Światowy Kongres Pokoju Kibiców to pierwsze spotkanie między kilka organizacji europejskich, które są członkami Ruchu Pokoju , urodzonych w poprzednim roku, w sierpniu 1948 roku w Wrocławiu . Zjazd odbył się od 20 do 25 kwietnia 1949 r. w dwóch spotkaniach, zorganizowanych jednocześnie: jedno odbyło się w Paryżu ( Salle Pleyel i spotkanie zamykające na stadionie Buffalo ); druga, zorganizowana w Pradze , skupia delegatów z bloku wschodniego , którym władze francuskie odmówiły wiz. W pewnym sensie ten kongres oznacza prawdziwe narodziny Światowej Rady Pokoju (CMP).
Ruch Pokoju jest powszechnie uważany za inspirację komunistyczną, a niektórzy nawet wprost określają go jako organizację komunistyczną. Idealny spadkobierca ruchu Bojowników o Wolność , ma jednak u szczytu elementy, które nie są uważane za oddziały rezerwowe partii sowieckiej perswazji , na przykład Marthe Cousin z Jednolitej Partii Socjalistycznej czy André Colleu z nowej lewicy .
Na początku 1949 roku Biuro Polityczne Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego przyjęła dyrektywę przewidującą organizacji Kongresu w celu zmobilizowania opinii na temat walki o pokój.
Kongres organizowany jest nieco ponad rok po komunistycznym przewrocie w Pradze w dniu28 lutego 1948, który obalił demokratycznie wybrany rząd przez reżim stalinowski, jednocześnie z rozpoczętą 11 miesięcy temu blokadą Berlina i w pełnym przygotowaniu do wybuchu pierwszej sowieckiej bomby atomowej na29 sierpnia 1949. Zjazd, kilka tygodni później, następuje po podpisaniu traktatu ustanawiającego NATO . Jest on przetrzymywany podczas gdy w Niemczech Zachodnich fundamentem Republiki Federalnej Niemiec jest przygotowywany na23 maja 1949.
Rada powołuje na stanowisko prezydenta francuskiego fizyka komunistycznego Frédérica Joliot-Curie .
CMP jest wspierana przez wiele innych organizacji komunistycznych, takich jak Światowa Federacja Związków Zawodowych , Międzynarodowa Federacja Demokratyczna Kobiet ( Eugenie Cotton ) czy Światowa Federacja Młodzieży Demokratycznej . Symbolem przyjętym przez kongres jest Gołąb Pokoju , dzieło malarza Pabla Picassa , zarejestrowane we Francuskiej Partii Komunistycznej .
Debata ma na celu ustalenie celów do osiągnięcia w celu osiągnięcia pokoju na świecie .
Bezpośrednio po zjeździe, na którym temat zjednoczenia Niemiec zajmował poczesne miejsce, odbyły się różne spotkania w Berlinie (wówczas rozdzielonym między dwóch Niemców ) i Moskwie, aby ożywić Ludowy Kongres na rzecz Jedności i sprawiedliwego pokoju , formacji które Wilhelm Pieck przypisuje ojcostwo bezpośrednio Stalinowi, który rozmawiałby z nim o tym podczas ich spotkania6 maja 1949.
Pogrążony w okresie zimnej wojny, przeciwstawiający się dwóm odrębnym ideologiom: kapitalistycznej stosowanej przez Stany Zjednoczone i komunistycznej hojnej przez ZSRR; ten światowy kongres partyzantów na rzecz pokoju jest postrzegany głównie z inspiracji komunistycznej. Rzeczywiście, kongres był inicjatywą dyrektywy Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego: Kominform , przewidującej mobilizację opinii w sprawie walki o pokój.
Tygodnik „O trwały pokój, o demokrację ludową ” publikowany przez Kominform, rozpowszechniany na całym świecie w dziewiętnastu różnych językach, zajmuje się walką o pokój z dokładnej perspektywy Partii Komunistycznej, jednocześnie opowiadając się za kultem Stalina i ZSRR. Czasopismo propagandowe, ze względu na swój międzynarodowy zasięg, ma na celu wpływanie na globalną sferę publiczną z perspektywy ideologii komunistycznej krytykującej amerykański kapitalizm i imperializm wokół walki o światowy pokój. W ten sposób „O trwały pokój, o demokrację ludową ” pozwoliło partii zająć pozycję „organu zarządzającego” Światowego Ruchu Obrońców Pokoju, zainicjowanego na Światowym Kongresie Obrońców Pokoju w Wowclam.
Frédéric Joliot-Curie był znany na całym świecie w czasach Kongresu z tego, że złożył 4 maja 1939 r. patent na ulepszenie ładunków wybuchowych. Patent ten jest uważany za intelektualny depozyt bomby atomowej. Prezydentura Frédérica Joliot-Curie wysyła potężne przesłanie do społeczności międzynarodowej w obronie pokoju. Wyróżnianie i mówienie o wielkich osobistościach ówczesnego środowiska politycznego, naukowego i intelektualnego to uderzająca strategia komunikacyjna przyjęta przez Kongres.
Rzeczywiście, podczas kongresu wygłoszono wiele przemówień, w których uczestniczyło kilka osób publicznych: Fréderic Joliot Curie , Alexandre Fadeïev , Louis Aragon , Paul Robeson , Metropolitan Nicolas, a nawet Gabriel d'Arboussier . W kontekście zimnej wojny prelegenci mówili o głównym celu tego spotkania: pokoju na świecie. Pod obrazem komunistycznego i sowieckiego zaangażowania politycznego ; różni znani mówcy z różnych dziedzin, takich jak literatura, muzyka, kino, sport czy religia, mają w ten sposób wielki wpływ na kilku różnych odbiorców jednocześnie. Tłumaczy to wpływ tego wydarzenia na globalną sferę publiczną, na którą wpływ mają zarówno wypowiedzi elit, ale też kto może identyfikować się z prelegentami, którzy mają legitymizację w swojej dziedzinie, co uzasadnia ich legitymizację w swoim wystąpieniu, a właściwie wpływa opinia publiczna.
Ponadto ugrupowanie to zbuduje stały komitet światowego kongresu zwolenników pokoju i wyraźnie wzywa w formie manifestu do „zakazu broni atomowej”, do „ograniczenia sił zbrojnych wielkich mocarstw”, a także„ walka o niepodległość narodową ”. W rezultacie prezydencja kongresu, wspierana przez delegatów, mówi, że jest „zdeterminowana, aby wygrać bitwę o pokój”.
Po Światowym Kongresie Zwolenników Pokoju, komitet wykonawczy stworzył przegląd „Les Partisans de la Paix” w 1949. Przegląd ten, publikowany od sierpnia 1949 do listopada 1950 w 20 numerach, określa główny cel Kongresu: pokój przeciwko wojnie. Dystrybucja tej gazety umożliwi wpływanie na sferę publiczną poprzez przekazy zamieszczane w czasopismach.
W artykule wstępnym z sierpnia 1949 r. leksykalne pole wojny jest powszechnie używane w odniesieniu do przeciwników z ich „wściekłością”, „sztabami”, „bazami szturmowymi” i wojowniczymi słowami, takimi jak „ciało do armaty”, „pole bitwy” lub „bomba”. ”. Według jego słów, celem gazety było wpłynięcie na opinię publiczną w celu sprzymierzenia ludności ze Światowym Kongresem Pokoju. Publikacje, które nastąpią, podejmą ten główny temat, łącząc go z walką z bronią jądrową i zaprzestaniem niektórych wojen interwencyjnych.
Kiedy powstał Światowy Kongres Partyzantów w Obronie Pokoju, chciano przenieść to wydarzenie na arenę międzynarodową. Zastosowane strategie komunikacyjne musiały zatem dotrzeć do bardzo dużej wielokulturowej i wielojęzycznej publiczności. Dlatego wprowadzono kilka strategii komunikacyjnych. W szczególności plakat wydarzenia ucieleśniony przez gołębia pokoju , autorstwa artysty Pabla Picassa , uniwersalny obraz, który przekracza granice, języki i kultury. To francuski poeta Louis Aragon , członek Francuskiej Partii Komunistycznej, wybrał tę symbolikę w lutym 1949 roku, dwa miesiące przed otwarciem Kongresu. Od czasu zorganizowania tego kongresu ta grafika była szeroko stosowana i dystrybuowana na całym świecie. Ten obraz komunikacji utrzymuje się w XXI wieku, gołąb Picassa nadal uważany jest za symbol pokoju.
Ponadto po wiecu skuteczną strategią komunikacyjną okazał się film dokumentalny „ Bitwa o życie ” w reżyserii Louisa Daquina z 1949 roku. Przypomina to wydarzenie Światowego Kongresu Sympatyków Pokoju w Paryżu. Jednocześnie wstawia się wizerunki Światowego Kongresu Obrońców Pokoju w Pradze. Ten dokument podkreśla różnorodność delegacji obecnych na wydarzeniu, przekazując przesłanie o uniwersalności i internacjonalizacji. Przesłanie to ukazuje wagę walki o pokój i skłania widza do ogarnięcia globalnego zasięgu tego tematu. Obrazy w tym filmie pokazują różne przemówienia oraz ilustracje dotyczące pokoju i wojny używane podczas Kongresu w celu podniesienia świadomości wśród publiczności. Film ten odniósł wielki sukces w Polsce iw 1950 roku otrzymał złoty medal Warszawskiej Nagrody Pokojowej.