Victor Le Bouthillier

Victor Le Bouthillier
Przykładowe zdjęcie artykułu Victora Le Bouthilliera
Portret Victora Le Bouthilliera - Claude Mellan (1658).
Biografia
Narodziny Około 1597 r. W
Paryżu
Śmierć 12 września 1670
Biskup Kościoła katolickiego
Konsekracja biskupia 9 kwietnia 1628
przez Jean-François de Gondi
Arcybiskup Tours
21 maja 1641 - 1670
Poprzedni Bertrand d'Eschaud Charles de Rosmadec następujący
Koadiutor z archidiecezji Tours
12 grudnia 1630 - 1641
Biskup Boulogne
26 grudnia 1626 - 1630
Poprzedni Claude dormy Jean Dolce następujący
(en) Uwaga na www.catholic-hierarchy.org

Victor Le Bouthillier de Chavigny (1590-1670) był radca stanu , pierwszy kapelan do Maria Medycejska , to wielki mistrz kaplicy Gaston d'Orléans , księcia Orleanu, tylko brat Ludwika XIII . Był arcybiskupem Tours od 1641 do 1670 roku.

Biografia

Victor Bouthillier jest synem Denisa Bouthilliera , lorda Fouilletourte i Petit-Oye, prawnika w parlamencie Paryża i jego żony Claude de Pacheco. Jest bratem Claude Bouthillier i Sébastien Bouthillier oraz wujem Armanda Jean Le Bouthillier de Rancé (1626-1700), reformatora opactwa La Trappe , którego próbował przyjąć jako koadiutora w 1657 roku , czemu sprzeciwił się Mazarin .

On był święty 9 kwietnia 1628w kościele karmelitów w Faubourg Saint-Jacques , przez arcybiskupa Paryża: Jean-François de Gondi , w asyście biskupów Agen, bp Claude de Gélas i Senlis, bpa Nicolas Sanguin . W niedzielę dokonał uroczystego wpisu6 sierpnia 1628, w towarzystwie gubernatora prowincji i wielu szlachciców, zwołał synod w Boulogne na 17 października.

Jesteśmy mu winni odbudowę dużej liczby budowli sakralnych, które popadły w ruinę w wyniku wojen domowych. Opactwo Saint-Wulmer, pozbawione zakonników przez ponad trzydzieści lat iw smutnym stanie, zakłada w opactwie Saint-Wulmer z Samer , którego był opatem komendanta oratorian , na podstawie umowy16 lipca 1629 aby otworzyć tam kolegium, by uczyć młodych literatury pięknej i przeznaczać na to roczny dochód, zachowując jednak ten tytuł z dochodów opactwa.

Zostawił im menaż konwentualny, a dokładniej równowartość jego wartości w nieruchomości, oraz rentę w wysokości 300  funtów, którą zobowiązał się zapłacić im z tytułu pełnienia nabożeństwa w kościele opackim, aby go utrzymać, jak a także budynki opactwa, aby zapewnić utrzymanie kultu, a także dawać duchownym lekcje sumienia. Jest to zapisane w pierwszym punkcie umowy podpisanej między nim a kanonikami Notre-Dame de Boulogne, burmistrzem i radnymi miasta Boulogne oraz upoważnionym przedstawicielem Kongregacji Oratorium .

Nadał siostrom franciszkankom z Boulogne najsurowszą regułę zwiastowania i zreformował zakon dominikanów z Ardres , czyniąc je habitem św. Benedykta.

To on odzyskał cudowny obraz Notre-Dame de Boulogne, który został porwany przez hugenotów . Zastąpił ten pobożny obraz w katedrze.30 marca 1630i sprawił, że oddała cześć, którą czczono przez wieki. Został wybrany na koadiutora Bertranda d'Eschauda , arcybiskupa Tours12 grudnia 1630. W katedrze w Boulogne pozostawił w pamięci ornament ze złotej tkaniny o bardzo bogatym tle, składający się z frontu ołtarza lub antypendium, używanego do ołtarza chóru, z ornatem , dalmatyką i tuniką św. to samo, wszystkie ozdobione jego ramionami.

Król kilkakrotnie zlecał mu ważne misje, a dzięki swej roztropności udało mu się złagodzić wiele niezgody i z powodzeniem działać na rzecz dobra publicznego. Przed opuszczeniem Boulogne, wraz z rozdziałem statutów dotyczących Boskiego Oficjum zawarł2 stycznia 1631.

On z kolei został, po śmierci Bertranda d'Eschauda, ​​biskupem Tours. Jego biblioteka, powiększona przez Léona Bouthilliera , a następnie Denisa-François Bouthilliera , została rozproszona między Montpellier , Troyes i Biblioteką Narodową Francji w Paryżu .

Uwagi i odniesienia

  1. Jego nazwisko jest również zapisywane jako „Boutillier” lub „Bouthillier”, ale prawdziwe imię jego rodziny to „Le Boutillier” ( van Drival 1852 , s.  126, przypis )
  2. Umowa, której kopia w bibliotece Boulogne jest dołączona do memorandum pomocniczego ( van Drival 1852 , s.  124)
  3. Philippe Moulis, „  Port-Royal i północna Francja. Louis Macquet, Grey Nuns and Mother Angélique Arnauld w latach dwudziestych XVII wieku  ”, XVII wiek , t.  3, n O  256.2012, s.  519-532 ( DOI  10.3917 / dss.123.0519. , Przeczytaj online [PDF] , dostęp 12 lipca 2018 r. ).
  4. Philippe Moulis, „  Three studies on jansenism in the dieceese of Boulogne-sur-mer in the 17th century  ”, biuletyn Towarzystwa Przyjaciół Port-Royal ,2009( czytaj online [PDF] , dostęp 11 lipca 2018 ).

Zobacz też

Bibliografia

Ikonografia

Linki zewnętrzne