Henri Justel

Henri Justel Biografia
Narodziny 1620
Śmierć 24 września 1693 r
Zajęcia Bibliotekarz , kanonista
Tata Christophe Justel
Inne informacje
Członkiem Towarzystwo Królewskie

Henri Justel jest francuskim uczonym urodzonym w Sedanie w 1619 roku , zmarłym w Londynie dnia London24 września 1693 r.

Biografia

Syn uczonego kanonisty protestanckiego Christophe Justela (1580-1649) i jego żony Olympe Delorme (zm. 1674 ), jest ich jedynym synem, który przeżył ojca, i zastąpił go na stanowisku sekretarza króla. Henri Justel ożenił się w 1676 roku. Z tego późnego małżeństwa urodził się pierwszy Olympe (urodzony okołoPaździernik 1677), zmarła tuż przed odejściem ojca i została pochowana w dniu 17 marca 1681 r. Następnie Henryk, który został kapelanem księcia Montagu w 1721 roku, poślubił Charlotte de La Croix, zmarł w Anglii w 1729 roku.

Krąg Justela

Właściciel bogatej biblioteki, w tym cennych rękopisów odziedziczonych po ojcu, od lat 60. XVI wieku był wybitną postacią w kosmopolitycznym świecie uczonych europejskich.

Organizował regularne spotkania (kilka razy w tygodniu) w swoim paryskim domu, 22 rue Monsieur-le-Prince , od 1664. Krąg Justela znajdował się blisko Hôtel de Condé, gdzie spotykała się akademia Bourdelot .

„Widzieliśmy u niego Locke'a, Leiniz, Christiana Huygensa, wszystkie wielkie nazwiska ówczesnej nauki i filozofii (...) Ten krąg (...) zdecydowanie najważniejszy w Paryżu (...) jest tak naprawdę centrum aktywności intelektualnej ”. Udostępnił swoją bibliotekę naukowcom i utrzymywał korespondencję z wieloma osobistościami, w szczególności z krajów protestanckich, takich jak Henry Oldenburg , z którym korespondencja rozpoczęła się pod koniec 1663 roku , Christian Huygens oraz wśród Francuzów Balthasar de Monconys , Melchisédech Thévenot , Pierre Petit , Adrien Auzout , Pierre-Daniel Huet , Jean Baptiste Denis , do których musimy dodać tych gospodarzy , Pierre Bayle , Moyse Charas , Nicolas Boileau , Denis Papin . W „pochwale pana Lémery” Fontenelle precyzuje, że Nicolas Lémery brał udział w zgromadzeniach akademii Bourdelot i kręgu Justela. W dobrych stosunkach z wieloma katolickimi uczonymi miał nieudany projekt ekumenicznego przekładu Biblii.

Gottfried Wilhelm Leibniz wysoko cenił Henri Justela i pozostawał z nim w korespondencji. John Locke spędził w Paryżu ponad dwa lata, w latach 1677-1679, po powrocie z pobytu w Montpellier i wytrwale bywał w swoim kręgu paryskim . Następnie na stałe związał się z Nicolasem Toinardem (lub Thoynardem), katolikiem, który miał taką samą pasję do chronologii biblijnej jak on. Poznał filozofa i podróżnika François Berniera , ucznia i przyjaciela Pierre'a Gassendiego , który zainteresował go podróżami do krajów wschodnich i dał poznać jego sprzeciw wobec idei Kartezjusza . W 1683, po hańbie hrabiego Shaftesbury , John Locke udał się na wygnanie do Holandii, gdzie pozostał do 1689. Locke wznowił tam kontakty z francuskimi filozofami, którzy schronili się w Holandii, takimi jak Pierre Bayle i Jean Le Clerc .

W 1675 roku zdobyłem trzy starożytne manuskrypty bezcenne w uncials na VII XX  wieku zawierającej postępowanie na Soborze w Efezie w Bodleian Library w uznaniu tego, co otrzymał stopień doktora prawa cywilnego z University of Oxford” na23 czerwca 1675 r.

Przywiązany do religii protestanckiej pozostawał jednak w złych stosunkach z pastorami Charenton , którzy krytykowali go m.in. za zbyt bliski kontakt z osobistościami katolickimi.

Instalacja w Anglii

Według zeznań jego przyjaciela, angielskiego teologa George'a Hickesa , miał wczesne przeczucie zbliżającego się odwołania edyktu nantejskiego . W 1681 sprzedał swoją bibliotekę na korzystnych warunkach i przeniósł się do Anglii . W tym samym roku Christian Huygens opuścił Francję, a Ludwik XIV zamknął Académie de Sedan .

Został mianowany inspektorem rękopisów Biblioteki Królewskiej w Saint-James ( 3 grudnia), stanowisko, które trzymał aż do śmierci (m.in. pod katolikiem Jacques II ). Jego następcą został Richard Bentley .

Na wniosek Sir Christopher Wren , został jednogłośnie otrzymał kolegów z Royal Society .

Został naturalizowanym Anglikiem, w Westminster, dnia 13 marca 1693 r. Niedługo potem zmarł na chorobę kamienia i podobno został pochowany na cmentarzu w Eton .

Publikacje

Opublikował wraz z Guillaume Voël (teologiem Sorbony) Bibliotheca juris canonici veteris in duos tomos distributa (Paryż, Louis Billaine, 1661, 2 tomy In-folio), na którą składają się wszystkie dokumenty zebrane przez jego ojca na starożytna historia prawa kanonicznego .

Zredagował także Zbiór różnych podróży odbytych w Afryce i Ameryce, które nie zostały jeszcze opublikowane, zawierające pochodzenie, maniery, zwyczaje i handel mieszkańców tych dwóch części świata, z osobliwymi rysami dotykającymi górnej Etiopii, przelewu z Nilu, Morza Czerwonego i księdza Jana i c .

Rodzina

Uwagi i referencje

  1. Baptized 25 listopada 1619 przez proboszcza Ghent See Louis-Alexandre Bergounioux, Duch kontrowersji i sporów naukowych około połowy XVII th  wieku: Marc Anthony Dominici, przyjaciela Pascal Quercy polemista (1605 -1650?) . Paryż, 1936, s.  183 .
  2. Kontrakt małżeński zawarty w Châtelet 5 września 1676 r. arch. nat., T // 232.
  3. „sławny, a jego zasługi, a przez handel którym ma ze wszystkim, co istnieje z największych umysłów w Europie, szczególnie z tymi z Londynu [...] jeden z najbardziej doskonałych geniuszy, a jednym z najbardziej uczciwi ludzie na ziemi [...] spotykamy się w jego domu kilka razy w tygodniu, [...] a te zgromadzenia [...] składają się z najznamienitszych i najbardziej wykwalifikowanych z Paryża, którzy jeżdżą do ' aby w przyjemny sposób utrzymać wszystko, co oferuje im okazja ”(François Le Gallois, Conversations de l'Académie de M. l'Abbé Bourdelot , Paryż, 1675, Wywiad służący jako przedmowa, s.  44-45).
  4. Antoine Adam, w Tricentenaire de Gassendi Actes du Congrès, PUF, 1957, s.  10 ).
  5. Zobacz: Alfred Rupert Hall, Henry Oldenburg i stosunków naukowych w XVII th  wieku , w historii nauki i ich zastosowań recenzja , vol. 23 N O  4, 1970, str.  285-304 ( czytaj online ) .
  6. Według zeznań Charlesa Ancillona , Pamiętniki dotyczące życia [...] kilku nowożytnych, sławnych w republice listów , Amsterdam, 1709, s.  220-232.
  7. Mortier Roland, Gabriel Bonno stosunki intelektualne Locke z Francji (wg dokumentów niepublikowanych) , w Revue belge de Philologie et d'Histoire , 1956, tom 34, n O  2, str.  524-525 ( czytaj online )
  8. Claire-Eliane Engel, John Evelyn i francuski protestantyzm , w Biuletynie Towarzystwa Historii francuskiego protestantyzmu: badania, dokumenty, kroniki literacki , 83 III rok, 1934, p.  42 ( przeczytaj online )
  9. Tom z mapami, które zawiera francuskie tłumaczenia z historii wyspy Barbados , z angielskiego Richarda Ligon , z relacji Nilu przez Jerónimo Lobo , z historii Etiopii of Balthazar Telles , ze Opis Imperium Księdza Jana autorstwa Manuela de Almeidy oraz Relację podróży dokonanej na wybrzeżach Afryki oraz Relację pochodzenia, obyczajów, obyczajów, religii, wojen i podróży na Karaiby o sieur de La Borde oraz Relację Gujana i opis wyspy Jamajki autorstwa Richarda Blome'a, Paryż, Louis Billaine, 1674 ( czytaj online )
  10. Dane BnF: Christofle Justel (1580-1649)
  11. François-Alexandre Aubert de La Chenaye-Desbois (MDLCDB), Jay , w słowniku genealogicznym, heraldycznym, chronologicznym i historycznym , w Duchesne, Paryż, 1757, tom 2, s.  342 ( przeczytaj online )
  12. Bergounioux, op. cyt. , s.  183 .
  13. Cmentarze i pochówków głównie hugenotów w Paryżu, XVI th , XVII th i XVIII th stulecia. Od edyktu nantejskiego (1598) do odwołania (1685). 6. Zapisy czterech paryskich cmentarzach , w Biuletynie Towarzystwa Historii francuskiego protestantyzmu: studia, dokumenty, kroniki literacki , 1863 12 th roku, str.  279 ( przeczytaj online )
  14. Charles Revillout, Podróżnik z Dauphinois pozostał nieznany: Antoine de Brunel, Lord of St-Maurice-en-Trièves (1622-1696) , Grenoble, 1880, s.  139 .

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne