René Doumic

René Doumica w 1898 roku. Funkcje

Stały sekretarz Académie française
1923 -2 grudnia 1937
Frédéric Masson Georges Goyau
Prezes Towarzystwa Literackiego
1910-1943
Georges Lecomte Pierre Baudin
Fotel 26 Akademii Francuskiej ( d )

Biografia

Narodziny	7 marca 1860 r 2. dzielnica Paryża
Śmierć	2 grudnia 1937(w wieku 77 lat) 7. dzielnica Paryża
Pogrzeb	Cmentarz Pere Lachaise
Narodowość	Francuski
Trening	Lycée Condorcet École normale supérieure (Paryż)
Zajęcia	Dziennikarz , krytyk literacki , historyk literatury , pisarz
Redaktor w	Revue des Deux Mondes , The Universal Monitor , Dziennik debat , Przegląd polityczny i literacki
Rodzeństwo	Max Doumic
Małżonka	Hélène de Heredia ( d )
Pokrewieństwo	Philippe R. Doumic (dziadek)

Inne informacje

Pracował dla	Stanisława Kolegium (1883-1897)
Członkiem	Liga Francuskiej Ojczyzny Francuskiej Akademii (1909)
Nagrody	Dowódca Legii Honorowej Price Montyon (1894) Nagroda Alfreda-Née (1901)
Archiwum prowadzone przez	Archiwum departamentalne Yvelines (166J, Ms 3456-3457)

Widok na grób.

René Doumic , urodzony dnia6 marca 1860 r w Paryżu 2 nd i zmarł2 grudnia 1937w Paryżu 7 th , to literat, publicysta i francuski krytyk literacki , wieczystego sekretarka w Akademii Francuskiej .

Biografia

René Doumic jest synem handlarza Claire-Camille Doumica (1829-1881) i jego żony Claire-Caroline Levasseur (1830-1897), nauczycielki muzyki. Studiował w Lycée Condorcet , następnie w 1879 wstąpił do École normale supérieure , gdzie był kolegą u Bergsona i Jaurèsa . W latach 1883-1897 został profesorem retoryki w Kolegium Stanisława w Paryżu . Był przekonanym katolikiem. Współpracował z „ Revue des deux Mondes” , którą redagował w latach 1915-1937, a także z licznymi gazetami, m.in. Le Moniteur , Journal des debats i Revue bleue . Włączając się do patriotycznej prawicy w polityce, manifestował gusta literackie podyktowane bardzo moralistycznym konformizmem: potępia tym samym twórczość Baudelaire'a , Verlaine'a czy Zoli . W 1909 został wybrany członkiem Académie française , której w 1923 został wieczystym sekretarzem .

Wdowiec po Louise Veber w 1909 roku, siostra malarza Jeana Vebera i wodewilisty Pierre'a Vebera , poślubił5 września 1913wdowa po pisarzu Maurice Maindron , Hélène de Heredia (1871-1953), córka parnasskiego poety José-Marii de Heredia , który zmarł siedem lat wcześniej, i szwagierka Henri de Régnier i Pierre Louÿs .

Awansował do stopnia Komendanta Legii Honorowej .

On umarł na 2 grudnia 1937i zakopane w Pere Lachaise ( 96 th podziału).

Elementy historii literatury , 1888.
Portrety pisarzy: Alexandre Dumas fils , Émile Augier , Victorien Sardou , Octave Feuillet , Edmond i Jules de Goncourt , Émile Zola , Alphonse Daudet , 1892.
Od Scribe'a do Ibsena , 1893.
Współcześni pisarze: Paul Bourget , Guy de Maupassant , Pierre Loti , Jules Lemaître , Ferdinand Brunetière , Émile Faguet , Ernest Lavisse , 1894.
Studia nad literaturą francuską , 5 tomów, 1896-1905.
Młodzi ludzie, studia i portrety , 1896.
Eseje o teatrze współczesnym , 1897.
Mężczyźni i pomysły z XIX -tego wieku , w 1903 roku.
George Sand , dziesięć wykładów o jego życiu i twórczości , 1909.
Lamartine , 1912.
Saint-Simon , Francja Ludwika XIV , 1919.

Archiwum stanu cywilnego Paryż online , 2 nd arrondissement, świadectwo urodzenia n ° 370, rok 1860.
W jego domu na rue du Pré-aux-Clercs . Zobacz „ René Doumic ”, Figaro , tom. apolityczny Journal N O 3373 grudnia 1937, s. 2 ( przeczytaj online , skonsultowano 10.11.2017 ).
O. Philipponnat i P. Lienhardt, La Vie d'Irène Némirovsly , Paryż, Le Livre de Poche, 2007, s. 333 .
W tym Suzanne urodzona w 1883 r., Jacques-René (1884-1958) i Simone zmarli w kołysce w 1886 r.
Odpoczywa z ojcem i pierwszym mężem na cmentarzu Notre-Dame w Bonsecours .