Henri Justel
Henri Justel
Henri Justel jest francuskim uczonym urodzonym w Sedanie w 1619 roku , zmarłym w Londynie dnia London24 września 1693 r.
Biografia
Syn uczonego kanonisty protestanckiego Christophe Justela (1580-1649) i jego żony Olympe Delorme (zm. 1674 ), jest ich jedynym synem, który przeżył ojca, i zastąpił go na stanowisku sekretarza króla. Henri Justel ożenił się w 1676 roku. Z tego późnego małżeństwa urodził się pierwszy Olympe (urodzony okołoPaździernik 1677), zmarła tuż przed odejściem ojca i została pochowana w dniu 17 marca 1681 r. Następnie Henryk, który został kapelanem księcia Montagu w 1721 roku, poślubił Charlotte de La Croix, zmarł w Anglii w 1729 roku.
Krąg Justela
Właściciel bogatej biblioteki, w tym cennych rękopisów odziedziczonych po ojcu, od lat 60. XVI wieku był wybitną postacią w kosmopolitycznym świecie uczonych europejskich.
Organizował regularne spotkania (kilka razy w tygodniu) w swoim paryskim domu, 22 rue Monsieur-le-Prince , od 1664. Krąg Justela znajdował się blisko Hôtel de Condé, gdzie spotykała się akademia Bourdelot .
„Widzieliśmy u niego Locke'a, Leiniz, Christiana Huygensa, wszystkie wielkie nazwiska ówczesnej nauki i filozofii (...) Ten krąg (...) zdecydowanie najważniejszy w Paryżu (...) jest tak naprawdę centrum aktywności intelektualnej ”. Udostępnił swoją bibliotekę naukowcom i utrzymywał korespondencję z wieloma osobistościami, w szczególności z krajów protestanckich, takich jak Henry Oldenburg , z którym korespondencja rozpoczęła się pod koniec 1663 roku , Christian Huygens oraz wśród Francuzów Balthasar de Monconys , Melchisédech Thévenot , Pierre Petit , Adrien Auzout , Pierre-Daniel Huet , Jean Baptiste Denis , do których musimy dodać tych gospodarzy , Pierre Bayle , Moyse Charas , Nicolas Boileau , Denis Papin . W „pochwale pana Lémery” Fontenelle precyzuje, że Nicolas Lémery brał udział w zgromadzeniach akademii Bourdelot i kręgu Justela. W dobrych stosunkach z wieloma katolickimi uczonymi miał nieudany projekt ekumenicznego przekładu Biblii.
Gottfried Wilhelm Leibniz wysoko cenił Henri Justela i pozostawał z nim w korespondencji. John Locke spędził w Paryżu ponad dwa lata, w latach 1677-1679, po powrocie z pobytu w Montpellier i wytrwale bywał w swoim kręgu paryskim . Następnie na stałe związał się z Nicolasem Toinardem (lub Thoynardem), katolikiem, który miał taką samą pasję do chronologii biblijnej jak on. Poznał filozofa i podróżnika François Berniera , ucznia i przyjaciela Pierre'a Gassendiego , który zainteresował go podróżami do krajów wschodnich i dał poznać jego sprzeciw wobec idei Kartezjusza . W 1683, po hańbie hrabiego Shaftesbury , John Locke udał się na wygnanie do Holandii, gdzie pozostał do 1689. Locke wznowił tam kontakty z francuskimi filozofami, którzy schronili się w Holandii, takimi jak Pierre Bayle i Jean Le Clerc .
W 1675 roku zdobyłem trzy starożytne manuskrypty bezcenne w uncials na VII XX wieku zawierającej postępowanie na Soborze w Efezie w Bodleian Library w uznaniu tego, co otrzymał stopień doktora prawa cywilnego z University of Oxford” na23 czerwca 1675 r.
Przywiązany do religii protestanckiej pozostawał jednak w złych stosunkach z pastorami Charenton , którzy krytykowali go m.in. za zbyt bliski kontakt z osobistościami katolickimi.
Instalacja w Anglii
Według zeznań jego przyjaciela, angielskiego teologa George'a Hickesa , miał wczesne przeczucie zbliżającego się odwołania edyktu nantejskiego . W 1681 sprzedał swoją bibliotekę na korzystnych warunkach i przeniósł się do Anglii . W tym samym roku Christian Huygens opuścił Francję, a Ludwik XIV zamknął Académie de Sedan .
Został mianowany inspektorem rękopisów Biblioteki Królewskiej w Saint-James ( 3 grudnia), stanowisko, które trzymał aż do śmierci (m.in. pod katolikiem Jacques II ). Jego następcą został Richard Bentley .
Na wniosek Sir Christopher Wren , został jednogłośnie otrzymał kolegów z Royal Society .
Został naturalizowanym Anglikiem, w Westminster, dnia 13 marca 1693 r. Niedługo potem zmarł na chorobę kamienia i podobno został pochowany na cmentarzu w Eton .
Publikacje
Opublikował wraz z Guillaume Voël (teologiem Sorbony) Bibliotheca juris canonici veteris in duos tomos distributa (Paryż, Louis Billaine, 1661, 2 tomy In-folio), na którą składają się wszystkie dokumenty zebrane przez jego ojca na starożytna historia prawa kanonicznego .
Zredagował także Zbiór różnych podróży odbytych w Afryce i Ameryce, które nie zostały jeszcze opublikowane, zawierające pochodzenie, maniery, zwyczaje i handel mieszkańców tych dwóch części świata, z osobliwymi rysami dotykającymi górnej Etiopii, przelewu z Nilu, Morza Czerwonego i księdza Jana i c .
Rodzina
-
Christophe Justel (1580-1649), jego ojciec, doradca i sekretarz króla, ożeniony z Olympe de Lorme (†23 sierpnia 1674), córka Thomasa, lorda Lorme i Clairbois, i Uranie lub Marie Le Jay, córki Nicolasa Le Jay, Master of Accounts,
- Henri Justel, powyżej, ojciec:
- Olympe, urodzona w okolicach Październik 1677, pochowany na 17 marca 1681 r,
- Henryk Justel (zm. 1729),
- Frédéric Justel, ochrzczony w Sedanie dnia 14 listopada 1621,
- Uranie (1) Justel, ochrzczony w Sedanie dnia 17 listopada 1622 r,
- Thomas Justel, ochrzczony w Sedanie dnia 2 lutego 1625 r, pochowany w parafii Paryż dnia 26 lipca 1625 r.
- Uranie Justel, druga z nazwiska, ur. 1 st maja 1631, być może ten, który ożenił się w Paryżu, na podstawie umowy z 20 marca 1665 r, Antoine de Brunel , sieur de Saint-Maurice ( Saint-Maurice-en-Trièves , Isère).
- Jacques Justel, który zmarł młodo, pochowany dnia 8 lipca 1643 r.
Uwagi i referencje
-
Baptized 25 listopada 1619 przez proboszcza Ghent See Louis-Alexandre Bergounioux, Duch kontrowersji i sporów naukowych około połowy XVII th wieku: Marc Anthony Dominici, przyjaciela Pascal Quercy polemista (1605 -1650?) . Paryż, 1936, s. 183 .
-
Kontrakt małżeński zawarty w Châtelet 5 września 1676 r. arch. nat., T // 232.
-
„sławny, a jego zasługi, a przez handel którym ma ze wszystkim, co istnieje z największych umysłów w Europie, szczególnie z tymi z Londynu [...] jeden z najbardziej doskonałych geniuszy, a jednym z najbardziej uczciwi ludzie na ziemi [...] spotykamy się w jego domu kilka razy w tygodniu, [...] a te zgromadzenia [...] składają się z najznamienitszych i najbardziej wykwalifikowanych z Paryża, którzy jeżdżą do ' aby w przyjemny sposób utrzymać wszystko, co oferuje im okazja ”(François Le Gallois, Conversations de l'Académie de M. l'Abbé Bourdelot , Paryż, 1675, Wywiad służący jako przedmowa, s. 44-45).
-
Antoine Adam, w Tricentenaire de Gassendi Actes du Congrès, PUF, 1957, s. 10 ).
-
Zobacz: Alfred Rupert Hall, Henry Oldenburg i stosunków naukowych w XVII th wieku , w historii nauki i ich zastosowań recenzja , vol. 23 N O 4, 1970, str. 285-304 ( czytaj online ) .
-
Według zeznań Charlesa Ancillona , Pamiętniki dotyczące życia [...] kilku nowożytnych, sławnych w republice listów , Amsterdam, 1709, s. 220-232.
-
Mortier Roland, Gabriel Bonno stosunki intelektualne Locke z Francji (wg dokumentów niepublikowanych) , w Revue belge de Philologie et d'Histoire , 1956, tom 34, n O 2, str. 524-525 ( czytaj online )
-
Claire-Eliane Engel, John Evelyn i francuski protestantyzm , w Biuletynie Towarzystwa Historii francuskiego protestantyzmu: badania, dokumenty, kroniki literacki , 83 III rok, 1934, p. 42 ( przeczytaj online )
-
Tom z mapami, które zawiera francuskie tłumaczenia z historii wyspy Barbados , z angielskiego Richarda Ligon , z relacji Nilu przez Jerónimo Lobo , z historii Etiopii of Balthazar Telles , ze Opis Imperium Księdza Jana autorstwa Manuela de Almeidy oraz Relację podróży dokonanej na wybrzeżach Afryki oraz Relację pochodzenia, obyczajów, obyczajów, religii, wojen i podróży na Karaiby o sieur de La Borde oraz Relację Gujana i opis wyspy Jamajki autorstwa Richarda Blome'a, Paryż, Louis Billaine, 1674 ( czytaj online )
-
Dane BnF: Christofle Justel (1580-1649)
-
François-Alexandre Aubert de La Chenaye-Desbois (MDLCDB), Jay , w słowniku genealogicznym, heraldycznym, chronologicznym i historycznym , w Duchesne, Paryż, 1757, tom 2, s. 342 ( przeczytaj online )
-
Bergounioux, op. cyt. , s. 183 .
-
Cmentarze i pochówków głównie hugenotów w Paryżu, XVI th , XVII th i XVIII th stulecia. Od edyktu nantejskiego (1598) do odwołania (1685). 6. Zapisy czterech paryskich cmentarzach , w Biuletynie Towarzystwa Historii francuskiego protestantyzmu: studia, dokumenty, kroniki literacki , 1863 12 th roku, str. 279 ( przeczytaj online )
-
Charles Revillout, Podróżnik z Dauphinois pozostał nieznany: Antoine de Brunel, Lord of St-Maurice-en-Trièves (1622-1696) , Grenoble, 1880, s. 139 .
Załączniki
Bibliografia
-
Justel (Christophe) , w Eugène Haag, Émile Haag, La France protestante, czyli Żywoty francuskich protestantów, którzy zasłynęli w historii od początków reformacji aż do uznania zasady wolności wyznania przez Zgromadzenie Narodowe ; praca poprzedzona Notatką historyczną w sprawie protestantyzmu we Francji; a następnie Dokumenty uzupełniające i napisane na dokumentach w większości niepublikowanych , Joël Cherbuliez libraire-éditeur, Paryż, 1856, tom 6, Huber-Lesage , s. 114-117 ( czytaj online )
- Ph. Dally, Studia Historyczne. Les Justel I- Christophe Justel , w Biuletynie Towarzystwa Historii Protestantyzmu Francuskiego: studia, dokumenty, kronika literacka , październik-grudzień 1929, 78 th roku, str. 349-360 ( czytaj online )
- Ph. Dally, Studia Historyczne. Les Justels (ciąg dalszy) II- Henri Justel (1620-1693) , w Biuletynie Towarzystwa Historii Protestantyzmu Francuskiego: studia, dokumenty, kronika literacka , styczeń-Marzec 1930, 79 th roku, str. 9-32 ( czytaj online )
-
Harcourt Brown , Kosmopolita wielkiego stulecia: Henri Justel , w Biuletynie Towarzystwa Historii Protestantyzmu Francuskiego: studia, dokumenty, kronika literacka , 1933, s. 187-201 ( czytaj online )
Linki zewnętrzne