Jean-Claude Fournier

Jean-Claude Fournier Obraz w Infoboksie. Jean-Claude Fournier podczas festiwalu komiksów Buc (2017) Biografia
Narodziny 21 maja 1943
Paryż
Narodowość Francuski
Czynność Autor komiksu
Inne informacje
Pracował dla Spirou
Różnica Rycerz Sztuki i Literatury
Podstawowe prace
Spirou i Fantasio w „Le Journal de Spirou” (1969-1979) , Bizu (1967-1994) , Crannibals (1995-2005)
podpis Jean-Claude Fournier podpis

Jean-Claude Fournier , który zwykle podpisać jedno nazwisko Fournier , jest pisarz i projektant francuski z komiksów , urodzony21 maja 1943w 20 th  dzielnicy Paryża .

Biografia

Początki i lata Spirou (1960-1980)

Urodzony w Paryżu, ale z kultury bretońskiej , Jean-Claude Fournier jest samotnym dzieckiem, pasjonującym się rysunkiem i sceną. W Lamballe , w Côtes-d'Armor , uzyskał maturę, po czym wrócił do Paryża, aby studiować rysunek, uczestnicząc w wieczornych zajęciach teatralnych.

W 1965 roku, podczas sesji podpisywania, Jean-Claude Fournier pokazał imitacje André Franquina z jego ulubionego serialu Spirou i Fantasio . Przekonany o dokładności swojej linii, Franquin przedstawia ją Yvanowi Delporte , redaktorowi naczelnemu gazety Spirou .

W 1967 roku w Spirou ukazały się pierwsze plansze Bizu . Bizu to binio brzmiący poeta, który mieszka w lesie Brocéliande (wersja zaczarowana) w towarzystwie gadającego grzyba . Pracując dla Dupuis , Fournier ocierał się o Franquina, który gościł go podczas jego pobytów w Brukseli. Ten ostatni zmęczył się wówczas animowaniem przygód Spirou i pragnie w pełni poświęcić się swojemu dziełu , Gastonowi Lagaffe . Charles Dupuis i Yvan Delporte proponują Fournierowi następcę Franquina w serii Spirou i Fantasio .

W latach 1968-1980 ukazała się seria dziewięciu albumów. Fournier wnosi do serialu ekologiczną wrażliwość , a także kilka nowych postaci, w tym Ororéę, uwodzicielską bohaterkę, dla której bohaterowie Spirou, a zwłaszcza Fantasio, po raz pierwszy doznają emocji. Dodaje też poetyckich akcentów do przygód Spirou i Fantasia; w albumie L'Ankou zabiera swoich bohaterów do Monts d'Arrée w Bretanii , gdzie królują tajemnica i magia.

W tym samym czasie Fournier współpracuje z dziennikiem Ouest-France , dla którego kreuje przede wszystkim postać brygadiera Brindamoura, pracując nad szkoleniem początkujących bretońskich początkujących, takich jak Albert Blesteau , Jean-Luc Hiettre , Malo Louarn , Michel Plessix czy Emmanuel. Lepage , który wita w swoim studio, tak jak zrobił dla niego André Franquin we wczesnych latach.

Fournier chciał napisać dziesiąte opowiadanie Spirou i Fantasio zatytułowane La Maison dans la mousse . Scenariusz został ukończony i wylosowane pierwsze plansze. Jednak edycje Dupuis zdecydowały, że nadszedł czas, aby Fournier przejął kontrolę.

W 1980 roku Fournier opuścił więc serię, pozostawiając miejsce dla Nica i Cauvina . W następnym roku brał udział w tworzeniu festiwalu Quai des Bulles .

Dywersyfikacja (lata 1990-2010)

Po okresie wahania Fournier powrócił do własnej twórczości, Bizu , o której podpisywał się teraz w długich opowiadaniach, wydanych przez Fleurus w postaci dwóch albumów wydanych w 1986 roku. Następnie wydania Dupuis zaproponowały mu ponowne wcielenie się w tę postać. W latach 1990-1994 ukazały się cztery kolejne albumy. Następnie autor zaangażował się w festiwal Quai des Bulles , który nagrodził go w 1990 roku. Podpisał kilka ilustracji na imprezę, w tym plakat do edycji z 1991 roku. Quai des Bulles staje się drugi co do wielkości festiwal komiksów we Francji po Międzynarodowym Festiwalu Komiksu w Angoulême .

W latach 1998-2003 Fournier zaprojektował serial komediowy Les Crannibales , oparty na scenariuszach Zidrou . Seria oznacza wielki powrót projektanta w dzienniku Spirou, a osiem albumów zostało wydanych przez Dupuis .

W 2008 roku, w wieku 65 lat , autor radykalnie zmienia swój styl i przyjmuje realistyczny rysunek, w bezpośrednich kolorach, do podpisania dyptyku Les Chevaux du vent , z Christianem Laxem w scenariuszu, nadal w Dupuis , ale w prestiżowym Aire darmowa kolekcja . Krytycy chwalą tę poruszającą historię nepalskiej rodziny, której drugi tom ukazał się w 2012 roku.

W 2013 roku Joub (teksty) i Nicoby (rysunki) poświęcili Fournierowi i jego karierze komiks Dans Atelier de Fournier , wydany przez Dupuis . W tym samym roku wydawca Marcinelle rozpoczyna publikację integralnego Bizu , w trzech tomach.

W 2014 roku autor został rycerzem Sztuki i Literatury .

Trzy lata później, po ukończeniu 50-letniej kariery , we współpracy z brzeskim scenarzystą Krisem odsłonił pierwszy tom nowego dyptyku narysowanego w półrealistycznym stylu, Plus Près de Toi . Krytycy chwalą tę historię przetrzymywania senegalskich jeńców wojennych w bretońskich obozach pracy podczas II wojny światowej.

Fournier jest także amatorem modeli pociągów .

Publikacje

Spirou i Fantasio

Bizu

Crannibals

Scenariusz Zidrou

Konie wiatru

Scenariusz: Christian Lax

Uwagi i referencje

  1. "  JC. Fourniera. Od Spirou do Crannibals  ”, Le Télégramme ,10 września 2003 r..
  2. https://www.actuabd.com/Les-Chevaux-du-vent-seconde-partie
  3. http://bdzzoom.com/51302/bd-voyages/%C2%AB-les-chevaux-du-vent-%C2%BB-t2-par-fournier-et-lax/
  4. „  Bliżej ciebie – kronika komiksu  ” , na Avoir Alire – a Voir-aLire.com (dostęp 17 września 2020 r . ) .
  5. https://www.actuabd.com/Plus-pres-de-toi-premiere-partie-Par-Fournier-Kris-Dupuis
  6. http://bdzzoom.com/121110/bd-de-la-semaine/%C2%AB-plus-pres-de-toi-%C2%BB-t1-par-jean-claude-fournier-et-kris /
  7. "  " Poznałem mojego scenarzystę w Landerneau! »  », Ouest-France.fr ,17 maja 2016( czytaj online , konsultowane 6 sierpnia 2017 )

Załączniki

Bibliografia

Książki Artykuły

Linki zewnętrzne