Emile Durand (muzyk)

Emile Durand Obraz w Infoboksie. Emil Durand (1830-1903) Biografia
Narodziny 16 lutego 1830 r
Saint Brieuc
Śmierć 7 maja 1903(m. 73)
Neuilly-sur-Seine
Pogrzeb Cmentarz Pere Lachaise
Narodowość Francuski
Szkolenie Paryskie Narodowe Konserwatorium Muzyki i Tańca
Zajęcia Kompozytor , muzykolog , nauczyciel muzyki , profesor uniwersytecki
Inne informacje
Pracował dla Paryskie Narodowe Konserwatorium Muzyki i Tańca
Gatunki artystyczne Muzyka klasyczna , opera
Pogrzeb Émile'a DURAND i Louise BOIELDIEU - Cmentarz Montmartre.JPG Pogrzeb Emila Duranda i Louise BOIELDIEU - Cmentarz Montmartre

Émile Durand to francuski muzyk i kompozytor urodzony w Saint-Brieuc le16 lutego 1830 ri zmarł w Neuilly-sur-Seine dnia7 maja 1903.

Biografia

Émile Durand urodził się w Saint-Brieuc w Bretanii, gdzie jego rodzice byli hotelarzami. Do muzyki obudził go ojciec, muzyk-amator, ale dopiero w Montpellier , gdzie rodzina osiedliła się w 1842 roku, nauczył się śpiewać. W 1845 zapisał się do Konserwatorium Paryskiego i uzyskał tam w 1847 w klasie solfeżu Alkana I nagrodę; w 1851 w klasie harmonii Bazina kolejna pierwsza nagroda, aw 1853 w klasie kompozycji Halévy drugie grand prix de Rome. Już w 1850 roku, zanim jeszcze uzyskał pierwszą nagrodę za harmonii, Auber powierzył mu kierunku klasie teorii muzyki, które trzymał na członka tytularnego aż 1871. Był profesorem teorii muzyki dla pianisty. Louis Diémer i kompozytor Frédéric Bentayoux (źródło: Fétis). Profesor harmonii w Konserwatorium Paryskim miał niezwykłego ucznia Claude'a Debussy'ego, który nie otrzymał żadnej nagrody (1878). Oceniał to w ten sposób: „Debussy byłby doskonałym uczniem, gdyby był mniej brudny, mniej lekki”. . Wśród innych jego uczniów jest Marius Lambert , autor udanych operetek.

W 1856 roku piosenka Le Biniou napisana przez Hippolyte'a Guérina i do muzyki Emile'a Duranda odniosła natychmiastowy sukces. Członek różnych stowarzyszeń, takich jak „Les Bretons de Paris” czy „La Pomme”, uczestniczy w ich kolacjach celtyckich , biesiadach kulturalnych i muzycznych. Przywiązany do rodzinnego miasta, przyjechał tam, by w 1889 r. dyrygować swoim Chants d'Armorique .

Odwiedzał Louis-Albert Bourgault-Ducoudray , Guy Ropartz i Louis Tiercelin z ruchu Breton Renaissance.

Życie prywatne

Jest synem Louisa-Auguste Duranda i Zéphirine-Aimée-Pauline Vallée oraz mężem pianistki Louise Boieldieu (wnuczki François-Adriena Boieldieu ). Ślub odbył się dnia23 lipca 1857 w kościele Notre-Dame-de-Lorette.

Jest także bratem rzeźbiarza Ludovica Duranda (1832-1905), ojca Maxime'a Duranda, konsula Francji.

Został pochowany na cmentarzu Montmartre, 32 -go  podziału, z żoną, jego synów Amédée Durand (1860/14), François Durand (1873/33) i Gaston Durand (1864/49) oraz innych członków rodziny: Fanny Defourneaux itp.

Pracuje

Utwory muzyczne

Pisma

Ucząc harmonii , jest autorem książek edukacyjnych:

Źródła

Bibliografia

  1. Archiwum departamentalne Hauts-de-Seine, akt zgonu nr 241 sporządzony w dniu 07.05.1903 r., widok 98/297
  2. DURAND Emile (1830-1903) , appl-lachaise.net
  3. François Lesure, Claude Debussy , Paryż, Fayard ,2003( ISBN  978-2-213-61619-3 ) , strona 35
  4. „  Le biniou: chanson Bretonne  ” , na temat bibliotek specjalistycznych miasta Paryża (konsultowane 14 lutego 2018 r. )
  5. Stéphane Guihéneu, 1856. Un petit air de Bretagne , Le Télégramme, 16 lipca 2006

Linki zewnętrzne