Narodziny |
10 maja 1812 Charlton (w) , Londyn |
---|---|
Śmierć | 12 listopada 1902 (w wieku 90 lat) |
Dom | Highcombe (w) w Charlton (Londyn) , 145 Charlton Road, Greenwich, Londyn Se7 |
Narodowość | język angielski |
Instytucje | Institution of Civil Engineers (prezes) |
Znany z | Stacja St Pancras, kolej Barlow (w) |
William Henry Barlow (1812-1902) był brytyjskim inżynierem, który pracował głównie przy projektach kolejowych .
Urodzony w Charlton w południowo-wschodnim Londynie , syn profesora Petera Barlowa, inżyniera i matematyka, który uczył w Królewskiej Akademii Wojskowej w Woolwich , William Barlow dorastał w pobliżu stoczni Woolwich i spędził lata inżynierskie z ojcem, a następnie pracował w maszynach dział stoczni.
Potem przez sześć lat pracował jako inżynier w Konstantynopolu , Turcji , pomagając zbudować fabrykę amunicji do Henry Maudslay w firmie obrabiarki (i pracy na niektórych latarniach w Bosfor), przed powrotem na stanowisko asystenta inżyniera w Manchesterze i Birmingham Railway ( sieć północno-zachodniego Londynu) w 1838 r., Po czym wstąpił do Midland Railway w 1842 r. Założył własną firmę w 1857 r., Ale pozostaje konsultantem Midland Railway.
Aktywny członek Institution of Civil Engineers , Barlow brał udział w kilku inicjatywach ICE, w tym w projektowaniu budynku używanego na Wystawę Światową w 1851 roku i ukończeniu mostu wiszącego Clifton w 1864 roku po śmierci słynnego inżyniera Isambarda Kingdom Brunela w 1859 roku. Jako główny inżynier w Midland Railway Barlow był odpowiedzialny za odcinki głównych linii kolejowych między Londynem a East Midlands . Najbardziej znanym osiągnięciem jest zajezdnia kolejowa w Londynie, jej końcowa stacja: St. Pancras (1864-1868), zaprojektowana we współpracy z Barlowem Rowlandem Masonem Ordishem i Williamem Henry Le Feuvre (w) . Ma żeliwno-stalowy łuk z baldachimem o rozpiętości skrzydeł 74 m (243 stóp) - wówczas najdłuższym tego typu na świecie. Baldachim ma długość 213 m (700 stóp) i około 30 m (100 stóp) wysokości. George Gilbert Scott zaprojektował hotel naprzeciw holu. Jego brat Peter W. Barlow był także inżynierem, którego głównym wkładem były nowe osiągnięcia w zakresie tunelowania tarcz we współpracy z Jamesem Henrykiem Greatheadem - uczniem Williama Barlowa pod koniec lat sześćdziesiątych XIX wieku .
Barlow był członkiem Towarzystwa Królewskiego od 1850 roku i został wybrany na prezesa Institution of Civil Engineers w 1879 roku.
Jego wiodąca rola w zawodzie doprowadziła do mianowania go komisarzem Izby Handlowej, która badała katastrofalną awarię mostu kolejowego na rzece Tay w pobliżu Dundee w 1879 r. Środek mostu zawalił się podczas burzy w nocy28 grudnia 1879, a pociąg ekspresowy w Edynburgu znajdował się na tej części mostu, kiedy upadł. Było co najmniej 75 ofiar, w tym wszyscy pasażerowie i pracownicy, 29 ciał nigdy nie zostało odzyskanych. Siedział z Henry Cadogan Rothery (na środku ) i pułkownikiem Williamem Yollandem (na środku ) , współautorem jednego z ostatnich raportów z Yollandem. Doszli do wniosku, że most Tay był pierwotnie „źle zaprojektowany, źle zbudowany i źle utrzymany”. Stary most został zbudowany z żeliwnych kolumn wzmocnionych kutymi prętami , ale nogi łączące są wykonane z żeliwa. Poddawano je naprężeniom i niszczeniu podczas krótkiego okresu odkształcenia i pęknięć konstrukcji, aż do pęknięcia w noc katastrofy. Cała środkowa część mostu zawaliła się, pozostawiając prawie pół mili na długości dwóch mil. Trzynaście filarów podtrzymujących płytę postojową prowadzącą linię kolejową uległo awarii z powodu kilku wad konstrukcyjnych w ich konstrukcji. Raport wywołał poruszenie w tamtym czasie, a zawód inżyniera padł ofiarą poważnych ataków w prasie. William Barlow kierował projektem mostu zastępczego (1882-1887) wraz ze swoim synem Crawfordem Barlowem (en) . Użyli masywnych jednokadłubowych pali z kutego żelaza i stali do podparcia dwutorowej linii kolejowej. Stare cegły i mury z filarów pierwszego mostu zbudowanego przez Thomasa Boucha zostały zachowane jako falochron dla nowych doków w górze rzeki. Do dziś można je postrzegać jako smutne przypomnienie tragedii z 1879 roku. W tym samym okresie był również zaangażowany w weryfikację projektu mostu Forth Bridge na zachód od Edynburga.
William Barlow mieszkał w Highcombe (we) w Charlton , 145 Charlton Road, Greenwich, Londyn Se7.
Barlow wynalazł i opatentował szynę Barlow (in) , kolej typu szynowego w 1849 roku . Ta szyna jest bardzo szeroka, ma konstrukcję w kształcie odwróconej litery V i była przeznaczona do układania bezpośrednio na podsypce , bez konieczności stosowania ściągów . Jednak miał tendencję do utraty grubości i szybko został wymieniony.