Karl Kautsky

Karl Kautsky Obraz w Infobox. Biografia
Narodziny 16 października 1854 lub 18 października 1854
Praga
Śmierć 17 października 1938
Amsterdam
Pogrzeb Westerveld ( d )
Narodowości Niemiecki
austro-węgierski
Trening Uniwersytet Wiedeński
Zajęcia Polityk , filozof , ekonomista , dziennikarz
Tata Johann Kautsky ( we )
Małżonka Luise Kautsky
Dziecko Karl Kautsky ( d )
Inne informacje
Obszary Ekonomia , historia , filozofia
Partie polityczne Socjaldemokratyczna Partia Niemiec
Niezależna Socjaldemokratyczna Partia Niemiec
Archiwa prowadzone przez Międzynarodowy Instytut Historii Społecznej
Podstawowe prace
Prekursorzy nowoczesnego socjalizmu ( d )
Chwyć Karla Kautsky'ego.jpg Widok na grób.

Karl Kautsky to niemiecki marksistowski polityk i teoretyk , urodzony w Pradze dnia16 października 1854i zmarł w Amsterdamie dnia17 października 1938.

Biografia

Pozyskany w socjalizmie w latach studiów, zetknął się z Karolem Marksem i Fryderykiem Engelsem . Szybko zostaje sekretarzem Engelsa, którego będzie jednym z wykonawców. Ta bliskość twórców marksizmu czyni go rygorystyczny strażnikiem doktryny, zobowiązały się do walki zarówno przeciwko zaspy uważa prawica, takich jak rewizjonizmu z Eduard Bernstein , a ci, uważa lewicowy, takich jak bolszewizm z Leninem .

W 1881 roku wraz z Heinrichem Braunem założył w Stuttgarcie czasopismo Die Neue Zeit ( Le Temps nouveau ), które istniało do 1917 roku.

W 1898 r. Poprzedził stan przyszłości ( Ein Blick in den Zukunftsstaat. Produktion und Konsum im Sozialstaat ), znakomite dzieło Carla Balloda, w którym przedstawiono szczegółowe plany i statystyki gospodarki socjalistycznej - przedmowę, którą Ludwig von Mises określi jako czysty utopizm. .

Jest także ważnym liderem Niemieckiej Socjaldemokracji ( SPD ). Kongres w Erfurcie widział, jak walczył siłą z Bernsteinem. W 1900 roku paryski Kongres Międzynarodówki Robotniczej potępił za jego namową socjalistyczny udział w burżuazyjnych rządach.

W 1914 r. Sprzymierzył się ze stanowiskiem większości SPD, która głosowała za kredytami wojennymi. W kwietniu 1917 r. Brał udział w tworzeniu Niezależnej Partii Socjaldemokratycznej ( USPD ), w której skład wchodzili w szczególności Hugo Haase , Bernstein, Georg Ledebour , a także spartakusowcy . Nie odegrał znaczącej roli w rewolucji niemieckiej bezpośrednio po wojnie. Następnie został wiceministrem spraw zagranicznych i publikował dokumenty mające na celu wykazanie odpowiedzialności niemieckiego rządu cesarskiego. W 1920 roku , jako mniejszość z USPD , wstąpił do SPD . Na kongresie w Heidelbergu ( 1925 ) zaczął tworzyć podwaliny pod reformistyczny socjalizm.

Lata powojenne to przede wszystkim lata walki z bolszewizmem: zarzucał Leninowi, że podjął próbę rewolucji proletariackiej w wyraźnie słabo rozwiniętym kraju. Krytykuje władzę bolszewików za to, że jest dyktaturą bardziej blanquistyczną niż marksistowską , której politykę uważa za arbitralną i antydemokratyczną. Lenin w Rewolucji proletariackiej i renegat Kautsky i Trocki w Terroryzmie i komunizmie będą bronić swojej polityki iw zamian zarzucą mu, że przyjmuje teorie mieńszewickie , które on sam obalił w 1905 roku . W1920, Ines Armand , prezes Jenotdel , oskarża ją przez prasę (pod pseudonimem Hélène Bonina) rozprzestrzeniania się plotka, według której bolszewicy „uspołecznione” lub „znacjonalizowane” kobiety.

W 1924 r. Wyjechał z Niemiec do Wiednia . W 1938 r. Schronił się w Amsterdamie, aby uciec przed nazistami.

W 1927 roku opublikował swoje główne dzieło Materialistische Geschichtsauffassung ( Materialistyczna koncepcja historii ), które jest obroną „klasycznej” koncepcji marksistowskiej, to znaczy tej, która rozwinęła się po śmierci Marksa, ale różni się od myśl Marksa.

O ile jego wkład teoretyczny nie jest zbyt nowatorski w porównaniu z twórcami marksizmu, to przez prawie czterdzieści lat był oficjalnym teoretykiem najważniejszej partii robotniczej na świecie. Jego wpływ intelektualny rozciągnął się na cały socjalizm w tym okresie, jako źródło inspiracji lub cel krytyki: w Co robić? Lenin podejmuje koncepcję organizacji zainspirowaną przez Kautsky'ego, ale potem zareaguje bardzo brutalnie ( Rewolucja proletariacka i renegat Kautsky ). W Rewolucji Rosyjskiej , Rosa Luxemburg krytykuje Kautsky'ego poczekaj i- zobaczyć politykę .

Paul Mattick uważał, że „w porównaniu z rewolucyjnymi teoriami rozwiniętymi przez Marksa i Engelsa, jego teorie były niczym innym, jak powrotem do mniej wyszukanych form myślenia, a także do mniej jasnej koncepcji systemu kapitalistycznego i jego implikacji”.

Publikacje

Bibliografia

Uwagi i odniesienia

  1. Amanar Akhabbar, „  Centralny Zarząd Statystyki i„ Bilans gospodarki narodowej ZSRR w latach 1923-24 ”: Wkład Pawła Illicha Popowa w teorię i inżynierię planowania gospodarczego  ”, Oeconomia , vol.  4, N O  22014, s.  147-188 ( czytaj online )
  2. Pracownik radzieckiej Rosji , Hélène Bonina (Inès Armand), Biuletyn komunistyczny nr 17, 8 lipca 1920
  3. Paul Mattick, Karl Kautsky: From Marks to Hitler (1939).

Linki zewnętrzne