Czang Kaj-szeku
Tchang Kaj-szek , albo Czang Kaj-szek , albo Chang Kai-szek lub Jiang Jieshi ( tradycyjny chiński :蔣介石 ; chiński uproszczony :蒋介石 ; kantoński Jyutping : Zoeng 2 Gaai 3 -sek 6 , / t s OE ː ŋ k à · i . s ɛ̀ ː k̚ / , pinyin : , / t ɕ j do ŋ t ɕ j ê . ʂ ɻ̩ ̌ / ,), urodzony dnia31 października 1887 r. do Ching Yang Shui w dystrykcie Fenghua i zmarł dnia5 kwietnia 1975 r.w Taipei jest chińskim żołnierzem i mężem stanu, który był jednym z głównych przedstawicieli Kuomintangu po śmierci Sun Yat-sena w 1925 roku .
Był dowódcą wojskowym – z tytułem generalissimusa – oraz, w różnych okresach i na przemian, szefem rządu i prezydentem „ I Republiki ”, a następnie, aż do śmierci, prezydentem „Republiki Chińskiej”. Na Tajwanie .
Ambitny nacjonalista
Bardzo polityczny generał
Tchang Kai-shek urodził się w Ching Yang Shui, dystrykt Fenghua , prefektura Ningbo , prowincja Zhejiang , w rodzinie kupców, których przodkowie pochodzili z Yixing , prefektura Wuxi , prowincja Jiangsu . Przeszedł szkolenie wojskowe w Tokyo Shinbu Gakkō w Japonii .
Tchang Kaï-chek dołączył do rewolucyjnego bractwa Tongmenghui za pośrednictwem swojego przyjaciela Chen Qimei w 1908 roku . W latach 1911 i 1912 brał udział w walkach w Szanghaju . Wspiął się w ten sposób po szczeblach hierarchii partyjnej i stał się bliskim współpracownikiem Zhang Renjie . W tym czasie Tchang Kai-shek był powiązany z tajnymi stowarzyszeniami w Szanghaju. Następnie podążył za Sun Yat-senem na wygnaniu w Japonii ( 1914 ) i dołączył do niego w Kantonie w 1918 roku . Kiedy Komunistyczna Partia Chin i Kuomintang sprzymierzyły się pod przywództwem Kominternu od 1922 r., by wspólnie walczyć przeciwko potędze watażków i Zachodu , Czang Kaï-szek został wysłany do ZSRR w 1923 r., aby tam spotkać się z przywódcami Kominternu, aby dokonać inspekcji szkół wojskowych i organizacji politycznej. Od 1924 kierował Akademią Wojskową Huangpu , utworzoną przy pomocy sowieckich instruktorów wojskowych. Ta akademia utworzy elitę wojskową, która zawsze będzie lojalna wobec Chianga. Kiedy bogaci kupcy z Kantonu zbuntowali się w 1924 roku przeciwko podatkom nałożonym przez Kuomintang , to on przewodzi bitwom przeciwko ich milicjom.
Życie prywatne
Już żonaty z Mao Fumei (毛福梅, 1882-1939), matką Tchang Ching-kuo , którą poślubił w wieku 14 lat, Tchang Kaï-shek wcześnie opuścił dom rodzinny, aby kontynuować studia i karierę. Następnie kolejno poślubił dwie konkubiny lub drugorzędne żony, Yao Yecheng (姚 冶 誠, 1889-1972) w 1912 i Chen Jieru (陳潔 如, 1906-1971) w grudniu 1921 .
W końcu ożenił się w grudniu 1927 r. z córką bogatego drukarza Charlesa Songa , Song Meiling (12 lutego 1898 - 23 października 2003 r., Długa wyspa). Rodzina Song, wyznania protestanckiego , nalegała, aby Tchang Kaï-shek rozwiódł się z Mao Fumei – co zrobił w tym samym roku – i odmówił Yao Yechengowi i Chen Jieru.
Yao wychowuje adoptowanego syna Tchang Kaï-sheka, Wei-kuo . Po zwycięstwie komunistów uciekła na Tajwan i zmarła w Tajpej .
Chen adoptował córkę w 1924 , Yaoguang (瑤光), która później przyjęła jej nazwisko. Pozostała w Szanghaju pod reżimem komunistycznym, który odmówił jej prawa do emigracji. Później uzyskała prawo do wyjazdu do Hongkongu, gdzie zmarła.
Mao Fumei zginął podczas wojny chińsko-japońskiej w 1939 r. podczas nalotu bombowego.
Żołnierz antykomunistyczny i siłacz Kuomintangu
Po śmierci Suna ( 1925 ) stopniowo przejął kierownictwo partii. W 1925 został naczelnym wodzem Rewolucyjnej Armii Narodowej .
W 1926 , twierdząc, że lewica przygotowuje spisek przeciwko Kuomintangowi , aresztował komunistycznych przywódców Kantonu i ich sowieckich doradców. Zostają zwolnieni dopiero po wyrażeniu zgody na wstąpienie do Kuomintangu i wyrzeczeniu się przekonań politycznych.
Mając teraz kontrolować Kuomintang sił zbrojnych, zdecydował się rozpocząć w lipcu 1926 Ekspedycji Północnej przeciwko watażków , którzy nadal kontrolują większość kraju.
Podczas tej kampanii wziął partię do ataku na Szanghaj, ale zanim jego wojska wkroczyły do miasta, komuniści ogłosili strajk i robotnicy przejęli władzę w mieście, czekając na przybycie wojsk Tchang Kaia.-chek.
W obawie o siłę komunistów Tchang zawarł porozumienia z obecnymi w mieście mieszkańcami Zachodu (gwarancje ich neutralności), chińskimi kręgami biznesowymi (które obiecały mu wsparcie finansowe) oraz tajnym stowarzyszeniem przestępczym Green Band (które infiltruje klasy robotniczej i przekazuje informacje Tchangowi).
12 kwietnia 1927Zielona Wstęga rozpoczyna szeroko zakrojony atak na szanghajskich komunistów , który zabije tysiące przywódców i robotników.
Czang Kaj-szek następnie ustanawia rząd w Nanjing , rzucając wyzwanie rywalowi, który Wang Jingwei ustanowił w Wuhan .
Od kilku miesięcy o legitymację w Chinach rywalizują trzy rządy:
- że Tchang Kai-sheka w Nanjing ;
- niż Wang Jingwei w Wuhan ;
- i Zhang Zuolin w Pekinie .
Jednak rząd Wang Jingwei przestał istnieć tak szybko, jak wrzesień 1927a Wang dołącza do frakcji Tchang. W tym samym czasie trwa wyprawa północna, a oddziały Tchang nieustannie posuwają się w kierunku Pekinu .
Pod koniec 1927 roku działalność uległa spowolnieniu, ponieważ Tchang Kaï-shek postanowił pozostawić szefa partii Hu Hanminowi , a szefa rządu Tanowi Yankaiowi , bliskiemu przyjacielowi jego rywala Wang Jingwei. W rzeczywistości jest to strategiczny odwrót, bo obawia się utraty kontroli nad partią. Ponadto chce zaaranżować swoje małżeństwo z szwagierką Sun Yat-sena, Song Meiling . Dlatego po krótkim pobycie w rodzinnej wiosce wyjechał do Japonii, aby negocjować z przyszłymi teściami, wrogo usposobionymi, ponieważ Chiang jest już żonaty i nie jest chrześcijaninem . Pod koniec 1927 roku mógł wreszcie wziąć ślub w Szanghaju. Następnie przejął dowództwo wojsk i postępy w kierunku Pekinu były kontynuowane z łatwością, w szczególności dzięki porozumieniom z niektórymi watażkami.
W czerwcu 1928 Pekin wpadł w ręce wojsk Kuomintangu; zwycięstwo ułatwione przez politykę japońską. W rzeczywistości Japonia skłania Zhanga Zuolina , watażkę kontrolującego miasto, do wycofania się do Mandżurii w celu ochrony japońskich interesów.
Po rozwiązaniu rządu Wang Jingwei Tchang Kaï-shek pojawia się jako mistrz gry w Chinach.
Nacjonalista i przywódca Republiki Chińskiej
Tchang Kaï-chek zostaje wówczas prezydentem rządu centralnego Republiki Chińskiej , przenosi stolicę do Nanjing i ustanawia dyktatorski reżim łączący wartości konfucjanizmu i faszyzmu .
- W 1930 roku , podczas wojny na równinach centralnych , pokonał rywalizującą koalicję stworzoną przez Li Zongrena , Yan Xishana i Feng Yuxianga , tymczasowo eliminując rywalizujące frakcje w armii i Kuomintangu.
- W lutym 1931 aresztował i aresztował Hu Hanmina , oficjalnego szefa Kuomintangu, ale został zmuszony do zwolnienia go wkrótce z powodu wewnętrznych nacisków partyjnych. Frakcja Kuomintangu, kierowana w szczególności przez Hu Hanmina i Lin Sena , potępia jego dyktaturę i prosi teraz o jego rezygnację. Ale partia jest zmuszony ponownie zjednoczyć się we wrześniu 1931 roku , kiedy Japonia najechała Mandżurię : klęska militarna wojsk chińskich pojechaliśmy Czang Kaj-szeka do dymisji w grudniu Prezydencji Rzeczypospolitej, następnie przyjętego przez Lin Sen . Mimo to Tchang pozostaje szefem Rewolucyjnej Armii Narodowej, a jego wpływy w Kuomintangu nadal przeważają : nadal rezyduje w pałacu prezydenckim. Starcia w Szanghaju między wojskami chińskimi i japońskimi na początku 1932 r. umocniły jego pozycję, czyniąc go niezastąpionym przywódcą wojskowym w obliczu japońskiego zagrożenia.
- W latach 1933 i 1935 usunął swojego rywala Wang Jingwei , którego kolejno zastępował na stanowisku oficjalnego szefa Kuomintangu, a następnie szefa rządu, będąc de facto prawdziwym przywódcą chińskiej władzy centralnej.
Chiang kontynuuje walkę z komunistami.
- W wrzesień 1933Jego wojska otaczają chińską republikę sowiecką Jiangxi , co w następnym roku oznacza koniec komunistycznego bastionu i zmusza jego przywódców do rozpoczęcia Długiego Marszu , aby schronić się w Shaanxi . Z drugiej strony Tchang unika konfrontacji z Japończykami, których agresywne intencje są coraz bardziej widoczne, ponieważ uważa, że jego siły są wciąż zbyt słabe, aby móc zwyciężyć.
Przedstawiany przez komunistyczną propagandę jako prokapitalistyczny , oskarżenie to można uznać za fałszywe, ponieważ skonfiskował on również majątek kapitalistów, nawet gdy potępiał i zwalczał komunistów oraz miażdżył zarówno organizacje robotnicze, jak i chłopskie. bogaci kapitaliści Szanghaju .
„Incydent” w Xi'anie
Watażka Zhang Xueliang po negocjacjach z komunistami zastawia na niego pułapkę.12 grudnia 1936 i przetrzymuje go jako zakładnika: w końcu zgadza się wpisać grudzień 1936accord Xi'an do utworzenia frontu z komunistami w walce przeciwko Japonii.
Wojna chińsko-japońska (1937-1945)
Jako szef rządu i szef armii, Chiang prowadzi Chiny w wojnie oporu przeciwko Japończykom , podczas której jego pozycja w kraju słabnie w porównaniu z Mao .
Skala inwazji japońskiej doprowadziły go do poruszania się pomiędzy 1937 a 1939 jego kapitał od Nanjing do Wuhan , po masakrze w Nanking , następnie do Chongqing , w tym czasie w Syczuanie . Siedziba rządu pozostała w tej ostatniej miejscowości do końca wojny, co doprowadziło do intensywnej kampanii bombardowania przez cesarskie lotnictwo .
W 1943 roku , po śmierci Lin Sena, Tchang Kaï-shek objął tymczasowe przewodnictwo w Chinach.
Globalnie wpływ Chianga uczynił go jednym z „wielkiej czwórki” alianckich przywódców na konferencjach międzynarodowych, takich jak konferencja w Kairze w 1943 roku .
26 lipca 1945, On podpisuje z Truman i Churchill deklaracji Potsdam , dzięki któremu alianci wydać ultimatum z żądaniem bezwarunkowej kapitulacji do Japonii .
W 1947 roku Chiny przyjęły nową konstytucję . W kwietniu 1948 r. Tchang Kaï-chek został wybrany przez parlament na prezydenta Republiki Chińskiej. Stanowisko to sprawował tymczasowo od 1943 r. jako szef rządu. Ale wojna jego partii z komunistami , wznowiona w 1946 r. , wkrótce położyła kres jego władzy.
Wycofanie się na Tajwanie (1949-1975)
Tchang próbuje wykorzenić komunistów Mao Zedonga, ale nie udaje mu się osiągnąć swoich celów, sowieckiego wyzwolenia Mandżurii z rąk japońskich osadników, co pozwoliło KPCh na rozbudowę swoich baz w północno-wschodnich Chinach.
21 stycznia 1949, w obliczu sukcesu komunistów, Tchang Kaï-shek zrezygnował z urzędu prezydenta, którego tymczasowy czas zapewnił jego rywal Li Zongren . Ale frakcja Tchang szybko odzyskuje przewagę, a ta ostatnia ponownie przejmuje realność władzy, wypierając Li Zongren, chorego, nieobecnego, bo pod opieką w Nowym Jorku .
W wrzesień 1949, zwycięstwo komunistów na kontynencie jest całkowite, ogłasza się Chińską Republikę Ludową1 st październik +1.949w Pekinie .
W grudzień 1949, Tchang przenosi swój rząd do Tajpej , które stało się faktyczną stolicą Republiki Chińskiej (Tajwan) , gdzie oficjalnie wznawia swoje funkcje jako Prezydent Republiki w dniu1 st marca 1950.
Czas odizolowany na międzynarodowej scenie politycznej, opuszczony przez Stany Zjednoczone , ponownie stał się ważkim sojusznikiem w czasie wojny koreańskiej i ryzyka rozprzestrzeniania się komunistycznego zagrożenia na Azję . W 1967 wstąpił do założycieli Światowej Ligi Antykomunistycznej . Dołącza do niego zwłaszcza paragwajski dyktator Alfredo Stroessner , z którym jest bliski.
Tchang Kai-shek pozostał na czele Republiki Chińskiej na Tajwanie aż do swojej śmierci w 1975 roku i nadal domagał się suwerenności nad całymi Chinami. Mimo teoretycznie demokratycznej konstytucji jego rząd pozostaje dyktatorski, oparty na systemie jednopartyjnym i stanie wojennym . Narzuca również standardową kulturę chińską, zakazując używania tajwańskich dialektów w szkołach i mediach. „ Biały terror ”, który rozpętuje przeciwko swoim oponentom politycznym, pochłania dziesiątki tysięcy ofiar.
Jednak za jego prezydentury jesteśmy świadkami silnego rozwoju tajwańskiej gospodarki dzięki handlowi zagranicznemu.
W 1978 roku jego syn Chiang Ching-kuo został prezydentem Republiki i rozpoczął demokratyzację reżimu.
Uwagi i referencje
Uwagi
- Oficjalny tytuł głowy państwa w rządzie Guomindangu to początkowo prezydent rządu centralnego Republiki Chińskiej . W 1948 r. na mocy nowej konstytucji oficjalnie został prezydentem Republiki Chińskiej , a Tchang Kaï-shek jako pierwszy objął tę funkcję.
Bibliografia
- Jay Taylor, Generalissimus: Czang Kaj-szek i walka o nowoczesne Chiny , Harvard University Press, 2009, s. 40 .
- Frank J. Coppa, Encyklopedia współczesnych dyktatorów: od Napoleona do współczesności , Peter Lang,2006( ISBN 0-8204-5010-3 , czytaj w Internecie ) , s. 58
- Anne Lumet, Le pacte , wydania Publibook, 2004.
- „ Ameryka Środkowa puszcza Taipei ”, Le Monde diplomatique ,1 st maja 2016( przeczytaj online , konsultacja 4 sierpnia 2018 )
- „ Na Tajwanie czas na podsumowanie ”, Le Monde.fr ,28 lutego 2017( przeczytaj online ).
Załączniki
Bibliografia
- Maréchal et Madame Tchang Kaï Chek, Początki chińskiego dramatu , Paryż , Gallimard , 1938, przekład z angielskiego Robert Delle Donne, Przedmowa Maurice Pernot, in 16, XXII-209 s.
- Przeznaczenie Chin , przedstawione i skomentowane przez Philipa Jaffe, przekład z amerykańskiego przez ST Vincenot i Francine Béris ( Francine Bloch ), Paryż, Amiot-Dumont, 1949.
- Brian Crozier, Człowiek, który stracił Chiny (ASIN 068414686X).
- Jonathan Fenby, Generalissimus Czang Kaj-szek i utracone przez niego Chiny , 2003, The Free Press, ( ISBN 0-7432-3144-9 ) .
- Jung Chang , Jon Halliday , Mao. Nieznana historia , Paryż, Gallimard, 2006, przekład z angielskiego (Globalflair, 2005) przez B. Vierne'a i G. Lieberta przy pomocy O. Salvatori.
- André Malraux , Kondycja ludzka .
- Philippe Paquet , Madame Czang Kaj-szek. A Century of Chinese History , Gallimard, 2010, przedmowa Simona Leysa .
- Alain Roux , Czang Kaï-szek. Wielki rywal Mao , Payet, 2016, 646 stron.
Linki zewnętrzne
-
Ewidencja organów :
- Plik wirtualnego organu międzynarodowego
- Międzynarodowy identyfikator standardowej nazwy
- CiNii
- Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
- Uczelniany system dokumentacji
- Biblioteka Kongresu
- Gemeinsame Normdatei
- Służba Biblioteki Narodowej
- Narodowa Biblioteka Dietetyczna
- Biblioteka Narodowa Hiszpanii
- Królewska Biblioteka Niderlandów
- Biblioteka Narodowa
- Biblioteka Narodowa Izraela
- Biblioteka Uniwersytecka w Polsce
- Biblioteka Narodowa Szwecji
- Sieć Bibliotek Zachodniej Szwajcarii
- Watykańska Biblioteka Apostolska
- Biblioteka Narodowa Australii
- ŚwiatKot
- Ogłoszenia w ogólnych słowników lub encyklopedii : Brockhaus Encyclopedia • Deutsche Biografia • Dizionario di Storia • Enciclopedia De Agostini • Encyclopaedia Britannica • Encyclopaedia Britannica • Gran Enciclopèdia Catalana • Hrvatska enciklopedija • Larousse Encyclopedia • szwedzki Nationalencyklopedin • Munzinger Archiv • Enciklopedija Proleksis
- Zasoby dzieł sztuki :
- Biografia rządu ROC .
- Order Generalissimusa Czang Kaj-szeka uzupełniający akt kapitulacji Japonii le9 września 1945.
- 1937 Mężczyzna i Żona Roku .
- Drzewo genealogiczne jego potomków (w uproszczonym chińskim ).
- 1966 Film biograficzny GIO .
- Izba Pamięci Czang Kaj-szeka .