Królować | Animalia |
---|---|
Gałąź | Chordata |
Klasa | Gady |
Podklasa | Lepidozaury |
Zamówienie | Squamata |
Podzamówienie | Węże |
Zamówienie na podczerwień | Aletynofidia |
Rodzina | Elapidae |
Acanthophis to rodzaj z węży z rodziny z Elapidae . Powszechnie znane jako żmije śmierci i żmije śmierci przez Anglików, są jednymi z najbardziej jadowitych węży na świecie.
Dziewięć gatunków tego rodzaju występuje w Australii , Nowej Gwinei i Molukach .
Żmije te żyją głównie na obszarach zalesionych, w runie i na wrzosowiskach (paprocie, niska trawa itp.).
W Acanthophis mieć krótki, gruby korpus, trójkątną głowę ukształtowane i małych skal pod oczami. Mierzą do 740 mm długości.
Chociaż Acanthophis przypominają żmije , są częścią rodziny Elapidae i są ściśle związane z kobry , Mambas, i koralowych węży .
Mają pionowe źrenice i wiele małych łusek na czubku głowy. Ich haczyki jadowe są również dłuższe i bardziej ruchliwe niż u większości innych Elapidae, ale wciąż dalekie od rozmiaru spotykanego u niektórych żmijowatych . Pomimo swojej nazwy i wyglądu w ogóle nie należą do rodziny Viperidae. To jest przypadek ewolucji zbieżnej .
W zasadzie gatunek ten osiąga dorosłość po trzech latach. Kobiety są na ogół nieco większe od samców. Można je również łatwo odróżnić od innych australijskich węży dzięki wabikowi, który służy im jako przynęta na końcu ich ogona i macha, aby zwabić ofiarę. Większość ma duże pasma wokół ciała, ale sam kolor jest zmienny, w zależności od ich położenia geograficznego. Najczęściej spotykane kolory to: czarny, szary lub czerwono-żółty, ale także brąz i zielono-szary.
W przeciwieństwie do większości innych węży, Acantophhis nie szuka aktywnie swojej ofiary, ale zamiast tego zastawia się na siebie, aby zwabić ją do siebie.
Gdy są głodne, zagrzebują się w ziemi, piasku lub pod stosem martwych liści, w zależności od otoczenia . Jedyną ich częścią jest głowa i ogon, które na ogół są bardzo dobrze zakamuflowane. Na końcu ogona znajduje się ogonowa przynęta, którą umieszczają przed głową i którą bardzo szybko potrząsają, tak że można ją pomylić z larwą lub robakiem. Niczego nie podejrzewające ptaki lub ssaki w końcu spróbują złapać ten łatwy lunch. Dopiero wtedy wąż zaatakuje.
W Acanthophis są bardzo trujące , wstrzykują średnio od 40 do 100 mg wysoce toksycznych jadu (The LD50 wynosi od 0,4 do 0,5 mg na kg masy ciała), co czyni go jedną z najbardziej węże trujące na świecie ( w rankingu „top 10” przez CSL ).
Jej jad jest neurotoksyczny , nie zawiera ani hemotoksyny, ani miotoksyny .
U ludzi ugryzienie Acantophhisa paraliżuje. Chociaż ten paraliż jest początkowo bardzo niewielki, może spowodować śmierć z powodu zatrzymania oddechu w czasie krótszym niż sześć godzin. pik objawów zwykle pomiędzy 24 i 48 godzin po ukąszeniu.
Skutki działania jadu można odwrócić poprzez zastosowanie antytoksyny surowicy lub antycholinoesteraz, które przełamują blokadę synaptyczną acetylocholiny stosowaną przez przywspółczulny układ nerwowy, a tym samym łagodzą skutki jadu.
Przed zastosowaniem surowic antytoksynowych 50% ugryzień było śmiertelnych. W dzisiejszych czasach, dzięki surowicom i powolnym postępom objawów zatrucia, zgony w Australii są bardzo rzadkie. Na Nowej Gwinei zgony tych węży są nadal powszechne ze względu na izolację medyczną rdzennych populacji.
Według Reptarium Reptile Database (19 grudnia 2015) :
Omówiono liczbę gatunków tego rodzaju. Tradycyjnie rozpoznawano tylko A. antarcticus , A. praelongus i A. pyrrhus . W 1998 r. opisano pięć nowych gatunków ( A. barnetti , A. crotalusei , A. cummingi , A.wellsei i A. woolfi ), a w 2002 r. dodano trzy kolejne ( A. groenveldi , A. macgregori i A. yuwoni ). Opisy te spotkały się ze sceptycyzmem i tylko A. wellsi , gdzie opublikowano szczegółowy opis, cieszył się powszechnym uznaniem. Największe zamieszanie panuje na Acanthophis Nowej Gwinei , czasami klasyfikowano je do A. antarcticus , czasami do A. praelongus . W 2005 roku wykazano, że żaden z tych dwóch rankingów nie był dobry i że Acanthophis z Nowej Gwinei należy podzielić na dwa główne gatunki: A. laevis o raczej gładkich łuskach (i który byłby częścią Acanthophis z wyspy Céram). w Indonezji) i A. rugosus z chropowatymi łuskami. Ten ostatni można podzielić na dwa podgatunki, jeden, A. rugosus stricto sensu, żyjący w południowej Nowej Gwinei, a drugi, A. hawkei, w północnym Queensland i Terytorium Północnym w Australii. Jest prawdopodobne, że niektóre z tych gatunków, takie jak A. laevis, będą musiały zostać eksplodowane, ponieważ grupują osobniki o zbyt różnych kształtach i łuskach.
Acanthophis od starożytnego greckiego ἄκανθος , acanthos , „cierń” i ὄφις , ophis , „wąż”, odnosi się do faktu, że ogon tych gatunków kończy się igłą.