Les Épigraphes antyki autorstwa Claude'a Debussy'ego sześć utworów na fortepian na cztery ręce skomponowanych w 1914 roku . Istnieje opracowanie na fortepian solo, również autorstwa Debussy'ego, wydane w następnym roku. Zostały stworzone w dniu2 listopada 1916w kasynie Saint-Pierre w Genewie autorstwa Marie Panthès i Rogera Steinmetza.
Debussy początkowo myślał o przekształceniu tych starożytnych epigrafów w suitę na orkiestrę. Pismo pianistyczne przywołuje bowiem kolejno flet, harfę i grzechotniki (starożytne kotły) - instrumentację, którą można znaleźć także w Preludium do popołudnia faun . Życzenie kompozytora spełnił w 1932 roku Ernest Ansermet (opracowanie na orkiestrę symfoniczną ), następnie Jean-François Paillard (opracowanie na orkiestrę kameralną ).
Plan tonalny utworu jest umiejętnie przestudiowany i ustrukturyzowany: kolejno tryb G w D, biegun tonalny w D, biegun Des (lub Cis), Myksolidian G, modał es-moll i powrót do początkowego G. Jak zwykle Debussy gra również z atonalnością, rozmywając w ten sposób wrażenie tonalne, a czasem przywołując Strawińskiego .