| Burmistrz Dieppe | |
|---|---|
| od 1796 | |
| Zastępca ds. Seine-Maritime | |
| 7 września 1791 -26 października 1795 |
| Narodziny |
30 grudnia 1761 Dieppe |
|---|---|
| Śmierć |
23 grudnia 1812 Raseiniai ( Rosja , obecnie Litwa ) |
| Narodowość | Francuski |
| Zajęcia | Polityk , prawnik |
| Różnica | Kawaler Legii Honorowej |
|---|
Antoine-Louis Albitte , znany jako starszy Albitte, aby odróżnić go od jego brata Jean-Louisa , jest francuskim politykiem, urodzonym30 grudnia 1761w Dieppe i zmarł dalej23 grudnia 1812w Raseiniai w Rosji . Był w szczególności zastępcą Seine-Inferieure w Zgromadzeniu Ustawodawczym (1791-1792) i na Konwencji Narodowej (1792-1795).
Urodzony w rodzinie kupców z Dieppe, Antoine-Louis Albitte studiował w College of Oratorians w Dieppe, a następnie studiował prawo w Rouen , gdzie został prawnikiem. Zainstalowany w Dieppe, mason, brał udział w redagowaniu ksiąg skarg trzeciego stanu Dieppe na6 marca 1789 i utworzenie miejskiej straży narodowej 25 lipca. Mianowany elektor dnia21 czerwca 1791, jest wybierany w dniu 7 wrześniazastępca dla Seine-Inferieure - jedyny na lewo - do Zgromadzenia Ustawodawczego , w którym stał się jego gorliwość i dołączył Komitet Wojskowy. W tym kontekście zwraca szczególną uwagę na kwestie związane z reorganizacją armii: przedstawia dekret o sposobie wymiany wojskowej.31 października 1791, sprzeciwia się pozostawaniu wojsk w czasie trwania Zgromadzenia 17 listopada, zwraca się do ministra wojny o odpowiedź w głowie na przekazane informacje o sytuacji na granicach 27 grudnia. WStyczeń 1792sprzeciwia się zwiększaniu siły żandarmerii, uznając ten projekt za niebezpieczny dla wolności publicznej. W przeciwieństwie do ministrów Bertranda de Molleville i Narbonne , zwrócił się o postawienie im aktu oskarżenia.
Członek Klubu Jakobinów , zwrócił się o amnestię dla buntowników oskarżonych o śmierć burmistrza Étampes Jacquesa Guillaume Simoneau . Plik11 lipca 1792zmusza do wyburzenia fortyfikacji miast w głębi kraju, tak aby nie mogły być wykorzystane jako punkt oparcia dla kontrrewolucjonistów . Brał udział w wydarzeniach z dnia 10 sierpnia 1792 r. , A następnego dnia zaproponował obalenie posągów królów na placach Ludwika XV i Vendôme i zastąpienie ich statuami wolności.
Wybrany sekretarz władzy ustawodawczej 21 sierpnia, jest nazwany na 29 sierpnia, z komisarzem Lecointre-Puyraveau w Eure i Seine-Inferieure w celu zapewnienia wychowania wolontariuszy. Plik9 września, eskortuje 109 opornych księży w Rouen. Plik20 września, przebywa w Dieppe z Lecointre w celu rekrutacji wolontariuszy.
Eure i Seine-Inférieure wybrały go do reprezentowania ich na Konwencji, wybrał drugą, która wybrała go jako pierwszą, 6 września 1792. Siedząc na ławkach w górach , często był pojednaniem między góralami a żyrondami i założył komitet wojny.
Podczas procesu Ludwika XVI głosuje za winą króla, przeciwko ratyfikacji wyroku ludu, przeciwko ułaskawieniu i karze śmierci. Plik23 marca 1793, wydał dekret Konwentu, że emigranci schwytani za granicą zostaną rozstrzelani. Plik13 kwietnia, głosował przeciwko oskarżeniu Marata . Wysłany na misję, jak wielu ludzi gór w tym samym czasie, do armii Alp wraz z Dubois-Crancé , Gauthier i Nioche dekretem z30 kwietnia 1793, przebywał z dala od stolicy przez dziesięć miesięcy, nie biorąc udziału w głosowaniu dotyczącym sprawozdania z dekretu, który złamał Komisję Dwunastu , a później oskarżenia Girondinów . Obecny w Grenoble, gdy władze departamentu Isère zagroziły przyłączeniem się do buntu w Lyonie, uzyskał ich uległość z Dubois-Crancé. Następnie towarzyszy oddziałowi, który pod rozkazami Carteaux ma poprowadzić oblężenie Marsylii . Plik12 września, napisał do Komitetu Bezpieczeństwa Publicznego, aby zasugerować środki łagodzące. Po powrocie do armii alpejskiej krytykuje Lyon - gdzie zajmuje się tylko zaopatrzeniem armii Tulonu - warunki ustawy z 29 września na maksymalnym poziomie .
Wrócił do Paryża dnia 17 października 1793, został natychmiast wysłany na misję z 21 październikadekretem Komitetu ds. Bezpieczeństwa Publicznego w Lyonie , a następnie w Tulonie . W dniu 7 Brumaire'a Rok II , Komitet Bezpieczeństwa Publicznego przypomina mu Lyon, przemianowany Gmina-Affranchie, aby tam wykonać, z Collot d'Herbois , Fouché i Laporte , dekrety podjętych przez Konwencję przeciwko miasta - jego uprawnienia zostały rozszerzone na sąsiednie departamenty dekretem 20 Brumaire . W dniu 19 nivôse Rok II , został wysłany przez Komitet Ocalenia Publicznego na misję do departamentów Ain i Mont-Blanc , zastępując Gouly , w celu zorganizowania tam rząd rewolucyjny. Misja ta została wykorzystana w okresie termidoriańskim, aby nadać jej reputację „szaleńca” - następnie przypisuje się mu przydomki „Savoyard Robespierre” i „Tigre de l'Ain” - zachowując jedynie aspekty dechrystianizujące.: Dostarczenie obiekty sakralne, niwelacja dzwonnic (z okazji zastosowania dekretu 8 pluviôse rok II (27 stycznia 1794) w Ain prawie 800 dzwonnic zostało zniszczonych, a 1500 do 1600 dzwonów przywieziono do odlewni), podpisanie deklaracji abdykacyjnej, zwanej „przysięgą Albitte”, wymaganej od kapłanów konstytucyjnych w dniu 21 Pluviôse II (9 lutego 1794). Co do reszty, represje w departamentach kuszonych federalizmem i kontrrewolucją są raczej umiarkowane. Zapewnia również pomoc potrzebującym i zaopatruje biedne regiony, takie jak Maurienne .
Następnie wrócił z Floréal II roku do Armii Alp, gdzie został mianowany dekretem Komitetu Bezpieczeństwa Publicznego w 18 roku II Prairial (6 czerwca 1794). Wreszcie, dekret Komitetu Bezpieczeństwa Publicznego z 13 Termidorów Roku II (31 lipca 1794) wysyła go do Armii Włoch . Dlatego jest nieobecny w dniu 9 Thermidor II roku, w którym upada Robespierre .
Przywołane dekretem z 26 Thermidor II roku (13 sierpnia 1794), który ogranicza czas trwania misji oraz pismem Komitetu Bezpieczeństwa Publicznego z 8 Fructidor Year III (25 sierpnia 1795), pisze z Kairu, w Piemoncie , w II roku III Vendémiaire (23 września 1794), aby ogłosić powrót do Paryża. Podczas Konwencji Termidoriańskiej wrócił do Jakobinów i pozostał wierny swoim górskim przekonaniom, siedząc wśród Kreteńczyków . Dekret o aresztowaniu i oskarżeniu w pierwszym i drugim roku III prerii (21 maja 1795), ukrywa się, uciekając przed komisją wojskową, aż do amnestii IV roku Brumaire'a. W 1796 roku został wybrany burmistrzem Dieppe . Wykluczony z życia politycznego, wegetował przez kilka lat, aż Dyrektoriat otworzył przed nim karierę wojskową.
18 Germinal Rok IV (7 kwietnia 1796) Jest to dowódca w 4 -tego pułku Chasseurs . 4 th komplementarnej dniu, rok IV, jest asystent przybocznych ogólnym Margaron . Adiutant generalny w Bazylei dnia25 grudnia 1798, stopień, na którym jest potwierdzony 22 grudnia 1801, jest nazwany na 24 lutego 1800nadliczbowych pułkownikiem armii obserwacji i staje podinspektor opinii Mainz w roku X . Odznaczony Legią Honorową na10 października 1802, jest nazwany na 4 maja 1809w 3 th Army Corps Niemiec na zlecenie marszałka Davoust . Zginął podczas odwrotu z Rosji w rGrudzień 1812, po trzech dniach cierpienia, ofiara zmęczenia, zimna i głodu.