Stany Zjednoczone Belgia

Stany Zjednoczone Belgia
Verenigde Nederlandse Staten

1789 - 1790

Herb
Terytorium Stanów Zjednoczonych Belgijskich. W kolorze szarym, Księstwo Limbourg, które tylko tymczasowo było częścią zespołu. Ogólne informacje
Status Konfederacja
Stolica Bruksela
Języki) francuski
holenderski
Religia katolicyzm

Poprzednie podmioty:

Następujące podmioty:

Stany Zjednoczone belgijski lub Stany Zjednoczone belgijski (w języku niderlandzkim  : Verenigde Nederlandse Staten ) są ulotne konfederacja powstała w wyniku traktatu związkowego z31 stycznia 1790między częścią państw członkowskich Niderlandów Austriackich w buncie przeciwko reżimowi austriackiemu w 1790 roku . Rozdźwięk między partiami konserwatywną ( etatystyczną ) i liberalną ( vonckiste ) znacznie utrudniał jednak obronę kraju i sprzyjał powrotowi wojsk cesarskich , które w październiku tego samego roku przywróciły władzę cesarzowi.

Holandia austriacka i rewolucja brabancka

W południowej Holandii zostały umieszczone pod bezpośrednim zwierzchnictwem z Habsburgami od czasu traktatu z Utrechtu w 1713 roku . Składają się one z jedenastu stanów (Brabant, Flandria, Hainaut, Namur, Luksemburg, Limbourg, Gueldre, Mechelen, Tournai, Tournaisis i Flandria Zachodnia ).

Po zajęciu armii francuskiej w czasie wojny o sukcesję austriacką i powrocie gubernatora Karola Aleksandra de Lorraine w 1749 roku , w Niderlandach Austriackich zapanuje okres pokoju i dobrobytu.

Jednak od 1780 cesarz Józef II podjął pierwszą serię środków mających wpływ na administrację, wymiar sprawiedliwości, podatki i cła. Te postępowe reformy są coraz bardziej oburzane przez ludność.

Od 1787 r. następuje rewolucja brabancka , odrzucająca te reformy. Zetrą się dwa wewnętrzne ruchy, konserwatyści lub etatyści, z Henri van der Noot , jego gorliwym towarzyszem, Jeanne de Bellem , oraz kanonik van Eupen i postępowcy lub unitaryści, z Jean-François Vonckiem i Édouardem de Walckiers .

Powstańcy przegrupowują się w Holandii, w Bredzie i przekraczają granicę, by zaatakować garnizony armii cesarskiej . Prowadzeni przez pułkownika Van der Merscha pokonali Imperialnych w Turnhout on27 października 1789. Zdobyte zostają miasta Gandawa i Antwerpia, a cesarski regent Albert Sachsen-Teschen i jego żona arcyksiężna Marie-Christine Habsbourg-Lorraine zostają zmuszeni do opuszczenia kraju.

Elementy chronologii dotyczące Kongresu Stanów Zjednoczonych Belgijskich

Traktat o Unii Zjednoczonych Stanów Belgijskich

Po rewolucji belgijskiej, przemianowanej po 1830 r. na rewolucję brabancką, stany Pays de Brabant powiadamiają inne prowincje o 20 grudnia 1789, upadek Józefa II na ich księstwo i zawarty sojusz ze Stanami Flandrii 30 listopada 1789i proponuje im jak najszybsze zawarcie traktatu związkowego.

Hrabstwo Namur, zwierzchnictwo Malines i Tournaisis zareagowały szybko, podczas gdy same stany Hainaut zdawały się wahać przed przystąpieniem do przyszłej konfederacji.

Wreszcie sejmiki wojewódzkie wyznaczają swoich zastępców. Spotykają się w tak zwołanych stanach generalnych:

To oni przygotują tekst traktatu związkowego.

Posiedzenie Stanów Generalnych zaplanowano na 7 stycznia 1790. Po mszy w Sainte-Gudule , w izbie stanów Brabancji spotykają się posłowie reprezentujący sejmiki prowincji. Przyjmują propozycję traktatu i decydują o sposobie głosowania. W sumie 90 głosów, przy większości 56 głosów, podział między różne prowincje jest następujący: Brabant (20 głosów), Flandria (dwadzieścia dwa głosy), Flandria Zachodnia (dziewięć głosów), prowincja Hainaut ( dziewięć głosów), Namur (siedem głosów), Luxembourg (siedem głosów, do nagrania), Limbourg (sześć głosów), Mechelen (cztery głosy), Tournai (dwa głosy), Tournaisis (dwa głosy) i Gelderland (dwa głosy).

Tekst traktatu związkowego

„Po śmierci cesarzowej wdowy i królowej Marii Teresy z Austrii, ludy, które dziś tworzą Stany Zjednoczone Holandii, uznały za swojego suwerena Józefa II, najstarszego syna cesarzowej, i poddały się jego imperium, ale z zastrzeżeniami i z wyraźnymi zastrzeżeniami, takimi jak konstytucja tych prowincji dyktowała starszeństwo. Te postanowienia i te zastrzeżenia, zawarte w inauguracyjnym pakcie, były starsze niż dom, który rządził krajem i zrodził się, że tak powiem, z samym narodem; więc zostali uroczyście zatwierdzeni i zaprzysiężeni, a nic nie brakowało w traktacie, który lud przed oddaniem się zawarł, zgodnie ze zwyczajem, ze swoim księciem. Całe zachowanie starożytnej religii katolickiej, apostolskiej i rzymskiej; utrzymanie konstytucji, wolności, koncesji, obyczajów i sposobów użytkowania, takich jakie były zawarte w statutach i uświęcone przez odwieczne posiadanie narodu, oraz w tym, co Brabant nazwał szczególnie Radosnym Wjazdem, wszystko to zostało uzgodnione i obiecane na mocy przysięga. Mieszkańcy mieli to tym bardziej na sercu, że od dawna przyjęli słodki zwyczaj patrzenia na te wszystkie punkty jako na zasadniczo konstytuujące ich konstytucję, a tę konstytucję jako bulwar ich wolności i ochronę ich szczęścia. Jednak pomimo tak pozytywnej przysięgi suwerennej w stosunku do przestrzegania paktu inauguracyjnego; pomimo oświadczeń tak często powtarzanych przez wszystkie nakazy państwowe, dotyczących niezliczonych naruszeń tego paktu, suweren przez kilka lat podążał nieustannym marszem, którego celem było nic innego jak zmiana wszystkiego, ciągłe wprowadzanie innowacji i pozbawić mieszkańców konstytucji, która była im droga i której bez niesprawiedliwości, bez łamania przysięgi, nie mógł ich ograbić. Widzieliśmy już, jak kolejno pojawiał się tłum edyktów, które atakowały religię w różnych przedmiotach jej moralności, jej kultu, w tym, co wynikało z jej dogmatów i w jej duchownych. Sądy narodowe zostały obalone, prawa arbitralnie zmienione lub złamane; własność, wolność osobista, której Belgowie przez cały czas byli tak zazdrośni, nie były już chronione przed niekonstytucyjnymi przedsięwzięciami; milczeli, ponieważ prawa stały się bezsilne przed mieczem wojskowym; dawne zwyczaje były wszędzie zmieniane lub odwoływane; nowy porządek zastąpił stary i został zastąpiony przez ruchomą i arbitralną wolę księcia lub tych, którzy rządzili w jego imieniu i działali pod jego władzą. Taki był nadmiar naszych bolączek; stali się bez lekarstwa. Rząd, nie chcąc usztywniać się przeciwko wszelkim remonstrancjom, zamknął nowym i ostatecznym ciosem władzy drzwi do tych samych remonstracji, łamiąc Radosny Wjazd, stare posiadłości i podstawowe prawa prowincji, znosząc: z konstytucją kolegia deputowanych swoich prowincji, które do tej pory były organem reprezentacji i przedstawicieli narodów.

Wreszcie pakt, który przestaje obowiązywać, gdy tylko przestaje być wzajemny, został formalnie zerwany ze strony suwerena; i co pozostało po tym narodom, jeśli nie naturalne i nieodwołalne prawo, które pakt sam zresztą daje, do przeciwstawienia przemocy przemocy i przywrócenia władzy, która została powierzona tylko dla wspólnego szczęścia i z tak wieloma środkami ostrożności , pod takimi wyraźnymi zastrzeżeniami i zastrzeżeniami? Tak właśnie zrobiono i zgodnie z tymi zasadami poszczególne prowincje ogłosiły się wolnymi i niezależnymi. Niebo w widoczny sposób pobłogosławiło przedsięwzięcie utworzone pod jego auspicjami; Europa i ludzkość oklaskiwały sukces. Ale to nie wszystko, aby odnieść sukcesy, trzeba było pomyśleć o ich konsolidacji, utrwaleniu. Z tych powodów państwa belgijskie, po zacieśnieniu starych węzłów bliskiego związku i trwałej przyjaźni, uzgodniły następujące punkty i artykuły:

Sztuka. 1. Wszystkie te prowincje jednoczą się i konfederują pod nazwą Zjednoczonych Stanów Belgijskich.

Sztuka. 2. Prowincje te łączą, jednoczą i koncentrują władzę suwerenną, którą jednak ograniczają i ograniczają do następujących celów: do wspólnej obrony; do władzy pokoju i wojny, a w konsekwencji do powstania i utrzymania armii narodowej; a także porządkować, budować i utrzymywać niezbędne fortyfikacje; zawierać sojusze, zarówno ofensywne, jak i defensywne, z obcymi mocarstwami; wyznaczanie, wysyłanie i przyjmowanie rezydentów lub ambasadorów i innych agentów wszelkiego rodzaju; wszystko dzięki wyłącznej władzy tak skoncentrowanej władzy i bez odwoływania się do odpowiednich prowincji. Równocześnie uzgadnia się wpływ, jaki każda prowincja, poprzez swoich deputowanych, będzie miała na obrady nad przedmiotami wymienionymi w niniejszym traktacie.

Sztuka. 3. Aby sprawować tę suwerenną władzę, tworzą i ustanawiają Kongres Deputowanych z każdej z prowincji pod nazwą Kongres Suwerenny Zjednoczonych Stanów Belgijskich.

Sztuka. 4. Wyżej wymienione prowincje, wyznające i pragnące na zawsze wyznawać religię katolicką, apostolską i rzymską oraz pragnące zachować nienaruszalną jedność Kościoła, Kongres będzie zachowywał i utrzymywał dotychczasowe stosunki ze Stolicą Apostolską, zarówno w zakresie nominacji, jak i przedstawienie poddanych wspomnianych prowincji arcybiskupstwu lub biskupstwu, w sposób, w jaki prowincje uzgodnią między sobą w następujący sposób, aby w każdej innej sprawie, zgodnie z zasadami religii katolickiej, apostolskiej i rzymskiej, konkordaty i wolności Kościoła Belgia.

Sztuka. 5. Tylko Kongres będzie miał prawo spowodować wybicie monety na rogu Zjednoczonych Stanów Belgijskich oraz ustalić jej tytuł i wartość.

Sztuka. 6. Prowincje Związku pokrywają wydatki niezbędne do wykonywania suwerennych uprawnień przyznanych Kongresowi, zgodnie z proporcjami przestrzeganymi za poprzedniego suwerena.

Sztuka. 7. Każda prowincja zachowuje i zastrzega wszystkie inne prawa suwerenności: swoje ustawodawstwo, swoją wolność, niezależność, wszelkie uprawnienia, wreszcie jurysdykcję i wszelkie prawa, które nie są wyraźnie połączone i delegowane na Kongres Suwerenny.

Sztuka. 8. Ponadto uzgodniono i nieodwołalnie, że w odniesieniu do trudności, jakie mogą powstać, czy to przy okazji wspólnego wkładu, czy też na temat niektórych tematów dyskusji, prowincji z Kongresem lub Kongresu z prowincją , lub z prowincji do prowincji, Kongres będzie starał się zakończyć je polubownie, a jeśli nie dojdzie do zawarcia ugody, każda prowincja mianuje osobę, na prośbę jednej lub drugiej ze stron, przed którą sprawa zostanie zbadana w trybie doraźnym i kto o tym zdecyduje. A Kongres będzie miał prawo egzekucji; a jeśli wyrok zostanie wydany przeciwko Kongresowi, ten ostatni będzie zobowiązany do poddania się mu.

Sztuka. 9. Stany Zjednoczone najściślej zobowiązują się do wzajemnej pomocy; a jak tylko prowincja zostanie zaatakowana przez wroga z zewnątrz, wszyscy zawrą wspólną sprawę i wszyscy razem będą bronić zaatakowanej prowincji z całej siły.

Sztuka. 10. Żadna prowincja nie będzie mogła zawrzeć żadnego sojuszu lub traktatu z jakąkolwiek inną mocarstwem bez zgody Kongresu, a poszczególne prowincje nie będą mogły w żaden sposób się jednoczyć, sprzymierzyć ani zawierać żadnych kontraktów bez zgody Kongresu. Prowincja Flandria może jednak ponownie połączyć się z Flandrią Zachodnią, pod warunkiem, że każda z nich będzie miała swoich deputowanych w Kongresie; aby ci deputowani mieli swój wolny i niezależny głos: i nigdy nie mogą być deputowanymi jednego, ale jednocześnie deputowanymi drugiego.

Sztuka. 11. Związek ten będzie trwały, wieczysty, nieodwołalny. Żadna prowincja, wiele prowincji, nawet wielość, nie będzie mogła zerwać tej unii lub odłączyć się od niej pod pretekstem lub z jakiegokolwiek powodu.

Sztuka. 12. Uzgodniono również nieodwołalnie, że władza cywilna i wojskowa, lub część obu, nigdy nie będzie przekazywana tej samej osobie i że nikt, mający zasiadanie lub głos w Kongresie, nie może być zatrudniony w wojsku. służby wojskowej, a także, że nikt zatrudniony w wojsku nie może być deputowanym w Kongresie, organizować zebrań ani głosować. Podobnie żaden pracownik lub rencista jakiegokolwiek obcego mocarstwa, bez względu na wyznanie, nie może zostać przyjęty do Kongresu. Wykluczamy z niej także wszystkich tych, którzy po ratyfikacji tego traktatu unii przyjmą jakikolwiek rozkaz wojskowy lub odznaczenie.

W tym celu wszystkie państwa tworzące Związek w ogólności, a każdy członek w szczególności, jak również wszyscy, którzy zasiadają w Kongresie, wszyscy radni i członkowie rad prowincji, wszyscy sędziowie i ogólnie wszyscy urzędnicy wymiaru sprawiedliwości i urzędnicy cywilni przyrzekają i przysięgają dokładne i wierne przestrzeganie tego związku i każdego z jego punktów.

W ten sposób zawarli, wydali i zadekretowali w Brukseli na Zgromadzeniu Ogólnym Zjednoczonych Stanów Belgijskich przez niżej podpisanych deputowanych odpowiednich stanów, pod warunkiem ratyfikacji ich wyborców, dnia jedenastego stycznia tysiąc siedemset dziewięćdziesiąt, o drugiej w nocy. "

Podpisy

Akt zjednoczenia zostaje ratyfikowany w dniu 20 stycznia 1790, 20 styczniaprzez wszystkie stany prowincji powstańczych z wyjątkiem Limburgii. Traktat unijny zostaje opublikowany w Le Moniteur Universel du31 stycznia 1790,

25 marca 1790 r, akt unijny jest ratyfikowany przez stany prowincji Limburg i podpisany przez jego deputowanych

Nie jest podpisany przez Luksemburg , państwa, w których autorytet cesarza rzymskiego pozostał nienaruszony.

Kongres i Stany Generalne Zjednoczonych Stanów Belgijskich

Działanie tych dwóch organów wygląda następująco:

Suwerenny Kongres Państw Belgijskich

Suwerenny Kongres Stanów Zjednoczonych Belgii spotyka się codziennie od dziesiątej rano do drugiej. Omawiamy obiekty, do których odnosi się traktat związkowy. Kongres zostanie podzielony na trzy komisje:

16 czerwca 1790Kongres proponuje zorganizowanie korpusu wolontariuszy dla całego kraju.

Stan ogólny

Stany Generalne spotykają się w poniedziałki, środy i piątki od piątej do dziewiątej. Posłowie obradują nad sprawami ogólności prowincji, uchwały są przedkładane do ratyfikacji przez odpowiednie stany w formie protokołów. Stany Generalne spotkają się w Brukseli aż o 1 st grudnia do przybycia wojsk cesarskich .

Stany Generalne podejmują uchwałę o mianowaniu arcyksięcia Karola Wielkiego Księcia Belgii.

Tekst przysięgi składanej przez członków Kongresu

Ustalony tekst przysięgi 20 lutego 1790 jest następny :

„Ja […] przyrzekam i przysięgam dokładne i wierne przestrzeganie traktatu o unii zawartego 11 stycznia 1790 r. oraz każdego z jego artykułów; abym zawsze brał pod uwagę i w całym ogólnym dobru Zjednoczenia i nigdy go nie poświęcał dla szczególnego dobra mojej prowincji lub jakiegokolwiek innego; że będę wiernie zachowywał w tajemnicy wszystkie sprawy, w których Kongres żąda tego w obradach, i że w żadnym wypadku nie ujawnię opinii członków Kongresu, że będę wiernie relacjonował wszystko, co wejdzie w moją wiedzę, a co może prowadzić do dobrem ogólności, albo go zaszkodzić. W ten sposób pomaga mi Bóg i wszyscy Jego święci! "

Już 4 stycznia 1790 rThe States of Flanders ogłosił przepadek na Świętego Rzymskiego Cesarza .

Stany Zjednoczone Belgijskie

Nazwa Zjednoczone Stany Belgijskie został wzięty ze starego terminu „Belgia” powszechnie używane w tym czasie w literaturze neo-łaciński, a nawet w oficjalnych napisany w języku łacińskim w XVI -tego  wieku, który został użyty jako przymiotnik (Belgicus) lub jako rzeczownik (Belgica ), (czasami Belgia] oznacza „Holandia” ( Lage Landen w języku niderlandzkim). W tym czasie nazwa ta obejmowała zarówno północną, jak i południową Holandię (dzisiejsza Belgia). Holenderski dramaturg Joost van den Vondel, który desygnuje całe „wielkie" Niderlandy pod słowem „Belgia" w sztuce, która przedstawia walkę ludności i części szlachty przeciwko hiszpańskiej dominacji. Przymiotnik belgia był czasem używany także w języku francuskim, ale głównie w kontekst literacki lub naukowy. Ponadto książę orański Wilhelm Milczący nazwał swoją córkę, urodzoną w 1578 r., Katarzynę Belgijską .

Istnienie flagi z trzema poziomymi paskami nie jest historycznie uznawane.

Księstwo Liège

W tym samym czasie w Księstwie Liège sytuacja jest zupełnie inna, ludność Liège podlega księciu-biskupom, zależnym od sejmu cesarskiego . W wyniku szturmu na Bastylię The14 lipca 1789, mieszkańcy Liège polują na ostatniego księcia-biskupa, a od 18 sierpnia, po zdobyciu ratusza i Cytadeli przystąpili do pisania konstytucji. Ta rewolucja w Liège miała miejsce w tym samym kontekście politycznym, co rewolucje w Brabancji i Francji , w buncie opinii publicznej w Europie Zachodniej przeciwko reżimowi teokratycznemu. Różni się jednak od rewolucji francuskiej większym radykalizmem, o czym świadczy Deklaracja praw człowieka i obywatela Franchimonta. Mieszkańcy Liège zawierają również traktat ze Stanami Zjednoczonymi Belgii.

Rewolucja w Liège, zasadniczo antyklerykalna, była ideologicznie bliska rewolucji francuskiej. Przyłączenie księstwa do Francji zostało również ratyfikowane w 1793 r., podobnie jak reszty Belgii, głosowaniem przez podniesienie ręki zgromadzeń zwołanych bez wyraźnego ustalenia ich reprezentatywności.

Imperialna restauracja

Ze względu na brak międzynarodowego wsparcia i poważne problemy finansowe, Stany Zjednoczone Belgijskie nie mogły się oprzeć powrotowi wojsk cesarskich . W ten sposób prowincja Namur poddała się27 listopada 1790 ; ta kapitulacja jest odbierana jako zdrada innych stanów (list XXVII Kongresu).

Armia cesarska prowadzi w imieniu cesarza Leopolda II odbudowę terytoriów Niderlandów Austriackich .

Ten ostatni interweniuje również w Liège, aby przywrócić księcia-biskupa Hoensbroecka . Rewolucjoniści z Liège schronili się następnie we Francji , podobnie jak Vonck w Lille, Walckiers i jego zwolennicy, którzy utworzyli w Paryżu legion, którego celem było wznowienie rewolucji.

Monety stanów zjednoczonych Belgii

Artykuł 5 traktatu unijnego ustanawiającego zjednoczone państwa belgijskie w dniu 31 stycznia 1790mówi, że tylko Kongres będzie miał prawo do bicia pieniędzy na rogu Stanów Zjednoczonych Belgii oraz ustalenia ich tytułu i wartości .

Bije się jedną i dwie liardowe miedziane monety, bez znanego dekretu o emisji.

Pierwsze srebrne monety są bite w kierunku15 lipca 1790 r. Są to floren i półfloren lub kawałek dziesięciu soli, z podpisami: MON.NOV.ARG.PROV.FOED.BELG. a na odwrocie: IN UNIO SALUS . Jednak dekret z14 sierpnia 1790koryguje legendy dla UNIO florenów i pół-florenów w unione .

Zarządzenie dotyczące bicia złotego florena , jeśli kiedykolwiek został wydrukowany, nie można go znaleźć. Wybito również 14 guldenów ze Stanów Zjednoczonych Belgii, powtarzając herby państw.

2 grudnia 1790, Imperials wkraczają do Brukseli i deklaracją28 stycznia 1791, parafowany przez kanclerza Crumpipema i podpisany Mercy-Argenteau, rząd Świętego Cesarstwa demonetyzuje wszystkie waluty bite podczas istnienia efemerycznej republiki Stanów Zjednoczonych Belgii.

Te monety emitowane są natychmiast rozpoznawalne przez lwa na awersie, zamiast portretu władcy, jak zwykle w austriackim Holandii.

Uwagi

  1. Marie-Thérèse Bitsch, Historia Belgii , Hatier, 1992, s.  63
  2. LP Gacchard, dokumenty dotyczące rewolucji belgijskiej 1790 , Bruksela, 1834, s. 1.
  3. LP Gacchard, dokumenty dotyczące rewolucji belgijskiej 1790 r. , Bruksela 1834, s.  25 .
  4. General Journal of Europe: Polityka, handel, rolnictwo, tom 1.
  5. LP Gacchard, dokumenty dotyczące rewolucji belgijskiej 1790 , Bruksela 1834, s.  113
  6. Przykład z Boileau , Oda o zdobyciu Namur  : belgijskie równiny [1695].
  7. Na przykład we florze Lestiboudois opublikowanej w 1781 r. i zatytułowanej Botanographie belgique .
  8. Roger Harmegnies, „Couleurs et flags”, Le Parchemin , nr 265, styczeń-luty 1990, s. 33-35.
  9. G. Cumpont- „Revue Belge de Numismatique” 1882 s.  627-633
  10. François-Xavier de Feller (SJ) „Czasopismo historyczno-literackie” 15 lipca 1790

Bibliografia

Linki zewnętrzne