LGV Atlantique
LGV Atlantique , lub nowa linia 2 (LN2), to francuska linia dużych prędkości (LGV) obsługujących zachód od Francji od stacji Paris-Montparnasse . Oddany do użytku we wrześniu 1989 roku , jego układ w kształcie litery Y ma dwie gałęzie, które obsługują z jednej strony Bretanię i Kraj Loary , az drugiej strony południowo-zachodni. Poza Le Mans i Tours , LGV obsługuje w szczególności Rennes przez LGV Bretagne-Pays de la Loire , Nantes przez linie Le Mans - Angers i Tours - Saint-Nazaire , a także do Bordeaux przez LGV Sud Europe Atlantique (niektóre pociągi niemniej jednak nadal korzystaj z ważnej sekcji klasycznej linii Paryż - Bordeaux ).
Składa się on z linii n OS 431 000 o krajowej sieci kolejowej , pod nazwą „Paris-Montparnasse linii w Monts (LGV),” i 429,000, pod nazwą „linia Courtalain w Connerre (LGV).”
Historia
Chronologia
- 1975-1976: Dział planowania SNCF pod kierownictwem Jacquesa Pelegrina bada projekt LGV dla Nantes i Bordeaux przedstawiony przez Gérarda Mathieu.
- 1977: Publiczne ogłoszenie projektu przez ministra Jean-Pierre'a Fourcade'a .
-
22 września 1981 : podczas inauguracji TGV Sud-Est prezydent Mitterrand ogłosił utworzenie linii TGV na Atlantyk.
-
26 października 1981 : 1 st konsultacja spotkanie z wybranych urzędników i SNCF. Republikański Action od27 października 1981 Uwaga:
„ Eure-et-Loir jest bardzo blisko Paryża, więc TGV na tym nie poprzestanie. Dlatego w pewnym sensie departament poniesie wszystkie wady związane z utworzeniem nowej linii i przejazdem pociągu, nie czerpiąc z tego żadnej korzyści ” .
-
5 listopada 1981 : spotkania z burmistrzami: kontrprojekt dla stacji w Courtalain (a nie w Voves, jak proponuje SNCF).
- Grudzień: utworzenie komitetu koordynacyjnego burmistrzów.
-
27 stycznia 1982 : rada dyrektorów SNCF zatwierdza projekt TGV Atlantique; wiosną wybierane są dwa projekty tras:
- Paryż - Voves, następnie Voves - Tours i Voves - Le Mans;
- Paryż - Courtalain, następnie Courtalain - Tours i Courtalain - Le Mans.
W obu przypadkach odcinek od Paryża do Massy korzysta z trasy
projektu autostrady porzuconej w 1974 roku.
-
7 czerwca 1982 : The ogólna rada Eure-et-Loir zatwierdza 2 nd trasę TGV z rekompensaty finansowej, podczas gdy decentralizacja ma miejsce (L'Echo Républicain, 06.08.1982).
- Listopad: rząd upoważnia SNCF do rozpoczęcia procedury deklaracji użyteczności publicznej (DUP). Przyjęto zasadę skrzyżowania linii w Courtalain .
-
1 st styczeń 1983 : ustawa o orientacji transportowej przekształca SNCF w publiczny zakład przemysłowo-handlowy działający pod większościową kontrolą państwa.
-
11 marca 1983 : prefekt Eure-et-Loir zostaje wyznaczony na koordynatora dochodzenia przed DUP w piśmie z Ministerstwa Transportu (1076 W 12).
-
2 maja 1983 : dekret między prefekturami otwierający publiczne dochodzenie. Odbywa się to od25 maja w 6 lipcabez znaczącego incydentu w Eure-et-Loir dzięki wstępnym negocjacjom z organizacjami rolniczymi. W sierpniu ukazał się raport komisji śledczej pod przewodnictwem A. Doumenca.
-
15 września 1983 : Prezydent Mitterrand ogłasza decyzję o budowie TGV Atlantique. Rozpoczynane są badania w zakresie modyfikacji planów zagospodarowania przestrzennego (POS) niekompatybilnych z projektem TGV, a także wstępne studia zagospodarowania terenu, które badają problematykę odwodnienia, finansowania zagospodarowania terenu i odbudowy sieci, komunikacji i dystrybucji energii elektrycznej.
-
17 maja 1984 : starcie między rolnikami a mobilną policją w Vouvray (Indre-et-Loire) . Dekret z dnia25 maja 1984deklaruje linię użyteczności publicznej . Dekret ten jest kwestionowany przez federacje związków zawodowych i rolników oraz stowarzyszenia obronne Loir-et-Cher i Indre-et-Loire .
- Maj-czerwiec: dodatkowe badania działki i hydrauliczne.
- Lipiec: otwarcie pierwszego przetargu na budowę nowej linii TGV.
- Październik: utworzenie komitetu wsparcia dla stacji na skrzyżowaniu Courtalain.
-
15 lutego 1985 : 1 st SOD w Boinville-le-Gaillard (Yvelines);
-
5 czerwca 1985 i 21 listopada 1985 : po odwołaniach przed Radą Stanu, deklaracja użyteczności publicznej i pilności prac TGV w Indre-et-Loire, w Yvelines, Essonne i Sarthe.
-
1 st lipiec +1.987 : rozpoczęcie prac związanych z układaniem torów w Auneau .
-
24 września 1989 : uruchomienie zachodniego oddziału z Montrouge do Connerré .
-
18 maja 1990 : pociąg 325 TGV Atlantique ustanawia nowy rekord świata w prędkości kolei ( 515,3 km / h ) na odcinku 166,8 km .
-
30 września 1990 : Uruchomienie południowo-zachodniego oddziału Courtalain w Saint-Pierre-des-Corps , zainaugurowanego 28. przez François Mitterranda .
- Wrzesień 2006 : liczba 20 milionów pasażerów przewiezionych między Paryżem a Tours od czasu otwarcia LGV została osiągnięta.
-
2 lipca 2017 r : Rozbudowa LGV Atlantique dzięki otwarciu LGV Bretagne-Pays de la Loire dla zachodniego odgałęzienia oraz dzięki otwarciu Sud Europe Atlantique LGV dla południowo-zachodniego odgałęzienia.
Prace
Organizacja pracy
Budowa LGV Atlantique została podzielona między cztery grupy badawcze i robocze (GET):
- GET 1, z siedzibą w Massy w regionie paryskim, był odpowiedzialny za pierwsze 17 kilometrów linii od PK 6.38 do 23.66, składającej się głównie z krytego przejścia przez przedmieścia Paryża , czyli Coulée verte i tunele Fontenay , Villejust i Sceaux . Był również odpowiedzialny za budowę nowej stacji Massy TGV ;
- GET 2 z siedzibą w Dourdan zadbał o budowę linii między PK 23.66 a 106.44, gdzie LGV biegnie głównie wzdłuż A10 , a następnie ma skrzyżowanie z linią Brétigny - Tours ;
- GET 3 z Le Mans przejął budowę od węzła Courtalain do Le Mans, czyli zachodniego odgałęzienia ;
- GET 4, z siedzibą w Tours, odpowiadał za południowo-zachodni oddział.
Pracuj w regionie paryskim
Specjalne prace na linii w rejonie Paryża dotyczyły 18 km linii między stacją Montparnasse a tunelem Villejust . SNCF posiadała, między Massy i Montrouge , niezagospodarowany teren, który został wcześniej nabyty przez Gallardon pod niedokończoną linię z Paryża do Chartres , dając tym samym możliwość ponownego wykorzystania drogi przejazdu LGV. Trasa znajdująca się na terenie silnie zurbanizowanym, jednak duża część linii została pokryta lub ułożona w okopach, aby ograniczyć uciążliwości. Decyzja ta, podjęta wraz z Radą Regionalną Hauts-de-Seine, umożliwiła budowę zielonego korytarza nad LGV.
Prace rozpoczęto w 1984 roku . Wokół Massy prace dotyczyły głównie lekkich, krytych wykopów, ograniczonych do roli ochrony akustycznej, z wyjątkiem niektórych miejsc, w których wykonano ciężkie instalacje dla innych projektów na LGV . Dalej na północ, w Fontenay-aux-Roses , konieczne było tymczasowe przekierowanie RER B, aby nowa linia mogła przejść pod torami starej linii Sceaux .
To na poziomie tunelu Villejust prace napotkały największe trudności. Piaszczysta gleba rzeczywiście utrudniała wiercenie, wywołując przez chwilę strach przed koniecznością otwarcia tylko jednej jednotorowej rury i odłożenia budowy tunelu na późniejszy etap. Ostatecznie grunt został ustabilizowany, a budowa kontynuowana normalnie.
Finansowanie
Linia została sfinansowana z kapitalizacji EPIC w 1 st styczeń 1983do dwóch miliardów franków, państwo zapewnia fundusz nieruchomości odpowiadający platformie, jak również zdolność pożyczkową SNCF .
Wewnętrzna stopa zwrotu , która została oszacowana na poziomie 23% przy planowaniu linii, została poddana ponownej ocenie na poziomie 12% w 2006 roku, z punktu breakeven ustawiany na poziomie 8%.
Charakterystyka
Wspólny rdzeń
W TGVs opuścić Paryż - linię Brest na terenie byłego dworca Ouest-Ceinture, powyżej linii Petite Ceinture , bardzo blisko dworca Montparnasse podróżować po południowych przedmieściach Paryża, częściowo podziemny pod Coulee Verte, który następuje po trasie linia stara Paryż - Chartres przez Gallardon .
TGV pomiędzy segmentami z północy, wschodzie i południowym wschodzie przez LGV Est Styku dołączyć do Atlantic HSL do Massy poprzez linię Choisy-le-Roi w Massy - Verrières , nazywany linii polityki Wielki Bełt .
Za stacją Massy TGV na PK 14.376 pociągi TGV wyruszyły autostradą A10 , wjechały w zadaszony rów Villebon , a następnie tunelem Villejust o długości około 4800 metrów. Prędkość 300 km / h osiąga się na wyjeździe z tego ostatniego. Na myto Saint-Arnoult LGV skręca w kierunku południowym i mija A10. Przez chwilę podąża za niezelektryfikowaną linią z Brétigny do Tours i jednotorową ze stacji Dourdan - La Forêt .
Węzeł zachodni i południowo-zachodni znajduje się na terenie gminy Courtalain przy PK 130.186.
Charakterystyka techniczna
- Łączna długość konstrukcji inżynierskich:
- Tunele, kryte wiadukty i kryte rowy: 14316 m .
- Mosty i wiadukty: 220 m .
- Długość całkowita: 124 km .
- Maksymalna dozwolona prędkość:
- z Paryża-Montparnasse na 4,2 km: 110 km / h
- od km 4,2 do 5,6 km: 150 km / h
- od km 5,6 na wyjeździe z Massy: 200 km / h
- od zjazdu Massy do południowego wyjścia z tunelu Villejust: 220 km / h
- od zjazdu tunelu Villejust do Courtalain: 300 km / h
Obecna LGV przy wyjeździe z Paryża podąża za Coulée verte na południu Paryża , co w rzeczywistości stanowi pierwszeństwo przejazdu z lat 1960-70, kiedy to nigdy wcześniej nie przeprowadzono przedłużenia autostrady A10 do Périphérique (co wyjaśnia zakręt w A10 na południe od coulée, łączący się z A6 przez odcinek projektu A87 , trzecia obwodnica Paryża prowadzona tylko na bardzo krótkich odcinkach, przemianowanych na A126 .
Oddział zachodni
Od Courtalain zachodnia część LGV odchyla się prawie prosto na zachód. Istnieje kilka elastycznych punktów przekaźnikowych (PRS): Courtalain przy PK 134.052, Plessis przy PK 149.679 i Dollon przy PK 172.803. Następnie LGV dołącza do starej linii , na PK 190.946 na torze 1 i na 191.795 na torze 2. LGV przecina Huisne tuż przed jej końcem.
Master plan dla linii szybkich przyjęty przez Komitet Międzyresortowy Planowania Regionalnego i Rozwoju (CIAT) z14 maja 1991, przewidywał przedłużenie LGV Atlantique w kierunku Rennes i Nantes z Connerré przez LGV Bretagne-Pays de la Loire . To jest skuteczne od tego czasu2 lipca 2017 r.
Charakterystyka techniczna :
- Długość całkowita: 53 km .
- Maksymalna dozwolona prędkość:
- Węzeł Courtalain w kierunku Connerré: 220 km / h
- od Courtalain do Connerré: 300 km / h .
Oddział południowo-zachodni
Za Courtalain, LGV skręca na południe w kierunku doliny Loir . Stacja Vendôme TGV , w punkcie kilometrowym (KP) 162,0, znajduje się tuż przed miejscem, gdzie rekord prędkości kolei światowej powstała18 maja 1990(PK 166,8). Następnie LGV wjeżdża do Indre-et-Loire , mija A10 i rozpoczyna zejście w kierunku Doliny Loary . Za tunelem Vouvray (1496 metrów) następuje seria trzech wiaduktów o łącznej długości prawie jednego kilometra, prowadzących LGV nad rzeką Royal . Po skrzyżowaniu Saint-Pierre-des-Corps, LGV przecina koryto Cher dwoma wiaduktami i wchodzi do krótkiego zadaszonego wykopu pod miastem Larçay . Następnie podąża za przyszłą obwodnicą Tours do jej przedłużenia, LGV Sud Europe Atlantique ( LGV SEA ), oddana do użytku2 lipca 2017 r. Połączenie LGV Atlantique , na północ od Monts , z historyczną linią Paryż - Bordeaux , używaną przez TGV nie obsługujące Saint-Pierre-des-Corps przed uruchomieniem LGV SEA , jest teraz nieczynne (obwodnica Tours) ; odcinek między PK 223.628 a 232.216 jest oficjalnie zamknięty20 czerwca 2017 r(ale przysługujące jej prawo przejazdu korzysta z wniosku o pozostanie w publicznej domenie kolejowej ) na mocy decyzji zarządu SNCF Réseau .
Charakterystyka techniczna
- Łączna długość konstrukcji inżynierskich:
- Tunele i kryte rowy: 1699 m ;
- Mosty i wiadukty: 2848 m .
- Długość całkowita: 102 km .
- Maksymalna dozwolona prędkość:
- z Courtalain do Vouvray : 300 km / h ;
- z Vouvray do Monts : 270 km / h .
Uwagi i odniesienia
-
Uwaga: od 2017 r. Linia nie wykracza już poza Saint-Avertin , gdzie ma miejsce skrzyżowanie z LGV Sud Europe Atlantique .
-
„ Kolejność15 kwietnia 2010rewizja klasyfikacji lądowej infrastruktury transportowej w departamencie Loir-et-Cher ” [PDF] (dostęp: 6 lipca 2017 ) ,s. 2; uwaga: nazwy wierszy oczywiście zawierają błędy ortograficzne.
-
Skąd pochodzisz z TGV? s. 71 Jean-François Picard i Alain Beltran 1994
-
„ Dekret z dnia 25 maja 1984 r. Deklarujący użyteczność publiczną i pilną budowę nowej linii kolejowej dużych prędkości z Paryża do Tours i Le Mans (pociąg dużych prędkości: TGV) ”, Dziennik Urzędowy Republiki Francuskiej , Paryż, Imprimerie Nationale ,26 maja 1984, s. 1666-1667 ( czytaj online ).
-
Arsène Felten i André Schontz, TGV-Est: LGV Est-Européenne , Serpenoise,2007, 247 s. ( czytaj online ) , s. 94 i 245.
-
„DWIE NOWE LINIE TGV PRZYNOSZĄ PARYŻ DO RENNES I BORDEAUX” , Capital , 2 lipca 2017 r. (Dostęp 4 lipca 2017 r.).
-
Strona 60, Wielka księga TGV, La vie du rail, Paryż, 2004
-
Strona 61, Wielka księga TGV, La vie du rail, Paryż, 2004
-
Sieć kolejowa, niedokończona reforma i niepewna strategia s.79 Cour des comptes 2008
-
" Senat - Sprawozdanie Informacja n o 303 - Finansowanie infrastruktury transportowej na rok 2020: załącznik do protokołu z posiedzenia21 maja 2003 " , Na senat.fr (konsultowano się 5 lipca 2017 r. ) : " Po szeroko zakrojonych konsultacjach ten plan generalny został przyjęty przez Międzyresortowy Komitet Planowania Regionalnego (CIAT)14 maja 1991 i opublikowane dekretem z dnia 1 st kwiecień 1992 » , § 2. Sieć linii dużych prędkości.
-
„ Krajowy plan generalny dla połączeń kolejowych dużych prędkości: JORF du2 kwietnia 1992 " [PDF] , na temat byłego Ministerstwa Środowiska, Energii i Morza (konsultacja z 5 lipca 2017 r. ) : " TGV Bretagne, przedłużenie TGV Atlantique z Mans do Rennes " , s. 9 (strona 13 pliku PDF).
-
Patrick Jeantet, „ Zamknięcie odcinka linii krajowej sieci kolejowej pomiędzy pk 223 628 i 232 216 starej linii n ö 431000 Paris-Montparnasse Góry ” na sncf-reseau.fr ,20 czerwca 2017 r(dostęp 19 maja 2020 ) .
Zobacz też
Bibliografia
-
Jean Tricoire i Claude Soulié, Le grand livre du TGV , Paryż, La Vie du rail ,2004, 350 pkt. ( ISBN 2-915034-01-X ).
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne