Guillaneu

Guillaneu , aguilaneu , L'aguillanu , Dilannu lub „jemioła dziewiątego roku” to folklorystyczny charakter wspomniany wcześniej w okresie Adwentu , aż do nowego roku . Jest to mistyczne jeździec międzystrefowych Mallet konia , który znajduje się w pieśni francuskiej folkloru w XIX th  century, szczególnie w Wandei i Poitou . Te piosenki zostały nagrane przez Arnolda van Gennepa . Pierre Dubois przedstawia Guillaneu jako wróżkę i czarownicę jadącą na szalonym koniu bez ogona i głowy.

W związku z tym Guillaneu wyznacza misję wykonaną w tym okresie. Jest odpowiednikiem szkockiej procesji A 'Challuinn i bretońskiej procesji Eginane .

Etymologia

Guillaneu byłby mitologiczną postacią, która zmienia się podczas A-guillaneu.

Według Clementa Milesa słowo aguillanneuf może być wypaczeniem łacińskiego kalendae . Kastylijskie słowo aguinaldo , bliskie fonetycznie, również oznacza prezenty bożonarodzeniowe.

Hersart de la Villemarqué wyjaśnia w „ Barzaz Breiz ”, że trasę Aguilaneuf można znaleźć w całej Francji. Samo słowo „aguillaneuf” znajduje się na zachodzie Francji, w Limousin jest słowo „guillaneu”, aw Normandii „aguignette”. Słowo stało się francuskie przez „Au gui, l'An neuf!”. Według M de la Villemarqué można go porównać do celtyckiego „eginane” (walijskiego „eginad”, gaelickiego „eigean”), co oznacza „Nowy Rok”. Sugeruje rozbicie tego słowa na:

• celtycki rdzeń „np.”, co oznacza „zarodek”, ale bardziej prawdopodobne jest zobaczenie celtyckiego sufiksu „he” (stary bretoński „ho-”, galijski „su-, sanskryt„ sv- ”), który wskazuje na korzystne znaczenie, przysługę bogów
• korzeń „cin” (walijski „cen”, stąd „cenedl”, czyli „klan, rodowód” i kornijski „kinethel”, czyli „pokolenie”) od galijskiego „icnos” (łac. „gnatus”), co oznacza „pochodzenie”.

Zatem życzyć sobie Aguillaneufa to wyrażać życzenie dobrego pochodzenia, dobrobytu. Sama nazwa nawiązuje według Pierre-Yves Lamberta bezpośrednio do irlandzkiego bóstwa Oengusa .

Zobacz hogmanay .

Pieśni questowe Guillaneu

Mówi się, że La Guillaneu jest amazonką, która odwiedziła zachodnią i środkową Francję w okresie Nowego Roku, co jest związane z prezentami, które zostały wówczas wymienione. W Vendée i na wyspie Oléron uosabiała tradycyjne poszukiwania bożonarodzeniowe: dzieci chodziły od domu do domu w Sylwestra lub Objawienie Pańskie , aby zebrać trochę pieniędzy, wszystko, śpiewając jedną z wersji piosenki. Według tej piosenki, Guillaneu będą chronione przez dorosłych w ich domu i to ona będzie dawać prezenty dzieciom.

W kilku kantonach Bretanii biedni ludzie w okresie Bożego Narodzenia gromadzili się co noc w oddziałach, aby żebrać od wioski do wioski, śpiewając w dialogu starą pieśń. Ich oddział poprzedzał stary koń ozdobiony wstążkami i laurami, załadowany produktami ich poszukiwań. Po zakończeniu wycieczki przynoszą je do jednego z nich i dzielą się nimi. Nosili tamburyny , grali na fife , długo spacerowali, śpiewając piosenkę, której uczył ich przywódca oddziału. Ich wołanie brzmiało: „Ha! Bóg cię strzeże! Teraz, przyjacielu, daj nam aguilaneuf! "

W XVI -tego  wieku , tradycja była mniejsza pacyfista, ponieważ zgodził dzień poszukiwań, biedny zostały wyposażone w kije, widły, włócznie i miecze, a mężczyzna prowadzącego trupę sobie kuszę , aby zagrozić mieszkańca.

Ten sam zwyczaj istniał wcześniej w wielu prowincjach Francji, a piosenki różnią się w zależności od kraju. Tradycja Guillaneu jest prawdopodobnie źródłem piosenki La Guignolée , Guignolée, która towarzyszyła wyprawie na koniec roku tradycyjnie wykonywanej w Quebecu.

	Piosenka w języku starofrancuskim		Nowoczesne tłumaczenie
	Ślubował beille la guilloneu Hoou straszy okno Na małym siwym koniu Kto nie ma quû, nie waży ani głowy Cztery bose stopy.		(Ja) dobrze ją widzę, Guillaneu Tam, przy oknie Na małym siwym koniu Kto nie ma ogona, stóp ani głowy Cztery zupełnie nowe obute nogi.

	Piosenka w języku starofrancuskim
	Aguillanu, ona tam jest Na oknie Ol to mały biały konik Bezsensowny Życzę ci szczęśliwego nowego roku Daj nam aguilaneu

Wersja Poitou, Saintonge i Angoumois

Zaczerpnięte z pracy Chants populaires de la Bretagne .

	Piosenka w języku starofrancuskim.
	Panowie i panie tego domu, Otwórz nam drzwi, powitamy Cię. Nasz gilaneu prosimy. Jemioła w obrusie, jemioła na całym lougu, Daj nam bochenek i zachowaj szarość. Nasz gilaneu prosimy.

Wersja Quebec

Witaj mistrzu i pani

I wszyscy w domu (Bis)

Na ostatni dzień roku

Guignolée, które jesteś nam winien (Bis)

Jeśli nie chcesz nam nic dać, powiedz nam o tym

Weźmiemy tylko najstarszą córkę. (Bis)

Damy mu dobry posiłek,

Ogrzejemy jego stopy. (Bis)

Pn prosi cię tylko o chignée,

Dwadzieścia do trzydziestu stóp długości, jeśli wolisz-e (bis)

Guignolée, Guignolée,

Włóż trochę boczku do naszych kieszeni. (Bis)

Wersja Limousin

	Piosenka w języku starofrancuskim
	Arribas! Som arribas! (Przybył! Przyjechaliśmy!) Musimy dać gilane, miły panie Gilaneu dają to nam, towarzyszom

Zadowoleni żebracy limuzyny składają życzenia dobroczyńcy, nie zapominając o podziękowaniu swemu pasterzowi , jego świniopasowi i wszystkim jego sługom.

Pochodzenie i funkcja

Opierając się na fakcie, że Guillaneu jest widoczna z zewnątrz do dzieci, Arnold van Gennep Zakłada się, że mocowanie bez ogona lub głowa byłoby po prostu stół, który zawiera noworoczne prezenty i noworoczne prezenty , zadziwiająco wszystkie takie same, piosenka umieszcza datę na stole. Według znacznie nowszych badań, ten mistyczny koń, na którym jeżdżą Guillaneu, mógł pochodzić z Sleipnir . Moglibyśmy również przybliżyć guillaneu do rytuałów Hogmanay i Wassail

Uwagi i odniesienia

1. Pierre Dubois ( fig.  Roland i Claudine Sabatier ) Wielka Encyklopedia Fairies ( 1 st  ed. , 1996) [ wydanie detaliczne ]p. 29
2. (w) Clement A. Miles - Boże Narodzenie zwyczaje i tradycje Ich historia i znaczenie , Courier Dover Publications, 1912. Wznowienie 1976.
3. Théodore Hersart de la Villemarqué, Barzaz Breiz II 7 „Wycieczka po Aguilaneuf”, przypis, str. 452, Perrin Academic Bookstore, 1963.
4. J. Loth, Old Breton Vocabulary, Librairie Honoré Champion, Paryż 1970, s. 68, artykuł „Cenitoladiou”.
5. PY Lambert, La langue gauloise, Editions de France 1997, ( ISBN  2 87772 089 6 ) , strony 31 i 82
6. PY Lambert, La langue gauloise, Editions de France 1997, ( ISBN  2 87772 089 6 ) , strony 146
7. Mergnac i in. 2003 , s.  54
8. Ricard 1868 , str.  79
9. van Gennep 1987 , s.  3026
10. Benedict 2001 , s.  235

Załączniki

Powiązane artykuły

• Sleipnir

Bibliografia

• Louis Ricard , L'Écho de la France , t.  6, L. Ricard.,1868
• Arnold van Gennep , Podręcznik współczesnego folkloru francuskiego: Cykl dwunastu dni , t.  7, Picard,1987
• Arnold van Gennep , Podręcznik współczesnego folkloru francuskiego , t.  8, Picard,1988, s.  3473-3482
• Jérémie Benoît , pogaństwo indoeuropejskie: zrównoważony rozwój i metamorfoza: kolekcja Antaios , L'Âge d'Homme,2001, 266  s. ( ISBN  978-2-8251-1564-0 , czytaj online ) , str.  235
• Marie-Odile Mergnac , Anne-Claire Déjean , Max Déjean i Jacques Lambert , Old Christmases , Archives & Culture Publishing,2003, 112  str. ( ISBN  978-2-911665-73-8 )