Odmiany Club de France
Odmiany Club de France
| Pełne imię i nazwisko | Odmiany Club de France |
|---|---|
| Fundacja | 14 czerwca 1971 |
| Zabarwienie | różowy i niebieski |
| stadion | Stadion im. Jeana Bouina, Choisy-le-Roi (94600). Kraj: Daniel Vertelary |
| Prezydent | Serge Piovan |
| Trener | Jean-Michel Larque |
| Stronie internetowej | www.varietes.org |
Rezydencja
|
Na zewnątrz
|
Neutralny
|
Odmiany Club de France to francuski futbol klub założony w 1971 roku, przynosząc ze sobą osobowości medialnych, jak również znanych byłych piłkarzy.
Drużyna VCF rozgrywa średnio czterdzieści meczów rocznie: mecze charytatywne, jubileusze, wielokrotne podróże po całym świecie lub pojedyncze mecze na francuskich boiskach. Na1 st styczeń 2020, klub kierowany przez Serge'a Piovana i zarządzany przez Jacques'a Vendroux ma na koncie ponad 2350 meczów.
Historyczny
Dziś w końcu nie jest zbyt daleko Czerwiec 1971gdzie powstał VARIETES CLUB DE FRANCE z pomysłu René Fano, Luciena Felliego, Georgesa Chelona, Michela Drheya, Jean-Pierre'a Yzermana, Eddy'ego Biernata i Jacques'a Vendroux. Jego pierwszy mecz odbywa się w dniu11 września 1971w Suresnes, na paryskich przedmieściach. Od początku przygody, klub zrzesza entuzjastów, którzy spotykają się co tydzień na scenie graniczących obwodnicy drzwi zwykły w 15 th dzielnicy Paryża. To wszechstronne mecze z „miłą” drużyną, która stara się zaspokoić swoją potrzebę istnienia, przemierzając nie tylko Francję, ale i cały świat. Jego głównym celem jest granie na poważnie bez brania siebie na poważnie podczas zabawy, naprawdę obszerny program.
René Fano był pierwszym strzelcem klubu w meczu Suresnes, a pierwsza trasa odbyła się na Korsyce w 1972 roku z inicjatywy wyspiarzy z drużyny, braci Felli. Ta trasa wzywa innych, zwłaszcza za granicą. ten24 czerwca 1981, drużyna VCF tłoczy się na trawniku stadionu Maracanã w Rio de Janeiro, aby rywalizować o podnoszenie kurtyny w słynnych derbach carioca Fla-Flu pomiędzy Flamengo i Fluminense Football Club. To trzecia francuska drużyna, po Olympique de Marseille i francuskiej drużynie, grająca na tym boisku. Varieties Club de France został pokonany 3-1 przez mistrzów świata z 1970 roku prowadzonych w szczególności przez Félixa, Paulo Cesara, Tostao i Rivelino.
Od początku przygody gromadzi pasjonatów, którzy co tydzień spotykają się na mitycznym stadionie, który graniczy z obwodnicą Porte de la Plaine. To także wszechstronne mecze z już „miłą” drużyną, która stara się zaspokoić swoją potrzebę istnienia, przemierzając nie tylko Francję, ale także cały świat. Jego głównym celem jest granie na serio bez brania siebie na poważnie podczas zabawy, naprawdę obszerny program.
Za każdym razem, gdy ma miejsce ta alchemia, czyli każdy mecz, jest to prawdziwe szczęście.
Nie zapominajmy o pierwszym w historii meczu mieszanym 20 marca 2019 r. między VCF a stadionem w Reims w obecności Brigitte Macron i Muriel Robin na rzecz fundacji kobiet.
I wreszcie jedno z największych wydarzeń VCF odbyło się na 10 czerwca 2009. W tym dniu VCF został przyjęty na WATYKANIE przez Jego Świątobliwość BENEDYKTA XVI. Po tym błogosławieństwie mieliśmy okazję rozegrać mecz piłki nożnej z drużyną Gwardii Papieskiej w RZYMIE w ośrodku szkoleniowym AS ROMA.
1.1 - Rekordy
W 1983 roku klub odbył światową trasę koncertową, podczas której VCF rozegrał mecz na każdym kontynencie w ciągu miesiąca.
Dwa lata później zespół pobił rekord świata na najdłuższy mecz piłki nożnej (wpisany do Księgi Rekordów Guinnessa) w czasie 35 godzin i 2 minut w Angoulême.
W 1986 roku w Rio de Janeiro w Brazylii klub zdobył tytuł mistrza świata weteranów, w szczególności dzięki trzem bramkom Michela Paoliniego w finale. To było w RIO de JANEIRO z okazji naszego drugiego pobytu w krainie futbolu par excellence. ten24 czerwca 1981rzeczywiście mieliśmy ogromny przywilej stąpania po trawniku stadionu MARACANA. Jakie emocje tego dnia, ale też jaka duma! Byliśmy dopiero trzecią francuską drużyną, po wspaniałej MARSEILLE i francuskiej drużynie, przepraszam, grającą na tym legendarnym terenie.
W 1993 roku VCF odbył bardzo symboliczną podróż po Izraelu i Palestynie, przerywaną dwoma historycznymi spotkaniami w Jerychu i Tel Awiwie.
W godnych uwagi faktach nie zapominajmy o zwycięstwie odniesionym w Saint-Prix w dniu 20 listopada 2005 przy wyniku… 26 do 0, co stanowi dotychczasowy nasz rekord, podobnie jak 10 bramek, kolejny rekord, zarejestrowany przy tej okazji przez Chérifa Oudjaniego.
VCF, który rozegrał 149 meczów poza Francją, jest również bardzo dumny ze swojej „historycznej” kolekcji proporczyków. Od 1971 roku zestaw jest zachowany i wkrótce będzie widoczny dla wszystkich.
1.2 - Podróże
VCF, którego zamiłowanie do podróży pozostało nienaruszone przez lata, odwiedził już odległe kraje i regiony, a w szczególności nasze następujące departamenty i terytoria zamorskie: Monako, Dżibuti, Maroko, Tunezja, Haiti, Kolumbia, USA, Polinezja, Wybrzeże Kości Słoniowej, Tajlandia, Sudan, Niemcy, Brazylia, Kamerun, Sri Lanka, Belgia, Gambia, Szwajcaria, Hawaje, Australia, Nowa Kaledonia, Singapur, Wielka Brytania, Madagaskar, Gabon, Kuba, Gwadelupa, Saintes (Gwadelupa), Senegal, Saint-Barthélemy , Martynika, Reunion, Algieria, Luksemburg, Saint Martin, Rosja, Bahamy, Włochy, Mauritius, Egipt, Palestyna, Izrael, Holandia, Kuwejt, Gujana, Indonezja, Tobago, Saint-Pierre i Miquelon, Hiszpania, Malezja, Saint Lucia, Majotta , Antigua, Wallis i Futuna, Meksyk, Tanzania, Indie Zachodnie, Wyspy Zielonego Przylądka, Grenlandia, Panama, Mongolia, Australia.
Do tej pory za granicą rozegrano 117 meczów.
Ze wszystkich francuskich departamentów i terytoriów zamorskich tylko WALLIS i FUTUNA nie znały VCF. Ta luka została wypełniona odczerwiec 2005.
Tak więc w departamentach i terytoriach zamorskich odbyły się 32 mecze. Bezpiecznie jest mówić o wielkim szlemie.
1.3 - Puchary i jubileusze
W latach 80. VCF został upoważniony do udziału w Coupe de France na zaproszenie Francuskiego Związku Piłki Nożnej. Od 17.10.1971 do 11.10.1996 VCF rozegrał 74 mecze Pucharu Francji (48 zwycięstw - 28 porażek).
Jubileusze to chwile, które przerywają życie Klubu. VCF regularnie organizuje je na cześć i z korzyścią dla swoich przyjaciół. Wszyscy wciąż pamiętają „odwrót” Mariusa Trésora the14 lipca 1985 w Bordeaux, a także, z całą Francją jako świadkiem, jubileusz Michela Platiniego w Nancy on 23 maja 1988. Wśród tych wszystkich uroczystości możemy wymienić również te zarezerwowane dla Jean-Michel Larque, Serge Mesones, Nestor Combin, Dominique Vesir, Alain Giresse, Dominique Rocheteau, Jean-François Domergue, Eric Pecout, Max Bossis, Rene Girard, Daniel Leopoldes, Dominique Bathenay, Bernard Lacombe, Victor Zvunka, Philippe Mahut, Claude Leroy, Gérard Bernardet, Olivier Rouyer, Patrick Rabathaly itd.
W świecie francuskiego futbolu członkowie VCF mają reputację szczęśliwych biesiadników. Jeśli dobry humor nigdy nie zanika w jego szeregach, VCF również wie, jak być dostępnym dla dobrych celów i wielu faworytów wyznacza jego trasę. Od 1971 roku klub wpłacał składki na liczne organizacje charytatywne, a także mógł pomagać ludziom w trudnej sytuacji. Jej motto zostało zapoczątkowane w 1990 roku w Moskwie przez Jean-François Domergue: „Franchise, Honesty, Integrity, Courage (FHIC)”. W ramach swojej 30 th i 35 XX -lecia, klub jest odbierany w Elysee przez Prezydenta Republiki Jacques Chirac na11 grudnia 2001 i 12 kwietnia 2007. VCF obchodził swoje 10 th rocznicę1 st październik 1981Bry-sur-Marne na przedmieściach Paryża rozegrał swój tysięczny mecz w Le Havre (mecz zorganizowany przez Jean-Pierre Hureau). VCF obchodził swoje 20 th rocznicę w Parc des Princes przed wyborem świata ustanowiony przez Michela Platiniego.
VCF grał 1500 th spotkanie w Saint-Aubin-les-Elbeuf (Seine-Maritime) na26 stycznia 1997.
ten 10 czerwca 2009VCF został przyjęty w Rzymie przez papieża Benedykta XVI.
Klub obchodził także jej 25 TH i 30 th rocznicę w Marrakeszu na2 czerwca 1996 oraz 13 czerwca 2001 z inicjatywy królów Maroka Hassana II i Mohameda VI.
Mniej chwalebny, ale tak samo niezapomniany i wysoce jednoczący, był wrak statku, którego doświadczyłem 31 grudnia 1978off Cartagena w Kolumbii. Na szalejącym Morzu Karaibskim dryfowaliśmy godzinami na zepsutym wannie, której niepokojący kapitan zdegradowałby Johnny'ego DEPP, alias Jack SPARROW do stopnia prostego podoficera. Po tym, jak utknęliśmy na mieliźnie, dziwni i cudowni gospodarze dali nam wspaniały Sylwester. Niech starsi tutaj mają czelność mi zaprzeczyć, jeśli nie jest to jedno z ich najmilszych wspomnień!
W ramach obchodów 30-lecia republiki władze Rzeczypospolitej widziały przepustkę VCF w uroczystym stroju podczas kolacji wydanej w Pałacu Elizejskim w dniu 11 grudnia 2001przez głowę państwa. Państwo CHIRAC, którzy już nas przyjęli w swoim Pałacu Elizejskim w dniu13 stycznia 1997 r., przyjdź ponownie, aby pokazać nam swój szacunek, zapraszając nas po raz ostatni w to miejsce, 12 kwietnia 2007. Te znaki uznania i przyjaźni na zawsze pozostaną w naszych sercach.
VCF odegrała swoją 2000 th grę na15 kwietnia 2010 na stadionie Jean-Bouina w Paryżu przeciwko wyborowi republikanów.
Tożsamość
Odmiana ma kwiatowy emblemat: stokrotkę, ulubiony kwiat Nestora Combina.
Jej motto zostało zapoczątkowane w 1990 roku w MOSKWIE przez Jean-François Domergue: „Uczciwość, uczciwość, franczyza, odwaga”.
Kultowe postacie
Byli sportowcy i znane osobistości, które dołączyły do VCF
Dominique Rustichelli, Philippe Lemenan, byli zawodowcy byli pierwszymi „dużymi” transferami z klubu. Dołączyli wówczas między innymi Alain Gottvalles, Romuald, bracia Felli, Jean-Paul Guichard, Pierre Bruhin, Fabrice Baledent, Pierre Delorme, Jacques Belmas, Théo Colagrossi, Serge Martinazzo, Eddy Biernat, Alain De Martignac.
1971: Pionierzy wciąż przedstawiają Jacquesa Belmasa, René Fano, Jacquesa Vendroux i Charliego Thétarda.
1974: Byli internauci Nestor Combin i Jean-Michel Larqué.
1975: Dziennikarz Dominique Grimault.
1978: Tenisista Yannick Noah.
1980: Dziennikarze José Covès i Alain Leiblang.
1981: Gracz rugby Richard Astre, piłkarze Ian Mulder, Victor Zvunka, Dominique Rocheteau, Michel Platini, trener Arsène Wenger, trener skoku o tyczce Jean-Claude Perrin.
1982: Byli piłkarze Alain de Martigny i Claude Le Roy.
1983: Byli reprezentanci świata Alain Giresse i Bernard Lacombe.
1984: zawodnik rugby Serge Blanco, byli reprezentanci Marius Trésor, Olivier Rouyer, René Girard i Léonard Specht.
1985: Abdel Djaadaoui, René Charrier i Thierry Olekziak.
1986: Były reprezentant Mustapha Dahleb.
1987: Vahid Halilhodžić.
1988: Były międzynarodowy Jean-François Domergue.
1989: Były trener Henri Emile, dziennikarz Michel Denisot i były piłkarz Éric Pécout.
1990: Były bramkarz Jean-Michel Moutier oraz piosenkarz i aktor Patrick Bruel.
1992: Były reprezentant Holandii Johan Neeskens i Gérard Bernardet.
1993: Jean-Pierre Orts.
1994: Dziennikarz Frédéric Jaillant.
1995: Były sędzia międzynarodowy Joël Quiniou i Paco Rubio.
1996: Były reprezentant Senegalu Saar Boubacar.
1997: Były bramkarz Jean-Pierre Lauricella.
1999: Antoine Kombouaré.
2000: Laurent Fournier i Patrick Rabathaly.
2001: Jego Najjaśniejsza Wysokość Albert II z Monako, Jean-Michel Guédé i Jean-Michel Bridier.
2002: Byli piłkarze Jean-Guy Wallemme, Baptiste Gentili i Marc Keller.
2004: Chérif Oudjani, Roger Hitoto i dziennikarz, który został burmistrzem Poissy Karl Olive.
2007: Były piłkarz, teraz trener Claude Puel.
2008: Mistrzowie świata Laurent Blanc i Didier Deschamps.
2009: Tenisista Richard Gasquet i mistrz świata Christian Karembeu.
2010: Steve Savidan i Romarin Billong.
2011: Były Lensois Éric Sikora.
2012: Rudi Garcia, Bernard Diomede, Pierre-Yves André, dziennikarz Frédéric Plisson i mistrz świata Robert Pirès.
2013: Patrick Colleter, gracz rugby z Biarritz Olympique Dimitri Yachvili, były sędzia międzynarodowy Patrick Lhermitte i piosenkarz Matt Pokora.
2014: mistrz świata Bixente Lizarazu, Grégory Paisley, Sony Anderson i Christophe Pignol.
2015: Frédéric Piquionne.
2016: Robert Malm.
2017: Komik Ary Abittan, dziennikarz Smaïl Bouabdellah, piłkarze Richard Socrier, Jean-Michel Lesage i reżyser Fabien Onteniente.
2019: Byli piłkarze Jérémie Bréchet, Benoit Cheyrou, Bruno Cheyrou, François Clerc, Julien Féret, Sidney Govou, Gaëtan Huard, Benjamin Nivet, Clément Chantôme, a także była reprezentantka PSG Laure Boulleau dołączyli do francuskiego Variety Club.
2020: Byli piłkarze Laurent Batlles, Sylvain Armand, Jérémy Clément, Ludovic Obraniak i dziennikarz Thibaud Vézirian.
Tak wielu sportowców i nie tylko piłkarzy, którzy zakończyli swoją błyskotliwą karierę, którzy odebrali lub nadal czerpią za dużo przyjemności z regularnego występowania w naszych barwach i to na wszystkich szerokościach geograficznych i przy każdej pogodzie.
Byli międzynarodowi piłkarze, dziennikarze i znani sportowcy również nosili barwy VCF, aby uzupełnić siłę roboczą: Éric Deblicker, Patrick Proisy, Thierry Gilardi ... który poprzedził Henri Biancheri (zm. w 2019 r.), Georges Carnus, Serge Mesonès (zm. w 2001), Bernard Graeff, Philippe Mahut (zm. 2014), Léonard Specht.
Ponadto Zinédine Zidane, Pascal Olmeta, Fabien Barthez, Christophe Dugarry, Jean-Pierre Papin i Hatem Ben Arfa wzmocnili VCF podczas głównych spotkań.
Wierni gracze
Varieties Club de France bierze udział w ponad czterdziestu spotkaniach rocznie. Aby rywalizować, obok wspomnianych już renomowanych sportowców, klub musiał dysponować solidną bazą obecnych zawodników: René Hamard, Daniel Léopoldès, Xavier Perez, Didier Piquet, Bruno Blachon, Bruno Degat, Albert Couriol, Jean-Pierre i Patrick Valente, Patrick Fiorelli, Pierre Ville, Alain Charvet, Eric Faisant, Jean-Paul Guemise, Alexandre Malossi, Richard Laine, Cédric Schille, Réginald Becque, Eric Adamczak, Mathieu Fontaine, Yann Ollivier, Sébastien Barniaud, William Naigeon, Rachid Aklalouchi, Michel Paolini Hervé Maximin, Thierry Detave, Stéphane San Pedro, Stéphane Le Floch, Pascal Cantrel, Maxime Sevenet, nie wspominając o Tom Rocheteau, Regis Bridier, Walter Oyono, Martin Quiniou, Baptiste Vendroux, Bruno Skropeta, Yoann Lemaire, Vincent Magniez, Samir Amirèche, Sofiane Amami, Arnaud Bregere, Philippe Auroy, Jérémie Dickenson, Franck Peree, Souiga Medjebeur, Otman Djellilahine, Nathanaël Gavant, Mahamat Azrack, Jeremy Brahmi, Marwan Mabrouk, Julien Laquitaine, Kaled A to Ramdane, Nadir Birem, Mouhamadou Kébé, Cédric Nkoum, Abdelkrim Djaknoun, Ibrahima Traoré, Nofel Djaraouane.
Liderzy
VCF może liczyć na Rudy Lales, Pascal Pouillot, Jean-Louis Legrand, Bernard Graeff, Jean-Pierre Falcou, Gérard Cohen, Michel Ennesser, Jean-Jacques Bertrand, Alain Cayzac, Philippe Piat, Léonard Crozzoli, Jean-Claude Colas, Serge Piovan, Pascal Morin, Max Favreau, Max Duzant, Yves Quiniou, Franck Deussen, Dominique Rogue, Philippe Lagueyte, Pascal Picquot, Bruno Ribourdouille, Omar Altundag oraz fizjoterapeuci Patrick Iriart, Gilles Watelle, Alain Petit, André Lansade, Michel Brohan Fabien Dinville, Patrice Quemener, Gérard Eraud, Philippe Boyet, lekarze Jean-Pierre i François Fraioli, Yves Demarais, Eric Rolland, Jacques Parier, nie zapominając o naszych fotografach Bruno Vrignaud i Philippe Lagueyte oraz naszym webmasterze Maxime Sevenet.
W przypadku prestiżowych meczów VCF ma szczęście mieć w swoich szeregach dwóch byłych sędziów międzynarodowych Joëla Quiniou i Patricka Lhermitte'a.
The Variety miało pięciu prezesów: Jean-Pierre Yzerman (od 1971 do 1973), Serge Martinazzo (od 1973 do 1980), Patrick Proisy (1980), Thierry Roland (od 1973 do 1980). marzec 1980 aż do jego śmierci w czerwiec 2012) oraz Serge Piovan (dyrektor w Air-France).
Dziennikarz Jacques Vendroux, który rozpoczął karierę w 1966 roku w ORTF, a następnie zajmował stanowisko dyrektora sportowego grupy Radio France od 2002 do marzec 2019 a obecnie konsultant ds. piłki nożnej dla France info i CNews, od 1971 roku jest dyrektorem generalnym klubu. Od 1997 roku jego skarbnikiem jest Pierre Ville, który zastąpił René Fano, Gérarda Durlacka, Patricka Proisy'ego, Fabrice'a Baledenta, Jean-Louisa Lebouchera, Thierry'ego Rolanda (ad interim), Thierry Gilardi i Christelle Platini.
Strzelcy główni (stan na 07.01.2020)
Jean-Pierre Orts z 742 osiągnięciami jest najlepszym strzelcem VCF.
Yann Ollivier (381), Sébastien Barniaud (362), Michel Platini (347) i Alain Giresse (313) uzupełniają zwycięską piątą lokatę.
Mają również historię przez znakowanie 1000 th cel VCF 04.14.1980 przeciw Goblinów w Paryżu (Jean-Michel Larqué) 2000 TH na 11/03/1984 przed Minguettes w Venissieux (69) (Albert Couriol), 3000 th na 04/09/1989 przeciwko Villeneuve-Saint-Georges (94) (Jean-Jacques Amorfini), 4000 th przed starszyzną Saint Quentin (02) (Eric Faisant), 5000 th przeciwko Eden Park w Castanet-Tolozan (31 ) (Michel Platini), przy czym +6.000-cie przeciwko doboru DTN w Poigny la Forêt (78) (José Toure), w 7000th przeciwko Lamorlaye (60) (Sébastien Barniaud), 8000 th przeciwko Thiers-sur-Thève (60) i 9000 th na Orry la Ville (60) (Yann Ollivier) i ostatecznie 10000 th na Hermes Berthecourt (60) (Jean-Michel Lesage).
Obecny Komitet Sterujący
- Przewodniczący: Serge Piovan,
- Wiceprzewodniczący: Jean-Claude Colas
- Skarbnik: Pierre Ville,
- Dyrektor Generalny: Jacques Vendroux,
- Członkowie: Jean-Pierre Fraioli, Jean-Michel Larqué i Patrick Valente
Nadchodzący sezon
Sezon 2021-2022 będzie 51. sezonem VCF. Rozpocznie się w sobotę 4 września w Melun na rzecz Stowarzyszenia „Dzieci Ziemi” Yannicka Noah.
Oto harmonogram na II semestr 2021 roku:
Sobota 4 września 2021 MELUN
Niedziela 5 września 2021 POISSY
Środa 8 września 2021 VESOUL
Sobota 11 września 2021 SURESNES
Sobota 18 września 2021 BALAGNY MOUY
Czwartek 23 września 2021 FRANCJA TEAM OF PARLAMENTARIAN
Sobota 25 września 2021 LE MESNIL EN THELLE
Sobota 2 października 2021 LONGUEIL SAINTE MARIE
Sobota, 9 października 2021 VILLEBON
Sobota, 16 października 2021 BOIS D'ARCY
Sobota 23 października 2021 CHATOU
Poniedziałek, 1 listopada 2021 VALLON PONT D'ARC
Sobota 6 listopada 2021 MONTGERON
Niedziela 14 listopada 2021 LES ANDELYS
Środa 17 listopada 2021 SETE SET
Sobota 20 listopada 2021 EMERRAINVILLE
Sobota 27 listopada 2021 ORRY LA VILLE
Sobota 4 grudnia 2021 CHAUMONTEL
Sobota 11 grudnia 2021 PEROY LES GOMBRIES
Sobota 18 grudnia 2021 HARDRICOURT
Podsumowując
Po tym szybkim przywołaniu naszej podróży, masz teraz czas wolny, na następnych stronach, aby zanurzyć się w datach i postaciach, które poza swoją suszą, być może dzisiaj obudzą w Tobie wspomnienia z konturami. Pozwolę Ci przeżyć te chwile, które mam nadzieję, pozostaną jednymi z najlepszych w Twoim życiu.
Życzmy teraz razem, aby poprzez obcięcie liści stokrotki, słynnego kwiatowego emblematu VARIETES CLUB DE FRANCE, nigdy nie odmówiono „namiętności”.
Grosse pomyślał Louis Nicollin że wybraliśmy, aby uczcić 40 th -lecia klubu MHSC28 marca 2015 w La Grande-Motte.
Varieties Club de France to szkoła życia, w której skromnie stara się walczyć w szczególności z rasizmem, homofobią i przemocą wobec kobiet.
Oczywiście wieczne myśli do Thierry'ego Rolanda, który był naszym prezesem przez 32 lata.
Aby zamknąć te kilka linii, jeszcze raz dziękuję pionierom z 1971 i 1972, którzy utorowali nam drogę. Więc, całkowity szacunek dla ciebie Georges Chelon, René Fano, Alain Gottvalles, Pierre Bruhin, Jean-Paul Guichard, Pierre Delorme, Fabrice Baledent, Jean-Pierre Yzerman, Serge Martinazzo, Lucien i Francis FELLI, Michel Drhey, Jean Lupi, Michel Vialatte , Charly Thetard, Jean-Louis Thetard i Jackie Thetard i wszyscy inni…