Grand motet

Wielki motet jest formą motet praktykowane w okresie baroku, głównie we Francji .

Henry Du Mont jest twórcą formy wielkiego motetu, która z niewielkimi modyfikacjami pozostałaby w miejscu aż do rewolucji francuskiej.

Historia

Pod egidą Ludwika XIV , Henry Dumont , Pierre Robert , Jean-Baptiste Lully , Marc-Antoine Charpentier (206 motetów), Henry Desmarest , a następnie Michel-Richard Delalande , zainaugurowali „wielki motet” lub „motet à grand chór”, odpowiednik hymnu języka angielskiego i kantaty Niemców. Wielki motet łączy różne utwory na łacińskim tekście liturgicznym, który można zaprojektować na chór z ośmioma prawdziwymi głosami, instrumentami koncertowymi, orkiestrą i basso continuo . Wykonywany codziennie w Royal Chapel , wielki motet staje się kamieniem węgielnym repertuaru Concert Spirituel (1725), zwłaszcza z siedemnastoma wielkimi motetami z Mondonville .

Marc-Antoine Charpentier skomponował w 1683 r. Duży motet In obitum augustissimæ piisimæ Gallorum reginæ lamentum, H. 409 na pogrzeb Marii Teresy , żony Ludwika XIV. Lully komponuje motet Plaude lætare Gallia na chrzest Delfina 1668 .

Francuscy kompozytorzy wielkich motetów

Jean-Baptiste Lully - wyprodukował kilka wspaniałych motetów w stylu lirycznym.
Henry Du Mont - kompozytor, który ustanowił konwencje gatunku w Kaplicy Królewskiej.
Pierre Robert - nie tak płodny jak Du Mont czy później Delalande, ale 24 wielkie motety Roberta zostały opublikowane z rozkazu króla in folio, wraz z tymi z Du Mont i z niektórymi z Lully, w 1684 r. Robert i Du Mont.
Marc-Antoine Charpentier - tak płodny jak Delalande
Michel-Richard Delalande - nie mniej niż 70 wspaniałych motetów.
Pascal Collasse - w większości zagubiony.
Henry Desmarest - który przeżył pod własnym nazwiskiem, a także kilku, co bardziej szokujące, dla Nicolasa Goupilleta , którzy zaginęli.
Charles-Hubert Gervais - 42 wielkie motety, w tym kilka wyprodukowanych podczas koncertu duchowego
François Couperin - mistrz gatunku petit motet, Couperin skomponował także nie mniej niż 12 wielkich motetów, wszystkie zagubione.
Antoine Blanchard - 11 wspaniałych motetów.
Sébastien de Brossard - skomponował kilka wielkich motetów, ale jako ważny teoretyk francuskiej muzyki barokowej zignorował w swoich kompozycjach jakiekolwiek rozróżnienie między dużymi i małymi motetami.
Jean Gilles - przetrwały 24 wielkie motety.
André Campra - wydano pięć wielkich motetów, w tym jeden z wyraźnymi wpływami włoskimi
Nicolas Bernier - 36 motetów „na użytek Chapelle du Roy” zostało opublikowanych zgodnie z jego wolą, ale przetrwało tylko 11 dużych motetów. Jego wielkie motety i Te Deum znajdowały się w repertuarze Concert spirituel aż do ostatniego koncertu w maju 1790 roku, podczas Rewolucji Francuskiej. Jego motety zawierają pięciogłosowy chór nazwany przez orkiestrę i są harmonicznie bardziej klasyczne niż te Charpentiera i Delalande.
Jean-Joseph de Mondonville - ulubiony kompozytor Koncertu Duchowego lat po Delalande, ale po latach czterdziestych XVIII wieku zainteresowanie Koncertem duchowym zaczęło zwracać się ku twórczości Haydna
Jean-Philippe Rameau - tylko czterech przeżyło.

W Niemczech

W Niemczech , Johann Sebastian Bach składa się sześć motety około 1730 , ale które nie są zgodne z francuskimi standardami grand motet: Singet dem Herrn ein neues Lied , Der Geist hilft unser Schwachheit auf , Jesu, meine Freude , Fürchte dich nicht , Komm , Jesu, komm , Lobet den Herrn alle Heiden - BWV 225-230.

Dyskografia selektywna

Alfabetycznie według nazwiska kompozytora:

Johann Sebastian Bach , Grands motets , Singet dem Herrn ein neues Lied (BWV 225) (BWV 225), Der Geist hilft unser Schwachheit auf (BWV 226), Jesu, meine Freude (BWV 227), Fürchte dich nicht (BWV 228), Komm, Jesu, komm (BWV 229), Lobet den Herrn alle Heiden (BWV 230), The Royal Chapel , Vocal Collegium, Royal Chapel Orchestra, Philippe Herreweghe , Harmonia mundi , 1986 (1 CD)
André Campra , motety Grands , Florissants Les Arts , William Christie (CD)
Marc-Antoine Charpentier , Grands motets à double chœur , The pages and the cantors of the Centre de musique baroque de Versailles, Olivier Schneebeli (CD)
Henry Desmarest , Grands motets Lorrains , Les Arts florissants , William Christie (CD)
Henry Desmarest, Dominus Regnavit, Te Deum de Paris , Le Concert Spirituel , Hervé Niquet (CD)
Henry Desmarest, Grands Motets , vol. 2, Le Concert Spirituel , Hervé Niquet , 2005, w Glossa.
Henry Du Mont , Grands motets for the Chapel of Louis XIV at the Louvre , Ensemble Pierre Robert, Frédéric Desenclos , 2005 (CD)
Henry Du Mont, Grands Motets, Magnificat , Ricercar Consort , Namur kameralny chór , Philippe Pierlot , Ricercar, 2002
Jean Gilles , Grands motets: Laudate nomen domini - Paratum cor meum - Lætatus sum - Velum templi scissum es , Les Festes d'Orphée , Guy Laurent
Michel Richard de Lalande , Grands motets , Les pages et les chantres du Centre de musique baroque de Versailles, Collegium Marianum, Olivier Schneebeli , Glossa, 2017
Jean-Baptiste Lully , Les Grands motets , Le Concert Spirituel , Hervé Niquet (3 tomy), 2011
Jean-Baptiste Lully , Grands Motets , The Royal Chapel , Philippe Herreweghe , 1985
Jean-Joseph Cassanéa de Mondonville , motety Grands , Les Arts Florissants , William Christie, Erato, 1996 (1 CD)
Jean-Philippe Rameau , Les Grands Motets , Les Arts florissants , William Christie (CD)
Jean-Philippe Rameau, Les Grands Motets , Soliści, chóry i orkiestra Chapelle Royale, Philippe Herreweghe (CD)
Pierre Robert , Grands motets: De profundis, Quare fremuerunt gentes, Te decet hymnus, Nisi Dominus, Musica Florea , Olivier Schneebeli 2009 K617

Uwagi i odniesienia

(fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku angielskim zatytułowanego „ Grands motets ” ( zobacz listę autorów ) .

(sekcja „Francuscy kompozytorzy wielkich motetów”)

James Raymond Anthony , Muzyka we Francji w okresie baroku , Flammarion, Harmonics collection, 2010 (tłumaczenie francuskie), s. 235
James Raymond Anthony , Muzyka we Francji w okresie baroku , Flammarion, Harmonics collection, 2010 (tłumaczenie francuskie), s. 233 do 287
Anthony Lewis, Nigel Fortune Opera i muzyka kościelna, 1630-1750 , 1975 „Dwanaście wielkich motetów Jean-Josepha Mondonville'a (1711-1772) stanowi trafne zakończenie historii wielkiego moteta we Francji. Byli ekstrawagancko chwaleni, kiedy po raz pierwszy usłyszano ich na Concert Spirituel w latach czterdziestych XVIII wieku ... ”

Zobacz też

Bibliografia

James Raymond Anthony , Muzyka we Francji w okresie baroku , Flammarion, Harmonic Collection, 2010 (tłumaczenie francuskie), rozdziały XIII i XIV, s. 233 do 287