Elisabeth Crouzet-Pavan

Elisabeth Crouzet-Pavan Biografia

Narodziny	17 lipca 1953 Paryż ( Francja )
Narodowość	Francuski
Małżonka	Denis Crouzet
Dzieci	Guillemette Crouzet ( d )

Tematyczny

Trening	Uniwersytet Panthéon-Sorbonne (do1989)
Papiery wartościowe	profesor uniwersytecki Doktor historii na Uniwersytecie Paris I Panthéon-Sorbonne
Zawód	Historyk , profesor uniwersytecki ( d ) , mediewista i badacz
Pracodawca	Uniwersytet Paris-Sorbonne , Uniwersytet Lille III i Centre national de la recherche scientifique
Pracuje	Przestrzenie miejskie, władza i społeczeństwo w Wenecji u schyłku średniowiecza (1989) Triumfująca Wenecja, horyzonty mitu (1999)
Podejście	Włoska historia miast i społeczeństw miejskich w okresie renesansu
Nagrody	Oficer Krajowego Orderu Zasługi ( d ) (15 maja 2015) , doktorat honoris causa Uniwersytetu w Gandawie ( d ) (2012) , Cena Guizot (2002) i oficer Legii Honorowej ( d ) (13 lipca 2018 r)
Członkiem	Academia Europaea (od2002) i Académie des inscriptions et belles-lettres (odczerwiec 2016)

Kluczowe dane

Élisabeth Crouzet-Pavan (ur17 lipca 1953w Paryżu ) to historyk średniowiecza , specjalista od historii ostatnich wieków średniowiecza , historii Włoch (epoka komunalna, pierwszy renesans ), miast i społeczeństw miejskich, zwłaszcza Wenecji .

Biografia

Życie prywatne

Élisabeth Crouzet-Pavan jest żoną modernistycznego historyka Denisa Crouzeta i matką współczesnego historyka Guillemette Crouzet.

Kariera akademicka

Agrégation w historii uzyskała w 1976 r., A następnie w 1989 r. Uzyskała doktorat państwowy w tej samej dyscyplinie na temat: „Przestrzenie miejskie, władza i społeczeństwo w Wenecji u schyłku średniowiecza”. Po zakończeniu pracy naukowej w CNRS została wybrana profesorem w 1990 r. Na Uniwersytecie Charles-de-Gaulle Lille-III, a następnie w 1997 r. Profesorem historii średniowiecza na uniwersytecie Paris-Sorbonne na stanowisku Jean Favier .

W czerwiec 2016Élisabeth Crouzet-Pavan została wybrana na francuską korespondentkę Académie des inscriptions et belles-lettres .

Temat badawczy

W 1989 roku Élisabeth Crouzet-Pavan obroniła pracę magisterską zatytułowaną „Sopra le acque salse”. Przestrzenie, władza i społeczeństwo w Wenecji u schyłku średniowiecza . Opublikowane w 1992 we Francuskiej Szkole w Rzymie, a następnie wznowione pod tytułem Le Moyen Age de Venise. Od słonych wód po kamienne cuda , praca ta dotyczy miejskiej, społecznej i estetycznej historii Wenecji w średniowieczu, a zwłaszcza w późnym średniowieczu . Eksploruje również temat mitu, który można znaleźć w jego innym, bardziej syntetycznym dziele Triumfująca Wenecja, horyzonty mitu , opublikowanym w 1999 roku .

Główne prace

Sopra le acque salse. Przestrzenie, moce i społeczeństwo w Wenecji u schyłku średniowiecza , zbiory francuskiej szkoły w Rzymie / Istituto Italiano per il Medio Evo, 1992

Niedroga cena Akademii Inskrypcji i Literatury pięknej

Powolna śmierć Torcello: historia zaginionego miasta , Fayard, 1995; Nowe wydanie z przedmową, Albin Michel, pot. „Biblioteka ewolucji ludzkości”, 2017.
Wenecja, wynalazek miasta ( XIII th - XV th wieku) , Champvallon, coll. „Epoki”, 1997.
(red.) Władza i autorytet we Włoszech komunalnych i krajowych , „kolekcja szkoły francuskiej w Rzymie”, 2003.
Triumfująca Wenecja, horyzonty mitu , Albin Michel, 1999. Réed. kieszeń, Albin Michel, pot. „Biblioteka ewolucji ludzkości”, 2004

Niedroga cena Akademii Inskrypcji i Literatury pięknej

Piekło i niebo. Włochy Dantego i Giotta , Albin Michel, 2001. Réed. kieszeń, Albin Michel, pot. „Biblioteka ewolucji ludzkości”, 2004.

Guizot nagroda w Akademii Francuskiej

Włoski renesans (1380–1500) , Albin Michel, 2007. Reed. kieszeń, Albin Michel, pot. „Biblioteka ewolucji ludzkości”, 2013.
(reż., z Élodie Lecuppre-Desjardin), Miasta Flandrii i Włoch: lekcje porównania , Brepols, 2007.
(reż., z Jacquesem Vergerem ), La mockery: from social practice to politic ritual , PUPS, 2007.
Mieszka miasta: Włochy XIII TH - XV th stulecia , Fayard, 2009.
(Z Denisem Crouzetem), przedmowa L.Febvre, F. Crouzet, Jesteśmy mieszanej krwi: podręcznik historii cywilizacji francuskiej , Albin Michel, 2012.
Tajemnica królów Jerozolimy (1099-1187) , Albin Michel, 2013

Nagroda Diane Potier-Boès przyznana przez Akademię Francuską

(red., z C. Callardem i A. Tallonem ), Polityka historyczna we Włoszech. Sztuka i praktyka ponownego użycia (XIV-XVI wiek) PUPS, 2014.
(red., z D. Crouzet i Ph. Desan), Cités humanistes. Miasta polityczne (1400-1600) PUPS, 2014.
Średniowiecze Wenecji: słona woda z cudem kamieni , Albin Michel, 2015

Nagroda Henri de Bizémont od Towarzystwa Geograficznego

(red., z Jean-Claude Maire Vigueur ), Sztuka w służbie księcia: monumentalna, artystyczna i kulturalna polityka państw książęcych i seigneurialnych: włoski paradygmat, doświadczenie europejskie (ok. 1250-ok. 1550) , Viella, 2015.
(z Jean-Claude Maire Vigueur ), Ścięcie : trzy kobiety w renesansowych Włoszech , Albin Michel, 2018.