Dzielnica Batignolles | |||
Kościół Sainte-Marie des Batignolles . | |||
Administracja | |||
---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||
Region | Ile-de-France | ||
Miasto | Paryż | ||
Okręg miejski | 17 th | ||
Demografia | |||
Populacja | 42 302 mieszk. (2016) | ||
Gęstość | 29 336 mieszk./km 2 | ||
Geografia | |||
Informacje kontaktowe | 48 ° 53 ′ 13 ″ północ, 2 ° 19 ′ 17 ″ wschód | ||
Powierzchnia | 144,2 ha = 1,442 km 2 | ||
Transport | |||
Metro | |||
Lokalizacja | |||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| |||
Dzielnicy Batignolles jest 67 th okręg administracyjny w Paryżu znajduje się w 17 th dzielnicy . Jej nazwa nawiązuje do starożytnej wioski Batignolles . Nazwę tę nadano także różnym toponimom, budynkom czy dziełom artystycznym związanym z tą dzielnicą, a także grupie artystów i firm.
W 2019, The Guardian , gazeta Informacja UK mówi: „Spośród najbardziej prestiżowej dzielnicy Paryża, dzielnicy Batignolles w 17 th dzielnica jest doceniane przez mieszkańców do swoich kawiarni, barów, przesunął jego kultury i jego ogrody romantyczne” .
Dzielnica Batignolles znajduje się pomiędzy Monceau a Épinettes , pomiędzy populacją uważaną za burżuazyjną a inną bardziej popularną. W 2017 roku dzielnica Le Figaro cieszy się reputacją mieszkańców „ boho chic”. Mnożą się tam sklepy wielobranżowe, mnożą się kawiarnie, restauracje odwiedzane głównie przez młodych ludzi, niemniej dzielnica jest zawsze wielopokoleniowa. Należy dokonać rozróżnienia między okręgiem administracyjnym Batignolles a historyczną wioską Batignolles.
Okręg administracyjny Batignolles jest ograniczony:
Od 2019 roku okręg administracyjny został podzielony na dwie części: Martin Luther King na północy i Batignolles na południu.
Historycznie Batignolles mają większą powierzchnię niż ta jednostka administracyjna. Rzeczywiście, wschodnia granica rozciągała się mniej więcej do alei Saint-Ouen . Jednak przekształcenie Chemin de Clichy w bardzo ruchliwą aleję, zainstalowanie magazynów SNCF za rue Cardinet i przekopanie linii Saint-Lazare odcięło od dzielnicy leżącej dalej ziemię.
Dziś Batignolles często pojawiają się jako czworobok między rue Cardinet i rue de Rome , bulwar des Batignolles i aleja de Clichy często przedstawiane jako granice dzielnicy. Jednak te topory są nowe, pochodzą głównie z okresu Drugiego Cesarstwa . Granice, które wyznaczają, są więc sztuczne dla wioski Batignolles, która istniała na długo przedtem.
Wciąż są ślady dawnych granic:
W 1414 roku w dzierżawie winnic wymieniono „terroir of Batilloles”. Ta nazwa wywodząca się z łacińskiego batifollium oznacza wiatrak w langue d'oil (języku północnej Francji). Bywa – błędnie – mylony z bastidiolem, co oznacza ufortyfikowaną konstrukcję w langue d'oc (języku południa Francji).
Od niepamiętnych czasów płaskowyż Batignolles należał do benedyktynek z Montmartre . Pod Ancien Regime miejsce to służyło jako ważny rezerwat łowiecki dla króla i wielkich lordów. Powszechne są tam jelenie, sarny i zające. Zdemontowane podczas rewolucji szopy na zwierzynę zostały zastąpione farmami, domami i wioską tymczasowo połączoną z Clichy-la-Garenne .
Wiejska gmina z Batignolles-Monceau , grupowanie tę wioskę , która z Monceau , ponieważ niezależnie od ClichyLuty 1830Nie został dołączony do Paryża, aż do 1860 roku przez dekret z cesarza Napoleona III , na jego wewnętrznej części w obrębie murów Thiers . Nieoficjalne przywiązanie do stolicy, z ekonomicznego punktu widzenia, było jednak starsze: miejsce to było już ulubioną ziemią paryskich kupców, którzy budowali tam swoje drugie domy, na długo przed administracyjną aneksją przez Paryż. Dzielnica została podzielona z formalnym przywiązaniem do Paryża w 1860 r., w tym samym czasie co sąsiednia dzielnica Épinettes .
Podczas Komuny Paryskiej w 1871 roku Benoît Malon , wybrany do Rady Gminy , zorganizował obronę dzielnicy podczas Krwawego Tygodnia . Ogólne Justin Clinchant który kontroluje 5 th wojska i Paweł Ladmirault na czele 1 st corps powtórzyć Batignolles. Barykady na ulicach Cardinet, Nollet i La Condamine gwałtownie runęły. To z Place de Clichy opiera się, ale kończy się upadkiem. Jego ostatni obrońcy zostają zastrzeleni. Benoît Malon tęskni za zabraniem do ratusza w XVII wieku , gdzie schronił się u setki federacji. Dołącza do nich około trzydziestu kobiet, w tym Louise Michel i Élisabeth Dmitrieff . Udaje im się uciec do Butte Montmartre. Na placu des Batignolles gromadzą się więźniowie barykad dzielnicy . Tam zostali rozstrzelani i wrzuceni do masowego grobu znajdującego się na miejscu obecnej estrady.
Stosunkowo popularna wówczas dzielnica, pozostała taką przez długi czas. Jednak od tego czasu znany jest "wyraźny proces gentryfikacji", przyciągający w szczególności młode pary miejskie.
Planowana jako gospodarz wioski olimpijskiej w przypadku sukcesu kandydatury Paryża na Igrzyska Olimpijskie 2012 , dzielnica przeżywa, pomimo niepowodzenia tej kandydatury, poważny projekt przebudowy nieużytków kolejowych SNCF na północy. Projekt ten, nazwany „ Clichy-Batignolles ” i realizowany zpaździernik 2010przez lokalną firmę zajmującą się planowaniem publicznym (Paris-Batignolles aménagement) utworzoną przez miasto Paryż, skupia się wokół parku Martin-Luther-King . Obejmuje 3400 domów, 30 000 m 2 sklepów i działalności na dole budynku, 140 000 m 2 biur, liczne obiekty użyteczności publicznej (żłobki, szkoły itp.) oraz centrum logistyczne (segregacja odpadów, elektrownia. beton) wzdłuż obwodnica, w połączeniu z linią kolejową. Ponadto sądy pokoju w każdej z 20 dzielnic stolicy , Tribunal de grande instance de Paris (znajdujący się w budynku sądu ) i Regionalna Dyrekcja Policji Sądowej w Paryżu (słynne 36, quai des Orfèvres ) przeniósł się również w to miejsce (budynek o nazwie „ Le Bastion ”), do nowego miasta sądowego, którego budowę ukończono w 2018 roku. Dodatkowo przedłużenie linii 14 do Pont-Cardinet i Porte de Clichy poprawia ofertę komunikacji miejskiej.
Obszar ten doświadczył bardzo aktywne życie kulturalne w drugiej połowie XIX -go wieku.
Poeta Paul Verlaine spędził część swojej młodości w Batignolles, 28 rue Truffaut w 1857 roku, a następnie 10 rue NOLLET w 1859 lub 1860 roku, 45 rue LEMERCIER w 1863 roku, 26 rue Lecluse od 1865 do 1870 roku studiował rue Hélène w prywatnej szkole. , potem w liceum Chaptal . Został pochowany na cmentarzu Batignolles .
Stéphane Mallarmé mieszkał przy rue de Rome i zgromadził wokół siebie błyskotliwą i kultywowaną firmę. Malarz Édouard Manet i jego przyjaciół z grupy Batignolles byli bywalcami w sąsiedztwie i w jego kawiarni. Émile Zola mieszkał przez wiele lat przy rue La Condamine 14 , w sercu Batignolles. Pisarz Henri Bachelin mieszkał tam od 1902 roku aż do śmierci w 1941 roku, najpierw rue Nollet , potem rue Truffaut ; André Billy nazwał go „pustelnikiem Batignolles”. Austriacki pisarz Joseph Roth zakończył swoje życie w Paryżu, gdzie napisał swoje ostatnie dzieło, La Légende du saint buveur , którego główny bohater w miarę postępów przygód był zachęcany do wstąpienia do kościoła Sainte-Marie des Batignolles.
Piosenkarka Barbara pochodziła z Batignolles (ur. 6, rue Brochant ), którego plac wspomina w swoich piosenkach Perlimpinpin i Il Automne . Mieszkała na rue Brochant i rue Nollet . Od kilku lat ma w swojej nazwie aleję na placu des Batignolles . Jacques Brel po przybyciu do Paryża mieszkał w Cité Lemercier i tam napisał Ne me pas . Możemy również zacytować aktora Jacquesa François . Dzielnicę tę zaśpiewał również Yvan Dautin w swojej piosence Boulevard des Batignolles , napisanej wspólnie z Étienne Roda-Gil .
Dzielnica zainspirowała również projektanta Maëstera do jego serii Sister Marie-Thérèse des Batignolles i służy jako tło dla nakręconego w 1951 roku filmu Guya Lacourta Le Costaud des Batignolles .
Plac des Batignolles nawiązuje również do obrazu malarza Alberta André [1869-1954] (olej na płótnie 50 cm x 65 cm ). Ten obraz malarza można określić jako impresjonistyczny lub postimpresjonistyczny. Un atelier aux Batignolles to obraz Henri Fantin-Latour namalowany w 1870 roku, uwieczniający bohaterów grupy Batignolles . Obraz jest obecnie przechowywany w Musée d'Orsay .
Na bulwarze znajduje się również teatr Hébertot .
W 2019, The Guardian , gazeta Informacja UK mówi: „Spośród najbardziej prestiżowej dzielnicy Paryża, dzielnicy Batignolles w 17 th dzielnica jest doceniane przez mieszkańców do swoich kawiarni, barów, przesunął jego kultury i jego ogrody romantyczne” .