Flavius ​​Honoriusz

Flavius ​​Honoriusz
Cesarz zachodniorzymski
Przykładowe zdjęcie artykułu Flavius ​​Honoriusz
Solidus reprezentujący Flawiusza Honoriusza.
Królować
23 stycznia 393/17 stycznia 395 - 15 sierpnia 423 (~ 30/28 lat)
Kropka Teodozjanie
Poprzedzony Teodozjusz I św
Współcesarz Konstancja III ( 421 )
Uzurpowany przez Gildon ( 397 - 398 )
Marcus ( 407 ),
następnie Gratien ( 407 ),
następnie Constantine III ( 407 - 411 )
z Constantem ( 407 - 411 ),
następnie Jovin ( 411 - 413 )
z Sebastianusem ( 412 - 413 ),
następnie Héraclien ( 413 )
Attale (409 - 410 i 414 - 415 )
Maxime ( 409 - 411 i 420 - 422 )
Śledzony przez John (uzurpator)
Walentynian III (prawowity)
Biografia
Imię urodzenia Flavius ​​Honoriusz
Narodziny 9 września 384
Konstantynopol
Śmierć 15 sierpnia 423(38 lat)
Rawenna
Tata Teodozjusz I św
Matka Aelia Flacilla
Rodzeństwo Arcadius , Pulcheria (córka Teodozjusza  I st )  (en) , Galla Placida
Żona (1) Marie
(2) Thermantia
Cesarz zachodniorzymski

Honoriusz ( 09 września 384 - 15 sierpnia 423 ) powstał współpracy przez ojca cesarza Teodozjusza I st w części zachodniej części Cesarstwa Rzymskiego od 393 . Następnie, dzięki skutecznemu podziałowi po śmierci Teodozjusza, był cesarzem zachodniorzymskim od 395 r. Do śmierci w 423 r. Jego starszy brat, Flavius ​​Arcadius , rządził wschodnim cesarstwem rzymskim . Słaby osobowość Honoriusz nie jest w stanie odpowiednio rządzić i udaje mu się rządzić przez prawie trzydzieści lat dzięki wsparciu kolejnych generałów, słabości przeciwstawiających mu się uzurpatorów i cenie ostatecznej cesji części jego imperium na rzecz ludy, które go najechały.

Biografia

Życie prywatne

Urodził się w Konstantynopolu w 384 roku był syn Teodozjusza I st i Aelia Flacilla i młodszy brat Arkadiusza , już ogłosił Augustus w 383. Jego matka zmarła, gdy miał 386 do dwóch lat. Teodozjusz ożenił się ponownie z Ælia Gallą w 386 lub 387 roku, co dało mu córkę Galla Placydia , a następnie zmarł około 394 roku.

Królować

Jego ojciec nadał mu imię Augustus 10 stycznia 393 roku, zanim udał się do Włoch, aby stawić czoła uzurpatorowi Eugeniuszowi . Zwycięzca września 394, Teodozjusz sprowadził Honoriusza do Mediolanu. Stał się pierwszym cesarzem Zachodniego Cesarstwa Rzymskiego po nagłej śmierci ojca w dniu 17 stycznia 395. podział cesarstwa pomiędzy synów cesarza miało już miejsce kilka razy w ciągu 4 wieku.  Wieku, ale tym razem jest to wersja ostateczna . Honoriusz miał zaledwie 11 lat, kiedy zmarł jego ojciec. Teodozjusz  I najpierw załadować kapitan milicji Stilico , oryginalne Wandali i męża siostrzenicy Serena , patrząc na jego dwa syna. Stylicho jest prawdziwym mistrzem Cesarstwa Zachodniego aż 408 i zapisuje tron Honoriusza inwazje germańskie dwukrotnie jego militarnych zwycięstw Pollenza w 402 z Alaric I st i Fiesole w 406 przez Ostrogotów z Radagaise . Stilicon świętuje w Rzymie w 404 r. Triumf w imieniu Honoriusza i poświęca jedne z drzwi muru Aureliańskiego jako łuk triumfalny ku czci Arkadiusza, Honoriusza i Teodozjusza za ich zwycięstwa nad Gotami .

W 402 roku Stilicon postanawia przenieść stolicę z Mediolanu do Rawenny , dobrze chronionej pasem bagien i wałów obronnych, gdzie Honoriusz instaluje swój pałac, dwór i administrację. Ponadto sprawia, że ​​Honoriusz poślubia jego córkę Marię . Zmarła w 407 roku przed skonsumowaniem małżeństwa. Stylicho poślubia inną ze swoich córek, Thermantię , którą Honoriusz odrzuca w 408 roku. Nie będzie miał innej żony ani potomków.

Ale Stylichon chce także interweniować w sprawy Cesarstwa Wschodniego . Eliminuje potężnego ministra Arcadiusa , Rufina , poprzez porozumienie z Eutrope  ; Stylicho odsyła do Konstantynopola gotyckie kontyngenty dowodzone przez Gainasa, który służył Teodozjuszowi we Włoszech. Zabijają oni Rufina w 395 roku, ale Eutrope następnie wchodzi w konflikt ze Stiliconem i wspiera przeciwko niemu bunt Gildona w Afryce (398-398). Hańba Eutropa w 399 r. Nie kładzie kresu napięciom, ponieważ w Konstantynopolu w 400 r. Rozwija się antyniemiecka reakcja: Gainas i jego Gotowie zostają zmasakrowani, a Wizygoci stacjonujący w Illyricum są wypychani na Zachód.

W 408 r. Powstała koalicja przeciwko Stylichonowi w administracji Rawenny, wrogo nastawieni do tego półbarbarzyńskiego i rzymskiego oficera, zaniepokojonego masowymi rekrutacjami barbarzyńskich najemników i zarzucających temu drugiemu, że nie zdołał ochronić Galii przed inwazją Wandali i Suevi. ( 406 / 408 ). Stylicho został stracony 22 sierpnia 408 r. (Wraz z synem Eucherem ) na polecenie Honoriusza i zastąpiony jako prefekt pretorianów przez Olympiusa . Następnie odrzuca swoją drugą żonę Thermantię, ponieważ także druga córka Stylichona , podczas gdy armia jest pozbawiona elementów germańskich.

Imperium, pozbawione najlepszych obrońców, zostanie szybko pokonane przez różne ludy barbarzyńców. Wandalowie i Suevi osiedlili się w Hiszpanii w 409 roku, a Honoriusz nadał im status federacji w 412 roku . Przede wszystkim, Wizygoci z Alaric I st oblegali Rzym w 408 , w 409 , przeciw ogłoszony cesarzem Pryskus Attalus w 409 / 410 , i ostatecznie przejąć Rzym na 24 sierpnia 410 . Worek miasta symbolizującego Imperium chociaż nie jest już jej kapitał akcentuje upadku imperium, które zmniejsza się do Włoch i Afryki Północnej . Honoriusz nie broni Rzymu i wydaje się przytłoczony wydarzeniami. Mieszka w Rawennie, gdzie organizuje przyjęcia i przyjemności. Udało mu się pozbyć Wizygotów, po śmierci Alarica I st , dając im drugą Akwitanię, w której osiedlili się w 416 roku ze statusem narodów federacyjnych .

Honorius stoi liczby kradzieży Galii jak te Jovin , Maxime w 409 / 411 , a zwłaszcza Konstantyna III w 407 / 411 . Generał Flavius ​​Constantius podjął próbę ostatecznego startu i zredukował Konstantyna III do Arles, a następnie drugiego uzurpatora Maximusa w 411 . To polowanie Galii około 414 / 415 Athaulf , następca Alaric I st na czele Wizygotów i przywrócił imperialną władzę nad częścią Galii i Hiszpanii. Ożenił się około 415 r. Galla Placydia, wdowę po Athaulfie i siostrę Honoriusza. Został ogłoszony Augustem w lutym 421 , pod imieniem Konstancja III , ale Teodozjusz II go nie rozpoznaje, a konflikt między dwoma imperiami rozpocznie się, gdy Konstancja III umrze we wrześniu 421 .

Koniec panowania i sukcesji

Ostatnie lata panowania Honoriusza przebiegały we względnym spokoju. Zmarł 15 sierpnia 423 z powodu opuchlizny . Teodozjusz II chciał, aby przywrócić jedność imperialną, ale przeciwko uzurpacji Jana 423 / 425 , zrezygnował sam ukoronować jak Cezara w 424 , a następnie jako Augusta 425 bratankiem Honoriusza, Walentynian III , syn Galla Placida i Constance III .

Polityka pieniężna

Pomimo zawirowań i kurczenie się imperium, emisje solidusu i tremissis złota dalej w obfitości, utrzymanie wagi i jakości. Bite we włoskich warsztatach monetarnych w Rzymie, Rawennie, Mediolanie, a czasem w Galii w Arles, służą głównie do finansowania wydatków wojskowych. Imitacje w złocie są wytwarzane przez Wizygotów po ich zainstalowaniu w Akwitanii w 418 r. Monety te są oficjalnie emitowane w imieniu cesarza.

Bicie srebrnych monet jest rzadkością i koncentruje się we Włoszech, w końcu mała brązowa moneta jest produkowana w dużych ilościach aż do roku 420.

Potomkowie

Okres panowania Honoriusza zainspirował kilku artystów:

Uwagi i odniesienia

  1. Napisy odnoszące się do CIL V, 6836 .
  2. Petit 1974 , s.  634.
  3. Petit 1974 , s.  633 i 635.
  4. Zosso i Zingg 1995 , str.  178-179.
  5. Zosso i Zingg 1995 , s.  172.
  6. Michel Christol , Daniel Nony, Rzym i jego imperium, od początków do najazdów barbarzyńców , Hachette, kolekcja HU, 2003 ( ISBN  2011455421 ) , s. 274.
  7. Émilienne Demougeot , Le Colosse de Barletta , Mélanges de l'Ecole française de Rome. Antiquity, T. 94, nr 2, 1982, s. 951-978 dostępne w Persée
  8. Zosso i Zingg 1995 , s.  179-180.
  9. Zosso i Zingg 1995 , str.  181, 186.
  10. Zosso i Zingg 1995 , s.  189.
  11. Georges Depeyrot, rzymskie pieniądze: 211 pne. AD - 476 AD J.-C. , Éditions Errance, 2006, 212 stron ( ISBN  2877723305 ) , s. 175.
  12. Georges Depeyrot, rzymskie pieniądze: 211 pne. AD - 476 AD J.-C. , Editions Errance, 2006, 212 stron ( ISBN  2877723305 ) , str. 178.

Zobacz też

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne