Elżbieta II ( wymawiane w języku francuskim [ e l i z a b ɛ t ] ; w języku angielskim : Elżbieta II , wymawiane [ ə l ɪ z ə b ə .theta ] ), ur.21 kwietnia 1926w Londynie , jest Królowa na Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, jak również piętnastu innych suwerennych państw , zwany Commonwealth Kingdoms i ich terytoriów i zależnościami. Jest także głowa z Rzeczypospolitej , organizacji pięćdziesięciu trzech stanach.
Kiedy jej ojciec Jerzy VI wstąpił na tron w 1936 roku po abdykacji jej brata Edwarda VIII , w wieku 10 lat została następczynią tronu korony brytyjskiej. W czasie II wojny światowej wstąpiła do Pomocniczej Służby Terytorialnej . ten20 listopada 1947poślubiła Filipa Mountbattena , księcia Grecji i Danii, z którym miała czworo dzieci: Karola, księcia Walii , Annę, księżniczkę królewską , Andrzeja, księcia Yorku i Edwarda, hrabiego Wessex .
Wstąpiła na tron brytyjski w dniu6 lutego 1952w wieku 25 lat. Jego ukoronowaniem The2 czerwca 1953, jest pierwszym emitowanym w telewizji . Staje się suwerenem siedmiu niepodległych państw Wspólnoty Narodów: RPA , Australii , Kanady , Cejlonu , Nowej Zelandii , Pakistanu i Wielkiej Brytanii . W latach 1956-1992 liczba jego królestw zmniejszyła się, ponieważ terytoria uzyskały niepodległość, a niektóre królestwa stały się republikami. Oprócz wspomnianej już Australii, Kanady, Nowej Zelandii i Wielkiej Brytanii, Elżbieta II jest dziś królową Jamajki , Bahamów , Grenady , Papui Nowej Gwinei , Wysp Salomona , z Tuvalu , Saint Lucia , Saint Vincent i Grenadyn , Belize , Antigui i Barbuda , Saint Kitts i Nevis oraz a priori do listopada 2021 r. z Barbadosu .
Podczas długiego panowania, podczas którego widziała następującą po sobie piętnastu brytyjskich premierów , odbyła wiele historycznych wizyt i nadzorowała kilka zmian konstytucyjnych w swoich królestwach, takich jak przekazanie władzy Wielkiej Brytanii i patriacja Konstytucji Kanady . Przechodzi także trudne chwile, takie jak zabójstwo wuja księcia Filipa, Lorda Mountbattena w 1979 r., separacja i rozwód trojga jej dzieci w 1992 r. (rok, który nazywa annus horribilis ), śmierć jej synowej, Diana Spencer w 1997 r. niemal równoczesna śmierć siostry i matki w 2002 r., a także męża w 2021 r. po ponad 73 latach małżeństwa. Królowa spotykała się czasami z ostrą krytyką ze strony prasy wobec rodziny królewskiej , ale poparcie dla monarchii i jej osobista popularność pozostają wysokie wśród ludności brytyjskiej .
Od 9 września 2015 r., jest najdłużej panującym brytyjskim suwerenem (do tej pory 69 lat, 5 miesięcy i 22 dni ), przekraczając długość panowania jej praprababki królowej Wiktorii ( 63 lata, 7 miesięcy i 2 dni ). ten13 października 2016, po śmierci króla Ramy IX z Tajlandii , staje się najdłużej i najstarszym panującym obecnie władcą.
Élisabeth Alexandra Mary jest pierwszym dzieckiem księcia Alberta, księcia Yorku (przyszły Jerzy VI) i jego żony Elizabeth Bowes-Lyon . Jego ojciec jest drugim synem króla Jerzego V i królowej Marii, a matka jest najmłodszą córką szkockiego arystokraty Claude Bowes-Lyon, Lorda Strathmore . Elżbieta urodziła się przez cesarskie cięcie o 2 h 40 lat21 kwietnia 1926w londyńskiej rezydencji jego dziadków ze strony matki, znajdującej się przy 17 Bruton Street, w Mayfair . Została ochrzczona przez arcybiskupa Yorku , Cosmo Langa , w prywatnej kaplicy Pałacu Buckingham na29 maja. Została nazwana Elżbieta na cześć swojej matki, Aleksandry na cześć jej prababki, królowej matki króla Jerzego V , który zmarł sześć miesięcy wcześniej, oraz Marii w hołdzie jej babci ze strony ojca, królowej Marii . Jej krewni nazywają ją „Lilibet”. Jerzy V uwielbiał swoją wnuczkę, a kiedy poważnie zachorował w 1929 roku, prasa popularna i późniejsi biografowie przypisywali jego powrót do zdrowia częstym wizytom trzyletniej Elżbiety. Praprawnuczka królowej Wiktorii, cesarzowej Indii, która zmarła w 1901 roku, znała troje dzieci swojej słynnej prababki i można ją uznać za dziecko epoki wiktoriańskiej .
Królowa Elżbieta ma siostrę Margaret , która jest od niej cztery lata młodsza. Księżniczki kształcą się w domu pod okiem matki i guwernantki Marion Crawford, nazywanej „Crawfie”. Nauczanie koncentruje się na historii, mowie, literaturze i muzyce. Ku przerażeniu rodziny królewskiej, Crawford opublikowała w 1950 roku książkę o dzieciństwie Elżbiety i Małgorzaty zatytułowaną The Little Princesses ( The Little Princess ), w której opisała miłość Elżbiety do koni i psów, jego dyscyplinę i zmysł odpowiedzialności. Inni świadkowie potwierdzają te obserwacje; Winston Churchill pisze o Elisabeth, gdy miała dwa lata: „Ma autorytarną postawę i zapierającą dech w piersiach refleksyjność jak na dziecko” . Jej kuzynka Margaret Rhodes opisuje ją jako „jowialną, ale niezwykle rozsądną i dobrze wychowaną dziewczynkę” . W 1933 roku siedmioletnia księżniczka została sportretowana przez malarza dworów królewskich i świata arystokratycznego Philipa de László .
Jako wnuczka monarchy w linii męskiej, orzeczeniem i pełnym tytułem wnuczki jest Jej Królewska Wysokość Księżniczka Elżbieta York . Była wtedy trzecia w kolejności sukcesji do tronu brytyjskiego po swoim wuju Edwardzie Walii i jej ojcu, księciu Yorku. Mimo że jej narodziny przyciągają uwagę opinii publicznej, nie ma planów, aby kiedykolwiek została królową, ponieważ książę Walii ma zaledwie 31 lat i wielu wierzy, że ożeni się i będzie miał dzieci. W 1936 roku, kiedy zmarł jej dziadek, król Jerzy V, jej wuj wstąpił na tron pod imieniem Edward VIII, a ona została drugą w kolejności. wgrudzień 1936Edward VIII abdykuje, ponieważ jego zamiar poślubienia Wallis Simpson , dwukrotnie rozwiedzionego, powoduje kryzys konstytucyjny. Ojciec Elżbiety zostaje wówczas królem pod imieniem Jerzego VI, a ona jest teraz, w wieku 10 lat, następczynią tronu z tytułem Jej Królewskiej Wysokości Księżniczki Elżbiety . Gdyby jej rodzice mieli później syna, straciłaby swoją pozycję następcy tronu, a jej brat zostałby następcą tronu brytyjskiego tronu. Elisabeth otrzymała prywatne lekcje historii konstytucji od Henry'ego Martena, wiceprezesa Eton College, a francuskiego uczyła się od guwernantek, których językiem ojczystym był. Firma Girl Guiding Company, pierwsza firma w Pałacu Buckingham, jest specjalnie przeszkolona, aby mogła spotykać się z dziewczynami w jej wieku.
Wiosną 1939 roku rodzice Elżbiety wyjeżdżają na ponad miesiąc, by odbyć oficjalną podróż po Kanadzie i Stanach Zjednoczonych (w) . Podobnie jak w 1927 roku, kiedy wyjechali do Australii i Nowej Zelandii, Elisabeth pozostaje w Wielkiej Brytanii, ponieważ jej ojciec uważa, że jest za młoda na takie wyjazdy. Elisabeth „wydawała się na granicy łez”, kiedy jej rodzice odeszli. Regularnie wymieniają się listami, a18 maja, wykonaj pierwszy transatlantycki telefon od rodziny królewskiej.
ten 3 września 1939Wielka Brytania przystępuje do II wojny światowej . W tym okresie konfliktu, kiedy angielskie miasta były często bombardowane przez niemieckie samoloty, dzieci ewakuowano na tereny wiejskie. Polityk Douglas Hogg sugeruje ewakuację dwóch księżniczek do Kanady, ale ta propozycja zostaje odrzucona przez matkę Elisabeth, która oświadcza: „Moje dzieci nigdzie nie pójdą beze mnie. Nie odejdę bez króla. A król nigdy nie odejdzie. " Do księżniczki Elżbiety i Margaret pozostać w zamku Balmoral w Szkocji , aż do Bożego Narodzenia 1939 roku i wywieziono do Sandringham House , w hrabstwie Norfolk . Luty domaj 1940Mieszkają w Royal Lodge (w) w dużym parku Windsor , zanim osiedlą się w zamku Windsor , gdzie pozostają przez większość wojny. W Windsor Elisabeth organizuje bożonarodzeniową pantomimę, aby wesprzeć Fundusz Wełny Królowej, który kupuje wełnę do robienia na drutach ubrań wojskowych. W 1940 roku, po czym w wieku 14 lat, dała jej pierwszy adres radia podczas BBC dziecięcego programu , w którym zwróciła się do tych, którzy zostali ewakuowani:
„Staramy się zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby pomóc naszym dzielnym marynarzom, żołnierzom i lotnikom, a także staramy się znosić niebezpieczeństwo i smutek wojny. Wszyscy wiemy, że wszystko się dobrze skończy. "
W 1943 roku, w wieku 16 lat, Elisabeth po raz pierwszy wystąpiła publicznie samotnie podczas inspekcji Gwardii Grenadierów , której rok wcześniej została mianowana pułkownikiem naczelnym . Zbliżając się do swoich 18. urodzin, zmienia się prawo, aby mógł zostać jednym z pięciu radnych stanowych (w) w przypadku niezdolności ojca lub podczas podróży za granicę, jak podczas jego wizyty we Włoszech wlipiec 1944. wluty 1945Wstąpiła do Pomocniczej Służby Terytorialnej z honorowym stopniem porucznika ( drugi podaltern ). Odbyła szkolenie w zakresie jazdy i mechaniki, a pięć miesięcy później awansowała na honorowego kapitana ( młodszego dowódcy ).
ten 8 maja 1945W dniu kapitulacji nazistowskich Niemiec księżniczki Elżbieta i Małgorzata mieszają się anonimowo z radosnym tłumem na ulicach Londynu. Elisabeth powiedziała następnie w jednym ze swoich rzadkich wywiadów: „Poprosiliśmy naszych rodziców, czy moglibyśmy wyjść i zobaczyć na własne oczy. Pamiętam, że baliśmy się zostać rozpoznani… Pamiętam szereg nieznajomych trzymających się za ręce i idących wzdłuż Whitehall , wszyscy razem w przypływie szczęścia i ulgi. "
Podczas wojny rząd wielokrotnie starał się uspokoić walijski nacjonalizm , zbliżając Elizabeth do Walii . Sugeruje się więc, że księżniczka stać policjant z zamku Caernarfon , następnie funkcji wykonywanej przez Davida Lloyda George'a . Sekretarz Stanu do Spraw Wewnętrznych , Herbert Morrison , planuje powołać szefa Urdd Gobaith Cymru (w) , walijskiej organizacji młodzieżowej. Politycy oferują Welsh Elizabeth stała księżna Walii z okazji jego 18 -tego roku życia. Jednak plany te zostały porzucone z różnych powodów, w tym z obawy, że Elżbieta może być powiązana z odmawiającymi służby wojskowej ze względu na sumienie. ten6 sierpnia 1946zostaje zainwestowana jako honorowy vat z Gorsedd bardów wyspy Bretanii w Eisteddfod Genedlaethol .
W 1947 roku księżniczka Elżbieta odbyła swoją pierwszą podróż za granicę, towarzysząc rodzicom w południowej Afryce . Podczas tej podróży, w swoje 21. urodziny, wygłosiła w Rzeczypospolitej adres radiowy , w którym złożyła następującą obietnicę:
„Oświadczam przed wami wszystkimi, że całe moje życie, długie lub krótkie, poświęcę waszej służbie i służbie wielkiej cesarskiej rodzinie, której wszyscy jesteśmy częścią. "
Elisabeth poznała swojego przyszłego męża, księcia Grecji i Danii Filipa (o pięć lat starszego od niego) w 1934 roku i zobaczyła go ponownie w 1937. Byli kuzynami króla Danii, Christiana IX i tylnymi kuzynami. przez królową Wiktorię . Spotykają się ponownie w Royal Naval College w Dartmouth wlipiec 1939. Gdy ma zaledwie 13 lat, Elisabeth deklaruje, że zakochała się w Filipie i zaczynają wymieniać listy. Ich zaangażowanie zostało oficjalnie ogłoszone w dniu9 lipca 1947.
Związek ten budzi pewne kontrowersje: Filip jest tylko członkiem młodszej gałęzi Królewskiego Domu Grecji, który od początku wieku doświadczył wielu perypetii. Co więcej, ten książę obcego pochodzenia (nawet jeśli został naturalizowany po służbie w Royal Navy podczas II wojny światowej) nie ma szczęścia. Niektóre z jej sióstr poślubiły także niemieckich książąt związanych z partią nazistowską . Marion Crawford pisze: „Niektórzy z doradców króla uważali, że nie jest dla niej wystarczająco dobry. Był księciem bez domu i królestwa. Niektóre dokumenty wyraźnie i mocno wspierały zagraniczne pochodzenie Filipa” . Późniejsze biografie sugerują, że matka Elżbiety początkowo sprzeciwiała się związkowi, nazywając nawet Philipa de Hun (angielski odpowiednik „ boche ”). Jednak pod koniec życia powiedziała swojemu biografowi Timowi Healdowi, że Philip był „angielskim dżentelmenem”.
Przed ślubem Philip zrzeka się swoich greckich i duńskich tytułów, porzuca Grecki Kościół Prawosławny na rzecz anglikanizmu i przyjmuje tytuł porucznika Philipa Mountbattena, przyjmując brytyjskie imię matki . Tuż przed ślubem został księciem Edynburga i otrzymał predykat Królewskiej Wysokości.
Elisabeth i Philip biorą ślub dalej20 listopada 1947w Opactwie Westminsterskim . Otrzymują około 2500 prezentów wysyłanych z całego świata. Wielka Brytania nie podniosła się jeszcze całkowicie z wojny, Elizabeth wymaga, aby na zakup tkaniny jej sukni, zaprojektowanej przez Normana Hartnella, używano kuponów żywnościowych (w) . Na uroczystość nie są zaproszeni niemieccy krewni Filipa (w tym jego trzy ocalałe siostry), a także książę Windsoru (były król Edward VIII).
Elisabeth rodzi swoje pierwsze dziecko, Charles , dnia14 listopada 1948. Miesiąc wcześniej król wydaje listy patentowe upoważniające dzieci jego córki do noszenia tytułów księcia lub księżniczki, co teoretycznie jest im zabronione, ponieważ ich ojciec nie jest już królewskim księciem. Drugie dziecko, księżniczka Anna , urodziło się dnia15 sierpnia 1950.
Po ślubie para wynajęła Windlesham Moor , niedaleko zamku Windsor, do czasu4 lipca 1949, kiedy przeprowadzili się do Clarence House w Londynie. Kilkakrotnie, w latach 1949-1951, książę Edynburga stacjonował w brytyjskim protektoracie Malty, ze względu na swoją rolę oficera w Royal Navy . On i Elisabeth zamieszkali następnie w maltańskiej wiosce Gwardamanġa , gdzie wynajęli rezydencję wuja Filipa, Louisa Mountbattena . W tym okresie ich dzieci pozostają w Wielkiej Brytanii.
W 1951 roku, gdy zdrowie Jerzego VI podupadało, Elisabeth często zastępowała go w publicznych ceremoniach. Podczas swojej wizyty w Ameryce Północnej, gdzie odwiedziła Kanadę i spotkała się z prezydentem Trumanem w Waszyngtonie wPaździernik 1951, jego prywatny sekretarz Martin Charteris otrzymuje projekt deklaracji wstąpienia na tron na wypadek śmierci króla podczas jego podróży. Na początku 1952 roku Elisabeth i Philip wyruszyli w podróż po Australii i Nowej Zelandii z międzylądowaniem w Kenii . ten6 lutego 1952, ponieważ właśnie wrócili do swojej kenijskiej rezydencji w Sagana Lodge po wizycie w Parku Narodowym Aberdare , dowiadują się o śmierci króla. Martin Charteris prosi księżniczkę, aby wybrała panujące imię, a ona postanawia zatrzymać Elisabeth, „oczywiście” . Ona następnie ogłoszona królową w ogóle jej królestw o imieniu Elizabeth II (z Elizabeth , którzy już panował XVI th wieku) i członkowie sądu pochopnie powrocie do Wielkiej Brytanii. Jako nowy monarcha przeniosła się do Pałacu Buckingham .
Po wstąpieniu Elżbiety na tron wydawało się prawdopodobne, że Dom Królewski przyjmie imię jej męża i stanie się Domem Mountbatten, jak to było w zwyczaju, że kobieta przyjęła imię męża. Babka Elżbiety, królowa Mary i premier Wielkiej Brytanii , Winston Churchill , woleli zachować nazwę rodu Windsor, a słowo Windsor zostało zachowane. Odtąd książę skarżył się, że „był jedynym człowiekiem w kraju, który nie miał prawa nadawać swojego imienia własnym dzieciom” . W 1960 r., po śmierci królowej Marii w 1953 r. i rezygnacji Churchilla w 1955 r., nazwa Mountbatten-Windsor została przyjęta dla Filipa i jego męskich potomków, którzy nie posiadali królewskich tytułów.
W trakcie przygotowań do koronacji księżniczka Małgorzata informuje swoją siostrę, że chce poślubić starszego o 16 lat lotnika Petera Townsenda i ojca dwójki dzieci z poprzedniego małżeństwa. Królowa prosi go, aby poczekał rok; Według Martina Charterisa „królowa z natury współczuła księżniczce, ale chyba wyobrażała sobie, że ma nadzieję, że z czasem ta afera sama się wyczerpie” . Przywódcy polityczni sprzeciwiają się tej unii, a Kościół anglikański nie zezwalał na ponowne małżeństwo, jeśli rozwódka nie była wdową. Gdyby Margaret zawarła małżeństwo cywilne, prawdopodobnie musiałaby zrzec się prawa do tronu. W końcu postanawia zrezygnować ze swojego związku z Townsendem. W 1960 roku poślubiła Antony'ego Armstronga-Jonesa , w następnym roku tytuł hrabiego Snowdon. Rozwiedli się w 1978 roku i Margaret nie wyszła ponownie za mąż.
Pomimo śmierci królowej Marii 24 marca, przygotowania do koronacji trwają i odbywa się zgodnie z planem w dniu 2 czerwca 1953. Z wyjątkiem Eucharystii i namaszczenia cała ceremonia w Opactwie Westminsterskim jest po raz pierwszy w historii transmitowana w telewizji. Sukienka koronacji został zaprojektowany przez Norman Hartnell (w) , jest haftowane z kwiatem godło krajów Commonwealthu: the Tudor Rose angielskim, oset szkocki The por Welsh, koniczyna Irlandczycy, liść klonu kanadyjskiego The australijski złoty mimozy , srebrzysta paproć nowozelandzka , południowoafrykańska protea królewska , kwiat lotosu dla Indii i Cejlonu oraz pszenica pakistańska , bawełna i juta .
Pierwsze dwie dekady panowania królowej przypadły bezpośrednio po II wojnie światowej, w latach 50. i 60. XX wieku . Okres ten jest naznaczony zimną wojną politycznie i trzydziestoma chwalebnymi latami gospodarczymi.
Ewolucja RzeczypospolitejPodczas swoich rządów królowa Elżbieta II była świadkiem transformacji Imperium Brytyjskiego w Wspólnotę . Do czasu jego wstąpienia na tron w 1952 roku jego rola jako głowy państwa wielu niepodległych państw była już ugruntowana. W latach 1953-1954 królowa i jej mąż wyruszyli w sześciomiesięczną światową podróż. W ten sposób zostaje pierwszym monarchą Australii i Nowej Zelandii, który odwiedza te kraje. Wizyty królowej przyciągają tłumy i szacuje się, że trzy czwarte ludności Australii widziało ją z tej okazji. Podczas swoich rządów królowa złożyła ponad 170 wizyt w stanach Wspólnoty Narodów i prawie 100 w państwach nienależących do Wspólnoty; jest więc głową państwa, która najwięcej podróżowała w historii.
W 1956 r. przewodniczący francuskiej Rady Guy Mollet i brytyjski premier Anthony Eden podnieśli możliwość przystąpienia Francji do Wspólnoty Narodów. Propozycja nigdy nie została przyjęta, aw następnym roku Francja podpisała Traktat Rzymski ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą , prekursora Unii Europejskiej . wListopad 1956Wielka Brytania i Francja najechał na Egipt , aby odzyskać kontrolę nad Kanałem Sueskim ; operacja kończy się żałośnie, a Eden dwa miesiące później rezygnuje. Jeśli Louis Mountbatten potwierdza, że królowa była przeciwna ofensywie, Eden zaprzecza temu założeniu.
w Październik 1957jedzie do Stanów Zjednoczonych i przemawia do Zgromadzenia Ogólnego ONZ w imieniu Wspólnoty Narodów. Na tej samej wizyty dyplomatycznej, ona zainaugurował 23 th Parlamentu Kanady , stając się pierwszym kanadyjski monarcha otworzyć sesję parlamentarną. Dwa lata później, wCzerwiec 1959, tylko jako królowa Kanady, wróciła do Stanów Zjednoczonych i odwiedziła Kanadę, kiedy dopiero po przybyciu do Saint John na wyspie Nowej Fundlandii dowiedziała się , że oczekuje na swoje trzecie dziecko. W 1961 odbyła podróż do Cypru , Indii, Pakistanu, Nepalu i Iranu . Podczas wizyty w Ghanie w tym samym roku odrzuca obawy o swoje bezpieczeństwo, mimo że jej gospodarz, prezydent Kwame Nkrumah , który rok wcześniej zastąpił ją na stanowisku głowy państwa Ghany, był celem zamachowców. Przed wizytą w Quebecu wPaździernik 1964, prasa donosi, że ekstremiści ruchu separatystycznego w prowincji przygotowują plan jego zamachu. Nie doszło do zamachu, ale podczas jej pobytu w Quebecu wybuchły demonstracje ; zauważa się „spokój i odwagę królowej w obliczu przemocy” .
Oprócz udziału w tradycyjnych ceremoniach, Elżbieta II wprowadza nowe praktyki, takie jak pierwszy królewski spacer, który odbywa się podczas wycieczki po Australii i Nowej Zelandii w marzec 1970.
Lata 60. i 70. charakteryzowały się przyspieszeniem dekolonizacji w Afryce i na Karaibach . Ponad dwadzieścia krajów uzyskuje niepodległość poprzez wynegocjowane przejścia do większej autonomii. ten11 listopada 1965, Ian Smith , premier Rodezji, jednak jednostronnie deklaruje niepodległość kraju wobec Wielkiej Brytanii, aby utrzymać dominację białych, jednocześnie wyrażając swoją „lojalność i oddanie” Elżbiecie II. Mimo że królowa odrzuciła to w formalnej deklaracji, a Rodezja została dotknięta międzynarodowymi sankcjami, reżim Smitha przetrwał do 1979 roku.
Wpływ na Partię KonserwatywnąWobec braku formalnego mechanizmu w Partii Konserwatywnej, aby wybrać nowego przywódcę po rezygnacji Edena, wStyczeń 1957, to od królowej zależy, kto powinien utworzyć nowy rząd. Eden zaleca skonsultowanie się z Lordem Salisbury , Lordem Przewodniczącym Rady . Ten ostatni i lord Kilmuir , lord kanclerz zasięgają rady gabinetu, a Winston Churchill i królowa mianują proponowanego kandydata, Harolda Macmillana .
Kryzys sueski i wybór następcy Edenu doprowadziły do pierwszej poważnej osobistej krytyki królowej w 1957 roku. W swojej gazecie, którą jest właścicielem i redaguje, lord Altrincham oskarża go o to, że jest „przestarzały” i „niezdolny” do ułożenia więcej niż kilku zdań bez pomoc ” . Słowa Altrinchama są potępione, a on jest fizycznie atakowany. Sześć lat później, wPaździernik 1963Macmillan rezygnuje i radzi królowej, aby wybrała Aleca Douglasa-Home na jego następcę, wybór, który suweren popiera. Po raz kolejny jest krytykowana za mianowanie premiera za radą niewielkiej liczby ministrów lub tylko jednego. W 1965 roku konserwatyści przyjęli nową metodę mianowania swojego przywódcy, która nie wymagała już wyboru królowej.
rodzina królewskaW tym okresie powiększyła rodzinę królewską rodząc w 1960 r. dwoje dzieci ( Andrzej ) i 1964 r. ( Edward ). Ciąże poprzedzające te narodziny są jedynymi okazjami, w których nie bierze udziału w ceremonii otwarcia brytyjskiego parlamentu za jej rządów.
Ona daje jej najstarszy syn Karola tytuł księcia Walii i hrabiego Chester na26 lipca 1958 r. Jednak jego intronizacja jest skuteczna tylko w przypadku1 st lipca 1969, kiedy wręczyła mu koronę książąt Walii w zamku Caernarfon podczas ceremonii transmitowanej w brytyjskiej telewizji. Książę wygłasza część swojego przemówienia w języku walijskim .
Dwie dekady lat 70. i 80. to wejście królestwa do EWG . Okres ten jest nadal politycznie naznaczony zimnej wojny , ale, w przeciwieństwie do dwóch poprzednich dekad, Królestwo wszedł w recesję gospodarczą po obu szoków naftowych w 1973 i 1979 roku , a następnie przez liberalizmu gospodarczego z Margaret Thatcher i Jednolitego Aktu Europejskiego .
Wejście do EWG (1973)ten 22 stycznia 1972, brytyjski premier Edward Heath podpisuje w Brukseli traktat o przystąpieniu do Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (EWG), potwierdzony ustawą o Wspólnotach Europejskich z 1972 r. uchwaloną przez Izbę Gmin w trzecim czytaniu13 lipca 1972 r.
Królowa zatwierdza przystąpienie z królewską zgodą na17 października 1972, umożliwiając Wielkiej Brytanii oficjalne wejście do społeczności w dniu 1 st styczeń 1973. Brytyjczycy z kolei potwierdzają członkostwo w referendum w sprawie5 czerwca 1975 r..
Kryzys rządowy (1974)w Luty 1974, brytyjski premier Edward Heath radzi królowej zwołać wybory powszechne podczas jej wizyty na wyspach Pacyfiku, zmuszając ją do powrotu do Wielkiej Brytanii. Wybory skutkują mniejszościowym parlamentem, a Heath rezygnuje, gdy negocjacje w sprawie utworzenia rządu koalicyjnego z Partią Liberalną nie powiodą się. Królowa wystąpiła wtedy z inicjatywą zwrócenia się do lidera oficjalnej opozycji , Partii Pracy, Harolda Wilsona , o utworzenie rządu.
Kryzys konstytucyjny w Australii (1975)W szczytowym momencie australijskiego kryzysu konstytucyjnego w 1975 roku australijski premier Gough Whitlam został zwolniony przez gubernatora generalnego Johna Kerra po tym, jak kontrolowany przez opozycję Senat odrzucił propozycje budżetowe Whitlama. Ponieważ Gough Whitlam ma większość w Izbie Reprezentantów , jej prezydent Gordon Scholes (w) zaapelował do królowej o anulowanie decyzji Kerra. Elżbieta II odmawia, mówiąc, że nie może interweniować w decyzje, które konstytucja Australii zastrzega dla gubernatora generalnego. Kryzys podsyca nastroje Republikanów w Australii.
Srebrny Jubileusz (1977)W 1977 roku Elżbieta II obchodziła swój Srebrny Jubileusz z okazji 25- lecia jej panowania. Uroczystości i ceremonie odbywają się w całej Rzeczypospolitej i zwykle odbywają się w czasie wizyty Władcy. Uroczystości potwierdzają popularność królowej pomimo negatywnych relacji medialnych z okazji rozwodu księżniczki Małgorzaty.
Ataki i włamania (1981-1982)ten 13 czerwca 1981, podczas ceremonii Salute to the Colors i sześć tygodni przed ślubem księcia Karola i Diany Spencer , sześć strzałów wycelowanych jest w królową, gdy ta schodzi z centrum handlowego na koniu Birmańczyk . Policja odkryła później, że były to puste naboje . Strzelec, Marcus Sarjeant, został skazany na pięć lat więzienia, po czym został zwolniony po trzech latach. Powszechnie zauważono opanowanie i kontrolę królowej nad swoim wierzchowcem.
Cztery miesiące później 14 października 1981, podczas gdy suweren odwiedza miasto Dunedin w Nowej Zelandii, staje się celem nowej próby ataku. 17-letni Christopher John Lewis (in) strzela z długiego karabinu kaliber 22 z piątego piętra budynku z widokiem na Royal Parade, gdy królowa przechodzi obok zatłoczonego tłumu wychodząc z Muzeum Otago (in) . Te testy balistyczne policja następnie ujawniło, że trajektoria piłki jest bardziej prawdopodobne, aby przeszły na tłum, aby zostały sporządzone na drodze, jak przewiduje wstępną hipotezę. Lewis zostaje aresztowany, ale nigdy nie jest oskarżony o usiłowanie zabójstwa lub zdradę. Zostaje skazany na trzy lata więzienia za nielegalne posiadanie i rozładowanie broni palnej. Informacja ta została udostępniona do publicznej wiadomości dopiero w 2018 roku, po odtajnieniu dokumentów przez Służbę Wywiadu Bezpieczeństwa .
ten 9 lipca 1982Królowa obudziła się w swoim pokoju w Pałacu Buckingham przez intruza Michaela Fagana (w) . Gazety w tym czasie donosiły, że rozmawiali przez prawie dziesięć minut, zanim zainterweniowała ochrona, ale Michael Fagan zaprzecza tym twierdzeniom. Kolejny raport policyjny dotyczący tego włamania krytykuje kompetencje funkcjonariuszy dyżurnych, a także zagubiony i podzielony system dowodzenia.
Rozwiązanie więzi konstytucyjnych z Kanadą (1982)Według kanadyjskiego polityka Paula Martina , pod koniec lat 70. królowa zaczęła się martwić, że Korona „mało znaczy” dla kanadyjskiego premiera Pierre'a Elliotta Trudeau . Brytyjski polityk Tony Benn mówi królowa znajdzie Trudeau „dość rozczarowujące . ” Rzekomy republikanizm Trudeau zdają się potwierdzać jego wybryki, takie jak ześlizgiwanie się z balustrady Pałacu Buckingham, jego piruety za plecami królowej w 1977 roku i usunięcie kilku kanadyjskich symboli królewskich podczas jego kadencji.
W 1980 roku kanadyjscy politycy udał się do Londynu, aby omówić patriation z Konstytucja Kanady i uważana za królową „... lepiej poinformowany niż jakikolwiek inny brytyjski polityk lub biurokraty” . Szczególnie interesuje ją ten temat po odrzuceniu kanadyjskiej ustawy C-60, co miałoby wpływ na jej status głowy państwa. Repatriacja z 1982 r. usunęła potrzebę zasięgania opinii parlamentu brytyjskiego w sprawie zmiany kanadyjskiej konstytucji, ale monarchia została utrzymana. Trudeau mówi w swoich wspomnieniach, że królowa jest sympatyczny do swoich prób reformy konstytucyjnej i że był pod wrażeniem „łaskę miała publicznie” i „mądrości pokazała prywatnie . ”
W 1987 roku w Kanadzie królowa publicznie wyraziła swoje poparcie dla Porozumienia Meech Lake Accord , projektu reformy konstytucyjnej mającej na celu skłonienie Quebecu do przestrzegania Ustawy Konstytucyjnej z 1982 roku . Poparcie królowej dzieli kanadyjską klasę polityczną i jest krytykowana przez przeciwników tych zmian konstytucyjnych, w tym Pierre'a Trudeau. Ostatecznie projekt Meech Lake Accord został ostatecznie odrzucony w dniu23 czerwca 1990.
Wojna o Falklandy (1982)Wojna o Falklandy jest konflikt między Argentyną a do Zjednoczonego Królestwa w Falklandach iw Georgia Południowa i Sandwich Południowy . Ona zaczyna2 kwietnia 1982przez lądowanie armii argentyńskiej i kończy się dalej14 czerwca 1982 r.przez zawieszenie broni. Kończy się kapitulacją Argentyny i zwycięstwem Brytyjczyków, które pozwalają Wielkiej Brytanii zachować suwerenność nad tymi terytoriami. Z punktu widzenia polityki wewnętrznej patriotyczny rozmach wywołany wojną o Falklandy zwiększył sympatię Brytyjczyków do ich premier Margaret Thatcher. Pomimo niepopularności, jakie wywołały jego poważne reformy budżetowe, Thatcher odniosła miażdżące zwycięstwo w wyborach krajowych w 1983 roku .
Królowa ze swojej strony jest dumna, ale i martwi się przez cały czas trwania konfliktu o los swojego drugiego syna Andrzeja, który bierze udział w wojnie jako pilot helikoptera.
Inwazja Grenady (1983)Elżbieta II wita prezydenta USA Ronalda Reagana w zamku WindsorCzerwiec 1982 i jedzie na swoje kalifornijskie ranczo w Luty 1983. Dlatego jest bardzo zirytowana, gdy administracja USA rozpoczyna inwazję na Grenadę .Październik 1983w celu obalenia - z powodzeniem - grenadyjskiego rządu o orientacji komunistycznej, rządzącego jednym z jego karaibskich królestw, bez wcześniejszego powiadomienia.
Republika Fidżi (1987)ten 14 maja 1987 r.Fidżi rząd , demokratycznie wybrany został obalony w wyniku wojskowego zamachu stanu . Jako monarcha Fidżi Elżbieta II wspiera wysiłki generała gubernatora Penaia Ganilau o sprawowanie władzy wykonawczej i znalezienie wyjścia z kryzysu. Mimo to organizator zamachu stanu, Sitiveni Rabuka , obalił Ganilau i zniósł ustanowioną 113 lat wcześniej monarchię.
W 2012 roku przywódca Fidżi Voreqe Bainimarama uchylił Wielką Radę Szefów , jeden z organów zarządzających utworzonych przez Brytyjczyków w 1876 roku, ale powiedział, że ma nadzieję, że Elżbieta II ponownie zostanie królową Fidżi po wyborach parlamentarnych w 2014 roku , kiedy kraj powróci do bycie demokracją i zostanie ponownie przyjęta do Wspólnoty Narodów . Zwycięzca tych wyborów, Bainimarama, nie zainicjował jednak żadnego powrotu do monarchii.
Wojna w Zatoce (1990-1991)Wojna w Zatoce to konflikt między,2 sierpnia 1990 do 28 lutego 1991, Irak do koalicji 35 państw pod przewodnictwem Stanów Zjednoczonych po inwazji Iraku i aneksji Kuwejtu . Po zwycięstwie koalicji17 majaKrólowa staje się pierwszym brytyjskim suwerenem, który przemawia na wspólnej sesji Kongresu Stanów Zjednoczonych . Mówi: „Niektórzy uważają, że moc zwiększa się z lufy pistoletu. Może się to zdarzyć, ale historia pokazuje nam, że ten wzrost nigdy nie jest dobry ani trwały. Siła w końcu jest bezowocna. Poradziliśmy sobie lepiej: nasze społeczeństwa opierają się na wzajemnym porozumieniu, kontrakcie i konsensusie ” .
Zniesienie apartheidu (1991)Były premier Kanady Brian Mulroney mówi, że Elżbieta II odegrała „dużą rolę za kulisami”, aby zakończyć apartheid w RPA w 1991 roku.Marzec 1995, na zaproszenie Nelsona Mandeli , pierwszego czarnoskórego prezydenta RPA, suweren jedzie do RPA na sześciodniową wizytę państwową, podczas której świętuje koniec apartheidu i reintegrację kraju we Wspólnocie. W Port Elizabeth wygłasza przemówienie wzywające młodzież z RPA do odbudowy swojego narodu.
Media i rodzina królewskaZainteresowanie mediów opiniami i prywatnością rodziny królewskiej w latach 80. doprowadziło do serii sensacyjnych rewelacji, których prawdziwość nie zawsze jest ustalona. Podobnie jak Kelvin MacKenzie, redaktor naczelny The Sun mówi swoim pracownikom: „Daj mi królewskie figle. Nie martw się, jeśli to nieprawda, ponieważ później nie ma zbyt wielu problemów ” . Redaktor The Observer Donald Trelford pisze w numerze21 września 1986 r. : „Królewskie mydło osiągnęło taki stopień zainteresowania publicznego, że granica między fikcją a rzeczywistością została zagubiona… Nie chodzi tylko o to, że niektóre gazety nie weryfikują swoich informacji lub odmawiają akceptacji zaprzeczeń: nie obchodzi ich, czy te historie są prawdziwe lub nie” .
Związek z Margaret ThatcherPoinformowano, głównie w Sunday Times , że królowa obawia się, że polityka gospodarcza brytyjskiej premier Margaret Thatcher uwydatnia podziały w społeczeństwie i że jest zaniepokojona wysoką stopą bezrobocia, serią zamieszek w 1981 r., przemocą się strajk górników i odmowa rządu do ukarania apartheid reżim w RPA . Plotki pochodziły od asystenta królowej, Michaela Shea i sekretarza generalnego Wspólnoty Narodów , Shridatha Ramphala , ale Shea twierdziła, że jego słowa zostały wyrwane z kontekstu, a następnie wzmocnione przez reporterów. Thatcher powiedziałaby, że królowa będzie głosować na swoich przeciwników z Partii Socjaldemokratycznej . Biograf Thatcher, John Campbell, powiedział, że „przykład dziennikarskiej nonsens . ”
Sprzeczne doniesienia o ich złym związku, Thatcher następnie wyraża osobisty podziw dla królowej i po zastąpieniu przez Johna Majora królowa przyznaje jej Ordery Zasługi i Podwiązkę .
Horribilis annus (1992)Na początku 1991 r. szacunkowe dane prasowe na temat osobistego majątku królowej, które przewyższały dane dostarczone przez pałac, oraz doniesienia o cudzołóstwie i napiętych małżeństwach w rodzinie królewskiej osłabiły poparcie dla monarchii w Wielkiej Brytanii. W prasie wyśmiewa się udział dzieci królowej w charytatywnym teleturnieju pod tytułem To królewski nokaut, a królowa staje się obiektem kpin.
W tym kontekście zaczyna się rok 1992, który w przemówieniu królowej określa jako annus horribilis („okropny rok”) .24 listopada 1992 r., zaznaczając jego 40-letnie panowanie. Rzeczywiście, w marcu jego drugi syn, książę Andrzej z Yorku i jego żona Sarah Ferguson, rozstali się; w kwietniu jej córka, księżna Anna rozwiodła się z mężem Markiem Phillipsem ; podczas oficjalnej wizyty w Niemczech w październiku demonstranci w Dreźnie rzucali w niego jajkami, aw listopadzie zamek Windsor nawiedził poważny pożar . Monarchia jest krytykowana, co potęguje rozczarowanie opinii publicznej. W niezwykle osobistej wypowiedzi, Królowa mówi każda instytucja powinna spodziewać się krytyki, ale sugeruje, że powinno się to odbywać z „odrobiną humoru, delikatności i zrozumienia . ” Dwa dni później premier John Major zapowiada reformę finansów monarchii, która skutkuje zmniejszeniem listy cywilnej i zobowiązuje suwerena do zapłaty podatku dochodowego po raz pierwszy w swojej historii. wgrudzień, książę Karol i jego żona Diana Spencer oficjalnie ogłaszają separację. Rok kończy się pozwem o naruszenie praw autorskich wniesionym przez królową przeciwko gazecie The Sun , która opublikowała tekst swojego przemówienia na Boże Narodzenie dwa dni przed emisją. Gazeta zostaje obciążona kosztami prawnymi i rekompensatą w wysokości 200 000 funtów, która jest przekazywana organizacjom charytatywnym.
Królestwo akceptuje liberalną ewolucję EWG w Unii Europejskiej w ciągu trzech dekad lat 1990 , 2000 i 2010 .
Traktat z Maastricht (1993)Traktat o Unii Europejskiej (lub Traktatu z Maastricht ) został podpisany w dniu7 lutego 1992 r.przez brytyjskiego premiera Johna Majora . Stanowi traktat założycielski Unii Europejskiej .
Traktat został ratyfikowany przez Izbę Gmin w dniu20 maja 1993, a następnie za zgodą królewską . Wchodzi w życie w dniu1 st listopad 1993 bez zorganizowania referendum dla Brytyjczyków w celu jego ratyfikacji.
Śmierć Diany (1997)Rewelacje na temat małżeństwa Karola i Diany były kontynuowane po ich separacji w 1992 roku. Mimo że idee republikańskie wydają się bardziej popularne niż kiedykolwiek w Wielkiej Brytanii, republikanizm pozostaje w mniejszości, a królowa cieszy się wysokim poziomem aprobaty. Krytycy skupiają się bardziej na instytucji monarchii i dalszej rodziny królowej niż na jej działaniach i zachowaniu. Po omówieniu tego z premierem Johnem Majorem, arcybiskupem Canterbury George Carey , jej prywatnym sekretarzem Robertem Fellowes i mężem, pod koniec miesiąca napisała do Charlesa i Diany.grudzień 1995 powiedzieć im, że rozwód jest lepszy.
Rok po rozwodzie, który miał miejsce w 1996 roku, Diana zginęła w wypadku drogowym w Paryżu dnia 31 sierpnia 1997 r.. Królowa była na wakacjach z Karolem i jego wnukami, Williamem i Harrym , w zamku Balmoral . Dwoje dzieci Diany chcących iść do kościoła, para królewska towarzyszy im rano. Po tym jednorazowym publicznym wystąpieniu królowa i książę Edynburga chronią swoje wnuki przed medialnym zawirowaniem, przetrzymując je na zamku przez pięć dni, ale opinia publiczna jest zaniepokojona, że rodzina królewska nie postawiła do połowy masztu flag Pałac Buckingham. Pod naciskiem wrogich reakcji królowa wróciła do Londynu i zgodziła się wygłosić przemówienie w telewizji tele5 września, dzień przed pogrzebem Diany. Wyraża podziw dla Diany i uczucia „babci” do książąt Williama i Harry'ego; akt ten jest pozytywnie oceniany przez opinię publiczną, a wrogość słabnie.
Złoty Jubileusz (2002)W 2002 roku Elżbieta II obchodziła swoje 50-lecie panowania podczas swojego złotego jubileuszu . Gdy jej siostra i matka zmarły odpowiednio w lutym i marcu, media zastanawiają się, czy jubileusz będzie sukcesem, czy porażką. Ponownie wyrusza w długą podróż po swoich królestwach, zaczynając w lutym na Jamajce, której pożegnalny bankiet nazywa „pamiętnym” po tym, jak awaria zasilania pogrążyła rezydencję generalnego gubernatora w ciemności. Podobnie jak w 1977 r. na każdej z jego podróży odbywają się przejawy radości, a na jego cześć nazwano pomniki. Milion ludzi codziennie uczestniczy w trzydniowych obchodach jubileuszu w Londynie, a entuzjazm, jaki okazują tłumy, jest znacznie większy niż oczekiwali dziennikarze.
Problemy zdrowotneChociaż ona, królowa, miała w swoim życiu niewiele problemów zdrowotnych, w 2003 roku została zoperowana na obu kolanach. 9 października 2004Szkocki Parlament budynku w Edynburgu - choć posłowie z narodu składowego odbyła swoje pierwsze posiedzenie w dniu 7 września - jako konsekwencja ustawy Scotland 1998 .
w Październik 2006, nie bierze udziału w inauguracji nowego Emirates Stadium w Londynie z powodu naderwania mięśnia pleców, które kaleczyło ją od lata.
Dwa miesiące później, podczas publicznego wystąpienia, nosi bandaż na prawej ręce, co jest interpretowane przez prasę jako oznaka złego stanu zdrowia. W rzeczywistości została ugryziona przez jednego ze swoich corgi, podczas gdy dwa z nich walczyły. [sporne znaczenie] Związek z Tonym Blairem
w maj 2007, The Daily Telegraph twierdzi, według anonimowych źródeł, że królowa jest „zirytowana i rozczarowana” polityką premiera Tony'ego Blaira , że jest zaniepokojona uszczupleniem wojsk w Iraku i Afganistanie i że wielokrotnie wyrażała zaniepokojenie swoją politykę dotyczącą obszarów wiejskich. Według tych samych źródeł, mimo to podziwia wysiłki Blaira, by położyć kres przemocy w Irlandii Północnej .
Pojednanie z IrlandiąStosunki Irlandii z Koroną są bardzo napięte od czasu uzyskania niepodległości6 grudnia 1922 a od proklamowania republiki 18 kwietnia 1949. Podczas swojego panowania królowa była również głęboko poruszona zabójstwem jej wuja przez małżeństwo Louisa Mountbattena , dokonane przez Tymczasową Irlandzką Armię Republikańską na27 sierpnia 1979.
ten 20 marca 2008Dziesięć lat po porozumieniu wielkopiątkowym królowa uczestniczyła w pierwszej Mszy Wielkiego Czwartku (in) zorganizowanej poza Anglią i Walią, w katedrze św. Patryka Armagh w Kościele Irlandii (w Irlandii Północnej ).
Na zaproszenie Prezydent Irlandii , Mary McAleese , Królowa występuje wmaj 2011, pierwsza oficjalna wizyta brytyjskiego monarchy w Irlandii od czasu jego oddzielenia od królestwa6 grudnia 1922.
Ostatnie oficjalne wyjazdy (2010-2011)Elżbieta II przemawia po raz drugi jako głowa Wspólnoty Narodów przed Zgromadzeniem Ogólnym Narodów Zjednoczonych wlipiec 2010. Podczas pobytu w Nowym Jorku, po wizycie w Kanadzie, zainaugurowała ogród pamięci dla brytyjskich ofiar zamachów z 11 września 2001 roku . Wizyta królowej w Australii wpaździernik 2011, jego jedenasty od 1954 roku, jest opisywany przez prasę jako „trasa pożegnalna” ze względu na swój wiek.
Diamentowy Jubileusz (2012)Diamentowy Jubileusz 2012 upamiętnia 60 lat panowania Elżbiety II i jest ponownie obchodzony w całej Wspólnocie . W komunikacie prasowym opublikowanym dnia6 lutego, mówi: „W tym szczególnym roku, kiedy ponownie oddaję się Waszej służbie, mam nadzieję, że wszyscy będziemy pamiętać o sile jedności i jednoczącej sile rodziny, przyjaźni i dobrosąsiedztwa… Mam też nadzieję, że to Rok jubileuszowy będzie okazją do wyrażenia naszej wdzięczności za wielki postęp, jaki dokonał się od 1952 r. i do spojrzenia w przyszłość z pogodą ducha” . Ona i jej mąż podróżują po Wielkiej Brytanii, podczas gdy jej dzieci i wnuki reprezentują ją w Commonwealth Realms .
Królowa otwiera Letnie Igrzyska Olimpijskie w dniu27 lipcaoraz Letnie Igrzyska Paraolimpijskie na29 sierpnia 2012w Londynie . Odgrywa własną rolę w filmie krótkometrażowym w ramach ceremonii otwarcia z Danielem Craigiem w roli Jamesa Bonda . Jego ojciec otworzył Igrzyska Olimpijskie 1948 w Londynie, a jego pradziadek Edward VII z 1908 również w Londynie. Elżbieta II otworzyła również te z 1976 roku w Montrealu, a Philip te z 1956 roku w Melbourne . Jest więc pierwszą głową państwa, która otwiera dwie olimpiady w dwóch różnych krajach.
w Grudzień 2012Ona stała się pierwszym brytyjskim suwerenny do udziału w czasie pokoju posiedzenie brytyjskiego gabinetu , ponieważ George III w 1781 i Sekretarza Stanu do spraw zagranicznych , William Hague , ogłoszone wkrótce po partia wcześniej nienazwane południowe terytorium British Antarctic będzie nazwany Ziemia Królowej Elżbiety w jej honor.
Rehabilitacja Alana Turinga (2013)Alan Turing jest matematykiem, który popełnił samobójstwo w 1954 roku z powodu skazania za homoseksualizm . Pracował dla brytyjskich służb wywiadowczych podczas II wojny światowej, rozszyfrowując niemieckie szyfry, ale wkrótce został skazany na chemiczną kastrację.
w wrzesień 2009Premier Gordon Brown przeprasza brytyjski rząd za to „przerażające” i „całkowicie niesprawiedliwe” traktowanie.
w Grudzień 2012, grupa jedenastu brytyjskich naukowców, w tym fizyk Stephen Hawking , wzywa rząd brytyjski do pośmiertnego unieważnienia jego przekonania. ten24 grudnia 2013 r.Queen Elizabeth II podpisuje akt łaski królewskiej, na wniosek Sekretarza Stanu do spraw sprawiedliwości , Chris Grayling , który deklaruje, że było to zdanie „które dziś uważamy za niesprawiedliwe i dyskryminujące” . Po raz czwarty od 1945 r. skorzystano z królewskiego przywileju łaski .
Referendum w Szkocji (2014)Nawet jeśli królowa ma niezachwianą rezerwę w sprawach politycznych swojego królestwa, niepodległość Szkocji nie pozostawia jej obojętnej. Cztery dni przed głosowaniem skorzystała z wyjścia z mszy św14 września 2014 r., niedaleko jej letniej rezydencji w Balmoral, aby skierować kilka słów do mieszkańców, którzy przybyli ją powitać: „Mam nadzieję, że ludzie dobrze zastanowią się nad przyszłością przed czwartkowym głosowaniem” . To stwierdzenie wydaje się wielu znakom, że królowa chce, aby cztery dni później zwyciężyła w referendum o niepodległość Szkocji. Ostatecznie zwyciężyło „nie” z 55,3% oddanych głosów.
Brexit (2016-2020)Po organizacji 23 czerwca 2016o referendum w sprawie członkostwa Wielkiej Brytanii w Unii Europejskiej przez premiera Davida Camerona , głosowania Brytyjskiej na rzecz wycofania. Izba Gmin upoważnia rząd do rozpoczęcia procesu wychodzenia do Unii Europejskiej13 marca 2017 r., potwierdzone przez królewską zgodę królowej trzy dni później. Premier Theresa May inicjuje procedurę Artykuł 50 w sprawie29 marca 2017 r..
W swoim przemówieniu na Boże Narodzenie 2018 r., po napięciach między jej brytyjskimi poddanymi w ciągu ostatnich trzech lat, królowa wzywa ich do okazywania sobie wzajemnego „szacunku” w tym okresie przejściowym do Brexitu. „Nawet najgłębsze różnice nas rozdzielić, traktując innych z szacunkiem, jak istota ludzka, to zawsze dobry pierwszy krok . ”
Królowa przywołuje Brexit ukrytymi słowami: 24 stycznia 2019 r., w przemówieniu do British Women's Institute : „W naszych poszukiwaniach nowych odpowiedzi w dzisiejszych czasach wolę sprawdzone przepisy, takie jak mówienie z szacunkiem i poszanowaniem różnych punktów widzenia, spotykanie się w celu poszukiwania gruntownego zrozumienia i nigdy zapomnij zrobić krok w tył” . W swoim przemówieniu na Boże Narodzenie 2019 r. ponownie wzywa Brytyjczyków do przezwyciężenia podziałów: „Małe kroki podjęte z wiarą i nadzieją mogą przezwyciężyć stare różnice i głębokie podziały, aby przynieść harmonię i zrozumienie. "
Izba Gmin ostatecznie głosuje nad 9 stycznia 2020 umowa o wystąpieniu podpisana 17 października 2019 r., potwierdzona królewską zgodą 23 stycznia 2020 r. Wielka Brytania oficjalnie opuszcza Unię Europejską 31 stycznia 2020.
ten 19 marca 2020 r.Królowa Elżbieta II wycofuje się na wszelki wypadek do zamku Windsor, gdy pandemia Covid-19 uderza w Wielką Brytanię. 93-letni suweren kilka dni wcześniej ogłosił odroczenie kilku publicznych zobowiązań z powodu pandemii. W ten sposób królowa i jej mąż są zamknięci i otoczeni bardzo surowym protokołem sanitarnym zwanym „HMS Bubble” . ten5 kwietnia 2020 r.Elżbieta II zwraca się do narodu brytyjskiego i Wspólnoty Narodów w telewizyjnym przemówieniu, czwartym od początku jej panowania, nagranym z zamku Windsor, gdzie królowa jest zamknięta ze swoim mężem . Mówi: „Mam nadzieję, że w nadchodzących latach wszyscy będą mogli być dumni z tego, jak [Brytyjczycy] odpowiedzieli na to wyzwanie. Ci, którzy nas następują, powiedzą, że Brytyjczycy tego pokolenia byli równie silni jak wszyscy. Oby atrybuty samodyscypliny, dobrej cichej determinacji i koleżeństwa zawsze charakteryzowały ten kraj” . ten8 majapo upamiętnieniu zakończenia II wojny światowej królowa wygłasza nowe przemówienie, nadawane w BBC o godzinie 20:00, dokładnie w tym czasie, w którym jej ojciec król Jerzy VI przemawiał w radiu w 1945 r., w którym zwróciła się w szczególności do Brytyjczyków "nigdy nie tracić nadziei" .
Królowa wznawia swoje oficjalne zaręczyny za październik 2020z okazji inauguracji. Ona pojawia się po raz pierwszy zamaskowany na4 listopada 2020 r.na 100 lat pochówku Nieznanego Żołnierza w Opactwie Westminsterskim . W tym samym miesiącu, ze względu na ryzyko zakażenia wirusem, Elżbieta II i jej mąż książę Filip wrócili do zamku Windsor.
ten 9 stycznia 2021Pałac Buckingham informuje, że królowa i jej mąż otrzymali pierwszą dawkę szczepionki Pfizer-BioNTech przeciwko Covid-19. W lutym pałac opublikował film, w którym królowa zachęcała Brytyjczyków do szczepień.
Śmierć księcia Filipa (2021)ten 9 kwietnia 2021, po ponad siedemdziesięciu trzech latach małżeństwa, jej mąż, książę Filip , zmarł w zamku Windsor w wieku 99 lat. Królowa Elżbieta II powiedziała w oświadczeniu, że jest bardzo poruszona jego zniknięciem. Filip był uważany za drugi po władcy „filar” monarchii . Dla wielu komentatorów, ekspertów królewskich i międzynarodowych mediów królowa Elżbieta II weszła w „zmierzch” swoich rządów po zniknięciu męża, który jednocześnie przypomniał Brytyjczykom, że „królowa nie jest nieśmiertelna” . Jest także pierwszym brytyjskim monarchą, który panował jako wdowiec od czasów królowej Wiktorii . Królowa wykonane swój wygląd pierwszy publicznie po śmierci męża w jego 67 -tego przemówienia otwarcia Parlamentu , w11 majaNastępny. Po raz pierwszy od 1967 roku siedzi sama przed Izbą Lordów , której krzesło księcia małżonka zostało usunięte.
Szczyt G7 (2021)Szczyt G7 w 2021 roku , 47 th szczyt Grupy Siedmiu , organizowana jest przez Zjednoczone Królestwo od 11 do13 czerwca 2021w Carbis Bay w Kornwalii . ten11 czerwcaKrólowa Elżbieta wita się z zagranicznymi przywódcami i pozuje z nimi do zdjęcia na plaży w nadmorskim kurorcie Carbis Bay. Wkrótce potem w szklarniach Eden Project, ogrodu promującego bioróżnorodność , wydano przyjęcie . Po raz pierwszy królowa, w towarzystwie księcia Karola, księżnej Kornwalii, księcia Williama i księżnej Cambridge, spotkała się z prezydentem USA Joe Bidenem i jego żoną Jill . Jest to trzynasty amerykański prezydent (nigdy nie widziała Lyndona B. Johnsona ), z którym królowa oficjalnie spotkała się od początku jej rządów. ten13 czerwca, przed wyjazdem, Joe Biden zostaje ponownie przyjęty przez królową w zamku Windsor, gdzie mają prywatną rozmowę.
Przyszła Republika Barbadosuten 16 września 2020 r.Gubernator generalny Barbados , Sandra Mason , ogłosił w przemówieniu, że jego kraj stał się republiką30 listopada 2021. W tym przemówieniu, wygłoszonym ze stolicy, ten ostatni deklaruje: „Uzyskawszy niepodległość ponad pół wieku temu, nasz kraj nie może mieć wątpliwości co do zdolności do zarządzania sobą” . Panowanie Elżbiety II, wyniesionej na tron Barbadosu w 1966 roku, powinno zatem zakończyć się wraz z pojawieniem się republiki na Barbadosie.
Platynowy Jubileusz (2022)2 czerwca 2021 roku Pałac Buckingham ogłasza bogaty program uroczystości, które odbędą się z okazji platynowego jubileuszu królowej Elżbiety II, która następnie będzie obchodzić 70-lecie swojego panowania. Na jubileusz zaplanowany na 2-5 czerwca 2022 r. odbędą się różne wydarzenia, w tym tradycyjna parada Trooping the Color , msza w katedrze św. Pawła , derby na torze Epsom Downs oraz koncert w pałacu zatytułowany „ Platynowa Impreza w Pałacu”. Światła sygnalizacyjne zostaną zapalone w Londynie i innych większych miastach w całym kraju oraz w krajach Wspólnoty Narodów , tak jak miało to miejsce w 2012 roku . Pałac wyjaśnia, że „Przedłużony weekend świąteczny będzie świadkiem wydarzeń publicznych i działań społecznych, a także narodowych chwil refleksji na temat 70 lat służby królowej dla narodu”.
Królowa Elżbieta II jest najstarszą brytyjską monarchią z najdłuższym panowaniem przed Wiktorią (od9 września 2015 r.). Ona panował przez ponad 69 lat i jest najstarszym władca nadal w biurze od śmierci króla Rama IX Tajlandii w sprawie13 października 2016.
w listopad 2019, Plotki przekazywane przez niektóre brytyjskie media sugerują, że królowa uznałby abdykacji przez „kilka lat” , specjalnie z okazji jego 95 th rocznicy w 2021 roku, ale krewni rodziny królewskiej , a także ekspertów zaprzeczyć tym pogłoskom. Według nich królowa nie ma zamiaru abdykować , chociaż jej publiczne zobowiązania są teraz częściowo gwarantowane przez księcia Walii .
Queen Elizabeth, który obecnie mieszka samotnie w zamku Windsor , obchodzi swoje 95 th rocznicę21 kwietnia 2021. Ta rocznica przypada dwanaście dni po śmierci jej męża, księcia Filipa . Publiczne obchody urodzin królowej odbywają się w zmniejszonym formacie, z powodu pandemii Covid-19 , w czworoboku zamku Windsor na12 czerwca 2021. Królowej towarzyszy jej kuzyn, książę Kentu . Podczas parady wojskowej, Scots Guards , pułk Gwardii Królewskiej , maszeruje obok królowej. Pod koniec ceremonii ma miejsce przelot Czerwonych Strzał , a z trawnika zamkowego oddano 41 strzałów z armat.
Po jej śmierci i pod koniec operacji London Bridge , tajny plan wprowadzony i przygotowywany przez rząd od lat 60. XX wieku, planujący państwowy pogrzeb i dni po zniknięciu władcy, trumna królowej Elżbiety zostanie pochowana w kaplicy św. Jerzego w zamku Windsor, z ojcem i jej mężem, księciem Edynburga, którego trumna opuści Królewskie Krypty, by dołączyć do trumny monarchy, która spocznie w kaplicy pamięci króla Jerzego VI.
Elżbieta II udzieliła tylko rzadkich wywiadów publicznych, niewiele wiadomo o jej prywatnych opiniach. Jako monarcha konstytucyjna nie wyraża publicznie swoich poglądów politycznych. Ma reputację osoby z głębokim poczuciem obowiązku religijnego i obywatelskiego oraz bardzo poważnie traktującej przysięgę koronacyjną. Poza oficjalną rolą religijną jako najwyższego gubernatora Kościoła anglikańskiego , uczęszcza do tego Kościoła i Szkocji . Świadczy o swoim wsparciu dla dialogu międzyreligijnego i spotyka się z kilkoma zwierzchnikami innych Kościołów i religii, w tym z pięcioma papieżami : Piusem XII , Janem XXIII , Janem Pawłem II , Benedyktem XVI i Franciszkiem .
Elisabeth II jest patronką ponad 600 organizacji. Wśród jej głównych zainteresowań jest jazda konna i psy, zwłaszcza walijskie corgi, którymi pasjonuje się od 1933 roku, kiedy pojawił się Dookie, pierwszy Corgi należący do jej rodziny.
W latach pięćdziesiątych, na początku swojego panowania, Elżbieta II była uważana za „królową bajek” . Po traumie wojny okres postępu i modernizacji przedstawiany jest jako „nowa era elżbietańska ” . Szczególnie niezwykłe są w tym słowa Lorda Altrinchama z 1957 roku oskarżające jego przemówienia o to, że jest „wystarczającą uczennicą” . W latach sześćdziesiątych monarchia próbowała zaproponować bardziej nowoczesny obraz, realizując telewizyjny dokument Rodzina królewska ukazujący rodzinę królewską w życiu codziennym oraz transmitując w telewizji inaugurację księcia Karola. Królowa ma zwyczaj noszenia kolorowych płaszczy i zdobionych kapeluszy, dzięki czemu jest łatwo widoczna w tłumie.
Podczas jej Srebrnego Jubileuszu w 1977 r. tłumy były entuzjastyczne, ale doniesienia prasowe na temat monarchii w latach 80. nasiliły krytykę. Popularność Elżbiety II nadal spadała w latach 90.; pod presją opinii publicznej postanawia zapłacić podatek dochodowy i otworzyć Pałac Buckingham . Niezadowolenie z monarchii osiąga szczyt po śmierci Diany , chociaż to niezadowolenie słabnie po przemówieniu królowej sześć dni później.
w Listopad 1999Australijscy wyborcy odrzucają zniesienie monarchii australijskiego w referendum . Sondaże w Wielkiej Brytanii w 2006 i 2007 roku pokazują silne poparcie dla Elżbiety II i referenda w Tuvalu w 2008 roku oraz Saint Vincent i Grenadyny w 2009 roku odrzucają propozycje republikanów.
Osobista fortuna Elżbiety II była przez lata przedmiotem wielu spekulacji. Magazyn Forbes oszacował w 2010 roku, że jego majątek będzie miał wartość około 450 milionów dolarów . Jednak oficjalne oświadczenie od Pałacu Buckingham w 1993 roku kwalifikuje szacuje na 100 mln funtów z „rażąco przesadzone” . Jock Colville , który był jednym z jego prywatnych sekretarzy i dyrektorem jego banku Coutts, oszacował swój majątek w 1971 roku na 2 miliony funtów (odpowiednik około 23 milionów funtów w 2012 roku). : Royal Collection (która obejmuje dzieła sztuki i brytyjskie klejnoty koronne ) nie jest osobiście własnością królowej i jest zarządzany przez zaufanie , jakie są królewskie rezydencje jak Pałac Buckingham, Zamek Windsor i Księstwa Lancaster , z inwestycyjnego portfela ceniony w 2011 na 383 mln funtów. Sandringham House i Balmoral Castle są własnością królowej. Portfel Crown Estate zarządzający aktywami Korony Brytyjskiej szacowany jest na 7,3 miliarda funtów w 2011 roku, ale jest niezależny od królowej.
W 2017 roku Paradise Papers ujawniło, że Księstwo Lancaster , które zarządza prywatnymi funduszami królowej, w 2005 roku zainwestowało 7,5 miliona funtów w fundusz inwestycyjny z siedzibą na Kajmanach , raj podatkowy . Niewielką część tej kwoty zainwestowano również w urządzenie sieci sklepów BrightHouse (w) , oskarżone przez władze brytyjskie o stosowanie agresywnych metod sprzedaży i skazanepaździernik 2017przez Urząd ds. Postępowania Finansowego o zwrot 16,6 mln euro 249 000 klientom; dyrektor finansowy Księstwa Lancaster, Chris Adcock, wskazuje jednak, że nie był świadomy, że zainwestował w BrightHouse. Ponadto 5 milionów funtów Elżbiety II zainwestowano w Jubilee Absolute Return Fund , fundusz z siedzibą na Bermudach, a następnie na Guernsey (również raje podatkowe), który inwestuje na rynkach spekulacyjnych ; jednak Korona zaprzecza, że czerpała z niego jakiekolwiek korzyści podatkowe. Ponieważ inwestycje offshore ujawnione przez Paradise Papers nie zostały wcześniej ujawnione, rodzi to krytykę braku przejrzystości inwestycji dokonanych z prywatnych środków Elżbiety II.
Wizerunek królowej jest reprodukowany na dużej liczbie monet, banknotów i znaczków we Wspólnocie Królestw .
Rolę Elżbiety II na ekranie interpretują:
Elżbietę II grają również w telewizji:
W filmie The Minions , Bob kazał ją usunąć po wydobyciu Excalibura ze skały, ale wkrótce potem odzyskuje swój tron. Ona jest również przedstawiana w epizodzie powraca Homer Queen of The Simpsons .
Jan Ravens użycza głosu swojej marionetce w brytyjskim satyrycznym programie Spitting Image (1984-1996) i naśladuje go w kilku programach radiowych i telewizyjnych. Na początku lat 90. Scott Thompson często grał Królową w kanadyjskim programie komediowym The Kids in the Hall . Brytyjska prezenterka Tracey Ullman regularnie naśladowała ją w swoim programie Tracey Takes On ... pod koniec lat 90.
16. Albert Sachsen-Coburg-Gotha | ||||||||||||||||
8. Edward VII | ||||||||||||||||
17. Wiktoria | ||||||||||||||||
4. Jerzy V | ||||||||||||||||
18. Chrześcijanin IX | ||||||||||||||||
9. Aleksandra z Danii | ||||||||||||||||
19. Ludwika Hesji-Cassel | ||||||||||||||||
2. Jerzy VI | ||||||||||||||||
20. Aleksander Wirtembergii | ||||||||||||||||
10. Franciszek z Wirtembergii | ||||||||||||||||
21. Claudine Rhédey z Kis-Rhéde | ||||||||||||||||
5. Maria z Teck | ||||||||||||||||
22. Adolf z Cambridge | ||||||||||||||||
11. Marie-Adélaïde z Cambridge | ||||||||||||||||
23. Augusta Hesji-Cassel | ||||||||||||||||
1. Elżbieta II | ||||||||||||||||
24. Thomas Lyon-Bowes | ||||||||||||||||
12. Claude Bowes-Lyon | ||||||||||||||||
25. Charlotte Grimstead (pl) | ||||||||||||||||
6. Claude Bowes-Lyon | ||||||||||||||||
26. Oswald Smith | ||||||||||||||||
13. Frances Smith (pl) | ||||||||||||||||
27. Henrietta Hodgson (pl) | ||||||||||||||||
3. Elżbieta Bowes-Lyon | ||||||||||||||||
28. Lord Charles Cavendish-Bentinck | ||||||||||||||||
14. Charles Cavendish-Bentinck | ||||||||||||||||
29. Anna Wellesley | ||||||||||||||||
7. Cecilia Nina Cavendish-Bentinck | ||||||||||||||||
30. Edwyn Burnaby (pl) | ||||||||||||||||
15. Caroline Louisa Burnaby | ||||||||||||||||
31. Anna Caroline Salisbury (pl) | ||||||||||||||||
Elżbieta II jest matką czworga dzieci ( Karol , Anne , Andrzej i Edward ), babcią ośmiorga wnucząt ( William , Harry , Piotr , Zara , Beatrice , Eugenie , Louise i James ) oraz prababką jedenastu prawnucząt ( George , Charlotte , Louis , Archie , Lilibet , Savannah , Isla , Mia , Lena , Lucas , sierpień ).
Potomkowie Elżbiety II Élisabeth II (21/04/1926 à Londres), reine du Royaume-Uni de Grande-Bretagne et d'Irlande du Nord depuis 1952 x (20/11/1947 à Londres) Philip Mountbatten (10/06/1921 à Corfou - 09/04/2021 à Windsor), prince de Grèce et de Danemark (1921-1947), duc d'Édimbourg (1947-2021) │ ├─> Charles (14/11/1948 à Londres), prince de Galles depuis 1958 │ x (29/07/1981 à Londres – 28/08/1996 à Londres) Diana Spencer (01/07/1961 à Sandringham – 31/08/1997 à Paris), princesse de Galles (1981-1996) │ │ │ ├─> William (21/06/1982 à Londres), duc de Cambridge depuis 2011 │ │ x (29/04/2011 à Londres) Catherine Middleton (09/01/1982 à Reading), duchesse de Cambridge depuis 2011 │ │ │ │ │ ├─> George de Cambridge (22/07/2013 à Londres) │ │ │ │ │ ├─> Charlotte de Cambridge (02/05/2015 à Londres) │ │ │ │ │ └─> Louis de Cambridge (23/04/2018 à Londres) │ │ │ ├─> Henry (15/09/1984 à Londres), duc de Sussex depuis 2018 │ │ x (19/05/2018 à Windsor) Meghan Markle (04/08/1981 à Los Angeles), duchesse de Sussex depuis 2018 │ │ │ │ │ ├─> Archie Mountbatten-Windsor (06/05/2019 à Londres) │ │ │ │ │ └─> Lilibet Mountbatten-Windsor (04/06/2021 à Santa Barbara) │ │ │ x (09/04/2005 à Windsor) Camilla Parker Bowles (née Shand) (17/07/1947 à Londres), duchesse de Cornouailles depuis 2005 │ ├─> Anne (15/08/1950 à Londres), princesse royale depuis 1987 │ x (14/11/1973 à Londres – 28/04/1992 à Londres) Mark Phillips (22/09/1948 à Tetbury) │ │ │ ├─> Peter Phillips (15/11/1977 à Londres) │ │ x (17/05/2008 à Windsor) Autumn Kelly (03/05/1978 à Montréal) │ │ │ │ │ ├─> Savannah Phillips (29/12/2010 à Gloucester) │ │ │ │ │ └─> Isla Phillips (29/03/2012 à Gloucester) │ │ │ ├─> Zara Phillips (15/05/1981 à Londres) │ │ x (30/07/2011 à Édimbourg) Michael Tindall (18/10/1978 à Otley) │ │ │ │ │ ├─> Mia Tindall (17/01/2014 à Gloucester) │ │ │ │ │ ├─> Lena Tindall (18/06/2018 à Stroud) │ │ │ │ │ └─> Lucas Tindall (21/03/2021 à Gatcombe Park) │ │ │ x (12/12/1992) Timothy Laurence (01/03/1955 à Londres) │ ├─> Andrew (19/02/1960 à Londres), duc d'York depuis 1986 │ x (23/07/1986 à Londres – 30/05/1996 à Londres) Sarah Ferguson (15/10/1959 à Londres), duchesse d'York (1986-1996) │ │ │ ├─> Beatrice d'York (08/08/1988 à Londres) │ │ x (17/07/2020 à Windsor) Edoardo Mapelli Mozzi (19/11/1983 à Londres) │ │ │ └─> Eugenie d'York (23/03/1990 à Londres) │ x (12/10/2018 à Windsor) Jack Brooksbank (03/05/1986 à Londres) │ │ │ └─> August Brooksbank (09/02/2021 à Londres) │ └─> Edward (10/03/1964 à Londres), comte de Wessex depuis 1999 x (19/06/1999 à Windsor) Sophie Rhys-Jones (20/01/1965 à Oxford), comtesse de Wessex depuis 1999 │ ├─> Louise Mountbatten-Windsor (08/11/2003 à Londres) │ └─> James Mountbatten-Windsor (17/12/2007 à Londres), vicomte Severn depuis 2007Elżbieta II posiada liczne honorowe tytuły wojskowe i stopnie wojskowe w całej Wspólnocie , jest suwerenem wielu zakonów w swoich królestwach i otrzymała zaszczyty i zaszczyty na całym świecie. Oficjalnie ma inny tytuł w każdym ze swoich królestw: Królowa Nowej Zelandii w Nowej Zelandii, Królowa Tuvalu w Tuvalu itd. Na Wyspach Normandzkich i Wyspie Man, które są zależne od Korony , jest on wyznaczany odpowiednio przez księcia Normandii i Pana Man . Na niektórych terytoriach jego oficjalny tytuł obejmuje „Obrońca wiary” i „ Książę Lancaster ”.
Znany jest kolejno pod tytułami:
Z 21 kwietnia 1944 r(dzień jej 18 urodzin) na jej koronacji The coat of arms Elżbiety II składa się z diamentu noszącego Herb Wielkiej Brytanii zróżnicowanego przez wytwórnię trzech srebrnych punktów ; centralny punkt niosący różę Tudorów, a dwa pozostałe krzyż św . Po wstąpieniu na tron odziedziczyła różne herby używane przez jej ojca podczas jego panowania.
Postać | Ozdobić herbem |
Księżniczka Wielkiej Brytanii (1926-1952), księżna Edynburga (1947-1952)
Kwartalnie, w I i IV Gules, trzy lamparty Or uzbrojony i ospały Lazur [ Anglia ] , w II Lub lew Gules , podwójny trescheur fleuronné i counter-fleuronné tego samego [ Szkocja ] , w III Lazur , do harfy Lub , przewodowy Argent [Irlandia]; do trzypunktowej etykiety z odbrudzonym Argentem, naładowanym w sercu Róży Tudorów, pozostali dwaj naładowani krzyżem Gules. Dodanie Orderu Podwiązki w 1947 roku . |
|
Królowa Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (od 1952) Kwartalnie, w I i IV Gules trzy lamparty Or uzbrojony i ospały Lazur [ Anglia ] , w II Lub lew Gules , podwójny trescheur fleuronné i counter-fleuronné tego samego [ Szkocja ] , w III Lazur harfa Lub , przewodowy Argent [ Irlandia Północna ]. |
Królowa posiada również osobiste sztandary i flagi w różnych królestwach Wspólnoty Narodów .
Wzorzec osobisty Elżbiety II.
Standard Elżbiety II używany w Wielkiej Brytanii.
Wzorzec Elżbiety II używany w Australii.
Wzorzec Elżbiety II używany w Kanadzie.
Wzorzec Elżbiety II stosowany w Nowej Zelandii.
Wzorzec Elżbiety II używany na Jamajce.
Wzorzec Elżbiety II używany na Malcie od 1964 do 1974 roku.
Wzorzec Elżbiety II używany na Barbadosie.