Camille Pissarro

Camille Pissarro Obraz w Infoboksie.
Narodziny 10 lipca 1830 r
Charlotte-Amélie , Saint-Thomas , Duńskie Indie Zachodnie
Śmierć 13 listopada 1903
Paryż
Pogrzeb Cmentarz Pere Lachaise
Narodowość  duński francuski
 
Działalność Malarz
Szkolenie Akademia Szwajcarska - Szkoła Sztuk Pięknych w Paryżu
Mistrzowie François- Édouard Picot , Henri Lehmann , Isidore Dagnan , Fritz Melbye
Student Paul Cézanne , Armand Guillaumin , Rudolf Quittner  (de)
Miejsca pracy Londyn , Charlotte Amalie , Montmorency , La Roche-Guyon , Paris , Caracas , Holandia (1894-1898) , Amsterdam (1898)
Ruch Impresjonizm
Wpływem Fritz Melbye
Ojciec Frédéric-Abraham-Gabriel Pissarro ( d )
Matka Rachel Pissarro ( d )
Rodzeństwo Alfred Pissarro ( d )
Wspólny Julie Vellay ( d ) (od1871)
Dzieci Lucien Pissarro
Ludovico Rodolphe Pissarro
Jeanne Bonin-Pissarro
Paul-Émile Pissarro
Félix Pissarro
Georges Manzana-Pissarro
Jeanne Rachel Pissarro ( d )
podpis

Jacob Abraham Camille Pissarro , znany jako Camille Pissarro , urodzony w Charlotte-Amélie , na wyspie Saint-Thomas , na Antylach Duńskich - dziś Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych  -10 lipca 1830 ri zmarł w Paryżu dnia13 listopada 1903Jest malarzem impresjonistą i neoimpresjonistą francusko - duńskim .

Znany jako jeden z „ojców impresjonizmu”, malował francuskie życie na wsi, w szczególności pejzaże i sceny chłopów pracujących na polach, ale słynie również ze swoich scen Montmartre i scen wokół Luwru i Tuileries , gdzie schodzi. W Paryżu jego uczniami są Paul Cézanne , Paul Gauguin , Jean Peské i Henri-Martin Lamotte .

Pissarro jest także teoretykiem anarchii , wytrwale odwiedzanym przez malarzy Nowych Aten , należących do ruchu libertariańskiego . Dzieli to stanowisko z Paulem Gauguinem , z którym później będzie miał napięte stosunki.

Pissarro jest świetnym malarzem, którego płótna, niesłusznie oceniane jako urocze, nie mają miejsca, na które zasługują, prawdopodobnie ze względu na ich tematykę, mniej spektakularną niż te wybrane przez innych impresjonistów ( La Meule , Pontoise , La Route d'Ennery ) . W 1896 roku malarz zadeklarował: „Nie prosimy o coś lepszego niż bycie klasykiem, ale odnajdując to własnym uczuciem, och! jakże inaczej! "

Jest ojcem malarza Luciena Pissarro .

Jego życie, jego praca

Camille Pissarro urodziła się dnia 10 lipca 1830 rna wyspie Saint-Thomas w Indiach Zachodnich, a następnie posiadłości duńskiej , gdzie jego rodzice prowadzili kwitnący biznes żelazny w porcie Charlotte-Amélie, co dało mu obywatelstwo duńskie, które zachował przez całe życie. Jego ojciec Frédéric-Abraham-Gabriel Pissarro (2 września 1802 r - Paryż, 28 stycznia 1865 r), Żyd pochodzenia portugalskiego , ale urodzony w Bordeaux , syn Josepha Gabriela Pissarro ( Bordeaux ,4 grudnia 1777- Żyronda ,16 lutego 1858) i jego żona Anna Félicité Petit są obywatelami francuskimi.

Jej matką jest Kreolka z duńskich Indii Zachodnich, Rachel Thétis Manzano-Pomie, również Żydówka. Małżeństwo jego rodziców zostało odrzucone przez synagogę, ponieważ byli oni bratankiem i ciotką przez małżeństwo. Małżeństwo zostało przyjęte siedem lat później, w 1833 roku.

W 1842 roku, w wieku dwunastu lat, Camille wyjechał na studia do Francji do Passy , w pensjonacie Savary, którego dyrektor zachęcał go do pielęgnowania swoich talentów rysunkowych, a następnie wrócił w 1847 na swoją rodzinną wyspę, gdzie ojciec wprowadził go do handlu i gdzie pozostaje pięć lat pracy w firmie rodzinnej. W 1852 r., chcąc „przerwać linę, która łączyła go z życiem burżuazyjnym” , wyjechał do Caracas w Wenezueli z przyjacielem Fritzem Melbye , duńskim artystą, który głęboko naznaczył jego przeznaczenie. Pozostał tam do 1854 r. malując i rysując, po czym powrócił na rok do Saint-Thomas w rodzinnej firmie. W 1855 roku Camille Pissarro definitywnie zrezygnował z handlu. wPaździernik 1855, rok Wystawy Światowej , przyjeżdża do Paryża, aby tam studiować i osiedla się w swojej rodzinie Chaussée de la Muette w Passy. Nigdy nie wróci do Ameryk.

W Paryżu poznał Camille Corot , z którą studiował, odkrył Eugène'a Delacroix , Gustave'a Courbeta , Dominique'a Ingresa i Charlesa-François Daubigny'ego . Uczestniczył w kilku warsztatach w École des Beaux-Arts w Paryżu , gdzie nauczanie pozostało akademickie i „  niewdzięczne  ”, ale szczególnie pociągał go Jean-François Millet za jego tematykę życia na wsi, Gustave Courbet za jego wyrzeczenie. patos i malowniczość, wolność i poezję płócien Corota . Następnie pracował w pracowni Antona Melbye i malował na motywie w Montmorency . W latach 1859 i 1861 , uczęszczał do różnych akademii, w tym z ks Suisse , gdzie poznał Claude Monet , Ludovic Piette , Armand Guillaumin i Paul Cezanne , którego zachęcił. W 1863 roku Cézanne i Émile Zola odwiedzili jego warsztat w La Varenne , aw 1865 przebywał w La Roche-Guyon . Odrzucono jego obrazy na oficjalnym Salonie, musiał zadowolić się uczestnictwem w Salon des refusés 1863. Wystawiając się na Salonach 1864 i 1865, przedstawił się tam jako „uczeń Antona Melbye'a i Corota  ”.

W 1860 Julie Vellay, córka burgundzkich winiarzy, dołączyła do Pissarro jako służąca. Zostanie towarzyszką Camille, ale on poślubi ją dopiero kilka lat później, w Londynie. Ojciec Camille, zgorszony tym mezaliansem, odcina jej jedzenie.

Pontoise, Louveciennes i Londyn

Camille Pissarro mieszkał w Pontoise od 1866 do 1869 epizodycznie i tworzył tam dużą liczbę obrazów, rysunków i grafik. Według Christophe'a Duviviera wybór Pontoise tłumaczył się tym, że żaden inny malarz jeszcze nie kojarzył z nim jego nazwiska, Camille mogła więc uniknąć pojawienia się jako uczennica innego pejzażysty. Miał wtedy trzydzieści sześć lat i potwierdził dojrzałość swojej sztuki. Pokłócił się z Corotem i nie przedstawia się już jako jego uczeń. Ponadto miasto jest blisko Paryża koleją, krajobrazy rzeczne, wiejskie i miejskie są zróżnicowane. W końcu doktor Gachet , przyjaciel Pissarro, osiadł kilka miesięcy wcześniej w Auvers-sur-Oise , niedaleko Pontoise.

Jego sytuacja finansowa jest trudna. Maluje znaki, aby wesprzeć swoją rodzinę. W 1869 przeniósł się ze swoją partnerką i ich pierwszą córką do Louveciennes . Musiał uciekać wraz z rodziną i porzucić swój warsztat w obliczu natarcia wojsk pruskich, jesienią 1870 r. podczas wojny z Prusami . Schronił się u Ludovica Piette w Montfoucault w Mayenne i udał się na wygnanie do Londynu , gdzie odnalazł Daubigny i Moneta oraz spotkał kupca Paula Duranda-Ruela . Po powrocie do Louveciennes wiosną 1871 r. odkrył, że jego pracownia została splądrowana i że zostało mu tylko około czterdziestu obrazów z prawie tysiąca pięciuset. Do końca wiosny 1872 r . namalował w Louveciennes drugą serię płócien, najliczniejszą z zachowanych . To właśnie w Louveciennes, a częściowo w Londynie, nabył i udoskonalił swój styl impresjonistyczny. Ponownie przeniósł się do Pontoise w 1872 roku i pozostał tam do 1882 roku . Pissarro i jego rodzina wróciła kilkakrotnie Piette użytkownika w Montfoucault, aż do jego śmierci.

Pissarro i Daubigny

Pomiędzy 1866, datą pierwszego pobytu Pissarro, a 1878, datą śmierci Daubigny , dwaj mężczyźni ocierają się o brzegi Oise, Daubigny osiedlił się w Auvers-sur-Oise w 1861 roku. Starszy Pissarro Trzynastoletni Daubigny , „cudowny i prawdziwy malarz brzegów Sekwany i Oise” według Zoli, był wówczas mistrzem brzegów Oise. Ale Pissarro ostrożnie unika pojawiania się jako jeden z jego uczniów: rzadko jeździ do Auvers i wyróżnia się od swojego starszego brata unikaniem brania za temat swoich obrazów brzegów Oise, które kocha Daubigny. Niemniej jednak, jak wskazuje Christophe Duvivier, interesował się Daubigny, podobnie jak bacznie śledził dzieło Pissarro i Moneta, które przedstawił Durand-Ruelowi w Londynie w 1870 roku.

Pissarro i Cézanne

Pissarro i Cézanne współpracowali w latach 1872-1881. Pissarro zachęcał Cézanne'a do malowania na świeżym powietrzu, a obaj artyści często pracowali obok siebie i na tym samym terenie w Ermitażu w Valhermeil. E, 1874, Pissaro bierze udział w pierwszej wystawie malarzy impresjonistów w Nadarze w Paryżu.

Pissarro i Gauguin

W 1879 roku , Gauguin , który kupił mu obrazy, przyszedł do pracy z nim w Pontoise. Współpracował z Degasem w dziedzinie grawerowania, a latem 1881 r. u jego boku przebywali w Pontoise Cézanne, Gauguin , Guillaumin . Uczestniczył we wszystkich wystawach impresjonistów i stopniowo stał się patriarchą ruchu, ale z wielką świeżością umysłu i ciągłym odnawianiem.

W grudniu 1882 roku przeniósł się do Osny na przedmieściach Pontoise , nie mogąc znaleźć odpowiedniego domu do wynajęcia za rozsądną cenę. Ten okres Pontoise odpowiada wielkiemu momentowi w historii impresjonizmu. To tam Pissarro namalował większość obrazów, które miały pojawić się na pierwszych siedmiu wystawach impresjonistów. Tam też będą pracować Paul Gauguin, Paul Cézanne, Victor Vignon. Pissarro gorąco poleca Ambroise Vollardowi doktor Georges Viau , kolekcjoner, który wspiera wszystkich impresjonistów i który kupił mu obraz. Ale obrazy impresjonistyczne wciąż osiągają tylko przeciętne ceny. Malarz spędza dużo czasu na akwizycjach z kolekcjonerami sztuki, handlarzami i Eugène Murer , malarzem-cukiernikiem-restauratorem-kolekcjonerem sztuki, którego maluje portret: Murer w piekarni .

Eragny-sur-Epte

W 1884 roku Pissarro wyjechał z Osny do Éragny-sur-Epte w Oise . To dzięki pożyczce od Claude'a Moneta udało mu się nabyć tam dom, w którym spędził ostatnie lata życia, aż do swojej śmierci w Paryżu w listopadzie 1903 roku . „Tak (pisał do swojego syna Luciena 1 marca 1884 r.), zdecydowaliśmy się na Éragny-sur-Epte; dom jest wspaniały i niedrogi: tysiąc franków, z ogrodem i łąkami. To dwie godziny drogi od Paryża, uważam, że kraj jest piękny poza Compiègne; jednak tego dnia wciąż padało, ale zaczyna się wiosna, łąki zielone, sylwetki szczupłe, ale Gisors jest super, nic nie widzieliśmy! ” .

Namalował wiele płócien, w tym kilka na temat kwitnących jabłoni (nieruchomość nazywa się "La Pommeraie"), orzecha, swojego ogrodu warzywnego, z widoku swojej pracowni, specjalnie zbudowanej w środku jego ogrodu. Zaprosił największych malarzy tamtych czasów, w tym Claude'a Moneta , ojca chrzestnego jego ostatniego syna, Cézanne'a , Van Gogha , Gauguina . W 1885 poznał Georgesa Seurata , z którym się zaprzyjaźnił i zafascynował swoją techniką puentylizmu , którą z kolei zastosował w mniej formalny sposób, zanim odzyskał większą swobodę wypowiedzi, bliską swojemu lirycznemu i hojnemu temperamentowi. W 1892 przebywał w Londynie, gdzie wynajął mieszkanie w Kew u Maximiliena Luce .

Camille Pissarro umiera w Paryżu na 1 bulwarze Morland on13 listopada 1903z sepsą . Spoczywa wraz z rodziną w Paryżu na cmentarzu Père-Lachaise (oddział 7).

Ostatnia międzynarodowa retrospektywa poświęcona Pissarro odbyła się w Australii w 2006 roku. Zaprezentowano tam angielską wersję filmu L'Ami Pissarro (jedyny dokument poświęcony życiu i twórczości malarza).

Rodzina

Dziadek Fryderyka ze strony ojca, Pierre Rodrigues Álvares Pissarro lub Jacob Gabriel Pissarro, opuścił Braganzę w Portugalii w 1769 roku, aby uciec przed inkwizycją. Jego przodkowie to marranos , czyli sefardyjscy Żydzi zmuszeni do przejścia na katolicyzm cztery wieki wcześniej, ale nadal potajemnie praktykujący judaizm. Jeśli chodzi o niego, Camille Pissarro, chociaż obrzezany i należycie zarejestrowany w synagodze Saint-Thomas, ogłasza się dumnie i wolnomyślicielem ateistą .

Jego żona Julie Vellay ( Grancey-sur-Ource ,2 października 1838- Eragny-sur-Epte ,16 maja 1926) jest córką burgundzkiego winiarza. Gospodyni z rodzicami Camille, weszła z nim do domu w 1860 roku i po raz pierwszy służyła jako modelka. Pobrali się cywilnie w Croydon w Anglii w 1871 roku , kiedy Julie Pissarro nosiła czwarte dziecko. Para miała w sumie ośmioro dzieci.

Kilku potomków Camille Pissarro zdecydowało się pójść za przykładem ich przodka i z kolei zostać malarzami. Wśród jego dzieci przede wszystkim:

Następnie wśród swoich wnuków:

  • Orovida Camille Pissarro (1893-1968), córka Luciena;
  • Hugues Claude Pissarro  (en) (ur. 1935) i Yvon Pissarro  (de) (1937), obaj synowie Paul-Émile;
  • Henri Bonin-Pissarro  (de) , dit Bopi (1918-2003) i Claude Bonin-Pissarro (ur. 1921), obaj synowie Jeanne Pissarro (1881-1948), córki Camille.

Wreszcie wśród jego prawnuków:

  • Lélia Pissarro  (de) (ur. 1963), córka Hugues Claude;
  • Frédéric Bonin-Pissarro (ur. 1964), syn Claude Bonin-Pissarro. Ma siostrę Lilę Bonin-Pissarro (ur. 1972).

Anarchista

W latach 80. zaprzyjaźnił się z Paulem Signacem , Georgesem Seuratem , Maximilienem Luce . Odkrył idee anarchistyczne jak wielu neoimpresjonistów i poznał Émile'a Pougeta , Louise Michel i Jean Grave , którym udzielał wsparcia finansowego, pomagając także rodzinom anarchistów uwięzionych lub na wygnaniu. Po zabójstwie Sadi Carnot przez Caserio inCzerwiec 1894, jest poszukiwany przez policję, jak inni anarchiści bez przemocy. Schronił się w Belgii, podobnie jak Élisée Reclus, którą wtedy poznał. Po powrocie do Francji współpracował z gazetą Les Temps nouvelles i podjął działania przeciwko antysemityzmowi podczas afery Dreyfusa .

W 1889 roku, kiedy skomponował cykl „ Niespokojności społecznej” , pamięć o represjach Komuny Paryskiej nie gaśnie. Dyskutujemy o Proudhonie i Bakuninie , pojęcie „Republiki Społecznej” żarliwie porusza umysły, kwestia społeczna i refleksja polityczna nawiedzają cały kraj: niesione, między innymi, ale energicznie, przez ruchy anarchistyczne, które są liczne, żywe i bardzo podzielone, zwłaszcza na temat znaczenia indywidualnej odbudowy i socjalizmu parlamentarnego.

Pissarro jest bardziej anarchistą idei niż działania. Nawet jeśli brał udział w Club de l'art social u boku Auguste'a Rodina w 1899 roku, był zwolennikiem sztuki na rzecz sztuki: „Czy istnieje sztuka anarchistyczna? TAk ? Naprawdę nie rozumieją. Cała sztuka jest anarchistyczna - kiedy jest piękna i dobrze! Tak myślę” – pisze w Les Temps nouvelles ingrudzień 1895. Nie jest zwolennikiem sztuki o skłonnościach społecznych i wbrew temu, co pisze Kropotkin w „Zdobyciu chleba” , nie uważa, że ​​trzeba być chłopem, aby oddać na obrazie poezję pól. Chce dzielić się najżywszymi emocjami ze swoimi towarzyszami. Piękne dzieło sztuki to wyzwanie dla mieszczańskiego gustu. Pissarro jest optymistą, który widzi bliską anarchistyczną przyszłość, w której ludzie uwolnieni od religijnych i kapitalistycznych idei będą mogli docenić jego sztukę.

Wystawy

Porty handlowe triumfalnie wkroczyły do ​​nowoczesnego malarstwa w kwietniu 1874 roku, podczas pierwszej impresjonistycznej wystawy, która odbyła się na 35 Boulevard des Capucines w Paryżu z obrazem Moneta namalowanym w Hawrze. Ale to jest Camille Pissarro, którzy dadzą cały swój wymiar tego tematu, dzięki serii obrazów, produkowany od 1883 do 1903 roku , w portach Rouen , Dieppe i Le Havre .

Camille Pissarro jest jedynym impresjonistów malarz, który uczestniczył w ośmiu wystawach grupy między 1874 a 1886 r .

Stern Pissarro Gallery w Londynie , jest tylko galeria poświęcona Camille Pissarro i czterech pokoleń potomnych, obejmujących 150 lat obrazów, rysunków, pasteli i technik drukarskich.

Hołdy

  • Obwód Krainy Impresjonistów nosi jego imię i obejmuje plenerowe reprodukcje jego dzieł oraz dzieł innych artystów impresjonistów i fauve, w miejscu ich powstania.
  • Odmiana z róży Camille Pissarro , kolor variegation, jest dedykowany do niego w 1996 roku.
  • Kilka szkół nosi jego imię.

Ostatnie wystawy

Galeria

Oto ilustracje niektórych jego prac:

Niektóre prace

Pontoise w dziele Pissarro Montfoucault ( Mayenne ) w twórczości PissarroParyż Bougival
  • Zapora na Sekwanie w Bougival , 1871, olej na płótnie, 33 × 46  cm , własność prywatna.
Louveciennes
  • Widok Louveciennes , 1869-1870, National Gallery , Londyn .
  • Dyliżans w Louveciennes , 1870, olej na płótnie, 25,5 × 35,7  cm , Musée d'Orsay , Paryż.
  • La Route de Saint-Germain à Louveciennes , 1870, olej na płótnie, 38 × 46  cm , własność prywatna.
  • Droga z Wersalu do Louveciennes , 1870, olej na płótnie, własność prywatna.
  • Kasztanowce w Louveciennes , ok . 1870, olej na płótnie, 41 × 54  cm , Musée d'Orsay , Paryż.
  • Pejzaż zimowy w Louveciennes , ok . 1870, olej na płótnie, 37 × 46  cm , Musée d'Orsay , Paryż.
  • La Route de Versailles, Louveciennes: Poranna galaretka , 1871, olej na płótnie, 33 × 46  cm , Dallas Museum of Art .
  • A Village Street, Louveciennes , 1871, olej na płótnie, Manchester Art Gallery .
  • Drewno kasztanowe w Louveciennes , 1872, olej na płótnie, 41 × 54  cm , własność prywatna.
  • La Route de Louveciennes , 1872, olej na płótnie, 59,8 × 73,5  cm , Musée d'Orsay , Paryż.
  • Neige à Louveciennes , 1872, olej na płótnie, 45,5 × 76  cm , własność prywatna.
  • Le Village de Voisins , 1872, olej na płótnie, własność prywatna.
  • Wejście do wsi Voisins , 1872, olej na płótnie, 46 × 55,5  cm , Musée d'Orsay , Paryż.
Port-MarlyEragny-sur-EpteRouenLe Hawr Inne miejscaInni

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Pissarro pochodzi z rodziny pochodzącej z Braganzy w Portugalii , w pobliżu granicy między Hiszpanią a Portugalią . Jej matką jest Kreolka z duńskich Indii Zachodnich, Rachel Thétis Manzano-Pomie. Jego przodkowie to marranos , czyli sefardyjscy Żydzi zmuszeni do przejścia na katolicyzm . Ta podwójna przynależność religijna wciąż obecna w jego ojcu doprowadzi go do ogłoszenia się ateistą (ożeni się cywilnie z katolicką żoną), a nawet wolnym myślicielem . Po tym, jak miał konserwatywne idee, w latach 80. XIX wieku stał się gorącym zwolennikiem anarchizmu libertariańskiego popieranego przez Pierre-Josepha Proudhona . Patrz Joachim Pissarro, Camille Pissarro , Hermé,1995, s.  13.
  2. Georges Seurat będzie nalegał wraz z własną matką, aby kupiła obraz od Camille Pissarro, co przyniesie jej mile widziany dochód.
  3. Ten obraz został skradziony przez nazistów . Zwrócono się o restytucję bez powodzenia.
  4. Ten obraz należał do wywłaszczonego przez nazistów Raoula Meyera (prezesa Galeries Lafayette Group w latach 1944-1970) . Wniosek o restytucję zażądano w latach pięćdziesiątych bez powodzenia. Jego córka Léone Meyer odzyska go w 2016 roku

Bibliografia

  1. Monneret TI , s.  665
  2. Connaissance des arts , tomy od 634 do 636, Francuskie Towarzystwo Promocji Sztuki, Towarzystwo Studiów Ekonomicznych i Publikacji, 2006, s.  73  : „Pissarro jest świetnym malarzem, zbyt często ocenianym jako urocza i nie na miejscu. Wina jest niewątpliwie jego poddanych, mniej spektakularnych niż jego koledzy. "
  3. Monneret TI , s.  668
  4. http://www.lemondedesarts.com/DossierPissarro.htm
  5. Victoria Charles i Klaus Carl, Impresjonizm , Parkstone International, 2012, ( ISBN  1780427786 i 9781780427782 ) , s. 104
  6. Notatka Julie Delmas, w: Courbet i impresjonizm , katalog wystawy, Ornans, Musée Courbet, 2016, s.  25 .
  7. Zawiadomienie z Musée d'Orsay
  8. [1]
  9. [www5.tau.ac.il/arts/departments/images/stories/.../01rachum.pdf]
  10. Rewald 1989 , s.  10
  11. Duvivier i in. 2003 , s.  107
  12. Rewald 1989 , s.  11
  13. Rewald 1989 , s.  12
  14. Duvivier i in. 2003 , s.  108
  15. Rewald 1989 , s.  16
  16. Rewald 1989 , s.  20
  17. Duvivier i in. 2003 , s.  54
  18. Duvivier i in. 2003 , s.  55
  19. Anthony Lacoudre, Tu narodził się impresjonizm: przewodnik turystyczny Yvelines , przedmowa Claude Bonin-Pissarro , Valhermeil Publishing, 2003 ( ISBN  2913328415 i 9782913328419 ) , s.  70-72
  20. Duvivier i in. 2003 , s.  56
  21. Émile Zola, Republika w ruchu (1875-1876) , tom 7 Dzieł Wszystkie, s.  663
  22. Duvivier i in. 2003 , s.  58
  23. Duvivier i in. 2003 , s.  85
  24. Monneret TI , s.  657
  25. Monneret TI , s.  661
  26. Monneret TI , s.  666
  27. List do Lucien, Paryż, 1 st marca 1884. Korespondencja Camille Pissarro , Valhermeil Publishing, 2003 tom 1, str.  291 .
  28. Upadł w burzy 1999 .
  29. Janet M. Torpy, „Śnieżny pejzaż  z krowami w Montfoucault  ” , „ JAMA ” , tom.  307 n O  5,1 st lutego 2012, s.  435-435 ( ISSN  0098-7484 , DOI  10.1001 / jama.2011.2028 , czytaj online , dostęp 21 sierpnia 2020 ).
  30. Camille Pissarro , na miejscu grobowców-grobów, konsultacja 2 marca 2014 r.
  31. http://archives.artgallery.nsw.gov.au/pissarro_doco ogłoszenie o filmie w Galerii Sztuki Nowej Południowej Walii.
  32. Joachim Pissarro, Camille Pissarro , Hermé,1995, s.  13.
  33. „  ChallengAZ - Julie Vellay (żona Pissarro)  ” (dostęp 25 września 2020 r. )
  34. (w) Robert Justin Goldstein, Represje polityczne w XIX- wiecznej Europie , Routledge, 2013, ( ISBN  1135026696 i 9781135026691 ) , s.  258
  35. Sylvie Gonzales, Bertrand Tillier, Kominy na równinie: Sto lat przemysłu w Saint-Denis , 1830-1930 , Créaphis, 1998, pełny tekst .
  36. Efemerydy anarchistyczne  : nota biograficzna .
  37. Évelyne Pieiller, „Les„ turpitudes ”de Pissarro”, w Le Monde diplomatique , luty 2010 r., pełny tekst .
  38. Bertrand Tillier, Komuna Paryska, rewolucja bez obrazu? - Polityka i reprezentacje w republikańskiej Francji, 1871-1914 , Éditions Champ Vallon, 2004, s . 471 .
  39. Nathalia Brodskaya, Camille Pissarro , Parkstone International, 2011, wyciąg online .
  40. Felip Équy , Międzynarodowe Centrum Badań nad Anarchizmem (Marsylia)  : nota biograficzna .
  41. Wystawa impresjonistów z kwietnia 1874 , na stronie lepoint.fr, konsultowana 4 marca 2014
  42. Pissarro w portach Rouen, Dieppe, Le Havre , na stronie normandie-impressionniste.fr, konsultacja 4 marca 2014 r.
  43. Pissarro w Rouen , na stronie muma-lehavre.fr, skonsultowano 4 marca 2014 r.
  44. Pissarro w Dieppe , na stronie muma-lehavre.fr, konsultowane 4 marca 2014
  45. Pissarro w Le Havre , na stronie muma-lehavre.fr, konsultacja 4 marca 2014 r.
  46. Jean-Pierre VALLEE , „  Wystawa malarzy impresjonistów – (1874-1876-1877-1879-1880-1881-1882-1886)  ” , www.van-gogh.fr (dostęp 6 maja 2016 )
  47. (w) Galeria Stern Pissarro, „  Galeria Stern Pissarro – Camille Pissarro  ” na pissarro.net (dostęp 25 listopada 2015 ) .
  48. Obwód impresjonistyczny
  49. „  Wystawa Pissaro w portach  ”
  50. „  Obecnie – Musée Marmottan Monet  ” , na Musée Marmottan Monet (dostęp 21 sierpnia 2020 r . ) .
  51. (en-US) „  The Hermitage at Pontoise  ” , na Guggenheim ,1 st styczeń 1862(dostęp 16 stycznia 2019 )
  52. (w) "  Camille Pissarro. Jalais Hill, Pontoise  ” , w Muzeum Met ,2019(dostęp 16 stycznia 2019 )
  53. "  Camille Pissarro | Avenue, Sydenham | NG6493 | National Gallery, London  ” , na stronie www.nationalgallery.org.uk (dostęp 16 stycznia 2019 r. )
  54. (w) „  The Lock at Pontoise  ” w Cleveland Museum of Art ,2019(dostęp 16 stycznia 2019 )
  55. Camille Pissarro - Coteau de l'Hermitage, Pontoise , na stronie musee-orsay.fr, konsultacja 5 marca 2014 r.
  56. Camille Pissarro – White frost, na stronie musee-orsay.fr, konsultacja 5 marca 2014
  57. (w) Harvard , „  Z kolekcji Harvard Art Museums' The Hermitage, Effect of Snow  ” na www.harvardartmuseums.org (dostęp 16 stycznia 2019 )
  58. "  Mały most, Pontoise | Kunsthalle Entwicklung  ” , na sammlung-online.kuma.art (dostęp 16 stycznia 2019 r. )
  59. Camille Pissarro – Czerwone dachy , na stronie musee-orsay.fr, konsultacja 5 marca 2014 r.
  60. Camille Pissarro - Stara droga z Ennery do Pontoise , na stronie gallery.ca, konsultowana 6 marca 2014 r.
  61. Camille Pissarro – kącik ogrodowy w Ermitażu, Pontoise , na stronie internetowej musee-orsay.fr, konsultacja 5 marca 2014 r.
  62. "  Camille Pissarro | Côte des Bœufs w L'Hermitage | NG4197 | National Gallery, London  ” , na stronie www.nationalgallery.org.uk (dostęp 16 stycznia 2019 r. )
  63. (w) '  Rabbit Warren at Pontoise, Snow  ' w The Art Institute of Chicago (dostęp 16 stycznia 2019 )
  64. „  Musée d'Orsay: Notice d'Oeuvre  ” , na www.musee-orsay.fr (dostęp 16 stycznia 2019 r. )
  65. "  PISSARRO, Quai du Pothuis, brzegi Oise | MuMa Le Havre: oficjalna strona internetowa muzeum sztuki nowoczesnej André Malraux  ” , na www.muma-lehavre.fr (konsultacja 16 stycznia 2019 r. )
  66. „  The collections of graphic arts Department – ​​The Pig Market, Saint-Martin Fair, Pontoise 1886 – PISSARRO Camille  ” , na stronie arts-graphiques.louvre.fr (dostęp 16 stycznia 2019 )
  67. (w) "  Camille Pissarro. Targowisko w Pontoise  ” , na The Met ,2019(dostęp 16 stycznia 2019 )
  68. (w) „  The Market at Gisors  ” na stronie art.nelson-atkins.org (dostęp 16 stycznia 2019 )
  69. Katalog wystawy Paula Duranda-Ruela w Muzeum Luksemburskim, październik 2014, luty 2015
  70. (w) „  The Place du Havre, Paris  ” w The Art Institute of Chicago (dostęp 16 stycznia 2019 )
  71. (w) "  Dzieła sztuki. Boulevard Montmartre w Paryżu  ” , na Państwowym Muzeum Ermitażu ,2019(dostęp 16 stycznia 2019 )
  72. (w) „  The French Theatre Place: Fog Effect – DMA Collection Online  ” na www.dma.org (dostęp 16 stycznia 2019 )
  73. (w) "  Camille Pissarro. Boulevard Montmartre w zimowy poranek  ” , w The Met ,2019(dostęp 16 stycznia 2019 )
  74. "  Camille Pissarro | Boulevard Montmartre nocą | NG4119 | National Gallery, London  ” , na stronie www.nationalgallery.org.uk (dostęp 16 stycznia 2019 r. )
  75. Pissarro - Boulevard Montmartre wiosenny poranek , na stronie tableaux-sur-toile.com, konsultacja 18 lutego 2014 r.
  76. Obraz Pissarro, skradziony przez nazistów, sprzedany za 24 miliony euro , na stronie rtbf.be, konsultacja 18 lutego 2014
  77. Alicia Paulet, Pissarro skradziony przez nazistów pozostanie w Madrycie , 6.12.2015
  78. (w) "  Plac Teatro-Francuski. Wiosna  ” , na Państwowym Muzeum Ermitażu ,2019(dostęp 16 stycznia 2019 )
  79. "  Place du Théâtre Français | Kolekcje LACMA  ” , na collections.lacma.org (dostęp 16 stycznia 2019 r. )
  80. "  Mona Lisa - katalog - słowniki  " , na www2.culture.gouv.fr ,2019(dostęp 16 stycznia 2019 )
  81. (w) "  Camille Pissarro. Ogród Tuileries w wiosenny poranek  ” , w The Met ,2019(dostęp 16 stycznia 2019 )
  82. (w) "  Camille Pissarro. Ogród Tuileries w zimowe popołudnie  ” , na temat The Met ,2019(dostęp 16 stycznia 2019 )
  83. (w) „  Ogrody Tuileries  ” w Państwowym Muzeum Ermitażu ,2019(dostęp 16 stycznia 2019 )
  84. "  Camille Pissarro | Luwr pod śniegiem | NG4671 | National Gallery, London  ” , na stronie www.nationalgallery.org.uk (dostęp 16 stycznia 2019 r. )
  85. (w) „  Quai Malaquais Sunny Afternoon  ” w Państwowym Muzeum Ermitażu ,2019(dostęp 16 stycznia 2019 )
  86. "  Camille Pissarro | Widok z Louveciennes | NG3265 | National Gallery, London  ” , na stronie www.nationalgallery.org.uk (dostęp 16 stycznia 2019 r. )
  87. Camille Pissarro - Diligence in Louveciennes , na stronie musee-orsay.fr, konsultacja 5 marca 2014 r.
  88. . Camille Pissarro , na stronie lemondedesarts.com, konsultacja 5 marca 2014 r.
  89. Camille Pissarro - Châtaigniers à Louveciennes , na stronie musee-orsay.fr, konsultacja 5 marca 2014 r.
  90. Camille Pissarro - Zimowy krajobraz w Louveciennes , na stronie musee-orsay.fr, konsultacja 5 marca 2014
  91. (w) „  The Road to Versailles, Louveciennes Morning Frost – DMA Collection Online  ” na www.dma.org (dostęp 16 stycznia 2019 )
  92. (w) „  Kolekcja  ” w Manchester Art Gallery (dostęp 16 stycznia 2019 )
  93. Camille Pissarro - La route de Louveciennes , na stronie musee-orsay.fr, konsultacja 5 marca 2014 r.
  94. Camille Pissarro - Wejście do wioski Voisins , na stronie musee-orsay.fr, konsultacja 5 marca 2014
  95. „  Musée d'Orsay: Notice d'Oeuvre  ” , na www.musee-orsay.fr (dostęp 16 stycznia 2019 r. )
  96. Camille Pissarro - Kobieta w clos, wiosenne słońce na łące w Eragny , na stronie musee-orsay.fr, konsultacja 5 marca 2014
  97. “  PISSARRO, Wschodzące Słońce w Éragny | MuMa Le Havre: oficjalna strona Muzeum Sztuki Nowoczesnej André Malraux  ” , na www.muma-lehavre.fr (konsultacja 16 stycznia 2019 r. )
  98. Camille Pissarro - Efekt śniegu w Eragny , na stronie musee-orsay.fr, konsultacja 5 marca 2014 r.
  99. Camille Pissarro - Morning Sun, Autumn , na stronie musee-orsay.fr, konsultacja 5 marca 2014 r.
  100. Camille Pissarro - Krajobraz w Eragny na stronie musee-orsay.fr, konsultacja 5 marca 2014 r.
  101. Camille Pissarro - Sianokosy w Eragny , na stronie beaux-arts.ca, konsultacja 6 marca 2014
  102. „  Filadelfijskie Muzeum Sztuki – Obiekt Kolekcji: L'île Lacroix, Rouen (Skutek mgły)  ” , na stronie www.philamuseum.org (dostęp 16 stycznia 2019 r. )
  103. „  Most Boieldieu w Rouen, zachodzące słońce, mglista pogoda  ” , w Muzeum Sztuk Pięknych ,16 kwietnia 2013 r.(dostęp 16 stycznia 2019 )
  104. (w) "  Camille Pissarro. Poranek, pochmurny dzień, Rouen  ” , na The Met ,2019(dostęp 16 stycznia 2019 )
  105. (w) „  Most Boieldieu w Rouen, deszczowa pogoda  ” w Art Gallery of Ontario (dostęp 16 stycznia 2019 )
  106. (w) "  Camille Pissarro. Rue de l'Épicerie, Rouen (Efekt światła słonecznego)  ” , na The Met ,2019(dostęp 16 stycznia 2019 )
  107. "  L'Avant-port / L'Anse des Pilots." Kamila Pissarro  ”
  108. (w) „  Statek wchodzący do portu w Le Havre – DMA Collection Online  ” na www.dma.org (dostęp 16 stycznia 2019 r. )
  109. "  A&A | Lordship Lane Station, Dulwich  ” , na stronie www.artandarchitecture.org.uk (dostęp 16 stycznia 2019 r. )
  110. Camille Pissarro - The harvest , na stronie musee-orsay.fr, konsultacja 5 marca 2014
  111. "  Camille Pissarro | Rozmowa | Kolekcja | The National Museum of Western Art, Tokyo  ” , na collection.nmwa.go.jp (dostęp 16 stycznia 2019 )
  112. "  Camille Pissarro | Żniwa | Kolekcja | The National Museum of Western Art  ” , na collection.nmwa.go.jp (dostęp 16 stycznia 2019 )
  113. Camille Pissarro – Kościół św. Jakuba w Dieppe , na stronie musee-orsay.fr, konsultacja 5 marca 2014 r.
  114. Camille Pissarro - Młoda wieśniaczka rozpalająca ogień. Biały szron, na stronie musee-orsay.fr, konsultacja 5 marca 2014 r.
  115. Camille Pissarro - La bergère , na stronie musee-orsay.fr, konsultacja 5 marca 2014 r.
  116. Camille Pissarro - Portrait of Felix , na stronie tate.org.uk, konsultacja 5 marca 2014
  117. (pl) Córka właściciela skradzionego przez nazistów obrazu pozywa Uniwersytet Oklahomy w nadziei na odzyskanie go na stronie dailymail.co.uk, dostępnej 23 stycznia 2014 r.
  118. Chce odzyskać Pissarro swojego ojca skradziony przez nazistów , na stronie europe1.fr, konsultacja 23 stycznia 2014 r.
  119. Jak długo Oaklahoma będzie hodować „owce” Pissarro? , na stronie itsartlaw.com, konsultacja 5 marca 2014 r.
  120. Marie-Caroline Cabut, Pissarro skradziony przez nazistów wrócił do Francji , 25 lutego 2016

Załączniki

Bibliografia

  • Nathalia Brodskaya, Camille Pissarro , Parkstone International, 2011 ( czytaj online ).
  • Claire Durand-Ruel Snollaerts , Pissarro: Patriarche despressionistes , Paris, Gallimard, coll.  "  Decouvertes Gallimard / Media" ( N O  588 ),2012, 128  pkt. ( ISBN  978-2-07-044970-5 ).
  • Claire Durand-Ruel Snollaerts ( pref.  Jacques-Sylvain Klein), Camille Pissarro: Rouen, malowanie miasta , Rouen, Punkt widzenia,2013, 200  pkt. ( ISBN  978-2-915548-55-6 )2013 Nagroda Akademii Nauk Belles-Lettres et Arts of Rouen .
  • Claire Durand-Ruel Snollaerts i Joachim Pissarro , Critical Catalog of Paintings , Mediolan, Paryż, Skira, Wildenstein Institute,2005, 1500  pkt. ( ISBN  978-88-7624-526-8 ).
  • Christophe Duvivier , Eva-Marina Froitzheim , Wolf Eiermann , Claire Durand-Ruel Snollaerts i Janine Bailly-Hertberg , Camille Pissarro i malarze z doliny Oise , Paryż, Somogy éditions d'art ,2003, 173  s. ( ISBN  2-85056-682-9 ).
  • Sophie Monneret , Impresjonizm i jego wiek , tom.  2, t.  Ja, Paryż, Robert Laffont ,1987, 997  s. ( ISBN  2-221-05412-1 ).
  • Camille Pissarro ( pref.  Henri Mitterand ), Social Turpitudes , Paryż/ Kolonia (Szwajcaria), University Press of France , coll.  „Źródła”,2009, 128  pkt. ( ISBN  978-2-13-057574-0 ).
  • Joachim Pissarro  (en) , Camille Pissarro , Paryż, Hermé,1995( ISBN  978-2-86665-175-6 ).
  • John Rewald ( tłum .  Christine Tissot-Delbos), Camille Pissarro , Ars mundi,1989( ISBN  2-86901-052-4 ).
  • Laurent Wolf , „  Geometria społeczna Pissarro, malarza anarchistycznego  ”, Le Temps ,17 kwietnia 2017( przeczytaj online ).
  • (en) „PISSARRO, Camille (1830 - 1903), Malarz, akwarelista, pastelista, rysownik”, notatka Słownika Benezickiego ( ISBN  9780199899913 ) ( czytaj online ).
  • (es) Juan Manuel Roca i Iván Darío Álvarez Escobar, Diccionario anarquista de emergencia , Bogota, Norma Editorial , 2008, 276  s. ( ISBN  978-958-45-0772-3 , czytaj online ) , s.  171-173.

Filmografia

  • Rudij Bergmann, Camille Pissarro. Impresjonista anarchistyczny , 27 min, SWR/ ARTE , 1999 ( pełny tekst ).
  • Sylvain Palfroy, L'ami Pissarro. Pierwszy impresjonista , 58 min, 2003 ( uwaga autora ).

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne