Yvette alde
Yvette alde
Yvette Alde jest francuską malarką , litografką i ilustratorką ur28 czerwca 1911 w Paryżu, zmarł dnia 30 października 1967w Paryżu. Mieszkała w mieście Montmartre-aux-Artistes przy 189, rue Ordener i należy do Szkoły Paryskiej .
Biografia
Uczennica Académie de la Grande Chaumière , Yvette Alde, uczyła Charles Picart Le Doux i André Lhote . Rozpoczęła w paryskich salonach w 1932 roku, będąc częścią 1933, równocześnie z André Marchandem , Armandem Nakache , Charlesem Walchem i Gabrielem Zendelem , nowych wystawców Salon des Indépendants. Jego pierwsza indywidualna wystawa odbywa się w Barcelonie wgrudzień 1935prezentowane pejzaże wyrażające pobyt na Majorce . WSierpień 1946, poślubiła Maxa Cogniata.
W liście datowanym 13 sierpnia 1966 rYvette Alde przywołuje swoją wojowniczość wobec okrutnej choroby: „w szpitalu, ale ciężka praca…” . Odszedł za wcześnie wPaździernik 1967Spoczywa w 30 XX Wydział cmentarzu Montmartre . WKwiecień 1968w ramach Porównań Salonów składa się mu specjalny hołd .
Składki bibliofilskie
-
Robert Desnos , Trzy pasjanse, dzieła pośmiertne, opowiadania i niepublikowane wiersze - Poème pour Marie - A la Hollande - Mon tombeau , litografie Yvette Alde, nakład 320 egz., Éditions les 13 épis, 1947.
-
Henri Perruchot , Pod czarnym światłem - Wiadomości niepublikowane , litografie Yvette Alde, nakład 300 egz., Éditions les 13 épis, 1948.
- Pierre Morel, La Corse , okładka Yvette Alde, Arthaud, 1951, wznowiona w 1955.
-
Joseph Kessel , Belle de jour, a następnie La Passante du Sans-Souci , ilustracje Yvette Alde, Éditions Lidis, 1955.
- Gabriel Faure, La Riviera : de Vintimille à Pisa , okładka Yvette Alde, Arthaud, 1956.
-
Jean Giono , Drogi i ścieżki - Edycja malarzy świadków swoich czasów z okazji ich jedenastej wystawy w Galliera Museum , pięćdziesiąt sześć płyt wstawka rysunków faksymili, m.in. Yvette Alde, Pierre Ambrogiani , Édouard Goerg , Henri Hayden , Camille Hilaire , Isis Kischka , Roger Lersy, José Palmeiro , Joseph Pressmane , Michel Rodde , Kostia Terechkovitch, Henry de Waroquier , Gabriel Zendel..., Éditions du Musée Galliera, 1962.
- André Flament, Wydarzenie sześćdziesięciu malarzy - Edycja malarzy świadków swoich czasów z okazji ich 12. wystawy w Galliera Museum , tom wzbogacony o dwadzieścia oryginalnych litografii pod redakcją Fernanda Mourlota i sygnowanych m.in. Yvette Alde, Roger Bezombes , Yves Brayer , Jean Carzou , Michel Ciry , Jean Commère , François Desnoyer , Roger Lersy , Kostia Terechkovitch , Gabriel Zendel ..., Editions du Musée Galliera, 1963.
-
Alfred de Musset , Lorenzaccio , ilustracje Yvette Alde, Éditions André Vial, 1967.
-
Albert-Marie Schmidt , romans z Reynard w swej pierwotnej świeżości dla rekreacji i smutek smutny karaluchy ilustracji Yvette ALDE, Editions Lacydon, Marsylia, 1967.
Wystawy
Wystawy osobiste
- Galerias Syra, Barcelona , 1935.
-
Anglo-French Art Centre (en) , Londyn , listopad-grudzień 1947.
- Galerie Drouant-David, Paryż, 1949, 1950, 1956.
- Galeria Allarda, Paryż, Luty 1952.
-
Yvette Alde - Ostatnie prace , Galerie Boissière, Paryż,Kwiecień 1960.
- Galeria Montmorency, Paryż, 1967.
Wystawy zbiorowe
-
Salon d'Automne , Paryż, od 1932.
-
Salon des Indépendants , Paryż, od 1933 r.
- Wystawa Współczesnej Sztuki Francuskiej, Cambridge , 1939.
-
Salon des Tuileries , Muzeum Sztuki Nowoczesnej Miasta Paryża , czerwiec-lipiec 1944.
-
Salon de May , Paryż, 1948, 1949, 1950.
-
Biennale w Sao Paulo , 1951.
-
Artyści współcześni, Muzeum Sztuki Nowoczesnej miasta Paryża,Styczeń 1955.
-
Salon malarzy świadków swoich czasów , Musée Galliera , Paryż, od 1956 do 1967.
-
Targi rysunku i malarstwa wodnego , Paryż, 1958.
-
Sztuka figuratywna - Yvette Alde, Bernard Buffet , Jean Carzou , Bernard Lorjou , André Marchand , Michel Patrix , Gabriel Zendel , Galerie Paul Raffray, Paryż, marzec 1961.
-
77. Salon Związku Malarek i Rzeźbiarek (gość honorowy Yvette Alde), Musée d'art moderne de la ville de Paris, marzec-Kwiecień 1961.
- Wystawy niedatowane: Salon Narodowego Towarzystwa Sztuk Pięknych , Paryż.
-
Wystawa zorganizowana z okazji Walnego Zgromadzenia Rozbrojeniowego , Cercle Volney, maj 1963.
-
Yvette Alde, Simone Julienne, Germaine Lacaze , Galerie Mirage, Montpellier, 1964.
-
1 st Salon Biarritz - San Sebastián: School of Paris , malarstwo, rzeźba - Yvette Alde, André Beauce , Jehan Berjonneau , Roland Bierge , Andrée Bordeaux-Le Pecq , Rodolphe Caillaux , Jack Chambrin , Jean-Joseph Crotti , Antonio Guansé , Henri Hayden , Franck Innocenty , Daniel du Janerand , Adrienne Jouclard , Jean Joyet , Georges-André Klein , Germaine Lacaze , André La Vernède , Robert Lotiron , Jean Navarre , Roland oudot , Henry de Waroquier ... , Biarritz kasyno i San Telmo Museum , Saint- Sébastien (Hiszpania) , lipiec-wrzesień 1965.
-
Porównania salonów, salon wystawowy Wilson, Paryż,Kwiecień 1968.
-
Nagość - Akt w malarstwie francuskim w XX wieku , Centre Cristel Éditeur d'art, Saint-Malo ,grudzień 2014 - luty 2015.
-
Miesiąc Historii Kobiet , Wolfs Gallery, Cleveland ( Ohio ),marzec 2015.
-
Twarze à la mer - Portret w zbiorach franciszkańskich , deski Deauville , 2016.
-
Magiciennes - Hélène Jousse, Anne Limbour, Yvette Alde , Centre Cristel Éditeur d'art, Saint-Malo,październik 2016 - styczeń 2017.
Krytyczny odbiór
-
„Jego pasje wahają się od Hiszpanii , oświetlony jak okno gotyckim witraże, do światłocienia z Holandii bitą z północnych wichury. Jej miłości jest wiele, ponieważ jest kobietą, surrealistyczny sen pieścił ją swoim skrzydłem usianym niepokojącymi syrenami o fioletowych oczach, ale była zbyt dziewczyną śródziemnomorską, by w to wiecznie wierzyć, była też architektem. Yvette Alde, stworzona dla liryzmu, śpiewa wysokimi nutami miłość do utraconego piękna. ” – Jean Bouret
-
„Yvette Alde czuje i wyobraża sobie świat jako pół-sen, pół-rzeczywistość. Dynamiczne tło mistycznej zmysłowości pozwala mu skojarzyć najróżniejsze postacie wielkiego malarstwa: wizje geniuszy czy aniołów, transpozycje postaci w postacie mityczne, dziwaczne animacje pejzaży i najskromniejszej martwej natury czy kwiatu w kawałku duszy; materiał przepracowany, odżywiony i zdrowy, obfity, a jednak dyskretny; lekko stonowana paleta, która pozwala przebić się przez tony i tajemnicze, muzyczne akordy, refleksje duchowości. Nie ma już rysunku ani tomów, ani pasty, ani koloru; istnieje potężnie skonstruowana całość, o rzadkiej gęstości, której skromność wyrazu, w niezawodnym rzemiośle, nie jest w stanie całkowicie zakryć przytłaczającej i ujmującej jakości. Każde dzieło jest cudowną plastyczną i emocjonalną kompozycją, porównywalną z dziełami wielkich mistrzów klasycznych, z nieuniknioną pieczęcią naszych czasów. „ - Robert Vrinat
-
„To jego nieustanny dialog z niewidzialnym światem, który zawsze można zobaczyć na jego obrazach lub w jego gwaszach. Może się wydawać, że przez hojność jego pasty, przez ciepłą wystawność jego tonów, wydają się obce jakiemukolwiek upodobaniu do stylu mallarmejskiego, to jednak wersety Mallarmégo zmuszają mnie do myślenia o stałej obecności w jego kompozycjach. istoty, anioły, demony, bogowie czy wróżki... Aby odważyć się zaludnić go dzisiaj, kosmos, z którego człowiek codziennie wydziera więcej swojej tajemnicy i swojej poezji, oryginalną i silną osobowość, która wyraża się nawet w wystawnych biżuteria o jego kolorystyce. " - Guy Dornand
Zbiory publiczne
Francja
-
Muzeum Sztuki i Historii Cognac , Sąd Paryski .
- Muzeum Franciszkańskie w Deauville.
-
Muzeum Grenoble .
-
Muzeum Eugène-Boudin w Honfleur , Akt na stołku , ok. 1935.
-
Muzeum Sztuk Pięknych w Limoges .
-
Muzeum Fabre , Montpellier .
-
Muzeum Sztuk Pięknych w Orleanie .
-
Muzeum Sztuki Nowoczesnej Miasta Paryża , Portret Chaïma Soutine'a .
-
Carnavalet Museum , Paryż, Jarmark Gwiazd w ogrodzie Tuileries , 1955.
-
Muzeum Sztuki i Historii Saint-Denis .
-
Muzeum Paula-Valéry'ego , Sete .
-
Muzeum Sztuki w Tulonie .
-
Les Abattoirs , Tuluza .
-
Muzeum Héberta , La Tronche , Cztery tancerki , 1961.
-
Muzeum Sztuki i Archeologii Walencji .
Inne kraje
kolekcje prywatne
- Henri Braun-Adam (1900-1977).
Murale
Bibliografia
-
" urodzenia n O 2851 (29/31) 1911 względu na 10 th okręgu Paryż " w Archives of Paris (dostęp 19 sierpnia 2018 ) - uwaga. Z podaniem jego śmierci w 16 th dzielnicy Paryża na górze strony.
-
(w) " Yvette Alde " , zaczerpnięte z zapisu w słowniku Bénézit na Oxford Art Online ,2011( ISBN 9780199773787 )
-
Bénézit Dictionary , Grund, 1999, tom 1, strona 172.
-
Praca zbiorowa, Sto sztuki nowoczesnej - Historia Salonie Niezależnych , Éditions Denoël 1984.
-
Enric F. Gual, Yvette Alde , Editions Galerias Syra, 1935.
-
Zbiory archiwum Roberta Desnosa, zapowiedź ślubu Yvette Alde , biblioteka literacka Jacques-Doucet . W Bénézit czytamy, że Yvette Alde była żoną Bernarda Lorjou , błąd wynikający z pomyłki z Yvonne Mottet .
-
Oger Blanchet, Paryż, Katalog autografów i rękopisów , katalog nr 87, Hôtel Drouot, 7 maja 2014 r.
-
Kobiece groby na cmentarzu Montmartre
-
Jean Chabanon, text-hołd Yvette Alde w Comparaisons 68 , Éditions du Salon Comparaisons, 1968.
-
„Yvette Alde” , w recenzji Le Peintre , 15 lutego 1952 r.
-
Robert Vrinat, „Yvette Alde”, Dziennik miłośnika sztuki , nr 249, 10 kwietnia 1960, strona 13.
-
Henri Héraut, „Salon rysunku i malarstwa wodnego”, Dziennik miłośnika sztuki , nr 214, 25 czerwca 1958, s. 11.
-
San Telmo Museum, 1 st Salon Biarritz - San Sebastián , prezentacja przypadku, 1965
-
Miasto Saint-Malo, Nagość , prezentacja wystawy, 2015
-
-
Jean Bouret, Yvette Alde , w : Malarze świadkowie swoich czasów , tom VI, Achille Weber / Hachette, 1957.
-
Guy Dornand, Yvette Alde , w : Malarze świadkowie swoich czasów , tom X, Achille Weber / Hachette, 1961.
-
Historia sztuki – malarstwo i społeczeństwo , kolekcje muzeów koniaku
-
Muzeum Carnavalet, Yvette Alde w zbiorach
-
Adrian M. Darmon, Wokół sztuki żydowskiej – encyklopedia malarzy, fotografów i rzeźbiarzy , Éditions Carnot, 2003, s. 221.
-
Ader Nordmann, Katalog kolekcji Henri Braun-Adam , Hôtel Drouot, Paryż, 29 listopada 2013 r.
Bibliografia
- Enric F. Gual, Yvette Alde , Editions Galerias Syra, Barcelona, 1935 (język hiszpański).
- Roger Brielle, Yvette Alde , Editions Anglo-French Art Center, Londyn, 1947.
-
Pierre Descargues , Yvette Alde , Kolekcja Artyści tego czasu , Éditions PLF, 1950.
-
Jean-Albert Cartier , Yvette Alde , Wydania Pierre Cailler, 1956.
-
Jean Bouret , Yvette Alde , w : Malarze świadkowie swoich czasów , tom VI, Achille Weber / Hachette, 1957.
- Raymond Nacenta, Szkoła Paryska - Malarze i klimat artystyczny Paryża od 1910 , Oldbourne Press, Londyn, 1960.
- Guy Dornand, Yvette Alde , Éditions Galerie Boissière, 1961.
- Guy Dornand, Yvette Alde , w Malarze świadkowie swoich czasów , tom X, Achille Weber / Hachette, 1961 (zawiera portret Yvette Alde autorstwa Rogera Chapelain-Midy ).
-
Drogi i ścieżki z Jeanem Giono i pięćdziesięcioma sześcioma malarzami świadkami swoich czasów (przedmowa Jean Giono), zilustrowane przez Yvette Alde ( Mój spacer drogą do Dinan ) , Jean Aujame , Yves Brayer , Bernard Buffet , François Desnoyer , André Fougeron , Camille Hilaire , Pierre Lelong , Roger Montané , José Palmeiro , Michel Rodde , Luc Simon , Louis Toffoli , Maurice Verdier , Henry de Waroquier , Gabriel Zendel ..., Edycje malarzy-świadków swoich czasów / Prasy artystyczne Francji, 1961.
- André Flament, Yvette Alde , Filmed Art and History Publications, 1970.
-
Jean Cassou , Pierre Courthion , Bernard Dorival , Georges Duby , Serge Fauchereau , René Huyghe , Jean Leymarie , Jean Monneret , André Parinaud , Pierre Roumeguière, Michel Seuphor , Stulecie sztuki nowoczesnej - Historia Salon des Indépendants, Denoël Editions 1984.
- Patrick-F. Barrer, Historia Salon d'Automne od jego początków do współczesności , Éditions Arts et Images du Monde, 1992.
-
Lydia Harambourg , L'École de Paris, 1945-1965 - Słownik malarzy , Editions Ides et Calendes, 1993.
- André Roussard, Słownik artystów Montmartre , Éditions André Roussard, 1995.
-
Gérald Schurr , Le guidargus de la peinture , Les Éditions de l'Amateur , 1996.
-
Emmanuel Bénézit , Słownik malarzy, rzeźbiarzy, projektantów i rytowników , Gründ, 1999.
-
Jean-Pierre Delarge , Słownik nowoczesnych i współczesnych sztuk plastycznych , Gründ, 2001 (czytaj online) .
- Adrian M. Darmon, Wokół sztuki żydowskiej – encyklopedia malarzy, fotografów i rzeźbiarzy , Éditions Carnot, 2003.
Linki zewnętrzne