Eklektyzm jest tendencja w architekturze to mieszać elementy z różnych stylów i okresów historii sztuki i architektury . Pojawił się na Zachodzie od lat 60. XIX wieku do końca lat 20. XX wieku .
Zasady eklektyzmu w architekturze ujawnił architekt i historyk Jean-Pierre Epron w swojej książce Understanding Eclecticism . Ruch ten znajduje się u zbiegu historyzmu właścicielem XIX th century i racjonalizm popierane przez Henri Labrouste . Idzie pod prąd neoklasycyzmu , który polega na projektowaniu jednorodnych budynków o niepowtarzalnych inspiracjach (od starożytności egipskiej czy grecko-rzymskiej po styl Ludwika XVI). Ponadto architekci eklektyczni nie wahali się ponownie wykorzystywać i mieszać stylów historycznych, dotychczas odrzucanych ze względu na swobodną interpretację klasycznego repertuaru. Zatem neobarokowy styl , inspirowany architekturą baroku z XVII th i XVIII -go stulecia, została zastosowana do wielu zachodnich zabytków między ostatnim trzydziestoleciu XIX th wieku i na początku XX -go wieku .
Urodzony we Francji, a następnie szybko eksportowany w całej Europie do Rosji , a następnie do Stanów Zjednoczonych , styl Beaux-Arts stosuje zasady eklektyzmu. Jednym z najbardziej reprezentacyjnych budynków tego nurtu jest Opera Garnier w Paryżu , dzieło architekta Charlesa Garniera, zainaugurowana w 1875 roku.