Narodziny |
20 lutego 1901 Saint-Brice-sous-Forêt ( Francja ) |
---|---|
Śmierć |
20 lutego 1982 Nowy Jork ( Stany Zjednoczone ) |
Narodowość |
Francuski amerykański |
Obszary | Mikrobiologia |
Instytucje | 1927, włączony do Rockefeller Institute w Nowym Jorku . |
Znany z | 8 stycznia 1940 r. W Nowym Jorku oficjalnie złożył patent na antybiotyki |
Nagrody | Eugène-Carrière nagroda z Akademii Francuskiej (1981) |
Podpis
René Dubos , urodzony w Saint-Brice-sous-Forêt ( Val-d'Oise ) dnia20 lutego 1901i zmarł w Nowym Jorku dnia20 lutego 1982, jest amerykańskim agronomem , biologiem i ekologiem francuskiego pochodzenia .
René Dubos jest synem George'a Alexandre'a Dubosa i Adeline Dubos z domu de Bloedt. Jego rodzice prowadzą sklep mięsny w Saint-Brice-sous-Forêt oraz w Hénonville. W wieku ośmiu lat dostał ataku gorączki reumatycznej, którą cierpiał do końca życia. Bardzo wcześnie odkryto również, że ma ciężką krótkowzroczność. René Jules Dubos rozpoczął naukę w Hénonville . W wieku trzynastu lat przeniósł się z rodziną do Paryża, gdzie był uczniem Lycée Chaptal . Jego ojciec zmarł w wyniku ran wojennych w 1919 r. Jego matka musiała sama prowadzić rzeźnię, wychowując troje dzieci (René, jego brat Francis i jego siostra Madeleine). René pomaga matce w sklepie mięsnym, kontynuując naukę. Wstąpił do Narodowego Instytutu Agronomicznego, który ukończył z tytułem inżyniera rolnictwa w 1921 roku.
Ze względu na stan zdrowia (gorączka reumatyczna) został szybko zwolniony z obowiązków wojskowych.
W 1922 r. Znalazł posadę w Rzymie w Międzynarodowym Instytucie Rolnictwa , organizacji zależnej wówczas od Ligi Narodów . Przez dwa lata jako redaktor tłumaczył i streszczał artykuły dla International Review of the Science and Practice of Agriculture . Tam przeczytał artykuł Siergieja Winogradskiego , autora, którego wpływ na swoją twórczość dostrzegł później.
Poznał Selmana Waksmana podczas konferencji w Rzymie w 1924 roku. Dubos znalazł go przypadkiem na liniowcu Rochambeau w drodze do Stanów Zjednoczonych. Waksman pomoże Dubosowi zdobyć przydział na Rutgers University .
W 1924 r. Został asystentem naukowym na Uniwersytecie Rutgers w New Jersey, aw 1927 r. Uzyskał tam stopień doktora, zajmując się rozkładem celulozy przez bakterie glebowe. W 1927 roku , dzięki pośrednictwu Alexisa Carrela, poznał OT Avery'ego, który zwerbował go na wydział chorób układu oddechowego Uniwersytetu Rockefellera w Nowym Jorku, gdzie odkrył specyficzne działanie enzymu bakteryjnego, który rozkłada torebkę pneumokoków. To odkrycie stawia go na drodze do odkrycia gramicydyny , pierwszego skomercjalizowanego antybiotyku .
Główny przełom naukowy, jakiego dokonał w 1932 r., Zostanie ponownie odkryty dopiero siedemdziesiąt lat później: drobnoustroje rozwijają fermentacje „konstytutywne” i „adaptacyjne”, które pozwalają na reakcję zwaną „twórczą adaptacją”. To prowadzi René Dubosa do kolejnego odkrycia, tyrotrycyny .
W 1934 roku poślubił Marie Louise Bonnet.
W 1939 r. Przy okazji trzeciej międzynarodowej konferencji mikrobiologicznej R. Dubos ogłosił, że wyodrębnił nową substancję przeciwbakteryjną, przetestowaną na myszach, tyrotrycynę. Reklama, która wywołała sensację, została natychmiast podjęta i skomentowana w New York Times . René Dubos opatentował 8 stycznia 1940 antybiotyki (które w tamtym czasie nie miały jeszcze tej nazwy (Gramicidin)). Uważa, że bakterie mogą się oprzeć i trzeba będzie wynaleźć nowe antybiotyki. Uruchamia następującą formułę: „kontrataki natury, musimy biec, aby pozostać w tym samym miejscu”.
René Dubos otrzymał obywatelstwo amerykańskie w 1938 roku . W 1941 roku został przyjęty do Akademii Nauk Stanów Zjednoczonych .
Kontynuował pracę nad eksperymentalną gruźlicą, jego żona zmarła na tę chorobę w 1942 roku . W 1945 roku opublikował The Bacterial Cell in its Relation to Problems of Virulence, Immunity and Chemioterapia , fundamentalne dzieło biologii. W 1946 roku udoskonalił technikę uprawy, która pozwoliła uzyskać prątki gruźlicy o jednakowej jakości. To odkrycie znacznie ułatwia badanie Bacillus.
W 1948 roku otrzymał nagrodę Laskera .
W 1950 roku po raz drugi ożenił się z Letha Jean Porter.
Rozpoczęła się wówczas jego działalność pisarska i popularyzatorska, w tym samym czasie, gdy pomnożyły się nagrody i został mianowany profesorem Uniwersytetu Rockefellera w 1957 roku .
W 1971 roku przeszedł na emeryturę.
Pod koniec życia jego kariera naukowa przesunęła się w kierunku ekologii, aw szczególności ekologii globalnej . W 1972 r. Przygotował wraz z Barbarą Ward podstawowy raport z pierwszej Konferencji Narodów Zjednoczonych w sprawie środowiska w Sztokholmie (CNUE lub „ Szczyt Ziemi ”), zatytułowany „ Mamy tylko jedną Ziemię” . W 1977 roku jako pierwszy, przed Jacquesem Ellulem (w 1980 w Radio Kanada) sformułował słynne hasło: „Myśl globalnie, działaj lokalnie”. Był wtedy odpowiedzialny za stworzenie Programu Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska .
Według niego „ środowisko należy rozpatrywać w szerokim sensie, to znaczy, że musi obejmować nie tylko obojętne i żyjące środowisko zewnętrzne w stosunku do gatunku, ale także obojętne i żyjące środowisko, które jest dla niego wewnętrzne. oznacza niszę ekologiczną, którą kształtuje każdy gatunek i tworzą ją członkowie. Zatem w odniesieniu do swojego środowiska każdy gatunek należy rozpatrywać zarówno w jego częściach, jak iw całości ”.
W Saint-Brice-sous-Forêt , mieście jego urodzenia, imieniem profesora nazwano rozległy deptak. Szpital z Pontoise nosi jego imię. Wreszcie jego imię nosi akademik AgroParisTech na Kremlu-Bicêtre.