| Tytuł oryginalny | Diabelski |
|---|---|
| Produkcja | Henri-Georges Clouzot |
| Scenariusz | Henri-Georges Clouzot, na podstawie powieści Celle qui n'est plus , Boileau-Narcejac |
| Główni aktorzy | |
| Firmy produkcyjne |
Vera Films Filmsonor |
| Ojczyźnie | Francja |
| Uprzejmy |
Dramat Thriller |
| Trwanie | 114 minut |
| Wyjście | 1955 |
Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja
Les Diaboliques to francuski film wyreżyserowany przez Henri-Georgesa Clouzota , wydany w 1955 roku , inspirowany powieścią Co już nie było autorstwa Pierre'a Boileau i Thomasa Narcejaca .
Z Simone Signoret , Vérą Clouzot , Paulem Meurisse i Charlesem Vanelem w głównych rolach , fabuła łączy elementy thrillera i horroru . Fabuła skupia się na dwóch nauczycielkach, kochanki żonatego mężczyzny i prawowitej żonie, które spiskują w celu zamordowania danego mężczyzny; jednak po popełnieniu zbrodni ciało zmarłego znika i następują dziwne wydarzenia.
Film był 10 th największym sukcesem w roku 1955 w sumie 3,674,380 przyjęć we Francji i przedstawia dwa końcowe rozładunki, które przebywały sławny (widzów, którzy ukończyli sesję kina były nawet nie poprosił do divulgâcher ).
Christina prowadzi nieszczęśliwą egzystencję ze swoim mężem, Michelem Delasalle, tyrańskim i okrutnym dyrektorem należącej do niej szkoły z internatem dla chłopców. Wie, że jedna z nauczycielek, Nicole Horner, jest jej oficjalną kochanką, ale to nie przeszkodziło obu kobietom zbliżyć się do siebie: Christina rzeczywiście widzi w Nicole towarzyszkę nieszczęścia i która dzieli się z nią nienawiścią do reżysera .
Kiedy Nicole prosi Christinę o pomoc w zabiciu ich towarzysza, ten bardzo pobożny jest niechętny. Jednak podważona nadużyciami, które znosiła od lat, akceptuje.
Film jest bardzo różni się od powieści To, co już było przez Boileau-Narcejac , ponieważ w ten jeden, znaki są odwrócone: męża i jego kochanki morderstwa żony, końce mąż up samobójstwo, gdy jest to panna młoda, która wraca do życia. Mąż jest zwykłym komiwojażerem, żona gospodynią domową w Enghien-les-Bains, a pani, lekarz w Nantes, ma wyższy status społeczny i inteligencję. Jest to w rzeczywistości kochanka dwojga małżonków i manipuluje nimi.
Henri-Georges Clouzot umieszcza część akcji w Niort , mieście, z którego pochodzi.
Wśród uczniów szkoły z internatem jest troje dzieci, które zasłyną : Georges Poujouly , Yves-Marie Maurin (brat Patricka Dewaere ) i Jean-Philippe Smet, przyszły Johnny Hallyday .
Komisarz Fichet, grany przez Charlesa Vanela , był często wymieniany jako prawdopodobna inspiracja dla postaci Columbo , stworzonej dla telewizji i teatru na początku lat 60., a następnie zagranej przez Petera Falka na przełomie lat 70. XX wieku.
W filmie pojawiają się aktorzy Jean Lefebvre (jako pijany żołnierz) i debiutujący w kinie Michel Serrault .
Szkoła z internatem Delasalle to zamek L'Étang-La-Ville w Yvelines , opuszczony w tym czasie, po użyciu jako koszary przez niemiecki pułk podczas okupacji. Henri-Georges Clouzot miał podstawowy basen wykopany na dziedzińcu, bez wlotu i wylotu wody, ale głęboki. Dziś jest to ratusz L'Étang-La-Ville. Po nakręceniu tam kilku scen wewnętrznych Clouzot pomyślał o przekształceniu zamku w studio filmowe, a potem zrezygnował z tego ze względu na skalę pracy. Piętnaście lat później miasto kupiło, a następnie odrestaurowało zamek, czyniąc z niego ratusz.
Scena wynoszenia kufra z domu Nicole została nakręcona w Montfort-L'Amaury , małej uliczce w pobliżu centrum miasta. Henri-Georges Clouzot mieszkał w tym czasie w tym małym miasteczku Yvelines, gdzie zresztą kręcono plenery do filmu Le Corbeau .
Clouzot był maniakiem realizmu: nocne sceny były naprawdę kręcone w nocy, ze wszystkimi związanymi z tym niedogodnościami.
Scenę zanurzenia zwłok w basenie nakręcono prawdziwym ciałem, bardzo żywym ciałem pobliskiego strażnika. Ta nocna scena zrodziła trzy lub cztery ujęcia, zakłócone szczekaniem, trzaskaniem drzwiami, niezdyscyplinowaniem mieszkańców wioski, którzy przyszli być świadkami „wyzysku”, ku rozgoryczeniu zamarzniętego odźwiernego. Wszystko po to, aby spadające ciało nie było widoczne na ekranie.
Clouzot był niezwykle wymagający wobec Very Clouzot , jego za życia żony, jak i wszystkich swoich aktorów. Mógł nią potrząsać fizycznie, krzyczeć na nią, pchać ją do granic możliwości lub zmusić do zrobienia osiemnastu kilkusekundowych ujęć sceny.
Film ma osobliwość w tym, że nie wykorzystuje muzyki. Rzeczywiście, jest skomponowany przez Georgesa Van Parysa i trwa tylko 2 min 21 s : 1 min 57 s na napisy początkowe, 24 sekundy na napisy końcowe. Jest całkowicie nieobecna w pozostałej części filmu.