tym przypadku w pobliżu cesarskich władz podatkowych Tournai . Taka jest geneza przyszłości Franków Kingdom of Clovis (po upadku cesarstwa rzymskiego Zachodnia).
Eliminacja hrabiego BonifacegoJego rywalizacja z generałem Bonifacem, podobnie jak on senatorem i faworytem cesarzowej-regentki Galli Placydii , doprowadziła go do spisku i uzyskania hańby Bonifacego. Te ostatnie zareagowali przez wywołanie Wandalowie z Hiszpanii w Afryce (429) (na ziemiach Kartaginy), umożliwiając w ten sposób konstytucję jakiś wandal królestwie bardzo niebezpieczne dla Rzymu.
Ich konflikt zakończył się w 432 roku w bitwie pod Rimini i śmierci Bonifacego. Galla Placydia przekazuje następnie wszystkie uprawnienia hrabiemu Sebastianowi , jego zięciowi, ale w 433 r. Ecjusz wraz z posiłkami od nowych królów ludu Hunów , Bledy i Attyli, wkracza do Włoch. Galla Placidia nie mógł znaleźć wsparcie na boku z Teodoryka Wizygotów , Sébastien został obalony od jego tytuł generalissimusa na rzecz Aetius. Druga żona hrabiego Bonifacego , Pélagie , poślubia Aecjusza; Hrabia Sebastien został wtedy całkowicie odizolowany w Rawennie i udał się na wygnanie do Konstantynopola .
W 432 roku Aetius po raz pierwszy został konsulem .
Bitwy w Galii (437-447)Ecjusz jest głównym władcą (ale nie cesarzem) imperium od 433 r. , ale swoją działalność kieruje głównie w Galii.
Pod koniec 430S , że Burgundów króla Gondicaire , zainstalowany od 411 jako dokona stowarzyszenia w regionie Worms , obsługiwać ruch w kierunku południowym, osiągając rejon Toul , gdzie są pokonany przez Aetius i jego Hunów sojuszników w 436 . Daje to pokonanym ocalałym nowy traktat, pod koniec którego Burgundowie osiedlają się w Sapaudii , terytorium między Alpami a Jurą .
Walczy także z Frankami i Wizygotami. Około 439 - 440 , Avitus, prefekt pretorianów Galii, negocjuje pokój z królem Wizygotów Teodoryka I st , któremu daje prowincji Novempopulania . Aetius poślubia trzecią córkę Teodoryka II, aby przypieczętować ten traktat.
W 435 r. Galla Placydia nadała mu tytuł patrycjusza. W 437 został po raz drugi konsulem.
Wreszcie powierza Goarowi , królowi Alanów założonemu w rejonie Orleanu , czuwanie nad Armorykanami. Pomimo surowych represji Armorica pozostaje praktycznie niezależna.
Nie mógł powstrzymać Sasów przed osiedleniem się w Boulonnais i Dolnej Normandii , przybyciu drogą morską.
Aecius był konsulem po raz trzeci w 446 roku . Według Gildasa żądanie pomocy ze strony Brytyjczyków pozostaje martwą literą .
Około 447 r. odnawia status federacji Clodion , przywódcy Franków, i potwierdza administrację autonomicznego terytorium w obrębie imperium, wokół Tournai, które Frankowie Salijscy są odpowiedzialni za ochronę przed innymi barbarzyńcami.
Sukcesy Aetiusa, choć realne, są kruche, gdyż zależą od jego sojuszu z Hunami, którzy w każdej chwili mogą zerwać tę umowę.
Wojna Attyli przeciwko HunomW 449 r. Honoria , siostra Walentyniana III, przetrzymywana w Konstantynopolu, potajemnie prosi Attylę o pomoc przeciwko jej bratu, który właśnie zabił jej kochanka i zabrania mu małżeństwa (aby nie mieć męskiego potomka). Wysyła mu swój pierścień, aby uzyskać wsparcie wojskowe, ale Attila interpretuje wysłanie pierścienia jako propozycję małżeństwa. Attila przyjmuje ofertę i bezskutecznie twierdzi, że cesarz Walentynian Galii jako posag. Około 450 r. Hunowie Attyli wkroczyli do Galii, gdzie siali postrach, gdziekolwiek się udał. Ecjusz szuka następnie sojuszu króla Wizygotów, który uzyskuje za pośrednictwem Awitusa . Sprowadza armię rzymską uzupełnioną licznymi federalnymi, Frankami Salian , Frankami Ripuarian , Burgundami , Sarmatami i Alanami . Hunowie nacierają na Strasburg , Metz , Reims , w kierunku Troyes, a następnie Orleanu . Unikają Paryża , zgodnie z tradycją, dzięki interwencji św . Genowefy .
Sangiban , król Alanów , obiecuje przekazać Attyli miasto Aurelianum (Orlean). Aetius, Teodoryk i Mérovée zdobywają miasto, niszczą je i obserwują podejrzanego o zdradę Sangibana i jego żołnierzy. Umieścili Sangibana w centrum linii walki z Hunami, aby mogli powstrzymać go przed dezercją. Tak więc Alanie ponoszą główny ciężar ataku Hunów, podczas gdy Goci mogą pokonać Hunów na flance i ostatecznie ich rozgromić.
Następnie, w czerwcu lub wrześniu 451 r. , armia Hunów, wzmocniona oddziałami różnych ludów germańskich podległych Attyli, w szczególności Ostrogotów , spotkała armię dowodzoną przez Aecjusza, składającą się oprócz elementów rzymskich z wielu federacji germańskich (Burgundów). , Alanów, Sarmatów, Franków i Wizygotów); kontrowersyjne jest miejsce bitwy znane jako pola katalauńskie (niedaleko Châlons-en-Champagne lub niedaleko Troyes ).
Podczas tej bitwy, król Wizygotów Teodoryka I er zostaje zabity (prawdopodobnie z ręki króla Ostrogoth Valamir ), jego syn Thorismond zostaje ogłoszony królem na miejscu. Aetius wychodzi na wielkiego zwycięzcę. Thorismond chce kontynuować tę wojnę przeciwko wycofującym się najeźdźcom Hunów, ale Aetius odradza mu to i radzi mu, aby wrócił do Tuluzy , swojej stolicy, aby rozstrzygnąć sukcesję Teodoryka. Thorismond wraca do Tuluzy ze swoimi żołnierzami. Aetius używa tego samego powodu, aby szybko usunąć króla Franków.
Pod koniec bitwy „w środku swojego obozu Attila wznosi ogromny stos. Plotka głosi, że zamiast doznać hańby poddania się i być może podpalić obóz, rzuci się w nią żywcem. Ale Aetius nie szturmuje i odrzuca swoich sojuszników. Bez wątpienia nie jest niezadowolony z problemu sukcesji wśród Wizygotów, co jest potencjalnie niebezpieczne. "
Decydujące zwycięstwo na polach katalauńskich oznacza koniec najazdów Hunów na Galię. Attyla, ponosząc ciężkie straty, może odejść przekraczając Ren. Jednak Aetius go oszczędził i mógł być podejrzewany o celowe uwolnienie Attyli, z którym zaprzyjaźnił się, gdy był w młodości honorowym zakładnikiem wśród Hunów. Następnie Attila splądrował miasta w Veneto .
Zabójstwo AetiusZwycięski, wracając z ogromnym łupem, szybko padł ofiarą zazdrości, jaką wzbudziły jego zwycięstwa, oraz obaw cesarskiej rodziny co do jego ambicji i możliwości zostania cesarzem rzymskim przez zamach stanu.
W 453 r. , po niespokojnej sukcesji Królestwa Wizygotów, nowy król Teodoryk II potwierdza status federacji swojego ludu w porównaniu z Cesarstwem Rzymskim; to ostatni sukces Aetiusa.
Aetius pisał pamiętniki, zwłaszcza dla swojego syna Gaudentiusa Flaviusa. Chce umyć swój honor i przywrócić prawdę, według niego zniekształconą przez jego krytyków, którzy widzą w nim zdrajcę i „Romanizowanego Huna”.
Zginął dźgnięty ręką cesarza Walentyniana III dnia 21 września 454.
Prokopiusz relacjonuje, że od Rzymianina, któremu Walentynian zapytał, czy dobrze postąpił, otrzymał odpowiedź: „Nie wiem, czy postąpiłeś dobrze, czy źle, ale wiem, że lewą ręką odciąłeś prawą”.
Aetius został pomszczony sześć miesięcy później przez dwóch członków jego osobistej straży, Optila i Thraustila , którzy zamordowali cesarza Walentyniana III.
Aetius pojawia się w komiksach wydanych w 2019 roku przez Glénat editions oraz Editions du Cerf : Léon le grand, Défier Attila (scenariusz France Richemond , rysunek Stefano Carloni, kolory Luca Merli), którego akcja toczy się w 452 roku, kiedy Attila i jego horda Hunów zagroziła splądrowaniem Rzymu .
„W tym samym roku 448 […] Majorien i Aetius rzucili się na Salian Franków z Clodion, którzy byli […] nad brzegiem rzeki zwanej wówczas Elnone, w pobliżu vicus Helena , dziś Scarpe , daleko od miasta Tournai około sześćdziesięciu kilometrów. […] Aetius przywrócił poprzedniego foedusa , pozostawiając Tournai do Clodion, który prawdopodobnie został uznany za przywódcę wojsk rzymskich. "