Kościół Saint-Michel de Hildesheim
Katedra Sainte-Marie i kościół Saint-Michel w Hildesheim *
 Światowe dziedzictwo UNESCO
| |
 Kościół Saint-Michel de Hildesheim i jego podwójny transept | |
| Informacje kontaktowe | 52 ° 09 ′ 11 ″ na północ, 9 ° 56 ′ 36 ″ na wschód |
|---|---|
| Kraj | Niemcy |
| Poddział | Hildesheim , Dolna Saksonia |
| Rodzaj | Kulturalny |
| Kryteria | (i) (ii) (iii) |
| Numer identyfikacyjny |
187rev |
| Obszar geograficzny | Europa i Ameryka Północna ** |
| Rok rejestracji | 1985 ( 9 th sesji ) |
Abbey Church of St Michael w Hildesheim jest jednym z kościołów w niemieckim mieście Hildesheim , niedaleko Hanoweru , w Dolnej Saksonii . Jest to jeden z elementów klasztoru benedyktynów ufundowanego przez biskupa Bernwarda w 996 r. Kamień konsekracyjny wskazuje datę rozpoczęcia budowy kościoła: 1010. W 1015 r. Bernward konsekruje kryptę i dedykuje jej ołtarz. . Plik29 września 1022czując nadchodzącą śmierć i pragnąc zostać pochowanym w budynku, biskup dokonał wczesnej konsekracji kościoła i zmarł 29 listopada. Konsekracja całości przez jego następcę, biskupa Gotharda, datowana jest na 1033 r. W 1193 r. Bernward został kanonizowany, a jego kult odbył się w krypcie kościoła. Od 1542 roku kościół służył do kultu luterańskiego ( kościół ewangelicko-luterański w Hanowerze ), ale krypta jest zarezerwowana dla kultu katolickiego ( diecezja Hildesheim ), dzięki czemu św. Michał jest jednym z jednoczesnych kościołów w Niemczech.
Kościół został zbudowany przez przeora Gonderamnusa, którego biskup Bernwald przywiózł z Kolonii, aby zajął się budową kościoła opackiego. Uważany jest za mistrza budowy zachodniego masywu kościoła Saint-Pantaléon . Ma szczególny charakter po posiadał rękopis De architectura przez Witruwiusz który podpisany na ostatniej stronie ( Harleianus rękopisu 2767 z Muzeum Brytyjskiego w Londynie). Niektórzy historycy wyznaczyli biskupa Bernwalda na architekta sapiensa , projektanta całego budynku, a przeora Gonderamnusa, architekta cementarius , na kierownika budowy opactwa. Również w skarbcu katedry w Hildesheim znajduje się Liber mathematicalis biskupa Bernwalda, który jest kopią De institutione arithmetica autorstwa Boecjusza . Możemy przypuszczać, że ta książka była konsultowana przez Gonderamnusa, skąd wywodzi się układ osi podłużnej kościoła zgodnie z serią czworościanu rozwiniętą z liczb trójkątnych.
Pod koniec drugiej wojny światowej kościół Saint-Michel został bardzo poważnie uszkodzony przez nalot 22 marca 1945 r, ale odbudowę rozpoczęto w 1950 r. i zakończono w 1957 r. Kościół został przywrócony do pierwotnego wyglądu przez Service de l'Entention de Monuments, usuwając wszelkie wniesione wkłady w czasie. W 1985 roku kościół, a także katedra w Hildesheim , są wpisane na listę światowego dziedzictwa przez UNESCO .
Budynek widnieje na pamiątkowej monecie o nominale 2 euro wyemitowanej w 2014 roku przez Niemcy.
Opis i analiza budynku
Kościół należy do romańskiego początku XI -tego wieku, specyfiki sztuki karolińskiej lub jego następca sztuka ottońska , stąd Rhenish-romańskim projektu z apsidal wieżami i podwójną transeptu.
- Bipolarization budynków pojawia się architektura karolińska , w końcu VIII E wieku, przy katedrze w Kolonii . Dwa transepty ustawione twarzą w twarz, jeden na wschodzie, drugi na zachodzie, dzięki wkładowi ottońskiemu ukazują się w doskonałej symetrii i w równych proporcjach .
- Trójnawowa nawa podzielona jest na trzy przęsła podzielone na trzy łuki. Podpory są naprzemienne w złożonym rytmie: czworokątny stos na dwie kolumny. Nawy boczne są bardzo szerokie, a wejścia znajdują się od strony nawy.
- Kościół jest pierwszym przykładem regularnego skrzyżowania placu. Są dwa ze względu na obecność dwóch transeptów. Okna te są zatem kwadratowe w rzucie z pali w kształcie krzyża i otwarte na łukach przesłony. Zachował się tylko jeden krzyż.
- Dostęp do elewacji zapewniają spiralne klatki schodowe umieszczone na końcach ramion transeptów, w wielokątnych wieżyczkach zewnętrznych.
- Istnieje również zabudowa krypt - hali na jednym poziomie z nawą: ołtarz poświęcony Dziewicy i wszystkim Świętym, centralne pomieszczenie podzielone jest ośmioma kolumnami. Przejście wyznaczają duże pale murowe. Dostęp do krypty prowadzi dwoma bocznymi wejściami, północnym i południowym. W ścianach obejścia powstają małe, regularne wnęki. W elewacji widoczne są dodatkowe pomieszczenia.
- Chór zachodni jest bardziej rozwinięty, z dużą absydą na zachodzie, w przeciwieństwie do apsydy z dwoma bocznymi absydami na wschodzie.
Uwagi i odniesienia
- por. Opactwo Centula z podwójnym transeptem z 799 roku (przebudowane pod nazwą Saint-Riquier )
Bibliografia
- Walter Wulf, Saxe romane , s. 279-287 , Znak Publishing (zbieranie "niepamiętnych czasu" n O 85) Pierre-qui-Vire, 1996 ( ISBN 2-7369-0219-X )
- Louis Grodecki , Florentine Mütherich, Jean Taralon, Francis Wormald, The Century of the Year Mil , s. 10–15 , Gallimard (zbiór „Wszechświat form”), Paryż 1973