W geologii pobocze jest wynikiem wypiętrzenia terenu w wyniku ruchu masy lądowej.
Ramiona rozpadliny odpowiadają bardzo ważnym płaskorzeźbom (wielokilometrowym) tworzącym pasy górskie na skraju obniżeń centralnych. Pochodzenie tych ramionach była przedmiotem wielu badań od 1980 roku. Na izostatyczne kompensacja modelu z Vening Meinesz (zwany także isostasis lub zginanie odbicia modelu , zaproponowanej w 1950 roku) pozwala wyjaśnić stałe topograficznej podwyżki, nabyte podczas pękanie i zachowane na pasywnych krawędziach pomimo erozji. Uzupełniają go inne modele (czynniki pełzania , podścielenie magmowe płaszcza lub wsparcie dynamiczne), które bardziej szczegółowo badają wpływ parametrów reologicznych, szybkości rozciągania, grubości skorupy i geometrii kontaktu.